Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Książki Lecha Witkowskiego o autorytecie to imponujące mozaiki poglądów, ogarniające tysiące lat myśli ludzkiej. Dopiero „stając na ramionach olbrzymów”, jak określał taką postawę w nauce Isaac Newton, Witkowski ostrożnie i skromnie kreśli własne stanowisko filozoficzne i pedagogiczne. W ten godny zalecenia sposób sam staje się autorytetem od autorytetów.Piotr Sztompka,członek rzeczywisty PANKsiążka Lecha Witkowskiego jest w stanie dać satysfakcję chyba największym „smakoszom” języka polskiego. Nie będę ukrywał, że czytanie 750 stron tekstu naukowego zwykle wiąże się z wysiłkiem, zwykle czujemy się znużeni monotonią używanych słów, jednowątkową tematyką, spakowaniem zbyt dużej ilości myśli w kolejnych akapitach. W przypadku omawianej pracy tego nie ma. Jeśli język przyrównamy do klawiatury fortepianu, to można powiedzieć, że Lech Witkowski jako pianista wykorzystuje wszystkie klawisze. Dzięki temu potrafi wydobyć najdrobniejsze niuanse w analizowanych stanowiskach odnoszących się do sposobów ujmowania autorytetu.[…] czytanie tego dzieła prowokuje nie tylko do myślenia o naszej kondycji umysłowej, ale również wywołuje ferment emocjonalny, skłania do samooceny. Jest to więc moje osobiste świadectwo, że Lech Witkowski nie pracował daremnie. Jestem przekonany, że jego znaczący tekst będzie prowokował do refleksji wielu innych czytelników. A przy okazji będzie także uczył szacunku do humanistyki, a więc skłaniał do czytania, myślenia, czytania i znów do myślenia, czyli odnajdywania przyjemności w poznawaniu dawnej i współczesnej kultury symbolicznej.Stanisław Zbigniew Kowalik O tym jest ta książka. O tym, że zanika zdolność mierzenia się z lepszymi od nas samych, że wielu wręcz takiej możliwości nie przyjmuje do wiadomości albo się nią nie przejmuje, ścigając się w ustanowieniu władczym, po którym nikt już „nie może mi podskoczyć”. Tymczasem uniwersytet jako miejsce, gdzie możliwe jest spotkanie z najlepszymi duchami, choćby i z przeszłości albo innych światów niż nasz lokalny, coraz częściej staje się miejscem sankcjonowania typowych patologii władzy, układów, pozorów i jałowości poznawczej, gdzie wielkość duchowa się nie liczy, dokładniej nie jest brana pod uwagę, ponieważ traktuje się ją jako zbędną zarówno w wyposażeniu przykrawanym do rynku pracy, jak i odnoszonym do układów władczych i ich machinacji. Coraz częściej piastujących pozycje władcze czy zasiadających w radach wydziałowych czy instytutowych nie obowiązują wymogi mądrości jako odpowiedzialności za wartość prawdy i sprawiedliwości respektującej powagę autorytetu i misji uniwersytetu, gdy mają poczucie, że fakt ich władczości i „samodzielności” duchowej rozumianej jako prawo do głosowania i decydowania wedle widzimisię zwalnia z odpowiedzialności właśnie. Zanurzając się w mądrość cudzego myślenia, usiłuję też wyrwać się z okowów lokalnie dominującego barbarzyństwa duchowego ubranego w togi akademickie i posiadającego stopnie naukowe, których słabości, a nawet nędzy i nihilizmu nikt już zwykle nie bierze pod uwagę....

Opracowanie, które oddajemy do rąk Czytelników, jest interdyscyplinarnym studium nad zjawiskami zachodzącymi w kulturze współczesnej. Zawiera ono artykuły badaczy z różnych ośrodków akademickich, których zainteresowania skupiają się na refleksji nad kulturą popularną i jej edukacyjnymi kontekstami.Książka składa się z czterech części. Część pierwsza zawiera teksty, których problematyka podejmuje zagadnienie sposobów edukacyjnego „wykorzystania” sztuki i kultury popularnej. Artykuły wypełniające część drugą koncentrują się na mediach jako przestrzeni naszej edukacji i socjalizacji. W części trzeciej znalazły się teksty dotyczące kwestii relacji kultury popularnej ze szkołą i światem młodzieży. Ostatnia część podejmuje temat powiązań kultury popularnej ze sferą duchowości i tożsamością płci.Redaktorzy mają nadzieję, że książka ta stanie się kolejnym, inspirującym głosem w dyskusji nad rolą kultury popularnej w kształtowaniu się tożsamości współczesnego człowieka....

Bezpieczeństwo edukacja kultura i społeczeństwoKsięga jubileuszowa Profesora Jerzego kunikowskiego w 65 rocznicę urodzin...

Rola komunikacji i języka w dialogu kulturPojęcia związane z zagadnieniami zróżnicowania kulturowego w edukacjiRola nauczyciela w edukacji międzykulturowejPo polsku, czyli po europejsku. Kilka pomysłów na oswajanie Europy na lekcjach języka polskiegoPrzykłady projektów "europejskich"...

Prezentujemy księgę pamiątkową dedykowaną Profesor Barbarze Myrdzik z okazji siedemdziesiątych urodzin. Zgodnie z poetyką tego rodzaju wydawnictw tom otwiera poświęcony Jubilatce szkic bio- i bibliograficzny. Oprócz niego na publikację składają się trzydzieści trzy prace, które genologicznie można by zakwalifikować jako szkice bądź studia. Profesor Barbara Myrdzik jest wybitną i powszechnie znaną specjalistką z zakresu dydaktyki literatury polskiej i języka, dlatego wśród autorów księgi odnajdujemy największe nazwiska przedstawicieli tej dyscypliny naukowej, uzupełnione nazwiskami uznanych autorytetów z dziedziny literatury i językoznawstwa macierzystego dla Jubilatki środowiska UMCS. Książka charakteryzuje się jeszcze jedną właściwością, stanowi zwartą całość prezentującą w dużym stopniu spójną, choć wielostronną i wieloaspektową wizję polonistyki - jej dnia dzisiejszego, jej jutra, jej uwarunkowań, szans i zagrożeń. Tytuł "Horyzonty polonistyki" doskonale oddaje zawartość książki....

"Kultura popularna jest fragmentem kulturowej rzeczywistości i zasługuje na krytyczną refleksję z pedagogicznej perspektywy pozbawionej uprzedzeń. Narzuca to konieczność przyjęcia interdyscyplinarnego podejścia do tematu. Prezentowana książka stanowi próbę zmierzenia się właśnie z tym zadaniem. Całość tworzą dwie części. Rozdział pierwszy jest syntetycznym omówieniem dyskursu wokół kultury "wysokiej" i "niskiej" oraz próbą określenia kultury popularnej. W rozdziale drugim charakteryzuję kulturę popularną jako nowy, ważny obszar edukacji kulturalnej. W rozdziale trzecim, zastanawiam się nad związkami edukacji z kulturą popularną.Druga część książki jest próbą wskazania możliwości pedagogicznego wykorzystania kultury popularnej; skupiam się tutaj na trzech obszarach: filmu, telewizji i muzyki popularnej".Witold Jakubowski...

54 tom z serii „Edukacja Międzykulturowa” został poświęcony problematyce kultury w edukacji międzykulturowej, a przede wszystkim doświadczeniom i propozycjom praktycznym. W trzech częściach publikacji – (1) Komunikacja i dialog między kulturami, (2) Uczestnictwo społeczności lokalnych w kulturze regionu oraz (3) Dawne i nowe oblicza kultury w edukacji międzykulturowej – autorzy poszczególnych opracowań zwracają szczególną uwagę na kwestie związane z kompetencjami do komunikacji międzykulturowej młodego pokolenia Polaków żyjących w środowiskach zróżnicowanych kulturowo oraz z ich uczestnictwem w kulturze regionu. Ważne znaczenie przypisują także nowym wymiarom kultury w edukacji międzykulturowej, którymi są m.in. fora internetowe, subkultury, współczesne wydarzenia sportowe czy udział młodzieży ze szkół ponadgimnazjalnych oraz studentów w międzynarodowych programach i projektach edukacyjnych. Fragment Wprowadzenia...

Publikacja – 55 tom z serii „Edukacja Międzykulturowa” – oddaje szerokie zainteresowanie kulturą, wykracza poza typowe pola rozważań nauk pedagogicznych. Teksty w niej zawarte prezentują perspektywy: filozoficzną, psychologiczną, socjologiczną, pokazują rozmaite kulturowe uwarunkowania współczesnych procesów kształcenia i wychowania.Pracę cechuje różnorodność tematyki i form zgromadzonych w niej opracowań. Na zbiór składają się teksty z trzech kręgów tematycznych: Międzykulturowość jako kategoria kultury i edukacji; Kultura w życiu duchowym i rodzinnym oraz Kultura w edukacji i życiu młodzieży – konteksty wielokulturowe. Zamieszczone w nim artykuły i komunikaty z badań niosą ważne przesłanie dla pedagogiki i dla praktyki oświatowej. To właśnie w kulturze i w edukacji międzykulturowej pokłada się duże nadzieje na tworzenie ładu społecznego sprzyjającego kształtowaniu warunków umożliwiających nieskrępowany rozwój osobowości, kształtowanie tożsamości i samorealizacji.Fragment Wprowadzenia...

Autorka książki analizując przejawy współczesnej kultury wizualnej wskazuje także na jej początki, odnajdując jej bezpośrednie korzenie w drukach protestanckich oraz późniejszej anglosaskiej tradycji wydawniczej. Stąd też w książce pojawia się wiele niezwykle ciekawych przykładów funkcjonowania tekstów wizualnych w XVIII wieku w Anglii i Stanach Zjednoczonych....

Książka prezentuje problemy współczesnej edukacji w sytuacji przyspieszonych przemian kulturowych. Dotyczy procesów związanych z umasowieniem treści kulturowych, ich unifikacją i globalizacją. Traktuje o wyzwaniach edukacyjnych ze strony kultury popularnej, o nowych perspektywach pedagogiki kultury, przemianach w obrębie kanonu. Analizuje również takie zjawiska i problemy we współczesnej kulturze, które implikują problemy pedagogiczne, jak: wirtualizacja rzeczywistości, wkraczanie zabawy (karnawału) jako imperatywu w codzienne życie człowieka, presja mód i trendów, powodująca odchodzenie od myślenia o edukacji kategoriami trwałych wzorów. Wskazuje też na nowe relacje sztuki i kultury współczesnej, prowadzące do redefinicji teorii wychowania estetycznego....

Na niniejszy zbiór zatytułowany "Oblicza płci. Język-Kultura-Edukacja" składa się dwadzieścia osiem artykułów będących naukową refleksją polskich badaczy nad kwestiami genderowymi w ważnych i często zazębiających się obszarach: języku, szeroko pojętej kulturze oraz edukacji - stąd trzy części książki. Należy jednak podkreślić, iż wiele z przedstawionych szkiców ma charakter interdyscyplinarny i trudno je przypisać jednoznacznie tylko jednemu z tych działów. Ową rozmaitość tematyczną i problemową oraz wiążące się z nią różnorodne perspektywy badawcze uznajemy za istotny walor książki....

Leszek Kołakowski stwierdził, że jednym z charakterystycznych rysów współczesnego świata jest przeświadczenie, że przeszłość nie ma znaczenia i nie dotyczy w sposób bezpośredni człowieka XXI wieku. Przekonanie to potwierdzone zostało w licznych badaniach, które jednoznacznie pokazują, że większość Polaków nie zna swojej przeszłości, a nawet nie dąży do jej poznania. Wydaje się jednak, że wiedza dotycząca przeszłości, odgrywa istotną rolę w kształtowaniu społeczeństwa obywatelskiego, bowiem "społeczeństwo, które nie pamięta o własnej przeszłości, a tym samym pozbawia się zdobytych dzięki doświadczeniu kryteriów (…) nie potrafi już stworzyć podstaw harmonijnego współistnienia i wspólnego zaangażowania w realizację przyszłych celów. Takie społeczeństwo jest szczególnie podatne na ideologiczną manipulację".Dlatego wielu badaczy z różnych dyscyplin naukowych m.in. historii, politologii, pedagogiki, antropologii, socjologii, teologii podjęło się próby poszukania odpowiedzi na pytania dotyczące wielu spraw dotąd w naszych dziejach przemilczanych czy takich, o których wcześniej nie można było mówić, roli państwa w edukacji historycznej czy współczesnych sposobów przekazu historycznego. Pytają również o kwestie budowania tożsamości lokalnych, narodowych oraz o znaczenie wspólnego dziedzictwa kulturowego religii, literatury i sztuki w kształtowaniu świadomości historycznej. Wyniki ich badawczych poszukiwań zostały przedstawione w niniejszej publikacji....

Książka [...] udanie łączy zamiar relacjonowania zaawansowanych postaw poznawczych i rozwijania narracji, która – mając charakter polemiczny i krytyczny – wychodzi zarazem naprzeciw potrzebom dojrzałej dydaktyki uniwersyteckiej [...]. Wyróżnia się na tle wielu innych swoim otwartym zaproszeniem do podjęcia na serio, bez niedomówień i kamuflażu rozmaitych problemów akademickiej humanistyki jako teorii i praktyki budowy środowisk i kształtowania typów wspólnot [...]. Spór o podjęte w niej bardzo zasadnicze problemy kondycji humanistyki akademickiej winien toczyć się na serio i publicznie, a nie tlić gdzieś w zakamarkach pokątnych krytyk i środowiskowych plotek.Z recenzji wydawniczej prof. zw. dr. hab. Aleksandra Nałaskowskiego...

Badania pedagogiczne nad edukacją rodzajową stały się szkieletem merytorycznym dla prezentowanego tomu. Składa się on z dwóch części: „Wzorce ról płciowych w kulturze" oraz „Edukacja a role płciowe". W obrębie każdej części zamieszczono rozdziały, których zawartość prezentuje wyniki badań prowadzonych przez pedagogów i socjologów. Zgodnie z zamysłem, badania te mają budować obraz kulturowego otoczenia praktyki edukacyjnej, która uruchamia przekazy dotyczące płci. Nie jest to oczywiście obraz pełny i wyczerpujący problematykę. Jest to raczej próba gromadzenia i systematyzowania wyników badań nad edukacją rodzajową, które w dalszej perspektywie staną się podstawą do syntetyzujących metaanaliz....