Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Edytorstwo muzyczne w Krakowie w latach 1850-1918 - Michał Lewicki

Autor przedmiotem swojej monografii uczynił dzieje krakowskiego cechu piekarzy, przedstawionego w kontekście handlu chlebem w całej krakowskiej aglomeracji. Jest to dzieło bardzo interesujące. Ujęcie problematyki sprawiło, że praca dobrze wpisuje się w bogatą historiografię krakowskiej wytwórczości rzemieślniczej, wyróżnia się na tle dotychczasowych publikacji o miejskim rzemiośle w miastach polskich.Z recenzji prof. dr. hab. Ryszarda Szczygła...

W publikacji przypomniano dzieje garnizonu krakowskiego Wojska Polskiego w okresie II Rzeczypospolitej. Szeroko omówiono problematykę tworzenia się w Krakowie terytorialnych władz wojskowych (Polskiej Komendy Wojskowej, Dowództwa Okręgu Generalnego i Komendy Miasta), a także udział formacji z Krakowa w walkach o niepodległość i granice w latach 1918-1921. W książce przedstawiono strukturę terytorialnych władz wojskowych w Krakowie w okresie pokojowym (Dowództwa Okręgu Korpusu nr V oraz władz garnizonowych) oraz działalność formacji wojskowych tworzących w tym czasie garnizon krakowski, zaprezentowano szkolenie żołnierzy, prowadzoną wśród nich działalność oświatową oraz ich życie codzienne. Omówiona została rola garnizonu w życiu miasta i społeczeństwa Krakowa, w tym działalność asystencyjna wojska, a zwłaszcza pomoc, jakiej żołnierze udzielali w czasie klęsk żywiołowych, oraz ich wykorzystanie w zapewnieniu bezpieczeństwa wewnętrznego ("wydarzenia krakowskie" w 1923 r. i przewrót majowy w 1926 r.). Opisano także udział wojska w uroczystościach i świętach państwowych obchodzonych w Krakowie. W kolejnych rozdziałach przybliżono dzieje żołnierzy obcych narodowości, którzy przebywali na terenie garnizonu, w obozie dla jeńców i internowanych w Dąbiu (1918"1921), oraz członków grupy "Vojenskej Skupiny", przekształconej potem w Legion Czechosłowacki (1939). Na koniec zaś opisano przygotowania w garnizonie na wypadek mobilizacji i wojny oraz udział krakowskich formacji w kampanii wrześniowej.

Teza o istnieniu krakowskiego romantyzmu pojawiała się dotąd rzadko i nadal może się wydawać nieco ekstrawagancka. Tę sytuację radykalnie zmienia książka Edyty Gracz-Chmury. Jest to bowiem niezwykle udana próba odpowiedzi na niezbadane dotąd pytanie - jakie oblicze miał romantyzm w Krakowie i co wyróżnia tę regionalną odmianę prądu literackiego [...]. Oprócz dzieł dobrze znanych, Autorka przywróciła pamięci wiele zupełnie zapomnianych utworów krakowskich pisarzy, wykorzystując zarówno teksty drukowane, publikowane na łamach krakowskich czasopism lub w osobnych tomach, jak i bardzo liczne materiały rękopiśmienne. W ten sposób powstało studium imponujące rozległością horyzontów i znajomością rzeczy, w sposób plastyczny i erudycyjny ukazujące regionalną odmianę romantyzmu krakowskiego, akcentujące oryginalność i swoistość powstającej tu literatury, podkreślające jej odmienność na tle całokształtu twórczości krajowej okresu romantyzmu [...]. Z recenzji prof. Marka Stanisza WSTĘP Przedmiotem niniejszej książki jest próba charakterystyki literatury powstałej w Krakowie w latach 1827-1863. Takie ujęcie tematu pracy wymaga uściślenia zarówno zasięgu terytorialnego, jak i granic czasowych badanego zjawiska. Rok 1827 to dla Krakowa data szczególna. Pod Wawel docierają wówczas wiersze Adama Mickiewicza, przemycane przez granicę Wolnego Miasta'. Mieszkańcy dawnej stolicy mają więc pierwszą okazję zaznajomienia się tak szeroko z poezją wieszcza. W tym samym roku pojawia się w Krakowie lwowskie, "korsarskie" wydanie Sonetów krymskich, które młodzież uniwersytecka przedrukowuje i rozpowszechnia bez zgody autora. Rok ten rozpoczął prawdziwie wielką fascynację poezjami Mickiewicza i samym romantyzmem w ogóle. Kilkanaście miesięcy później na łamach "Rozmaitości Naukowych", a potem w "Gońcu Krakowskim" ukazały się sonety Józefa Łapsińskiego, będące naśladowaniem krymskiego cyklu Mickiewicza. Pierwszy romantyczny tom tego pochodzącego z Krakowa poety pod tytułem Poezje ukazał się dopiero w 1829 roku. W tym samym roku wyższość autora Konrada Wallenroda uznali poeci klasycznego pokolenia - Franciszek Wężyk i Napoleon Medyński - i złożyli Mickiewiczowi poetycki hołd1'. Zakończenie dominacji literatury romantycznej nad innymi prądami poetyckimi w Krakowie umownie datujemy na rok 1863. Powstanie styczniowe przyniosło pod Wawelem stopniowe odchodzenie od dawnych ideałów romantycznych na rzecz programu literackiego zbliżonego do pozytywizmu. Proces ten widoczny jest najwyraźniej w twórczości Anny  Libery . Romantyczną fascynację folklorem podkrakowskim zastępuje ona realistyczną obserwacją środowisk mieszczańskich. Zmiany w światopoglądzie autorki dostrzegalne są też na przykładzie działalności społecznej, w którą angażuje się poetka w latach 50. Do lat 60. swymi sztukami zasila krakowską scenę teatralną Adam Gorczyński, którego aktywność literacka ustępuje miejsca działalności publicznej na rzecz upowszechniania kultury i ochrony zabytków. Powoli zaczyna się zmieniać także kierunek badań naukowych. Ostatni tom Podróży do Włoch Józefa Kremera, romantycznej summy estetycznej, ukazuje się w 1864 roku. Pod koniec lat 50. na arenę literacką wstępuje przełomowe pokolenie "przedburzowców"  - poetów skupionych wokół lwowskiego "Dziennika Literackiego". Do grona tego tej należeli także twórcy krakowscy wywodzący się z tak zwanej "pracowni Parysa Filippiego", ukonstytuowanej grupy literacko-artystycznej, przede wszystkim Adam Bełcikowski, Michał Bałucki, Józef Szujski i Jan Kanty Turski. Początek i koniec romantyzmu w Krakowie wiązały się między innymi ze szczególną admiracją wielkich poetów. Romantyzm w Krakowie rozpoczął się od kultu Mickiewicza, a - rzec by można - zakończył kultem Słowackiego. Autorowi Balladyny hołdowali przede wszystkim poeci i pisarze spotykający się w pracowni Filippiego. Działalność kulturotwórcza tej grupy była ostatnim akcentem romantyzmu w Krakowie. Regularne dyskusje na tematy literackie toczyli tu, oprócz wspomnianych Bałuckiego i Szujskiego, także Adam Bełcikowski, Jan Kanty Turski, Alfred Szczepański, Ludwik Kubala i Edward Lubowski. Ostatni krakowscy romantycy powtórnie dali o sobie znać w roku 1860 - zainicjowali wówczas nowe wydawnictwo - tygodnik dla kobiet pt. "Niewiasta" redagowany przez Turskiego i Bałuckiego. W piśmie tym ukazały się między innymi recenzje Księdza Marka Słowackiego oraz Polski w pieśniach Deotymy. W artykule o dramacie Słowackiego Bałucki zwrócił uwagę przede wszystkim na idee demokratyczne i ostrą opinię społeczeństwa polskiego, których dopatrzył się w recenzowanym przez siebie utworze. Znamienne dla Bałuckiego, jak i dla całego pokolenia przedburzowców - ostatnich romantyków - było podkreślanie wielkiej roli Słowackiego jako poety, którego dzieła miały odtąd wyznaczać kierunek rozwoju polskiej literatury. Warto odnotować selektywne podejście do twórczości autora Balladyny. Doceniano w niej akcenty demokratyczne i rewolucyjne, eksponowano silne psychicznie postaci kobiece, a pomijano całkowicie idee mesjanizmu, który łączono ze zgubną biernością.[...] SPIS TREŚCI: Wstęp Rozdział I Życie społeczno-kulturalne Krakowa w latach 1827-1863 1. Tło historyczne 2. Przyczyny marginalizacji Krakowa 3. Literaci i spiski 4. Życie społeczno-kulturalne w Krakowie 5. Ruch antykwaryczny doby romantyzmu: Ambroży Grabowski, Józef Łepkowski, Józef Mączyński  6. Kulturotwórcza rola Jana Pawła Woronicza Rozdział II Krakowskie przedromantyczne tradycje literackie 1. O "krakowskiej szkole poezji" słów kilka 2. Poprzednicy romantyków krakowskich: Wojciech Bogusławski, Kazimierz Brodziński, Franciszek Wężyk i Konstanty Majeranowski 3. Wpływ "szkoły puławskiej" 4. Podróże do Krakowa - romantyczne odkrycie miasta Rozdział III Świadomość literacka i myśl programowa 1. Model i program poezji krakowskiej 2. "Język twój dusza rodaków odgadła" - recepcja poezji Adama Mickiewicza w Krakowie 3. Krytyka literacka i teatralna 4. Literatura w Listach z Krakowa Józefa Kremera 5. Środowisko akademickie a romantyzm: początki syntezy historycznoliterackiej, słowianoznawstwo i słowianofilstwo  Rozdział IV Romantyczna poezja Krakowa 1. Refleksje nad krajobrazem i naturą 2. Franciszek Żygliński - krakowski poeta grobów i ruin 3. Poezja rewolucyjna Gustawa Ehrenberga 4. Poeci lwowscy w Krakowie Rozdział V Folkloryzm krakowski i regionalizm miejski Edmunda Wasilewskiego 1. Krakowiaki - nobilitacja folkloru krakowskiego 2. Regionalizm miejski Edmunda Wasilewskiego Rozdział VI Poetka, pisarka, emancypantka. Literacki portret Anny Libery "Krakowianki" Rozdział VII Inne formy, nowe zjawiska 1. Uwagi ogólne 271 2. Adama Gorczyńskiego legendy, opowiadania historyczne i dramaty 3. Powieści pamiętnikarskie Walerego Wieloglowskiego 4. Literatura Władysława Ludwika Anczyca 5. Ostatni romantycy krakowscy - Józef Szujski, Michał Bałucki, Adam Belcikowski i Jan Kanty Turski Uwagi końcowe Bibliografia Spis ilustracji Indeks osobowy

Niniejszy zbiór dokumentów stanowi uzupełnienie monografii dotyczącej Wydziału Prawa mojego autorstwa. Mam nadzieję - zgodnie z zasadą, że historyk nie gardzi żadnym źródłem - iż będzie też stanowić podwaliny dalszych prac badawczych nad dziejami krakowskiego fakultetu jurydycznego.

Podjęty temat dotyczy ciekawego okresu historycznego, jakim było stulecie XIX []. Analiza pozornie nie najważniejszych kwestii, związanych z architekturą pałacu, jego rozplanowaniem oraz spełnianymi funkcjami w różnorodnej mierze, także z osobami powiązanymi z tym ważnym miejscem dla Krakowa i diecezji krakowskiej, wnosi nowe naświetlenie dla uchwycenia przynajmniej niektórych mechanizmów działalności Kościoła i jego pasterzy. Zainteresowanie tytułowym pałacem ma swoje istotne znaczenie, bo dotyka najważniejszego urzędu w diecezji i otwiera przestrzeń badawczą dla uchwycenia wielu szczegółów nie tylko z życia wyższych sfer, ale nade wszystko pozwala wniknąć w płaszczyznę najzwyczajniejszą, bo gwarantującą dotarcie do fundamentalnych zasad zwyczajnego poruszania się osoby ludzkiej, także wysoko postawionej. z recenzji bp. prof. zw. Jana Kopca Wśród wielu zabytków architektury, które przesądzają dziś o szczególnym miejscu Krakowa na mapie kulturowej Polski i Europy, niewiele jest budowli, które posiadałyby tak wielką silę znaczeniową jak pałac biskupów krakowskich przy ulicy Franciszkańskiej 3. [] Ten magiczny dziś adres nabierał szczególnego znaczenia dla Krakowa i dla Polski przez cały wiek XIX. Przesądziły o tym niezwykłe osobowości jego gospodarzy, a zwłaszcza Jana Pawia Woronicza i Albina Dunajewskiego, oraz zmieniające się konteksty polityczne. Dlatego wielką zasługą pani Marleny Hajduk jest zwrócenie uwagi na niezwykle intrygujący fenomen budowli, której dzisiejszy kształt jest funkcją losów Krakowa i jego kościoła w XIX wieku. z recenzji prof. Jacka Purchli

Wśród profesjonalnych historyków często spotykana jest opinia, że nie należy opisywać a zwłaszcza oceniać wydarzeń, w których samemu się uczestniczyło. Zgadzam się z ich zdaniem. Ale niniejsza publikacja nie ma ambicji opracowania historycznego; jest raczej pracą popularyzatorską przeznaczoną dla dwóch przeciwstawnych wiekowo kręgów czytelników: ludzi młodych, znających temat Marca '68 jedynie z opowiadań starszego pokolenia (a niektórzy z licznych, już ściśle historycznych opracowań), oraz dla uczestników studenckiej rewolty, czyli dla pokolenia czapki studenckiej, jak ich niegdyś określano. Dla tych pierwszych może być okazją do zapoznania się z nieznaną dotychczas tematyką i możliwością doszukania się analogii z czasami, w których przyszło im żyć obecnie; dla tych drugich już coraz mniej licznych zachętą do wspomnień z czasów młodości i konfrontacji swoich dawnych i obecnych opinii i poglądów. Jeśliby jednak czytelnik odnalazł jakieś elementy podobieństwa z obecną rzeczywistością, to wówczas cytuję tu słowa Heinricha Blla nie będzie to ani zamierzone, ani przypadkowe, lecz nieuniknione. A więc CHODŹCIE Z NAMI!

Teza o istnieniu krakowskiego romantyzmu pojawiała się dotąd rzadko i nadal może się wydawać nieco ekstrawagancka. Tę sytuację radykalnie zmienia książka Edyty Gracz-Chmury. Jest to bowiem niezwykle udana próba odpowiedzi na niezbadane dotąd pytanie ? jakie oblicze miał romantyzm w Krakowie i co wyróżnia tę regionalną odmianę prądu literackiego [?]. Oprócz dzieł dobrze znanych, Autorka przywróciła pamięci wiele zupełnie zapomnianych utworów krakowskich pisarzy, wykorzystując zarówno teksty drukowane, publikowane na łamach krakowskich czasopism lub w osobnych tomach, jak i bardzo liczne materiały rękopiśmienne. W ten sposób powstało studium imponujące rozległością horyzontów i znajomością rzeczy, w sposób plastyczny i erudycyjny ukazujące regionalną odmianę romantyzmu krakowskiego, akcentujące oryginalność i swoistość powstającej tu literatury, podkreślające jej odmienność na tle całokształtu twórczości krajowej okresu romantyzmu [?].Z recenzji prof. Marka Stanisza

Autor przedmiotem swojej monografii uczynił dzieje krakowskiego cechu piekarzy, przedstawionego w kontekście handlu chlebem w całej krakowskiej aglomeracji. Jest to dzieło bardzo interesujące. Ujęcie problematyki sprawiło, że praca dobrze wpisuje się w bogatą historiografię krakowskiej wytwórczości rzemieślniczej, wyróżnia się na tle dotychczasowych publikacji o miejskim rzemiośle w miastach polskich.Z recenzji prof. dr. hab. Ryszarda Szczygła

Książka autorstwa dr. Zdzisława Zarzyckiego jest monografią o rozwodach w Polsce w latach 1918-1945 ze szczególnym uwzględnieniem praktyki orzeczniczej z terenu Sądu Okręgowego w Krakowie. Książka w przeważającej mierze ma charakter interdyscyplinarny, obejmuje historię prawa małżeńskiego (rozwodowego) i prawa procesowego w tym zakresie oraz prawo wewnętrzne (kościelne) ważniejszych Kościołów i związków wyznaniowych określające dopuszczalność rozwiązania związku małżeńskiego. Ponadto opisano w niej mozaikę wszystkich pięciu systemów prawa małżeńskiego osobowego, które obowiązywały na terenie Polski aż do ujednolicenia tego prawa w 1946 r. Na terenie Małopolski obowiązywała mocno przestarzała, mieszana (świecko-wyznaniowa) forma zawarcia małżeństwa regulowana przez ABGBz 1811 r., zmodyfikowana w okresie późniejszym (1868-1870). W zakresie dopuszczalności rozwodów obowiązywały przejęte przez prawo państwowe (upaństwowione) normy religijne, co oznacza, że rozwód był możliwy tylko w przypadku tych małżonków, których prawo kościelne (wyznaniowe) pozwalało na to. W praktyce małopolskiej rozwodzili się w ten sposób tzw. bezwyznaniowcy, ewangelicy i wyznawcy judaizmu; nie mogli się rozwodzić katolicy, którym pozostawało unieważnienie małżeństwa z przyczyn kodeksowych lub separacja od stołu i łoża. Książka obejmuje także orzecznictwo polskich sądów okupacyjnych w Krakowie w latach 1939-1945 i z początków kształtowania się Polski Ludowej.

Książka prezentuje wycinek z dziejów prasy krakowskiej, również polskiej, w wymiarze jednego ośrodka. Powstała na styku kilku dyscyplin naukowych, by wymienić: prawo, historię, bibliologię, ma zatem charakter interdyscyplinarny. Przede wszystkim jednak wpisuje się w nurt badań obejmujących historię prasy i prawo prasowe w okresie międzywojennym.

Kraków, choć okres powojenny miał negatywny wpływ na jego oblicze, nie przestał być ośrodkiem nauki i kultury. Stąd lata pobytu w tym mieście to wyborna sposobność do zbliżenia się do różnych środowisk intelektualnych, od środowiska naukowego własnej uczelni poczynając. Uczestnictwo w wykładach (oby wróciły w pełni) i szukanie okazji do zbliżenia się ze społecznością akademicką poza oficjalnymi spotkaniami, jakimi są wykłady i egzaminy, daje możność poznania tylu nowych ludzi i w takim zakresie, o jakim dotąd nie mogło być mowy. Poza tym istnieje możliwość zbliżenia się do środowiska naukowego innych wydziałów Uniwersytetu Jagiellońskiego (profesorzy, koledzy), jak i innych uczelni. Okazję do tego dają wykłady publiczne, odczyty w różnych towarzystwach naukowych. Nie tylko problem na nich poruszany, czasem daleki od naszych zawodowych zainteresowań, staje się nam bliższy, ale przede wszystkim sama osoba wykładowcy przestaje być nazwiskiem, znanym jedynie z prasy czy telewizji. To zbliżenie warte jest trudu, a sposobność ? przemijająca. Czasem na zawsze. Ze Wstępu

[...] Dla wielu Ludwig van Beethoven będzie najwybitniejszym kompozytorem w dziejach, dla innych jednym z największych, a zapewne znajdzie się też grupa, której motywów takiego myślenia nie pojmę, dla której pozostaje on denerwującym i krnąbrnym starcem. Jednak obojętne, po której stronie się opowiemy - jest jedna stała: nikt nie może przejść obok tej postaci obojętnie [...]Taki właśnie był Wydział Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Wielki zaangażowaniem swoich profesorów, ich pracą na uczelni i poza nią. Niemniej to wszystko uprawnia mnie do przywołania jeszcze raz - ostatni - słów Michała Patkaniowskiego. Krakowski fakultet prawniczy trwa nadal, tyle że Estreicherów, Fierichów, Jaworskich, Rostworowskich, Wróblewskich zastąpiły inne, niemniej ważne nazwiska, będące ikonami obcego Wydziału. Wciąż jest to ten sam fakultet, a pokolenie przełomu wieków XIX i XX oraz XX i XXI spaja profesorska rodzina Zollów.

Autor przedmiotem swojej monografii uczynił dzieje krakowskiego cechu piekarzy, przedstawionego w kontekście handlu chlebem w całej krakowskiej aglomeracji. Jest to dzieło bardzo interesujące. Ujęcie problematyki sprawiło, że praca dobrze wpisuje się w bogatą historiografię krakowskiej wytwórczości rzemieślniczej, wyróżnia się na tle dotychczasowych publikacji o miejskim rzemiośle w miastach polskich.Z recenzji prof. dr. hab. Ryszarda Szczygła...

Teza o istnieniu krakowskiego romantyzmu pojawiała się dotąd rzadko i nadal może się wydawać nieco ekstrawagancka. Tę sytuację radykalnie zmienia książka Edyty Gracz-Chmury. Jest to bowiem niezwykle udana próba odpowiedzi na niezbadane dotąd pytanie – jakie oblicze miał romantyzm w Krakowie i co wyróżnia tę regionalną odmianę prądu literackiego […]. Oprócz dzieł dobrze znanych, Autorka przywróciła pamięci wiele zupełnie zapomnianych utworów krakowskich pisarzy, wykorzystując zarówno teksty drukowane, publikowane na łamach krakowskich czasopism lub w osobnych tomach, jak i bardzo liczne materiały rękopiśmienne. W ten sposób powstało studium imponujące rozległością horyzontów i znajomością rzeczy, w sposób plastyczny i erudycyjny ukazujące regionalną odmianę romantyzmu krakowskiego, akcentujące oryginalność i swoistość powstającej tu literatury, podkreślające jej odmienność na tle całokształtu twórczości krajowej okresu romantyzmu […].Z recenzji prof. Marka Stanisza...

Co to znaczy opisać miasto? Pytanie to stawiano sobie na wiele sposobów. Od najdawniejszych czasów w przestrzeni kultury rysują się sylwetki miast-symboli. Mykeny, Troja, Ateny, Rzym, Jerozolima, Sodoma, Gomora, Niniwa... Miasta błogosławione i miasta potępione; miasta "wieczne", chociaż niejednokrotnie umarłe... Grobowce i ruiny, sny o potędze, marzenia architektów i utopistów... Znaczny udział w kształtowaniu się literackich opisów miast miała starożytna wymowa okolicznościowa (tzw. "popisowy" rodzaj retoryczny, obejmujący w pierwszym rzędzie deklamacje o charakterze pochwalnym). Zarówno w antycznych pochwałach miast wierszem i prozą, jak i w średniowiecznych tekstach o podobnym charakterze operowano tymi samymi lub zbliżonymi schematami, podlegającymi w miarę upływu czasu pewnym przetworzeniom. Należało pochwalić piękne położenie miasta, niekiedy króciutko wspomnieć historię jego powstania, opisać jego kształt zewnętrzny, tj. mury, wieże i bramy, a potem wewnętrzny plan urbanistyczny: rynek i ulice, nie zapominając o najwspanialszych budowlach. Wypadało pamiętać o cnocie, ogładzie i innych zaletach mieszkańców, traktowanych jako zbiorowość, ale i nie bez wyróżnienia pewnych elit czy wybitnych jednostek. W średniowieczu topika ta ewoluowała w duchu chrześcijańskim: chwalono kościoły, duchowieństwo, pobożność ludności. [...] Wydaje się więc rzeczą uzasadnioną takie przedstawienie literackiego obrazu Krakowa w niniejszym tomie, aby zgromadzone tu teksty nie ograniczały się do utworów literackich, których zasadniczym czy głównym tematem jest to właśnie miasto. Chodzi bowiem także o to, aby z jednej strony ukazać ten wizerunek w możliwie szerokim otoczu kulturowym, - niejako na wspólnym obszarze różnych przestrzeni mitycznych i symbolicznych, na skrzyżowaniu rozmaitych utartych szlaków retorycznych - z drugiej zaś strony wykorzystać teksty o bardzo różnym charakterze i funkcji, aby jak najpełniej pokazać obecność swoistego mitu Krakowa w świadomości dawnych Sarmatów. Przekonują nas o tym nie tylko łacińskie i polskie wiersze i poematy, ale także dzieła o charakterze historycznym, topograficznym lub politycznym, urzędowe dokumenty, fragmenty listów, diariusze i relacje, napisy na nagrobkach itp. Teksty zostały tak dobrane, aby pokazać miasto nie tyle jako twór kamienny i spetryfikowany, lecz jako wypełnioną żywą społecznością dynamiczną przestrzeń, podlegającą przemianom w zależności od tego, co przyniesie Fortuna i Czas. Są to teksty autorów polskich i europejskich (np. Anglicy, Niemcy, Włosi) pochodzące z epoki zwanej u nas staropolską - od średniowiecza do końca XVII wieku. Klucz, według którego zostały uporządkowane, uwypukla ów dynamizm, a zarazem pomaga w zaobserwowaniu literackiego zderzania się gotowych formuł i klisz literackich z tym, co przynosi doświadczenie: przemianami społecznymi i kulturowymi, zderzeniami tendencji politycznych, kultur i ideologii. W ten sposób udało się podzielić wybrany materiał na dziesięć części: I. Krakus i Wanda. Wizje i rewizje legendy II. Kraków "na cenzurowanym". Opis, laudacja i satyra III. Zwierciadło królestwa. Zamek i katedra na Wawelu IV. Święci krakowscy V. Mieszczanie krakowianie w Rynku i na ulicach VI. Religia, naród, wyznanie VII. "Polskie Ateny". W kręgu Akademii Krakowskiej VIII. Kraków czasu wesela IX. Smutek i trwoga X. Okolice Krakowa [ze Wstępu]