Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Brak równowagi, na który pośrednio zwrócił uwagę Wałęsa, jest od lat stałym elementem polskiego życia kulturalnego i publicznego w ogólności, jednym z tych czynników, które określają stosunek do historii w jej różnych postaciach, oddziałując także na historię literatury. Najogólniej chodzi o to, co określić można jako formowanie czy budowanie tradycji lub ? inaczej ? wypracowywanie kanonu. Mamy do czynienia wszakże nie ze wzmacnianiem lewej nogi, ale z systematycznymi i nieprzerwanymi wysiłkami, zmierzającymi ku temu, by ją osłabić lub wręcz ? w przypadkach bardziej radykalnych ? amputować. Tego rodzaju cel zarówno w sferze ideowej, jak obyczajowej i kulturalnej, stawiają sobie różne ugrupowania mniej lub bardziej konserwatywne. Myślę tu także o tym, co przez radykalnych konserwatystów proklamowane zostało pod nazwą ?polityki historycznej?. Kontynuujmy Wałęsowską metaforę: w przypadku lewej nogi mamy do czynienia z atrofią, czyli zanikiem mięśni, w przypadku prawej z elephantiasis, czyli przerostem tkanki.(Z tekstu Michała Głowińskiego)

Tytuł Literatura i socjalizm Język polski Wydawnictwo Instytut Badań Literackich PAN ISBN 978-83-61750-26-0 Rok wydania 2012 Warszawa Wydanie 1 Liczba stron 264 Format pdf

Brak równowagi, na który pośrednio zwrócił uwagę Wałęsa, jest od lat stałym elementem polskiego życia kulturalnego i publicznego w ogólności, jednym z tych czynników, które określają stosunek do historii w jej różnych postaciach, oddziałując także na historię literatury. Najogólniej chodzi o to, co określić można jako formowanie czy budowanie tradycji lub – inaczej – wypracowywanie kanonu. Mamy do czynienia wszakże nie ze wzmacnianiem lewej nogi, ale z systematycznymi i nieprzerwanymi wysiłkami, zmierzającymi ku temu, by ją osłabić lub wręcz – w przypadkach bardziej radykalnych – amputować. Tego rodzaju cel zarówno w sferze ideowej, jak obyczajowej i kulturalnej, stawiają sobie różne ugrupowania mniej lub bardziej konserwatywne. Myślę tu także o tym, co przez radykalnych konserwatystów proklamowane zostało pod nazwą „polityki historycznej”. Kontynuujmy Wałęsowską metaforę: w przypadku lewej nogi mamy do czynienia z atrofią, czyli zanikiem mięśni, w przypadku prawej z elephantiasis, czyli przerostem tkanki.(Z tekstu Michała Głowińskiego)...

Brak równowagi, na który pośrednio zwrócił uwagę Wałęsa, jest od lat stałym elementem polskiego życia kulturalnego i publicznego w ogólności, jednym z tych czynników, które określają stosunek do historii w jej różnych postaciach, oddziałując także na historię literatury. Najogólniej chodzi o to, co określić można jako formowanie czy budowanie tradycji lub – inaczej – wypracowywanie kanonu. Mamy do czynienia wszakże nie ze wzmacnianiem lewej nogi, ale z systematycznymi i nieprzerwanymi wysiłkami, zmierzającymi ku temu, by ją osłabić lub wręcz – w przypadkach bardziej radykalnych – amputować. Tego rodzaju cel zarówno w sferze ideowej, jak obyczajowej i kulturalnej, stawiają sobie różne ugrupowania mniej lub bardziej konserwatywne. Myślę tu także o tym, co przez radykalnych konserwatystów proklamowane zostało pod nazwą „polityki historycznej”. Kontynuujmy Wałęsowską metaforę: w przypadku lewej nogi mamy do czynienia z atrofią, czyli zanikiem mięśni, w przypadku prawej z elephantiasis, czyli przerostem tkanki.(Z tekstu Michała Głowińskiego)...