Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Książka Davida Throsby'ego to klasyczna już pozycja dla wszystkich zainteresowanych kulturą i jej związkami z ekonomią. Precyzyjna analiza, erudycja w zakresie teorii, a przy tym klarowność stylu tworzą atrakcyjną propozycję dla naukowców, badaczy, studentów, organizatorów życia kulturalnego, a także... ekonomistów, których wiedza o omawianych zagadnieniach nie jest zbyt rozległa. Throsby uświadamia czytelnikom, że hasło "kultura się liczy" nie jest pozbawionym znaczenia sloganem, ale ma głęboki sens rozwojowy. prof. Tadeusz Kowalski, Uniwersytet Warszawski

Kto powinien finansować festiwale filmowe, wystawy, przedstawienia teatralne ? państwo czy prywatne fundacje? Po co współczesnej demokracji silne media publiczne? A nowe media? Czy państwo powinno je wspierać? Co zrobić, żeby internet nie tylko dostarczał rozrywkę? Dlaczego kultura sieci przynosi zmianę cywilizacyjną? I wreszcie ? na czym polega krytyczna funkcja kultury na początku XXI wieku?Ekonomia kultury przybliża najnowsze światowe trendy w myśleniu o roli kultury. Przewodnik zawiera wybór tekstów zachodnich, definicje pojęć, omówienia teorii ?żywych klasyków? (Richarda Floridy, Chrisa Andersona), a także analizy polskich realiów i szkice projektów zmian. Wśród autorów są naukowcy, dziennikarze, teoretycy i twórcy: m.in. Beata Stasińska, Jacek Żakowski, Edwin Bendyk, Maciej Gdula, Maciej Nowak.

Książka Ekonomie i kultury jest kompletnym podręcznikiem do antropologii ekonomicznej. Zawiera zarówno główne teorie, jak i przykłady ich zastosowania w interpretacji konkretnych zjawisk. Autorzy referują wybrany materiał w sposób krytyczny, a na końcu książki proponują własne spojrzenie.Książka Richarda R. Wilka i L Cligett stanowi najnowsze, pierwsze usystematyzowane w wystarczającym stopniu, do tego autorskie, opracowanie o charakterze podręcznika akademickiego z zakresu antropologii ekonomicznej. Cechuje ją wysoka jakość merytoryczna i koresponduje z programami nauczania kilku kierunków studiów (ekonomii, zarządzania, etnologii i antropologii kulturowej, kulturoznawstwa, itp.). (?) Przyjęty zakres przedmiotowy podręcznika, obrazuje specyfikę antropologii ekonomicznej w rodzinie nauk antropologicznych, wskazuje stopień jej uwikłania w motywacje i banalne na pozór codzienne życie ludzi. Przedstawia podstawowe problemy i pytania badawcze tej subdyscyplinyZ recenzji prof. dr hab. Ryszarda Vorbicha

Zjawiska i prawidłowości ekonomiczne występujące w kulturze i jej przemysłach stały się przedmiotem dyskusji podczas międzynarodowej konferencji ?Ekonomika kultury - od teorii do praktyki? zorganizowanej 29 listopada 2010 r. w Warszawie przez Instytut Adama Mickiewicza i Narodowe Centrum Kultury we współpracy z SWPS i Fundacją Pro Cultura. Międzynarodowi eksperci ? m.in. David Throsby i Philippe Kern - podjęli próbę zdefiniowania ekonomiki kultury, opisu ewolucji jej znaczenia i nakreślenia nowych obszarów interwencji kulturalnych. Dowodzili znaczenia kultury w gospodarce europejskiej oraz dyskutowali nad zagadnieniem jej monitorowania. Poddali również ocenie przykład Polski, gdzie przez ostatnie 20 lat podejmowane są próby reform organizowania i finansowania działalności kulturalnej. Niniejsza publikacja stanowi merytoryczne podsumowanie konferencji.

Dopóki na polskim rynku wydawniczym funkcjonował termin ekonomika kultury, wszystko było jasne. Jest to bowiem dyscyplina naukowa zajmująca się jedną z branż gospodarki, czyli sektorem kultury. Gdy natomiast na tym rynku pojawiły się prace określane jako  ekonomia kultury, które w dalszym ciągu zajmowały się organizacją i zarządzaniem sektora kultury, płacami artystów, subsydiowaniem kultury, mecenatem kultury, polityką kulturalną państwa, to nastąpiło zamienne używanie określeń  ekonomika kultury i ekonomia kultury w sposób nieuprawomocniony. Autor zdecydowanie odróżnia ekonomikę kultury od ekonomii kultury. O ile ekonomika kultury, jako ekonomika branżowa, zajmuje się sektorem kultury albo jak współcześnie mówią przemysłami kreatywnymi, wśród których są przemysły kultury, to ekonomia kultury zajmuje się wpływem kultury na gospodarowanie i gospodarkę, a tym samym na dobrobyt jednostki i społeczeństwa. Termin ekonomia kultury nie bardzo mi się podoba, bo jest to kalka socjologii kultury, a przecież kultura jest podstawowym obiektem badań socjologii, czyli w pewnym uproszczeniu, kultura jest socjologią, a socjologia kulturą. Ponadto w języku potocznym ekonomia może być synonimem oszczędzania. Stąd zbitka ekonomia kultury niczego nie wyjaśnia, a wręcz zaciemnia to, co chcielibyśmy wyjaśnić. Dlatego też nazwałem tę monografię Kultura a ekonomia, dowodząc w niej, że na progu XXI wieku nie wystarczy zadbać o ciągły, zrównoważony rozwój i wzrost gospodarczy, ale trzeba koniecznie przejść z peryferiów do centrum światowego systemu gospodarczego, gdzie nastąpi pełna samorealizacja jednostki i społeczeństwa. To przejście nie może odbyć się bez udziału kultury i dotyczy to także Polski.

[...] polski czytelnik otrzymuje pierwszy podręcznik ekonomii kultury, dziedziny nauk ekonomicznych, która szybko się rozwija i zyskuje na znaczeniu. [...] Można ją z powodzeniem uznać za obowiązkową lekturę dla wszystkich, którzy zajmują się kulturą, zwłaszcza organizacją i zarządzaniem działalnością kulturalną oraz dziedzictwem kulturowym.Ruth Towse to postać doskonale znana w dziedzinie ekonomii kultury. Jej naukowy wkład w ekonomię sztuki sprawił, że trudno byłoby znaleźć lepszego kandydata do przygotowania wyczerpującego podręcznika z tego zakresu. Napisana przez nią książka doskonale sprawdzi się jako lektura obowiązkowa dla osób rozpoczynających studia w zakresie zarządzania kulturą. Dodatkowo, stanowi ona świetny przegląd zagadnień z ekonomii kultury dla laików, którzy chcieliby się dowiedzieć, w jaki sposób ekonomiści myślą o sztuce.prof. David Throsby, Macquarie UniversityDzięki inicjatywie Narodowego Centrum Kultury polski czytelnik otrzymuje pierwszy podręcznik ekonomii kultury, dziedziny nauk ekonomicznych, która szybko się rozwija i zyskuje na znaczeniu. Nie jest to praca warta polecenia wyłącznie ekonomistom i osobom studiującym ekonomię. Można ją z powodzeniem uznać za obowiązkową lekturę dla wszystkich, którzy zajmują się kulturą, zwłaszcza organizacją i zarządzaniem działalnością kulturalną oraz dziedzictwem kulturowym. Tym bardziej, że jest to podręcznik przystępny także dla niewprawionego w ekonomii czytelnika.prof. Jerzy Hausner, Uniwersytet Ekonomiczny w Krakowie

Dla przedstawicieli nauk społeczno-ekonomicznych placówki muzealne są szczególnym rodzajem przedsiębiorstw non-profit. Działalność muzeów, prowadzona w kontekście szerokiej gamy uwarunkowań o charakterze ekonomicznym i pozaekonomicznym, jest wypadkową wielości funkcji i specyficznych celów kolekcjonerskich, konserwatorskich, naukowych, edukacyjnych, integracyjnych, tożsamościowych, wizerunkowych oraz w zakresie przyciągania publiczności i stymulowania ruchu turystycznego, stawianych przed nimi przez muzealników, organizatorów i społeczeństwo. Definiując obszary badawcze ekonomii muzeów, w książce pokazano, iż jest to już dość dobrze ugruntowane pole badań w ramach ekonomii kultury, łączące się ze spojrzeniem na tego typu instytucje w szerszym kontekście rozwoju cywilizacyjnego. Wkład ekonomistów w rozważania na temat muzeów nie dotyczy zatem, wbrew stereotypowym oczekiwaniom, oceny krótkoterminowej efektywności finansowej muzeów, lecz polega przede wszystkim na wskazywaniu potencjalnych uwarunkowań i implikacji podejmowania decyzji oraz wyborów związanych z działalnością muzeów i dążeniem przez nie do osiągnięcia złożonych celów. Opracowanie to jest pierwszą na polskim rynku wydawniczym publikacją łączącą refleksje teoretyczne z zakresu ekonomii muzeów ze szczegółowymi badaniami empirycznymi prowadzonymi na terenie Polski. Zgłębiając jedną z ważnych kwestii dotyczących muzeów, obecną w dyskursie z zakresu ekonomii kultury, posługując się zarówno danymi zastanymi, jak i wynikami autorskich badań studiów przypadku, w opracowaniu omówiono determinanty popytu prywatnego i społecznego na muzea. Szczegółowej analizie poddano problem interesariuszy muzeów oraz wartościowania muzeów przez ich szeroko rozumianą publiczność, w tym kwestie skłonności do wnoszenia opłat na rzecz muzeów w formie biletów za wstęp oraz podatków, a także sprawę wkładu muzeów w budowanie i wzmacnianie kapitału społecznego w kontekście lokalnym i regionalnym.