[Silva Rerum]
Kategoria: Literatura faktu, reportażWysyłka: od ręki
. po "potopie" szwedzkim, Król Polski Jan Kazimierz w katedrze
lwowskiej poddał Królestwo Polskie pod opiekę Maryi,
zwanej odtąd Królową Korony Polskiej. Do II wojny światowej
Rzeczypospolita...
Pełen opis produktu 'Lwowskie sacrum czarno-białe BR' »
Lwów - magiczna nazwa miasta w II Rzeczypospolitej i miejsce
tęsknoty mieszkańców Kresów oraz wszystkich, którzy zaczytywali się
w powieściach Henryka Sienkiewicza. Tam bowiem, 1 kwietnia 1656 r.
po "potopie" szwedzkim, Król Polski Jan Kazimierz w katedrze
lwowskiej poddał Królestwo Polskie pod opiekę Maryi, zwanej odtąd
Królową Korony Polskiej.
Do II wojny światowej Rzeczypospolita należała do państw
wielonarodowościowych. Wschodnie rubieże Rzeczypospolitej, a także
samo miasto Lwów, nie stanowiły tutaj wyjątku. Wręcz odwrotnie, ta
wielonarodowość i wielokulturowość na tym terenie była wyraźniejsza
niż w innych częściach państwa polskiego. Żyli w niej w różnych
proporcjach w zależności od okresu Polacy, Ukraińcy, Niemcy,
Rusini, Ormianie, Żydzi, a także Tatarzy, Austriacy i inne
narodowości. Różnorodność etniczna i narodowa odcisnęły swoje
piętno także na sferze religijnej i budownictwa
sakralnego.
Dominującą grupą etniczną w wielowiekowej historii Lwowa byli
Polacy wyznania rzymskokatolickiego. To oni pozostawili dziedzictwo
kulturowe, w tym mieście w postaci kościołów i obiektów sakralnych
należących do różnorodnych zgromadzeń zakonnych. Kościoły i zakony
zaś zawsze były miejscem nie tylko kultu religijnego, ale także
centrum pielęgnowania tradycji patriotycznych.
Prezentowana publikacja składa się z trzech części. W części
pierwszej, najbardziej obszernej, przedstawiono losy polskich
kościołów we Lwowie. Znajdują się tam świątynie, które zawsze
należały do obrządku łacińskiego, jak również takie, które po
uzyskaniu przez Ukrainę niepodległości powróciły do swych funkcji
sakralnych, lecz główne w formule obrządku greckokatolickiego, a
wreszcie również te, które na zawsze utraciły swoje pierwotne
przeznaczenie.
Część druga zawiera charakterystykę wybranych pomników
przyozdabiających ulice i place Lwowa w II Rzeczypospolitej, a
niekiedy postawione jeszcze dużo wcześniej. Wiele z nich zniknęło
na zawsze usuniętych przez władze radzieckiej Ukrainy. Niektóre z
nich przekazane zostały władzom polskim i aktualnie zdobią place i
skwery Wrocławia, Gdańska i Szczecina, a tylko nieliczne istnieją
nadal na miejscu ich pierwotnej lokalizacji.
Wreszcie trzecia część "Lwowskiego sacrum" poświęcona jest
prezentacji postaci zasłużonych Polaków, których mogiły znajdują
się na Cmentarzu Łyczakowskim. O znaczeniu tej nekropolii świadczyć
może fakt, iż idąc jej alejkami, przyglądając się kolejnym
nagrobkom, możemy prześledzić pokaźną części historii naszej
Ojczyzny. Dotyczy to nie tylko bohaterów zasłużonych w walce o
odzyskanie naszej niepodległości, jak i w późniejszym okresie
również wybitnych jednostek, które już w wolnej Polsce tworzyły
gospodarkę, naukę, kulturę. W końcowym fragmencie tej części
znajdujemy także krótką charakterystykę ważnego dla historii Lwowa
i całej II Rzeczypospolitej Cmentarza Orląt Lwowskich.