Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Granice i pogranicza są w nas. Ich obrazy, obecne w kulturze, odnotowuje i utrwala literatura. Mają one swój wymiar symboliczny i społeczny, są jednak przede wszystkim doświadczeniem egzystencjalnym i jednostkowym. Wyrazem tego prymatu doświadczenia są zarówno utwory Grassa, Lenza, Bienka i Andricia, interpretowane w pierwszej części tej książki, jak i przyjęta przez Autorkę interpretacyjna strategia uczestnictwa. Literackie i medialne aspekty współczesnych konfliktów narodowościowych na Bałkanach zaprezentowano w części drugiej.

Wyobraźnia potrzebuje wolności.Wolność potrzebuje wyobraźni.Literatura dziecięca, podobnie jak samo dziecko, potrzebuje ? w bezpiecznych granicach ? zarazem wolności i wyobraźni.Zapraszamy do lektury zbioru studiów autorstwa badaczy reprezentujących różne generacje, metody literaturoznawcze i ośrodki naukowe. Artykuły poświęcone rozmaitym aspektom dwóch tytułowych kategorii w literaturze przeznaczonej dla najmłodszego odbiorcy składają się na wielogłosową i wielowątkową całość, która może zainspirować wszystkich zainteresowanych książkami dla dzieci.Przynajmniej mamy taką nadzieję.Autorzy prac zamieszczonych w książce analizują zagadnienie centralne dla dociekań nad twórczością literacką dla dzieci i młodzieży: problem obszarów wspólnych wolności i wyobraźni ? dwóch nierozerwalnych biegunów dzieciństwa, zespalających się i łączących w niezliczonych realizacjach literackich. Diachroniczne spojrzenie na ten problem ujawnia charakterystyczne napięcia w obrębie światów przedstawionych i ewolucję w strategiach kreowania rzeczywistości; sztukę zorientowaną na dziecięcego odbiorcę można rozumieć jako świadectwo zmagań dorosłego, pragnącego opresyjnie ograniczyć dziecięcą wolność i nieposkromioną skłonność do imaginacji, i podszytego lękiem artysty, który nigdy nie wyrzekła się dążenia do wewnętrznej wolności, także wolności wyobraźni.Z recenzji profesora Grzegorza Leszczyńskiego

?Przez termin literatura żydowska rozumie się prace napisane w jakimkolwiek języku przez Żydów, dotyczące tematyki żydowskiej oraz utwory mające literacki charakter, napisane przez Żydów po hebrajsku, w jidysz lub w innych językach żydowskich (?).Literatura żydowska, która powstała w okresie od czasów biblijnych do haskali, koncentruje się w dużej mierze wokół Tory i życia religijnego Żydów związanego z jej zachowywaniem. Dlatego na wstępie należy wyjaśnić kluczowe pojęcie, jakim jest tora. Obecnie najczęściej jest ono rozumiane w sposób rabiniczny, tzn. tak, jak je uformowali od przełomu I i II wieku uczeni żydowscy zwani rabinami, twórcy judaizmu rabinicznego, który narastał po zburzeniu drugiej świątyni jerozolimskiej i trwa w różnych odmianach do dzisiaj. Ukształtowany przez nich judaizm zasadza się na trzech filarach: studium Tory, czynnościach kulturowych i dobrych uczynkach. Pierwszy filar ? studium Tory ? jest najważniejszy.?Ze wstępu

W książce poświęconej relacjom polsko-żydowskim Kazimierz Adamczyk dokonuje rekonstrukcji świadomości emigrantów: wskazuje przedłużenia antysemickich polskich fobii, wiele uwagi poświęca tragicznemu dziedzictwu Holocaustu, stara się przybliżyć najważniejsze dyskusje na wskazany temat, uwzględniając przy tym kulturowe, społeczne i religijne podstawy niełatwego dialogu Polaków i Żydów. Autor konfrontuje tematy żydowskie podejmowane po drugiej wojnie światowej w literaturze emigracyjnej i krajowej. Zajmuje się poszczególnymi pisarzami, gatunkami i stylami, środowiskami, instytucjami kultury polskiej na obczyźnie.

Książka Katarzyny Dybeł zaskakuje przede wszystkim oryginalnością pomysłu: w obszernej literaturze krytycznej poświęconej francuskiej twórczości narracyjnej ?klasycznego? średniowiecza nie pojawiło się do tej pory żadne zbiorcze studium poświęcone powtarzającemu się wielokrotnie w tekstach motywowi samotności bohaterów epickich czy powieściowych. Postrzega się ich na ogół raczej w aspekcie wspólnotowym, w relacjach z innymi ludźmi, indywidualnych czy społecznych. Autorka proponuje więc nową perspektywę spojrzenia na rozległe obszary starofrancuskiej literatury: obejmują one epopeję rycerską, hagiografię, różne odmiany powieści wierszem i prozą, powieść antyczną, arturiańską, orientalną, w tym również krótkie formy narracyjne. (Prof. dr hab. Anna Drzewiecka)

Rozprawa dotyczy niezwykle ważnego dla literaturoznawstwa i jednocześnie dla językoznawstwa japonistycznego zagadnienia, jakim jest geneza i proces formowania się japońszczyzny literackiej. Zagadnienie to, ujęte w rozprawie z perspektywy twórczości jednego autora, wybitnego poety, prozaika i zarazem teoretyka oraz krytyka poezji ery Heian - Ki no Tsurayuki, nie straciło swojej aktualności i zaprezentowana w pracy analiza może być niezwykle pomocna w wyjaśnieniu zagadki nader fascynującego zjawiska, jakim było współistnienie, a raczej współfunkcjonowanie w piśmiennictwie starojapońskim dwóch odrębnych systemów językowych - klasycznej chińszczyzny (w zasadzie w jej postaci średniochińskiej asymilowanej, a więc japonizowanej, coraz silniej fonetycznie) oraz japońszczyzny. Z tego punktu widzenia związki języka i literatury w piśmiennictwie powstałym na terenie dawnej Japonii zasługują zdecydowanie na uważną obserwację a, podjęcie tej problematyki przez autora rozprawy jest warte uznania. (Z recenzji Prof. dra hab. Romualda Huszczy)

Niniejsza praca jest propozycją zastosowania teorii intermedialności w badaniach literackich i porównawczych, zgodną z postulatem integralnego ujmowania zjawisk kulturowych. Przedstawia rozwój i zakres tej dziedziny ze szczególnym uwzględnieniem zagadnień muzyczno-literackich. Wykorzystując teorie mediów i teorie performatywności, wskazuje także nowe możliwości badawcze. Materiał analityczny stanowią szwedzkie teksty poetyckie i poetologiczne drugiej połowy XX wieku, ukazujące zmianę paradygmatu muzyczności poezji. W literackim modernizmie muzyka stanowiła model jedności formy i treści, sankcjonujący odwrót sztuki od mimetyzmu i jej autorefleksyjny charakter. Twórcy neoawangardy poszukiwali natomiast w muzyce inspiracji na poziomie materiału, procedur kompozytorskich i nowych systemów zapisu. Przedstawione analizy, wychodząc od manifestu Óyvinda Fahlstróma, ukazują filiacje szwedzkiej poezji konkretnej i ówczesnej awangardy muzycznej jako dziedzinę eksperymentalnego badania potencjału nowych mediów artystycznych.

W Koloseum - zwłaszcza porą nocną - lękano się spotkać nie z archeologiem, lecz ze skrytobójczym sztyletem zbira, konstatował Mieczysław Brahmer w rozprawie Włochy w literaturze francuskiej okresu romantycznego.Jego książka, wznowiona po ponad osiemdziesięciu latach, powinna stać się lekturą badaczy literatury polskiej i literatur romańskich, a także pasjonatów tematyki włoskiej, zainteresowanych tym, jak postrzegali Włochy Chateaubriand, Madame de Staël, George Sand, Musset, Balzac, Stendhal i inni twórcy, skąd wziął się mit Italii jako ?ziemi umarłych", dlaczego w epoce romantyzmu oskarżano Włochów o ?niemoc czynu". Ta pierwsza polska monografia ?romantycznej Italii" stanowi niewyczerpane źródło wiedzy na temat kultury XIX wieku, upodobań estetycznych i przekonań etycznych epoki. Jest to również jedna z ważniejszych pozycji w dziejach polskiej komparatystyki literackiej. Stanowi wyrafinowane pod względem metodologicznym, imponujące erudycją i warsztatem filologicznym opracowanie. Zaskakuje wnikliwością analiz i aktualnością obserwacji. W odświeżonym kształcie zawiera dodatkowo bibliografię, informacje o autorze, przypisy uzupełniające, przekłady obcojęzycznych przytoczeń oraz indeks nazwisk.

Główna część książki koncentruje się na przedstawieniu podstawowych figur pamięci zawartych w dwudziestu sześciu powieściach żydowskiego pisarza tworzącego w jidysz, Szolema Asza (1880?1957). Występujące w powieściach pisarza figury pamięci składają się na przekazywany obraz żydowskiego życia, pomagając wybrać i zapamiętać istotne jego elementy, a równocześnie uzupełniając go o fragmenty nowe, nieznane z bezpośredniego doświadczenia czytelnika, ale znajdujące właśnie dzięki literaturze drogę do pamięci nie tylko zbiorowej, lecz także indywidualnej. Książka ta zainteresuje z pewnością zarówno badaczy literatury jidysz, jak i każdego czytelnika, który chciałby za jej pomocą poznać choć część ?świata, którego już nie ma?, świata Żydów Europy Środkowo-Wschodniej.Magdalena Sitarz jest pracownikiem naukowym Instytutu Filologii Germańskiej Uniwersytetu Jagiellońskiego, gdzie wykłada literaturę niemieckojęzyczną oraz jidysz, jak również prowadzi badania nad literaturą jidysz pierwszej połowy XX wieku.

W tej przełomowej książce Franco Moretti przekonuje, że badacze literatury zamiast czytać książki, powinni zacząć je liczyć i tworzyć ich wykresy i mapy. W miejsce tradycyjnie selektywnego kanonu kilkuset tekstów proponuje on diagramy, plany oraz osie czasu, czyniąc ze swej idei "czytania na dystans" w pełni rozwinięty eksperyment literackiej historiografii, w którym ów kanon znika w ramach większego systemu. Sporządzając wykresy dla całych gatunków - powieści epistolarnej, gotyckiej i historycznej - oraz uwzględniając dorobek literacki takich krajów, jak Japonia, Włochy, Hiszpania czy Nigeria, pokazuje on, w jaki sposób historia literatury różni się od tego, co zwykło się o niej sądzić, i jak radykalnie można zredefiniować pojęcie formy estetycznej.

Czeski strukturalizm, chociaż dzisiaj przynależy już raczej do sfery dziejów teorii literatury, wciąż pozostaje ciekawym obiektem badań. Spośród różnych odłamów nauki strukturalnej co najmniej część właśnie czeskiego dorobku zachowała zdumiewającą żywotność i inspirujący charakter. W historii tego nurtu jak w soczewce skupiają się ciekawe i skomplikowane (czasem również tragiczne) losy Europy Środkowej i jej mieszkańców, dzieje ideologicznego zniewolenia i upadku nauki, ale też jej wyzwolenia i odrodzenia. Jest on w końcu wyrazem najistotniejszych dążeń, pragnień i marzeń XX-wiecznej czeskiej nauki i sztuki, które - choć niejednokrotnie negowane i niszczone -stanowią jednak trwały i bardzo ważny element czeskiej tożsamości. Można więc przewidywać, że badania nad jego historią będą kontynuowane i rozwijane: strukturalistyczne dziedzictwo Europy Środkowej, w którym myśl Praskiej Szkoły zajmuje poczesne miejsce, wciąż bowiem intryguje i zadziwia swoim rozmachem.

Obraz życia szlachcianek rosyjskich w literaturze. Od Piotra Wielkiego do Mikołaja I, stanowi próbę rekonstrukcji sylwetki kobiecej na tle zmian, będących konsekwencją europeizacji Rosji. Wykorzystane w procesie powstawania pracy zabytki piśmiennictwa staroruskiego oraz autentyczne relacje tekstowe młodych panien (wspomnienia Natalii Dołgorukiej, Anny Kern, Marii Wołkońskiej, Katarzyny Daszkowej, Katarzyny Suszkowej, Aleksandry Smirnowej-Rosset, Elżbiety Jankowej) pozwoliły na prezentacje kobiety wyższych sfer w przestrzeni rodzinnej, społecznej i publicznej z podkreśleniem jej wkładu w proces transformacji kulturowych.

Niniejsza książka jest przewodnikiem po wybranych zaułkach literatury, która nie ma stempla nowości, za to ma coś znacznie ważniejszego ? metryczkę poświadczającą, iż jest autentykiem artyzmu, który zwycięsko przeszedł próbę lat i nadal potrafi zadziwiać, inspirować, wzruszać. Zaułki literatury nie mają ?wyczerpać? tematu ani ?zarysować? problemu. Wewnętrzną zasadą każdego z pomieszczonych tu studiów jest jego wartość poznawcza, odkrywczość tematyczna, dociekliwość analityczna i ujednolicona perspektywa metody badawczej oraz konsekwencja w stosowaniu pojęć.W zaułkach literatury, które zwiedza i pokazuje czytelnikom Autorka, znajdują się lekko tylko zakurzone zbiory dzieł, postaci, figur stylistycznych, poglądów, koncepcji, idei. Wystarczy na chwilę przystanąć i rozejrzeć się po jednym, drugim zaułku, aby dostrzec, że łączą je główne arterie literatury, kultury, ludzi i spraw. Zaułki to światy mikro, które uchroniły sens i smak dawności i które za każdym razem, gdy je odwiedzamy, coś odkrywają, ukrywają, a przynajmniej przypominają. Zaułek to cały świat.Z recenzji prof. dr. hab. Tadeusza Budrewicza

Tom Polskie tematy i konteksty literatury żydowskiej gromadzi przekłady prac dotyczących wielorako rozumianych polskich związków literatury hebrajskiej i jidyszowej autorstwa izraelskich i amerykańskich uczonych.Teksty Chone Shmeruka, Davida Roskiesa, Hayi Bar-Itzhak, Israela Bartala, Nathana Cohena, Gennady?ego Estraikha, Avnera Holtzmana, Mikhaila Krutikova, Dana Laora, Shoshany Ronen, Michaela Steinlaufa oferują ogląd rozmaitych polskich odniesień w różnychokresach i w różnych obszarach literatury żydowskiej: od wieku XVIII po wiek XX, od tekstów folklorystycznych ? po modernistyczną poezję, od historycznych kronik po prozę fikcjonalną. Wybór eksponuje lokalne aspekty żydowskiego piśmiennictwa: obecność polskich tematów, reprezentacje Polski i Polaków, funkcjonowanie instytucji literackich i kulturalnych w polskich ośrodkach, intertekstualne relacje piśmiennictwa żydowskiego i polskiego.W centrum zainteresowania znalazł się wielowymiarowy obraz Polski/Polin oraz jego rola w ?geografii wyobraźni żydowskiej? ? jako przestrzeni rzeczywistej i mitycznej, miejsca ocalenia i Zagłady, przedmiotu żydowskiego doświadczenia i pamięci. Innym spajającym tom wątkiem jest skupienie na przestrzennym wymiarze życia literackiego i kultury: ośrodkach literatury żydowskiej w Polsce i takich instytucjach, jak teatr, wydawnictwa, organizacje kulturalne, biblioteki i czytelnictwo.

Niniejszy zbiór tekstów jest wartościowy z kilku powodów. Po pierwsze, dlatego, że można go traktować jako forum, na którym wypowiedzieli się młodzi badacze rozpoczynający dopiero swoją drogę twórczą, szukający swego miejsca w nauce. Po drugie, tom jest godny uwagi ze względu na swą wielogłosowość. Autorzy zebranych tekstów mają różne zainteresowania badawcze, co jest tu zaletą: imponująco rozległa perspektywa i różne punkty widzenia, odmienne sposoby opisu współgrają ze sobą, tworząc ciekawy amalgamat. Mimo, że teksty wyszły spod pióra początkujących naukowców, tom powinien zainteresować także doświadczonych kognitywistów, czy ? mniej ogólnie ? badaczy ikoniczności w języku.Z recenzji prof. dr hab. Aliny Kwiatkowskiej

Tom jest antologią dziewięciu esejów poświęconych wybranym aspektom nowoczesnej i ponowoczesnej literatury brytyjskiej. Oparta na idei E pluribus unum koncepcja ?odsłon" z jednej strony sugeruje bogactwo całości, czyli literatury Wysp Brytyjskich w XX i XXI wieku, niemożliwe do ujawnienia w jednej prezentacji, a z drugiej wskazuje na fascynującą różnorodność tematyczną i formalną tej całości oraz uzasadnia wielość możliwych spojrzeń i perspektyw badawczych.Eseje dotyczą przede wszystkim (choć nie tylko) powieści jako głównego gatunku literackiego XX i XXI wieku i zmierzają od ?faktu" historycznego lub literackiego ku świadomości literatury jako ?fikcji", zaczynając od problemu relacji między literaturą współczesną a tekstami z nieodległej przeszłości (wiek XIX), poprzez zagadnienie tożsamości narodowej, kwestie świadomości językowej, spotęgowanej przez literaturę eksperymentalną, odwieczną tematykę Boga i Natury, politykę w wymiarze mikro i makro, a na problematyce metaliterackiej kończąc.Autorzy artykułów ? literaturoznawcy związani z Zakładem Literatury i Kultury Brytyjskiej XX i XXI wieku w Instytucie Filologii Angielskiej UJ ? podzielili się swoimi odczytaniami wybranych utworów, umieszczając je w szerokim kontekście literackim, kulturowym i społecznym. Tom stanowi wartościowe i interesujące studium ważnych aspektów współczesnej literatury brytyjskiej i dostarcza czytelnikowi istotnych informacji o tekstach, z których większość istnieje już w polskim przekładzie.

Niniejsza publikacja zawiera miniatury analityczne poświęcone jednej z centralnych kategorii narratologii - kategorii punktu widzenia. Jest ona tu rozumiana zarówno w sensie dosłownym, jako sposób patrzenia na przedmioty, jak i w sensie uogólnionym - jako sposób pojmowania, konceptualizacji przedmiotu. Grono młodych Autorów poddało oglądowi tytułową kategorię w tekstach zróżnicowanych regionalnie i gatunkowo, literackich i nie tylko, spoglądając na różnorodne i rozległe przestrzenie piśmiennictwa dawnego i współczesnego, zachodnio- oraz wschodnioeuropejskiego (włoskiego, hiszpańskiego, szwedzkiego, amerykańskiego, polskiego, rosyjskiego, ukraińskiego), a nawet egzotycznego - perskiego, hinduskiego i japońskiego. Ogląd objął też dzieła filmowe i malarskie. Podstawę teoretyczną wszystkich prac stanowi lingwistyka kognitywna, której znakomitą znawczynią jest Profesor Elżbieta Tabakowska, tłumaczka Daviesa i specjalistka od tłumaczeń. Młodzi piszą w jej stylu, klarownym i eleganckim. Grono Autorów to zgrany zespół badawczy, myślący i piszący podobnie. Przyjmuje zbliżone (choć nie takie same) konwencje pisarskie: przytacza przykłady i fragmenty tekstów, obudowując je oszczędną informacją encyklopedyczną i poddając subtelnym analizom z wykorzystaniem nowoczesnego instrumentarium terminologiczno-pojęciowego lingwistyki kognitywnej.Z recenzji prof. J. Bartmińskiego

Obecność duchowych nawróceń rysuje się wyraźnie w takich powieściach, jak Vineland Thomasa Pynchona, Raj Toni Morrison czy Leki na miłość Louise Erdrich. Tym, co łączy te tak różne książki, są postaci bohaterów ? konwertytów rozczarowanych sekularyzmem, ale nieufnych wobec dogmatycznej religijności. Półwiary to pierwsze studium poświęcone całemu szeregowi dzieł współczesnej literatury, które rozpatruje się w tych kategoriach, poddając analizie ich struktury i strategie oraz oceniając wkład, jaki wnoszą w publiczną debatę nad miejscem religii w ponowoczesnym świecie.

Książka jest poświęcona niektórym motywom pielęgniarki we współczesnej literaturze światowej. Kluczem do ich wyboru są zawarte w nich doniosłe idee lub zbiór ważnych kategorii myślowych ściśle z sobą powiązanych. Każdy z prezentowanych motywów pielęgniarki rządzi się własną logiką, ma swoje wyobrażenia normatywne i niepowtarzalne przesłanie. Dzięki temu wszystkie ukazują jakąś istotną prawdę o fenomenie kobiety parającej się pielęgniarstwem, która spełnia się w różnych kontekstach sytuacyjnych, i ewokują specyfikę jej filozofii istnienia oraz sens bycia w świecie. Publikacja pozwala także poznać najbardziej współczesne sposoby portretowania pielęgniarki w literaturze oraz uchwycić wygenerowany przez nie nastrój intelektualny wokół pielęgniarstwa.

W tej interesującej z poznawczego punktu widzenia książce pierwsza grupa tekstów dotyczy zagadnień polskiej poezji po roku 1989, kolejne szkice poświęcone zostały różnym ujęciom historii we współczesnej prozie i dramacie. Tematem trzeciej grupy opracowań stała się problematyka kresów, ?małych ojczyzn? w kontekście tożsamości podmiotu. Kilka szkiców dotyczy arcyważnej z punktu widzenia ich autorów problematyki periodyzacji polskiej literatury współczesnej po roku 1989 oraz jej charakterystycznych cech (...).Sądzę zatem, że czytelnik otrzymuje książkę będącą ciekawą refleksją na temat bieżącej literatury, chociaż ostateczne hierarchie dwudziestolecia 1989-2009 wyłonią się dopiero po dłuższym czasie.Z recenzji prof. dr. hab. Stanisława Stabro