Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

[...] polski czytelnik otrzymuje pierwszy podręcznik ekonomii kultury, dziedziny nauk ekonomicznych, która szybko się rozwija i zyskuje na znaczeniu. [...] Można ją z powodzeniem uznać za obowiązkową lekturę dla wszystkich, którzy zajmują się kulturą, zwłaszcza organizacją i zarządzaniem działalnością kulturalną oraz dziedzictwem kulturowym.Ruth Towse to postać doskonale znana w dziedzinie ekonomii kultury. Jej naukowy wkład w ekonomię sztuki sprawił, że trudno byłoby znaleźć lepszego kandydata do przygotowania wyczerpującego podręcznika z tego zakresu. Napisana przez nią książka doskonale sprawdzi się jako lektura obowiązkowa dla osób rozpoczynających studia w zakresie zarządzania kulturą. Dodatkowo, stanowi ona świetny przegląd zagadnień z ekonomii kultury dla laików, którzy chcieliby się dowiedzieć, w jaki sposób ekonomiści myślą o sztuce.prof. David Throsby, Macquarie UniversityDzięki inicjatywie Narodowego Centrum Kultury polski czytelnik otrzymuje pierwszy podręcznik ekonomii kultury, dziedziny nauk ekonomicznych, która szybko się rozwija i zyskuje na znaczeniu. Nie jest to praca warta polecenia wyłącznie ekonomistom i osobom studiującym ekonomię. Można ją z powodzeniem uznać za obowiązkową lekturę dla wszystkich, którzy zajmują się kulturą, zwłaszcza organizacją i zarządzaniem działalnością kulturalną oraz dziedzictwem kulturowym. Tym bardziej, że jest to podręcznik przystępny także dla niewprawionego w ekonomii czytelnika.prof. Jerzy Hausner, Uniwersytet Ekonomiczny w Krakowie...

Zjawiska i prawidłowości ekonomiczne występujące w kulturze i jej przemysłach stały się przedmiotem dyskusji podczas międzynarodowej konferencji „Ekonomika kultury - od teorii do praktyki” zorganizowanej 29 listopada 2010 r. w Warszawie przez Instytut Adama Mickiewicza i Narodowe Centrum Kultury we współpracy z SWPS i Fundacją Pro Cultura. Międzynarodowi eksperci – m.in. David Throsby i Philippe Kern - podjęli próbę zdefiniowania ekonomiki kultury, opisu ewolucji jej znaczenia i nakreślenia nowych obszarów interwencji kulturalnych. Dowodzili znaczenia kultury w gospodarce europejskiej oraz dyskutowali nad zagadnieniem jej monitorowania. Poddali również ocenie przykład Polski, gdzie przez ostatnie 20 lat podejmowane są próby reform organizowania i finansowania działalności kulturalnej. Niniejsza publikacja stanowi merytoryczne podsumowanie konferencji....

Dla przedstawicieli nauk społeczno-ekonomicznych placówki muzealne są szczególnym rodzajem przedsiębiorstw non-profit. Działalność muzeów, prowadzona w kontekście szerokiej gamy uwarunkowań o charakterze ekonomicznym i pozaekonomicznym, jest wypadkową wielości funkcji i specyficznych celów kolekcjonerskich, konserwatorskich, naukowych, edukacyjnych, integracyjnych, tożsamościowych, wizerunkowych oraz w zakresie przyciągania publiczności i stymulowania ruchu turystycznego, stawianych przed nimi przez muzealników, organizatorów i społeczeństwo. Definiując obszary badawcze ekonomii muzeów, w książce pokazano, iż jest to już dość dobrze ugruntowane pole badań w ramach ekonomii kultury, łączące się ze spojrzeniem na tego typu instytucje w szerszym kontekście rozwoju cywilizacyjnego. Wkład ekonomistów w rozważania na temat muzeów nie dotyczy zatem, wbrew stereotypowym oczekiwaniom, oceny krótkoterminowej efektywności finansowej muzeów, lecz polega przede wszystkim na wskazywaniu potencjalnych uwarunkowań i implikacji podejmowania decyzji oraz wyborów związanych z działalnością muzeów i dążeniem przez nie do osiągnięcia złożonych celów. Opracowanie to jest pierwszą na polskim rynku wydawniczym publikacją łączącą refleksje teoretyczne z zakresu ekonomii muzeów ze szczegółowymi badaniami empirycznymi prowadzonymi na terenie Polski. Zgłębiając jedną z ważnych kwestii dotyczących muzeów, obecną w dyskursie z zakresu ekonomii kultury, posługując się zarówno danymi zastanymi, jak i wynikami autorskich badań studiów przypadku, w opracowaniu omówiono determinanty popytu prywatnego i społecznego na muzea. Szczegółowej analizie poddano problem interesariuszy muzeów oraz wartościowania muzeów przez ich szeroko rozumianą publiczność, w tym kwestie skłonności do wnoszenia opłat na rzecz muzeów w formie biletów za wstęp oraz podatków, a także sprawę wkładu muzeów w budowanie i wzmacnianie kapitału społecznego w kontekście lokalnym i regionalnym....

Książka Ekonomie i kultury jest kompletnym podręcznikiem do antropologii ekonomicznej. Zawiera zarówno główne teorie, jak i przykłady ich zastosowania w interpretacji konkretnych zjawisk. Autorzy referują wybrany materiał w sposób krytyczny, a na końcu książki proponują własne spojrzenie.Książka Richarda R. Wilka i L Cligett stanowi najnowsze, pierwsze usystematyzowane w wystarczającym stopniu, do tego autorskie, opracowanie o charakterze podręcznika akademickiego z zakresu antropologii ekonomicznej. Cechuje ją wysoka jakość merytoryczna i koresponduje z programami nauczania kilku kierunków studiów (ekonomii, zarządzania, etnologii i antropologii kulturowej, kulturoznawstwa, itp.). (…) Przyjęty zakres przedmiotowy podręcznika, obrazuje specyfikę antropologii ekonomicznej w rodzinie nauk antropologicznych, wskazuje stopień jej uwikłania w motywacje i banalne na pozór codzienne życie ludzi. Przedstawia podstawowe problemy i pytania badawcze tej subdyscyplinyZ recenzji prof. dr hab. Ryszarda Vorbicha...

Dopóki na polskim rynku wydawniczym funkcjonował termin „ekonomika kultury”, wszystko było jasne. Jest to bowiem dyscyplina naukowa zajmująca się jedną z branż gospodarki, czyli sektorem kultury. Gdy natomiast na tym rynku pojawiły się prace określane jako  „ekonomia kultury”, które w dalszym ciągu zajmowały się organizacją i zarządzaniem sektora kultury, płacami artystów, subsydiowaniem kultury, mecenatem kultury, polityką kulturalną państwa, to nastąpiło zamienne używanie określeń  „ekonomika kultury” i „ekonomia kultury” w sposób nieuprawomocniony. Autor zdecydowanie odróżnia ekonomikę kultury od ekonomii kultury. O ile ekonomika kultury, jako ekonomika branżowa, zajmuje się sektorem kultury albo – jak współcześnie mówią – przemysłami kreatywnymi, wśród których są przemysły kultury, to ekonomia kultury zajmuje się wpływem kultury na gospodarowanie i gospodarkę, a tym samym na dobrobyt jednostki i społeczeństwa. Termin „ekonomia kultury” nie bardzo mi się podoba, bo jest to kalka „socjologii kultury”, a przecież kultura jest podstawowym obiektem badań socjologii, czyli w pewnym uproszczeniu, kultura jest socjologią, a socjologia kulturą. Ponadto w języku potocznym ekonomia może być synonimem oszczędzania. Stąd zbitka „ekonomia kultury” niczego nie wyjaśnia, a wręcz zaciemnia to, co chcielibyśmy wyjaśnić. Dlatego też nazwałem tę monografię „Kultura a ekonomia”, dowodząc w niej, że na progu XXI wieku nie wystarczy zadbać o ciągły, zrównoważony rozwój i wzrost gospodarczy, ale trzeba koniecznie przejść z peryferiów do centrum światowego systemu gospodarczego, gdzie nastąpi pełna samorealizacja jednostki i społeczeństwa. To przejście nie może odbyć się bez udziału kultury i dotyczy to także Polski....