Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Uwaga, uwaga: słynny kret, który chciał wiedzieć, kto mu narobił na głowę - powraca! Książka Wernera Holzwartha z ilustracjami Wolfa Erlbrucha kilka lat temu wzbudziła sporą sensację na polskim rynku wydawniczym. Zainteresowanie zabawną historyjką o krecie, który poszukiwał wśród zwierząt sprawcy „niespodzianki” na swojej głowie, nie maleje, więc Wydawnictwo Hokus-Pokus postanowiło wydać książkę kolejny raz! "Cudownie niekonwencjonalna książeczka z obrazkami, która nie trzyma się ani trochę niepisanych reguł rynku. Prostą, skromniutką historię ożywiają ilustracje. Erlbruchowy znak jakości: pobudzająca wyobraźnię kolorystyka, ograniczenie się do tego co istotne, żadnej sztuczności, tylko kanciasta, energiczna kreska, która przerysowuje, nie karykaturując. Erlbruch interesuje się tym, co odrzucone, co stabuizowane - rzekomo ciemnym obliczem społeczeństwa, nie denuncjuje jednak swoich bohaterów". Erhardt Friedrich Heinold, "Bulletin Jugend & Literatur""Zwierzęta można rozpoznać nie tylko po dźwiękach, jakie z siebie wydają, albo po śladach, które pozostawiają po sobie w ziemi, w śniegu lub na łące. Zwierzęta różnią się między sobą także tym, jak się "załatwiają". Kret szukał początkowo na ślepo. Na szczęście trafił przypadkiem na dwoje świadków, którzy w tej dziedzinie byli nie lada specjalistami. Od much otrzymał wskazówkę, która pomogła mu się w końcu zemścić. Na kim? Jak w każdym porządnym kryminale także i tu nie od razu wiadomo, kto jest złoczyńcą". Ulrike Jamin, "Frankfurter Allgemeine Zeitung"...

Uwaga, uwaga: słynny kret, który chciał wiedzieć, kto mu narobił na głowę - powraca! Książka Wernera Holzwartha z ilustracjami Wolfa Erlbrucha kilka lat temu wzbudziła sporą sensację na polskim rynku wydawniczym. Zainteresowanie zabawną historyjką o krecie, który poszukiwał wśród zwierząt sprawcy ?niespodzianki? na swojej głowie, nie maleje, więc Wydawnictwo Hokus-Pokus postanowiło wydać książkę kolejny raz! "Cudownie niekonwencjonalna książeczka z obrazkami, która nie trzyma się ani trochę niepisanych reguł rynku. Prostą, skromniutką historię ożywiają ilustracje. Erlbruchowy znak jakości: pobudzająca wyobraźnię kolorystyka, ograniczenie się do tego co istotne, żadnej sztuczności, tylko kanciasta, energiczna kreska, która przerysowuje, nie karykaturując. Erlbruch interesuje się tym, co odrzucone, co stabuizowane - rzekomo ciemnym obliczem społeczeństwa, nie denuncjuje jednak swoich bohaterów". Erhardt Friedrich Heinold, "Bulletin Jugend & Literatur""Zwierzęta można rozpoznać nie tylko po dźwiękach, jakie z siebie wydają, albo po śladach, które pozostawiają po sobie w ziemi, w śniegu lub na łące. Zwierzęta różnią się między sobą także tym, jak się "załatwiają". Kret szukał początkowo na ślepo. Na szczęście trafił przypadkiem na dwoje świadków, którzy w tej dziedzinie byli nie lada specjalistami. Od much otrzymał wskazówkę, która pomogła mu się w końcu zemścić. Na kim? Jak w każdym porządnym kryminale także i tu nie od razu wiadomo, kto jest złoczyńcą". Ulrike Jamin, "Frankfurter Allgemeine Zeitung"

Uwaga, uwaga: słynny kret, który chciał wiedzieć, kto mu narobił na głowę - powraca! Książka Wernera Holzwartha z ilustracjami Wolfa Erlbrucha kilka lat temu wzbudziła sporą sensację na polskim rynku wydawniczym. Zainteresowanie zabawną historyjką o krecie, który poszukiwał wśród zwierząt sprawcy ?niespodzianki? na swojej głowie, nie maleje, więc Wydawnictwo Hokus-Pokus postanowiło wydać książkę kolejny raz! "Cudownie niekonwencjonalna książeczka z obrazkami, która nie trzyma się ani trochę niepisanych reguł rynku. Prostą, skromniutką historię ożywiają ilustracje. Erlbruchowy znak jakości: pobudzająca wyobraźnię kolorystyka, ograniczenie się do tego co istotne, żadnej sztuczności, tylko kanciasta, energiczna kreska, która przerysowuje, nie karykaturując. Erlbruch interesuje się tym, co odrzucone, co stabuizowane - rzekomo ciemnym obliczem społeczeństwa, nie denuncjuje jednak swoich bohaterów". Erhardt Friedrich Heinold, "Bulletin Jugend & Literatur""Zwierzęta można rozpoznać nie tylko po dźwiękach, jakie z siebie wydają, albo po śladach, które pozostawiają po sobie w ziemi, w śniegu lub na łące. Zwierzęta różnią się między sobą także tym, jak się "załatwiają". Kret szukał początkowo na ślepo. Na szczęście trafił przypadkiem na dwoje świadków, którzy w tej dziedzinie byli nie lada specjalistami. Od much otrzymał wskazówkę, która pomogła mu się w końcu zemścić. Na kim? Jak w każdym porządnym kryminale także i tu nie od razu wiadomo, kto jest złoczyńcą". Ulrike Jamin, "Frankfurter Allgemeine Zeitung"