Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Książka [...] udanie łączy zamiar relacjonowania zaawansowanych postaw poznawczych i rozwijania narracji, która ? mając charakter polemiczny i krytyczny ? wychodzi zarazem naprzeciw potrzebom dojrzałej dydaktyki uniwersyteckiej [...]. Wyróżnia się na tle wielu innych swoim otwartym zaproszeniem do podjęcia na serio, bez niedomówień i kamuflażu rozmaitych problemów akademickiej humanistyki jako teorii i praktyki budowy środowisk i kształtowania typów wspólnot [...]. Spór o podjęte w niej bardzo zasadnicze problemy kondycji humanistyki akademickiej winien toczyć się na serio i publicznie, a nie tlić gdzieś w zakamarkach pokątnych krytyk i środowiskowych plotek.Z recenzji wydawniczej prof. zw. dr. hab. Aleksandra Nałaskowskiego

Jungowskie inspiracjeDoświadczenie kreatywności i inteligencja kulturowa ? Zenon Waldemar DudekTerapia naukowa metodą Junga ? Ewa Machut-MendeckaOd psychologii do autopsychoterapiiDoświadczenie otwarcia umysłu w relacjach mistrz?uczeń ? Tomasz OlchanowskiZ epopei psychoanalizy (fragmenty) ? Czesław DziekanowskiArchetypy w kulturzeZnaczenie teatru fizycznego w dramaterapii w kontekście pracy z mitem ? Anna SzymanowskaDziennik indonezyjski (fragmenty) ? Tomasz TeodorczykNasze tożsamościPodróż bohatera. Mit bohaterski jako inspiracja w procesie edukacji ? Anna GierlińskaLinia życia jako proces i archetypowe zadanie ? Zenon Waldemar DudekDialog kulturSymbole judaizmu ? symbole ludzkości ? Paweł FijałkowskiZ poetyki archetypówHamlet, czyli apologia Ofelii ? Jadwiga WaisArchetyp Animy w poemacie Nad morzem Stanisława Przybyszewskiego ? Julian StrzałkowskiCzłowiek poszukujący iskier. Lapidogramaty ? Zenon Waldemar DudekNa granicy epokMandala kultury. Pytania o edukację ? Mirosław PirógForum psychologii kulturyRecenzje: Tomasz Olchanowski (Paweł Fijałkowski, Androgynia, dionizyjskość, homoerotyzm)Eseje: Danse makabre dwóch Eugeniuszów ? Tomasz BohajedynRefleksje: Całkiem normalny codzienny chaos ? Elwira Błażewicz

Prezentujemy księgę pamiątkową dedykowaną Profesor Barbarze Myrdzik z okazji siedemdziesiątych urodzin. Zgodnie z poetyką tego rodzaju wydawnictw tom otwiera poświęcony Jubilatce szkic bio- i bibliograficzny. Oprócz niego na publikację składają się trzydzieści trzy prace, które genologicznie można by zakwalifikować jako szkice bądź studia. Profesor Barbara Myrdzik jest wybitną i powszechnie znaną specjalistką z zakresu dydaktyki literatury polskiej i języka, dlatego wśród autorów księgi odnajdujemy największe nazwiska przedstawicieli tej dyscypliny naukowej, uzupełnione nazwiskami uznanych autorytetów z dziedziny literatury i językoznawstwa macierzystego dla Jubilatki środowiska UMCS. Książka charakteryzuje się jeszcze jedną właściwością, stanowi zwartą całość prezentującą w dużym stopniu spójną, choć wielostronną i wieloaspektową wizję polonistyki - jej dnia dzisiejszego, jej jutra, jej uwarunkowań, szans i zagrożeń. Tytuł "Horyzonty polonistyki" doskonale oddaje zawartość książki.

Badania pedagogiczne nad edukacją rodzajową stały się szkieletem merytorycznym dla prezentowanego tomu. Składa się on z dwóch części: ?Wzorce ról płciowych w kulturze" oraz ?Edukacja a role płciowe". W obrębie każdej części zamieszczono rozdziały, których zawartość prezentuje wyniki badań prowadzonych przez pedagogów i socjologów. Zgodnie z zamysłem, badania te mają budować obraz kulturowego otoczenia praktyki edukacyjnej, która uruchamia przekazy dotyczące płci. Nie jest to oczywiście obraz pełny i wyczerpujący problematykę. Jest to raczej próba gromadzenia i systematyzowania wyników badań nad edukacją rodzajową, które w dalszej perspektywie staną się podstawą do syntetyzujących metaanaliz.

?[?] Ciągle zmieniająca się pod wpływem mediów rzeczywistość kulturowa i edukacyjna skłania do podejmowania dogłębnych i wielopłaszczyznowych badań współczesnego świata. Przedstawiona do recenzji książka podejmuje próby wyjaśnienia potencjału i zagrożeń wynikających ze stosowania współczesnych technologii.Zaistnienie potężnego narzędzia przekazu informacji, jakim jest przekaz cyfrowy, zmienia tradycyjne sposoby opisywania zjawisk kulturowych i edukacyjnych. Zmiany mają charakter dynamiczny, dlatego wymagają ciągle od nowa diagnozowania rzeczywistości i poszukiwania rozwiązań edukacyjnych. Książka pod redakcją naukową Doroty Siemienickiej wpisuje się w nurt otwierania kolejnych ważnych dla pedagogiki pól problemowych związanych z przenikaniem nowoczesnych technologii do wszystkich sfer życia człowieka.Ogromną wartością tej książki jest to, że autorzy tekstów umieszczają swoje rozważania w kontekście pedagogicznym, nawiązując w wielu miejscach książki do edukacyjnych konsekwencji rozwoju nowoczesnych technologii informacyjno-komunikacyjnych?. Z recenzji dr hab. Grażyny Penkowskiej, prof. UG

Kultura i edukacja (konteksty i kontrowersje). Jest to interdyscyplinarne kompendium wiedzy, wpisujące się znakomicie we współczesne debaty na temat roli edukacji i kultury w konstruowaniu różnorodnych ?wersji tożsamości". A [...] pytania ?kim być?", "jak żyć?", "jak wychowywać?" (czy wreszcie "Jak nie dać się przemielić przez sieczkę popkultury?") stawiane są w naszych (po)nowoczesnych warunkach w nieznanych dotąd kontekstach. W poszczególnych rozdziałach książki na postawione wyżej pytania daje się różnorodne (niekiedy kontrowersyjne) odpowiedzi, unikając jednak ?ideologii" i narzucania czytelnikowi ?znaczeń".[...] Z całą pewnością będzie ona wykorzystywana jako lektura obowiązkowa bądź uzupełniająca na zajęciach dydaktycznych ze studentami pedagogiki, socjologii, kulturoznawstwa, a także przez nauczycieli akademickich, prowadzących wykłady, konwersatoria i ćwiczenia podejmujące problematykę rekonstrukcji tożsamości. Książka Kultura i edukacja (konteksty i kontrowersje) ma jednak i znacznie szerszy zasięg - jest to [...] książka naukowa sensu stricto, a jej wysoki poziom merytoryczny sprawi, iż z całą pewnością spotka się z dużym zainteresowaniem naukowców podejmujących problematykę tożsamości. [...]Z recenzji prof. zw. dr. hab. Zbyszka Melosika

W kolejnym interdyscyplinarnym tomie dokumentującym działalność uniwersyteckiego Ośrodka Badawczego Myśli Chrześcijańskiej zaprezentowano teksty pracowników różnych uczelni: KUL, UKSW, WSD w Łodzi, UW, UMCS oraz UŁ. Prace te stanowią efekt refleksji kręgów akademickich nad relacjami między tytułowymi kategoriami (kultura ? myśl ? edukacja), podejmowanej z perspektywy różnych dziedzin nauki ? teologii, religioznawstwa i literaturoznawstwa. Autorzy odwołują się do wielorakich kontekstów kulturowych świadczących o dialogu Kościoła ze światem kultury i nauki, takich jak: myśl papieska, ekumenizm, teologia piękna i duchowości, inspiracje chrześcijańskie w literaturze, dyskurs religijny. Tytuł tomu zaczerpnięty został z adhortacji papieża Franciszka, który kieruje swoje przesłanie także do kręgów akademickich. W jego przekonaniu zarówno dziedziny nauki, jak i kategorie myślenia mogą stać się narzędziami ewangelizacji, a teologia ? pozostawać w dialogu z innymi naukami i ludzkim doświadczeniem.

Zakład Pedagogiki Kultury Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie od kilku lat współpracuje w zakresie naukowym i artystycznym z Lwowską Narodową akademią Sztuk Pięknych. Efektem tej współpracy jest między innymi II Międzynarodowa Konferencja Interdyscyplinarna pod hasłem "...sztuka/twórczość - edukacja...", której celem jest integrowanie przedstawicieli różnych dyscyplin nauk humanistycznych i społecznych oraz różnych dziedzin sztuki wokół problematyki relacji miedzy sztuką/twórczością a edukacją. W 2010 roku w tym cyklu odbyła się w Lublinie inauguracyjna konferencja dotycząca współczesnych problemów edukacji estetycznej i artystycznej. W dniach 24-27 września 2012 roku odbyła się - tym razem w Lublinie i we Lwowie - z kolei konferencja zatytułowana "Moda jako problem pedagogiczny i artystyczny". Prezentowany tom jest w całości zbiorem opracowań poświęconych zjawisku mody, opisywanemu i interpretowanemu w różnych kontekstach kulturowych, artystycznych i edukacyjnych, przygotowanych przez uczestników tej konferencji.

Poszczególne wartości, które jawią się ważne w wychowaniu i edukacji, mają wymiar uniwersalny, ogólnoludzki i są podzielane przez ludzi rożnych kultur, wyznań i kręgów cywilizacyjnych. Muszą stać się obiektem refleksji w procesie edukacyjnym, w teorii i praktyce wychowania, albowiem to one nadają sens ludzkiemu życiu, motywują do działania, pozwalają funkcjonować na sposób ludzki. Refleksja pedagogiczna nad światem wartości musi je oświetlać z rożnych stron, ujmować rozmaite aspekty i wymiary, ukazywać w całym bogactwie i różnorodności.Niniejszą monografię kierujemy do ludzi nauki i sztuki - być może znajdą w niej pogłębioną refleksję na interesujące ich tematy, a także do nauczycieli, wychowawców i terapeutów, aby z nadzieją - poprzez świat wartości - zobaczyli swoich uczniów i podopiecznych.

Książki Lecha Witkowskiego o autorytecie to imponujące mozaiki poglądów, ogarniające tysiące lat myśli ludzkiej. Dopiero ?stając na ramionach olbrzymów?, jak określał taką postawę w nauce Isaac Newton, Witkowski ostrożnie i skromnie kreśli własne stanowisko filozoficzne i pedagogiczne. W ten godny zalecenia sposób sam staje się autorytetem od autorytetów.Piotr Sztompka,członek rzeczywisty PANKsiążka Lecha Witkowskiego jest w stanie dać satysfakcję chyba największym ?smakoszom? języka polskiego. Nie będę ukrywał, że czytanie 750 stron tekstu naukowego zwykle wiąże się z wysiłkiem, zwykle czujemy się znużeni monotonią używanych słów, jednowątkową tematyką, spakowaniem zbyt dużej ilości myśli w kolejnych akapitach. W przypadku omawianej pracy tego nie ma. Jeśli język przyrównamy do klawiatury fortepianu, to można powiedzieć, że Lech Witkowski jako pianista wykorzystuje wszystkie klawisze. Dzięki temu potrafi wydobyć najdrobniejsze niuanse w analizowanych stanowiskach odnoszących się do sposobów ujmowania autorytetu.[?] czytanie tego dzieła prowokuje nie tylko do myślenia o naszej kondycji umysłowej, ale również wywołuje ferment emocjonalny, skłania do samooceny. Jest to więc moje osobiste świadectwo, że Lech Witkowski nie pracował daremnie. Jestem przekonany, że jego znaczący tekst będzie prowokował do refleksji wielu innych czytelników. A przy okazji będzie także uczył szacunku do humanistyki, a więc skłaniał do czytania, myślenia, czytania i znów do myślenia, czyli odnajdywania przyjemności w poznawaniu dawnej i współczesnej kultury symbolicznej.Stanisław Zbigniew Kowalik O tym jest ta książka. O tym, że zanika zdolność mierzenia się z lepszymi od nas samych, że wielu wręcz takiej możliwości nie przyjmuje do wiadomości albo się nią nie przejmuje, ścigając się w ustanowieniu władczym, po którym nikt już ?nie może mi podskoczyć?. Tymczasem uniwersytet jako miejsce, gdzie możliwe jest spotkanie z najlepszymi duchami, choćby i z przeszłości albo innych światów niż nasz lokalny, coraz częściej staje się miejscem sankcjonowania typowych patologii władzy, układów, pozorów i jałowości poznawczej, gdzie wielkość duchowa się nie liczy, dokładniej nie jest brana pod uwagę, ponieważ traktuje się ją jako zbędną zarówno w wyposażeniu przykrawanym do rynku pracy, jak i odnoszonym do układów władczych i ich machinacji. Coraz częściej piastujących pozycje władcze czy zasiadających w radach wydziałowych czy instytutowych nie obowiązują wymogi mądrości jako odpowiedzialności za wartość prawdy i sprawiedliwości respektującej powagę autorytetu i misji uniwersytetu, gdy mają poczucie, że fakt ich władczości i ?samodzielności? duchowej rozumianej jako prawo do głosowania i decydowania wedle widzimisię zwalnia z odpowiedzialności właśnie. Zanurzając się w mądrość cudzego myślenia, usiłuję też wyrwać się z okowów lokalnie dominującego barbarzyństwa duchowego ubranego w togi akademickie i posiadającego stopnie naukowe, których słabości, a nawet nędzy i nihilizmu nikt już zwykle nie bierze pod uwagę.

Tom "Humor w kulturze i edukacji" ma charakter interdyscyplinarny, a przyjęte przez Autorów perspektywy, kulturowe i edukacyjne, stały się nierzadko pretekstem do ważnych uogólnień i diagnoz o charakterze uniwersalnym. Rozpiętość tematów i zagadnień pozwala na pogłębioną i wieloaspektową refleksję, której przedmiotem jest humor. Zaprezentowane w kolejnych artykułach rozważania mogą stać się inspiracją do własnych poszukiwań i przemyśleń na temat źródeł i sensów związanych z sygnalizowaną w tytule problematyką.

Książki Lecha Witkowskiego o autorytecie to imponujące mozaiki poglądów, ogarniające tysiące lat myśli ludzkiej. Dopiero ?stając na ramionach olbrzymów?, jak określał taką postawę w nauce Isaac Newton, Witkowski ostrożnie i skromnie kreśli własne stanowisko filozoficzne i pedagogiczne. W ten godny zalecenia sposób sam staje się autorytetem od autorytetów. Piotr Sztompka,członek rzeczywisty PANKsiążka Lecha Witkowskiego jest w stanie dać satysfakcję chyba największym ?smakoszom? języka polskiego. Nie będę ukrywał, że czytanie 750 stron tekstu naukowego zwykle wiąże się z wysiłkiem, zwykle czujemy się znużeni monotonią używanych słów, jednowątkową tematyką, spakowaniem zbyt dużej ilości myśli w kolejnych akapitach. W przypadku omawianej pracy tego nie ma. Jeśli język przyrównamy do klawiatury fortepianu, to można powiedzieć, że Lech Witkowski jako pianista wykorzystuje wszystkie klawisze. Dzięki temu potrafi wydobyć najdrobniejsze niuanse w analizowanych stanowiskach odnoszących się do sposobów ujmowania autorytetu.[?] czytanie tego dzieła prowokuje nie tylko do myślenia o naszej kondycji umysłowej, ale również wywołuje ferment emocjonalny, skłania do samooceny. Jest to więc moje osobiste świadectwo, że Lech Witkowski nie pracował daremnie. Jestem przekonany, że jego znaczący tekst będzie prowokował do refleksji wielu innych czytelników. A przy okazji będzie także uczył szacunku do humanistyki, a więc skłaniał do czytania, myślenia, czytania i znów do myślenia, czyli odnajdywania przyjemności w poznawaniu dawnej i współczesnej kultury symbolicznej.Stanisław Zbigniew Kowalik

54 tom z serii ?Edukacja Międzykulturowa? został poświęcony problematyce kultury w edukacji międzykulturowej, a przede wszystkim doświadczeniom i propozycjom praktycznym. W trzech częściach publikacji ? (1) Komunikacja i dialog między kulturami, (2) Uczestnictwo społeczności lokalnych w kulturze regionu oraz (3) Dawne i nowe oblicza kultury w edukacji międzykulturowej ? autorzy poszczególnych opracowań zwracają szczególną uwagę na kwestie związane z kompetencjami do komunikacji międzykulturowej młodego pokolenia Polaków żyjących w środowiskach zróżnicowanych kulturowo oraz z ich uczestnictwem w kulturze regionu. Ważne znaczenie przypisują także nowym wymiarom kultury w edukacji międzykulturowej, którymi są m.in. fora internetowe, subkultury, współczesne wydarzenia sportowe czy udział młodzieży ze szkół ponadgimnazjalnych oraz studentów w międzynarodowych programach i projektach edukacyjnych. Fragment Wprowadzenia

Bezpieczeństwo edukacja kultura i społeczeństwoKsięga jubileuszowa Profesora Jerzego kunikowskiego w 65 rocznicę urodzin