Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Jungowskie inspiracjeDoświadczenie kreatywności i inteligencja kulturowa ? Zenon Waldemar DudekTerapia naukowa metodą Junga ? Ewa Machut-MendeckaOd psychologii do autopsychoterapiiDoświadczenie otwarcia umysłu w relacjach mistrz?uczeń ? Tomasz OlchanowskiZ epopei psychoanalizy (fragmenty) ? Czesław DziekanowskiArchetypy w kulturzeZnaczenie teatru fizycznego w dramaterapii w kontekście pracy z mitem ? Anna SzymanowskaDziennik indonezyjski (fragmenty) ? Tomasz TeodorczykNasze tożsamościPodróż bohatera. Mit bohaterski jako inspiracja w procesie edukacji ? Anna GierlińskaLinia życia jako proces i archetypowe zadanie ? Zenon Waldemar DudekDialog kulturSymbole judaizmu ? symbole ludzkości ? Paweł FijałkowskiZ poetyki archetypówHamlet, czyli apologia Ofelii ? Jadwiga WaisArchetyp Animy w poemacie Nad morzem Stanisława Przybyszewskiego ? Julian StrzałkowskiCzłowiek poszukujący iskier. Lapidogramaty ? Zenon Waldemar DudekNa granicy epokMandala kultury. Pytania o edukację ? Mirosław PirógForum psychologii kulturyRecenzje: Tomasz Olchanowski (Paweł Fijałkowski, Androgynia, dionizyjskość, homoerotyzm)Eseje: Danse makabre dwóch Eugeniuszów ? Tomasz BohajedynRefleksje: Całkiem normalny codzienny chaos ? Elwira Błażewicz

Prezentujemy księgę pamiątkową dedykowaną Profesor Barbarze Myrdzik z okazji siedemdziesiątych urodzin. Zgodnie z poetyką tego rodzaju wydawnictw tom otwiera poświęcony Jubilatce szkic bio- i bibliograficzny. Oprócz niego na publikację składają się trzydzieści trzy prace, które genologicznie można by zakwalifikować jako szkice bądź studia. Profesor Barbara Myrdzik jest wybitną i powszechnie znaną specjalistką z zakresu dydaktyki literatury polskiej i języka, dlatego wśród autorów księgi odnajdujemy największe nazwiska przedstawicieli tej dyscypliny naukowej, uzupełnione nazwiskami uznanych autorytetów z dziedziny literatury i językoznawstwa macierzystego dla Jubilatki środowiska UMCS. Książka charakteryzuje się jeszcze jedną właściwością, stanowi zwartą całość prezentującą w dużym stopniu spójną, choć wielostronną i wieloaspektową wizję polonistyki - jej dnia dzisiejszego, jej jutra, jej uwarunkowań, szans i zagrożeń. Tytuł "Horyzonty polonistyki" doskonale oddaje zawartość książki.

Rola komunikacji i języka w dialogu kulturPojęcia związane z zagadnieniami zróżnicowania kulturowego w edukacjiRola nauczyciela w edukacji międzykulturowejPo polsku, czyli po europejsku. Kilka pomysłów na oswajanie Europy na lekcjach języka polskiegoPrzykłady projektów "europejskich"

Opracowanie, które oddajemy do rąk Czytelników, jest interdyscyplinarnym studium nad zjawiskami zachodzącymi w kulturze współczesnej. Zawiera ono artykuły badaczy z różnych ośrodków akademickich, których zainteresowania skupiają się na refleksji nad kulturą popularną i jej edukacyjnymi kontekstami.Książka składa się z czterech części. Część pierwsza zawiera teksty, których problematyka podejmuje zagadnienie sposobów edukacyjnego ?wykorzystania? sztuki i kultury popularnej. Artykuły wypełniające część drugą koncentrują się na mediach jako przestrzeni naszej edukacji i socjalizacji. W części trzeciej znalazły się teksty dotyczące kwestii relacji kultury popularnej ze szkołą i światem młodzieży. Ostatnia część podejmuje temat powiązań kultury popularnej ze sferą duchowości i tożsamością płci.Redaktorzy mają nadzieję, że książka ta stanie się kolejnym, inspirującym głosem w dyskusji nad rolą kultury popularnej w kształtowaniu się tożsamości współczesnego człowieka.

Badania pedagogiczne nad edukacją rodzajową stały się szkieletem merytorycznym dla prezentowanego tomu. Składa się on z dwóch części: ?Wzorce ról płciowych w kulturze" oraz ?Edukacja a role płciowe". W obrębie każdej części zamieszczono rozdziały, których zawartość prezentuje wyniki badań prowadzonych przez pedagogów i socjologów. Zgodnie z zamysłem, badania te mają budować obraz kulturowego otoczenia praktyki edukacyjnej, która uruchamia przekazy dotyczące płci. Nie jest to oczywiście obraz pełny i wyczerpujący problematykę. Jest to raczej próba gromadzenia i systematyzowania wyników badań nad edukacją rodzajową, które w dalszej perspektywie staną się podstawą do syntetyzujących metaanaliz.

"Kultura popularna jest fragmentem kulturowej rzeczywistości i zasługuje na krytyczną refleksję z pedagogicznej perspektywy pozbawionej uprzedzeń. Narzuca to konieczność przyjęcia interdyscyplinarnego podejścia do tematu. Prezentowana książka stanowi próbę zmierzenia się właśnie z tym zadaniem. Całość tworzą dwie części. Rozdział pierwszy jest syntetycznym omówieniem dyskursu wokół kultury "wysokiej" i "niskiej" oraz próbą określenia kultury popularnej. W rozdziale drugim charakteryzuję kulturę popularną jako nowy, ważny obszar edukacji kulturalnej. W rozdziale trzecim, zastanawiam się nad związkami edukacji z kulturą popularną.Druga część książki jest próbą wskazania możliwości pedagogicznego wykorzystania kultury popularnej; skupiam się tutaj na trzech obszarach: filmu, telewizji i muzyki popularnej".Witold Jakubowski

?[?] Ciągle zmieniająca się pod wpływem mediów rzeczywistość kulturowa i edukacyjna skłania do podejmowania dogłębnych i wielopłaszczyznowych badań współczesnego świata. Przedstawiona do recenzji książka podejmuje próby wyjaśnienia potencjału i zagrożeń wynikających ze stosowania współczesnych technologii.Zaistnienie potężnego narzędzia przekazu informacji, jakim jest przekaz cyfrowy, zmienia tradycyjne sposoby opisywania zjawisk kulturowych i edukacyjnych. Zmiany mają charakter dynamiczny, dlatego wymagają ciągle od nowa diagnozowania rzeczywistości i poszukiwania rozwiązań edukacyjnych. Książka pod redakcją naukową Doroty Siemienickiej wpisuje się w nurt otwierania kolejnych ważnych dla pedagogiki pól problemowych związanych z przenikaniem nowoczesnych technologii do wszystkich sfer życia człowieka.Ogromną wartością tej książki jest to, że autorzy tekstów umieszczają swoje rozważania w kontekście pedagogicznym, nawiązując w wielu miejscach książki do edukacyjnych konsekwencji rozwoju nowoczesnych technologii informacyjno-komunikacyjnych?. Z recenzji dr hab. Grażyny Penkowskiej, prof. UG

Kultura i edukacja (konteksty i kontrowersje). Jest to interdyscyplinarne kompendium wiedzy, wpisujące się znakomicie we współczesne debaty na temat roli edukacji i kultury w konstruowaniu różnorodnych ?wersji tożsamości". A [...] pytania ?kim być?", "jak żyć?", "jak wychowywać?" (czy wreszcie "Jak nie dać się przemielić przez sieczkę popkultury?") stawiane są w naszych (po)nowoczesnych warunkach w nieznanych dotąd kontekstach. W poszczególnych rozdziałach książki na postawione wyżej pytania daje się różnorodne (niekiedy kontrowersyjne) odpowiedzi, unikając jednak ?ideologii" i narzucania czytelnikowi ?znaczeń".[...] Z całą pewnością będzie ona wykorzystywana jako lektura obowiązkowa bądź uzupełniająca na zajęciach dydaktycznych ze studentami pedagogiki, socjologii, kulturoznawstwa, a także przez nauczycieli akademickich, prowadzących wykłady, konwersatoria i ćwiczenia podejmujące problematykę rekonstrukcji tożsamości. Książka Kultura i edukacja (konteksty i kontrowersje) ma jednak i znacznie szerszy zasięg - jest to [...] książka naukowa sensu stricto, a jej wysoki poziom merytoryczny sprawi, iż z całą pewnością spotka się z dużym zainteresowaniem naukowców podejmujących problematykę tożsamości. [...]Z recenzji prof. zw. dr. hab. Zbyszka Melosika

Autorka książki analizując przejawy współczesnej kultury wizualnej wskazuje także na jej początki, odnajdując jej bezpośrednie korzenie w drukach protestanckich oraz późniejszej anglosaskiej tradycji wydawniczej. Stąd też w książce pojawia się wiele niezwykle ciekawych przykładów funkcjonowania tekstów wizualnych w XVIII wieku w Anglii i Stanach Zjednoczonych.

Jest to zbiór esejów na temat związku między szeroko rozumianą edukacją a kulturą. Pytaniem, które stanowi trzon rozważań, jest to, czy w procesie edukacji powinno się rozwijać indywidualność każdego ucznia czy też reprodukować kulturę dla lepszej asymilacji jednostki w otaczającym ją świecie? Problemem, jaki się pojawia przy próbach odpowiedzi na to pytanie, jest charakter związku między edukacja a kulturą.

Leszek Kołakowski stwierdził, że jednym z charakterystycznych rysów współczesnego świata jest przeświadczenie, że przeszłość nie ma znaczenia i nie dotyczy w sposób bezpośredni człowieka XXI wieku. Przekonanie to potwierdzone zostało w licznych badaniach, które jednoznacznie pokazują, że większość Polaków nie zna swojej przeszłości, a nawet nie dąży do jej poznania. Wydaje się jednak, że wiedza dotycząca przeszłości, odgrywa istotną rolę w kształtowaniu społeczeństwa obywatelskiego, bowiem "społeczeństwo, które nie pamięta o własnej przeszłości, a tym samym pozbawia się zdobytych dzięki doświadczeniu kryteriów (?) nie potrafi już stworzyć podstaw harmonijnego współistnienia i wspólnego zaangażowania w realizację przyszłych celów. Takie społeczeństwo jest szczególnie podatne na ideologiczną manipulację".Dlatego wielu badaczy z różnych dyscyplin naukowych m.in. historii, politologii, pedagogiki, antropologii, socjologii, teologii podjęło się próby poszukania odpowiedzi na pytania dotyczące wielu spraw dotąd w naszych dziejach przemilczanych czy takich, o których wcześniej nie można było mówić, roli państwa w edukacji historycznej czy współczesnych sposobów przekazu historycznego. Pytają również o kwestie budowania tożsamości lokalnych, narodowych oraz o znaczenie wspólnego dziedzictwa kulturowego religii, literatury i sztuki w kształtowaniu świadomości historycznej. Wyniki ich badawczych poszukiwań zostały przedstawione w niniejszej publikacji.

Na niniejszy zbiór zatytułowany "Oblicza płci. Język-Kultura-Edukacja" składa się dwadzieścia osiem artykułów będących naukową refleksją polskich badaczy nad kwestiami genderowymi w ważnych i często zazębiających się obszarach: języku, szeroko pojętej kulturze oraz edukacji - stąd trzy części książki. Należy jednak podkreślić, iż wiele z przedstawionych szkiców ma charakter interdyscyplinarny i trudno je przypisać jednoznacznie tylko jednemu z tych działów. Ową rozmaitość tematyczną i problemową oraz wiążące się z nią różnorodne perspektywy badawcze uznajemy za istotny walor książki.

W kolejnym interdyscyplinarnym tomie dokumentującym działalność uniwersyteckiego Ośrodka Badawczego Myśli Chrześcijańskiej zaprezentowano teksty pracowników różnych uczelni: KUL, UKSW, WSD w Łodzi, UW, UMCS oraz UŁ. Prace te stanowią efekt refleksji kręgów akademickich nad relacjami między tytułowymi kategoriami (kultura ? myśl ? edukacja), podejmowanej z perspektywy różnych dziedzin nauki ? teologii, religioznawstwa i literaturoznawstwa. Autorzy odwołują się do wielorakich kontekstów kulturowych świadczących o dialogu Kościoła ze światem kultury i nauki, takich jak: myśl papieska, ekumenizm, teologia piękna i duchowości, inspiracje chrześcijańskie w literaturze, dyskurs religijny. Tytuł tomu zaczerpnięty został z adhortacji papieża Franciszka, który kieruje swoje przesłanie także do kręgów akademickich. W jego przekonaniu zarówno dziedziny nauki, jak i kategorie myślenia mogą stać się narzędziami ewangelizacji, a teologia ? pozostawać w dialogu z innymi naukami i ludzkim doświadczeniem.

Zakład Pedagogiki Kultury Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie od kilku lat współpracuje w zakresie naukowym i artystycznym z Lwowską Narodową akademią Sztuk Pięknych. Efektem tej współpracy jest między innymi II Międzynarodowa Konferencja Interdyscyplinarna pod hasłem "...sztuka/twórczość - edukacja...", której celem jest integrowanie przedstawicieli różnych dyscyplin nauk humanistycznych i społecznych oraz różnych dziedzin sztuki wokół problematyki relacji miedzy sztuką/twórczością a edukacją. W 2010 roku w tym cyklu odbyła się w Lublinie inauguracyjna konferencja dotycząca współczesnych problemów edukacji estetycznej i artystycznej. W dniach 24-27 września 2012 roku odbyła się - tym razem w Lublinie i we Lwowie - z kolei konferencja zatytułowana "Moda jako problem pedagogiczny i artystyczny". Prezentowany tom jest w całości zbiorem opracowań poświęconych zjawisku mody, opisywanemu i interpretowanemu w różnych kontekstach kulturowych, artystycznych i edukacyjnych, przygotowanych przez uczestników tej konferencji.

Problematyka podjęta w tekstach naukowych to stricte globalny dyskurs nad temporalną wielowymiarowością społeczeństwa współczesnego oraz kondycją człowieka współczesnego, żyjącego w wieloznacznej i ambiwalentnej rzeczywistości globalnej, skazanego na szukanie swojego miejsca w ciągle na nowo konstruowanej wielokulturowej rzeczywistości.Globalna ekumena kulturowa determinuje również niekonwencjonalny namysł nad edukacją w warunkach globalnych. Współczesny dyskurs nad jakością edukacji, uwzględniający wielość kontekstów społeczno-kulturowych zmian zachodzących w świecie, powinien sprzyjać umiejętności planowania działań oświatowych na rzecz kształtowania prorozwojowego społeczeństwa ogólnoświatowego, Warunkiem sine qua non będzie więc zrozumienie istoty transformacji odbywającej się w przestrzeni edukacyjnej.Zamieszczone teksty mają stanowić przyczynek do namysłu i zaproszenie do dyskusji na temat uczestnictwa jednostek w kulturze globalnej ze szczególnym uwzględnieniem rozważań nad konieczną ewolucją edukacji w warunkach globalnych.

Pogłębiająca się wielokulturowość Europy jest już faktem, a przystąpienie Polski do Unii Europejskiej jedynie formalnością, przypieczętowującą stan dokonany. Wielokulturowości nie można jednak po prostu ogłosić ? o wielokulturowość należy dbać i zabiegać; potrzeba wielu lat pracy i pokonywania stereotypów, lęków i uprzedzeń, by w rezultacie móc się szczycić społecznością wielokulturową, a zarazem jednolitą, gdzie podziały, choć wyraźne, płynnie przechodzą jedne w drugie. Książką szczególnie w tym temacie przydatną, są Postawy nauczycieli wobec edukacji międzykulturowej a kultura szkoły Barbary Dobrowolskiej, ujmująca zagadnienie od strony edukacji, jako zarodka, z którego może i powinna wykluć się przyszła wielokulturowość.Publikacja składa się z dwóch części: teoretycznej i empirycznej. Część teoretyczna prezentuje przegląd stanowisk wobec wielokulturowości i międzykulturowości oraz wobec kultury szkoły. Część druga ? empiryczna ? diagnozuje postawy nauczycieli wobec edukacji międzykulturowej, próbuje nakreślić definicję pojęcia ?kultury szkoły, a całość uzupełniona jest analizą jakościową. Nie dziwią zatem niezwykle pochlebne i entuzjastyczne opinie Recenzentów: prof. zw. dra hab. Tadeusza Pilcha oraz prof. UŚ dr hab. Aliny Szczurek-Boruty.

Poszczególne wartości, które jawią się ważne w wychowaniu i edukacji, mają wymiar uniwersalny, ogólnoludzki i są podzielane przez ludzi rożnych kultur, wyznań i kręgów cywilizacyjnych. Muszą stać się obiektem refleksji w procesie edukacyjnym, w teorii i praktyce wychowania, albowiem to one nadają sens ludzkiemu życiu, motywują do działania, pozwalają funkcjonować na sposób ludzki. Refleksja pedagogiczna nad światem wartości musi je oświetlać z rożnych stron, ujmować rozmaite aspekty i wymiary, ukazywać w całym bogactwie i różnorodności.Niniejszą monografię kierujemy do ludzi nauki i sztuki - być może znajdą w niej pogłębioną refleksję na interesujące ich tematy, a także do nauczycieli, wychowawców i terapeutów, aby z nadzieją - poprzez świat wartości - zobaczyli swoich uczniów i podopiecznych.

Książki Lecha Witkowskiego o autorytecie to imponujące mozaiki poglądów, ogarniające tysiące lat myśli ludzkiej. Dopiero ?stając na ramionach olbrzymów?, jak określał taką postawę w nauce Isaac Newton, Witkowski ostrożnie i skromnie kreśli własne stanowisko filozoficzne i pedagogiczne. W ten godny zalecenia sposób sam staje się autorytetem od autorytetów.Piotr Sztompka,członek rzeczywisty PANKsiążka Lecha Witkowskiego jest w stanie dać satysfakcję chyba największym ?smakoszom? języka polskiego. Nie będę ukrywał, że czytanie 750 stron tekstu naukowego zwykle wiąże się z wysiłkiem, zwykle czujemy się znużeni monotonią używanych słów, jednowątkową tematyką, spakowaniem zbyt dużej ilości myśli w kolejnych akapitach. W przypadku omawianej pracy tego nie ma. Jeśli język przyrównamy do klawiatury fortepianu, to można powiedzieć, że Lech Witkowski jako pianista wykorzystuje wszystkie klawisze. Dzięki temu potrafi wydobyć najdrobniejsze niuanse w analizowanych stanowiskach odnoszących się do sposobów ujmowania autorytetu.[?] czytanie tego dzieła prowokuje nie tylko do myślenia o naszej kondycji umysłowej, ale również wywołuje ferment emocjonalny, skłania do samooceny. Jest to więc moje osobiste świadectwo, że Lech Witkowski nie pracował daremnie. Jestem przekonany, że jego znaczący tekst będzie prowokował do refleksji wielu innych czytelników. A przy okazji będzie także uczył szacunku do humanistyki, a więc skłaniał do czytania, myślenia, czytania i znów do myślenia, czyli odnajdywania przyjemności w poznawaniu dawnej i współczesnej kultury symbolicznej.Stanisław Zbigniew Kowalik O tym jest ta książka. O tym, że zanika zdolność mierzenia się z lepszymi od nas samych, że wielu wręcz takiej możliwości nie przyjmuje do wiadomości albo się nią nie przejmuje, ścigając się w ustanowieniu władczym, po którym nikt już ?nie może mi podskoczyć?. Tymczasem uniwersytet jako miejsce, gdzie możliwe jest spotkanie z najlepszymi duchami, choćby i z przeszłości albo innych światów niż nasz lokalny, coraz częściej staje się miejscem sankcjonowania typowych patologii władzy, układów, pozorów i jałowości poznawczej, gdzie wielkość duchowa się nie liczy, dokładniej nie jest brana pod uwagę, ponieważ traktuje się ją jako zbędną zarówno w wyposażeniu przykrawanym do rynku pracy, jak i odnoszonym do układów władczych i ich machinacji. Coraz częściej piastujących pozycje władcze czy zasiadających w radach wydziałowych czy instytutowych nie obowiązują wymogi mądrości jako odpowiedzialności za wartość prawdy i sprawiedliwości respektującej powagę autorytetu i misji uniwersytetu, gdy mają poczucie, że fakt ich władczości i ?samodzielności? duchowej rozumianej jako prawo do głosowania i decydowania wedle widzimisię zwalnia z odpowiedzialności właśnie. Zanurzając się w mądrość cudzego myślenia, usiłuję też wyrwać się z okowów lokalnie dominującego barbarzyństwa duchowego ubranego w togi akademickie i posiadającego stopnie naukowe, których słabości, a nawet nędzy i nihilizmu nikt już zwykle nie bierze pod uwagę.