Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

"Sejsmograf duszy" to tom składający się z najwybitniejszych tekstów filmoznawczych Marii Kornatowskiej oraz wspomnień przyjaciół, studentów i współpracowników. Niezwykłą wykładowczynię, piękną i kolorową postać Szkoły Filmowej wspominają: Krystyna Serejska-Olszer, Jolanta Dylewska, Agnieszka Holland, Gabriele Iacovone, Annette Insdorf, Małgorzata Kałuża, Grażyna Torbicka, Elżbieta Wittlin-Lipton, Tadeusz Szczepański, Filip Bajon, Sławomir Grünberg, Mariusz Grzegorzek, Andrzej Kołodyński, Grzegorz Królikiewicz, Ks. Andrzej Luter, Lech Majewski, Mitko Panov, Richard Pena, Zbigniew Rybczyński, Tadeusz Sobolewski, Zbigniew Wichłacz, Mariusz Wilczyński....

Artur Becker (ur. w 1968 r. w Bartoszycach). Od 1985 r. mieszka w Niemczech. Prozaik, poeta, eseista, pisze w języku niemieckim. Jest najbardziej znanym niemieckojęzycznym autorem pochodzenia polskiego. Wszystkie jego powieści związane są tematycznie z Warmią i Mazurami. W Niemczech opublikował jedenaście książek – poezję i prozę. Laureat prestiżowej nagrody im. Adelberta von Chamisso za rok 2009. Powieść „Kino Muza“ jest pierwszą publikacją prozy Beckera w języku polskim. Przedstawia los bohatera na rozdrożu: między miasteczkiem Bartoszyce i niemiecką Bremą....

„Lata dwudzieste…, lata trzydzieste…” – szarm i szyk, kino, kabaret, strusie pióra i rewiowy blask!Napisana z imponującą erudycją opowieść o ulubionych rozrywkach Polaków w międzywojniu, kiedy ludzie naprawdę potrafili szaleć – od ulicy po salon.Autor przywołuje to, co o kulturze, tej wyższej i tej spod znaku podkasanej muzy – pisali ówcześni. Inkrustuje swoją opowieść barwnymi anegdotami, fragmentami – często złośliwych – recenzji czy wspomnieniami postaci z artystycznego świecznika. Bohaterami tej książki są twórcy wielcy i niszowi, najjaśniejsze gwiazdy i aktorzy grywający „ogony”, właściciele kin i artystki podrzędnych teatrzyków rewiowych, kompozytorzy najświetniejszych przebojów i bankruci, którzy wszystko postawili na jedną kartę, a publiczność nie dopisała... Ordonka i jej zabójcze dla producentów gaże, niezapomniane szlagiery Warsa i Petersburskiego, Arnold Szyfman rządzący twardą ręką warszawskimi teatrami czy ulubiony bohater wielu kabaretowych skeczy Wieniawa-Długoszowski – ich życie napisało historie tak ciekawe, jak fascynująca jest opowieść, którą snuje Wojciech Kałużyński. Finezji dodają świetne zdjęcia, niektóre już znane, a inne publikowane po raz pierwszy. Mimo że są czarno-białe, sportretowany na nich świat jest niezwykle barwny. Kino stało się w dwudziestoleciu międzywojennym jednym z ulubionych sposobów spędzania wolnego czasu. Mało to, było swego rodzaju ulubionym fetyszem tamtych czasów, działając zarówno na wyobraźnię kucharek, jak i pań z wyższych sfer, węglarzy z Powiśla i dżentelmenów w melonikach, podlotków i szacownych matron.Wojtek Kałużyński Rocznik 1971. Nałogowy oglądacz filmów i miłośnik gier, domorosły nihilista, wieczne dziecko, nieuleczalny kibic Polonii Warszawa. Absolwent wydziału polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego. Dziennikarz, krytyk filmowy i felietonista. Publikował w kilkunastu czasopismach m. in. w „Kinie”, „Filmie”, „Świecie Filmu”, „Nowej Fantastyce”, „Machinie”, „Przekroju”, „Dzienniku", „Bluszczu” i „K-Magu”, współpracownik TVP Kultura, ekspert Empiku. Współautor kilku książek zbiorowych o tematyce filmowej w tym „Kino Krzysztofa Kieślowskiego” pod red. Tadeusza Lubelskiego. W ubiegłym roku opublikował książkę o Zygmuncie Kałużyńskim "Pół życia w ciemności"....

Kto nie zna takich szlagierów, jak „Umówiłem się z nią na dziewiątą” w brawurowym wykonaniu Eugeniusza Bodo, czy „Nie kochać w taką noc to grzech”, którą Aleksander Żabczyński śpiewał z Lodą Niemirzanką? Mijają lata, a melodie stworzone przez Henryka Warsa, Władysława Szpilmana czy Zygmunta Wiehlera wciąż wpadają w ucho. Teksty do przedwojennych piosenek pisali wówczas najlepsi: Emanuel Szlechter, Ludwik Starski, Jerzy Jurandot, Hanka Ordonówna czy Henryk Herold Szpilman, a genialne piosenki w kolejnych przebojach filmowych wyśpiewywali choćby Eugeniusz Bodo, Aleksander Żabczyński, Hanka Ordonówna, Tola Mankiewiczówna czy Hanna Brzezińska. Piosenki z płyty „Kino Mocne” znane są z filmów: „Piętro wyżej” (1937 r.), „Paweł i Gaweł” (1938 r.), „Ada! To nie wypada” (1938 r.), „Pani minister tańczy” (1937 r.) i „Wrzos” (1938 r.). Oryginalne, bogate w emocje, pełne humoru i hedonistycznej radości, wciąż zachwycają i są inspiracją dla kolejnych pokoleń muzyków.Projekt „Kino Mocne” łączy historię i współczesne spojrzenie na muzykę. Podkreśla pełną swobodę twórczą i dojrzałość interpretacji znakomitych wykonawców biorących udział w nagraniach pod wodzą Dariusza Makaruka, takich jak Czesław Mozil, Michał Urbaniak, Wojciech Mazolewski, Michael Patches Stewart, Tomasz Lipiński, Robert Brylewski, Asja Czajkowska, Magda Dąbrowska.Lista utworów:1. Dzisiaj ta, jutro tamta (feat. Michał Urbaniak, Eugeniusz Bodo) 2. W małym kinie (feat. Czesław Mozil, Wojtek Mazolewski, Michael Patches Stewart) 3. Może Ty jesteś mą królewną 4. Umówiłam się z nią na dziewiątą (feat. Michał Urbaniak, Wojtek Mazolewski) 5. Nie kochać w taką noc to grzech 6. W tę upalną noc (feat. Michał Urbaniak) 7. Już nie mogę dłużej kryć (feat: Tomek Lipiński) 8. Nie ma szczęścia bez miłości (feat. Michał Urbaniak) 9. Reformy pani minister (feat. Robert Brylewski) 10. Lisie ognie (feat. Michael Patches Stewart) 11. Ach śpij, kochanie (feat: Wojtek Mazolewski) 12. Dzisiaj ta - remix (feat. Eugeniusz Bodo)...

Film izraelski ma swój początek się w Polsce, jeszcze przed powstaniem Państwa Izrael. Dziś niewielu pamięta, że twórcą jednego z pierwszych filmów hebrajskich – Sabry powstałej w 1933 roku – był późniejszy reżyser Krzyżaków Aleksander Ford. A jednak na temat współczesnej izraelskiej kinematografii wiemy niewiele, choć izraelskie filmy od kilku lat pojawiają się w polskich kinach, telewizji, a nawet można zakupić je w Empiku. Dlatego też z wielką radością i satysfakcją witam książkę pod redakcją Joanny Preizner Współczesne kino izraelskie. Znajdziemy tu dwanaście pasjonujących, często wręcz błyskotliwych, esejów o najciekawszych filmach i twórcach izraelskiej kinematografii. W tej pionierskiej książce młodzi polscy badacze mierzą się z wieloma wyzwaniami związanymi ze współczesnym izraelskim kinem.Michał SobelmanWiększości widzów, a w tym i filmoznawców, nie niepokoją pytania o współczesne kino izraelskie, znane jedynie bardzo wąskiej publiczności – ich dystrybucja kinowa jest bardziej niż skromna, wiele wartościowych tytułów w ogóle do niej nie trafia. Nawet w piśmiennictwie filmoznawczym europejskim poza studiami nad modnymi tematami tożsamościowymi i genderowymi trudno znaleźć opracowania natury bardziej wszechstronnej, do których można się odwoływać. Pojawiają się teksty w prasie i wywiady, ale nie ma publikacji naukowych, których autorzy próbują zobaczyć film i jego autora w szerokim kontekście, tak jak dzieje się to w przygotowanym tomie, pierwszym na rynku polskim. Joanna Preizner, znana jako autorka kilku monografii oraz inicjatorka i redaktorka czterotomowego cyklu Gefilte film. Wątki żydowskie w kinie, zebrała i tym razem doborowe grono autorów, jakich jedynie może życzyć sobie redaktor tomu filmoznawczego. Znajdują się wśród nich postacie uczonych, którzy są klasą sami dla siebie. Dzięki nim i zaproponowanemu przez Redaktorkę tomu układowi tekstów książka stanowi prekursorskie kompendium wiedzy na temat współczesnego kina izraelskiego, a jednocześnie udany wstęp do systematyzacji, definicji, zakreślenia problematyki, której znaczenie, powagę ale i niezwykłe paradoksy w kulturze współczesnej uświadamiają kolejne analizy.Można potraktować tę książkę jako rodzaj vademecum po terytorium w permanentnym stanie wojny, pełnym oczywistych bądź ukrytych dla reszty świata konfliktów, w którym natrafiamy na mury, zasieki, ale i enklawy kulturowe przeniesione z innego czasu i miejsca. Poszczególne artykuły wyznaczają rodzaj punktów orientacyjnych zarówno w poznawaniu zawiłości dziejów współczesnych Izraela, głębokich podziałów wewnątrz społeczeństwa (definiowanie swoich iobcych), także podziałów kulturowych. Wszystkie te aspekty odzwierciedla bogata kinematografia. Twórcy izraelscy, przywołani w kolejnych analizach zawartych w tomie, przepracowują historię i politykę swego kraju, a ich filmy wyrażają daleko idący krytycyzm.Ogromne, nie do przecenienia, są walory poznawcze książki. Jeśli nawet autorzy poszczególnych tekstów wychodzą z różnych punktów widzenia, w odmienny sposób widzą i w konsekwencji ujmują tło historyczne, polityczne czy kulturowe analizowanych fabuł i – wyjątkowo – dokumentów, to fakt ten odzwierciedla nie tylko czy nie tyle rozmiar przeprowadzonych przez nich studiów, co różnorodność lektur, po jakie sięgali. W konsekwencji książka daje wyraz wielości poglądów, otwartości na dyskusję, co jest jej niezaprzeczalnym walorem każdego opracowania naukowego. Dr hab. Jadwiga Hučková...

Dziewczyny z kalendarzaPoznaj nagą prawdę na temat brytyjskich gospodyń domowych i przekonaj się, do czego może doprowadzić działalność charytatywna!Dystyngowane członkinie Women's Institute, lokalnego klubu dla kobiet w hrabstwie Yorkshire, starają się znaleźć bardziej skuteczny sposób na zbiórkę pieniędzy na cele dobroczynne. W końcu postanawiają wydać swój doroczny kalendarz w odrobinę mniej tradycyjnej wersji. Na zdjęciach, obok zwyczajowych wypieków i bukietów kwiatów pojawiają się one same - kompletnie nagie!Niezwykła fabuła oraz mistrzowska gra Julie Walters i nominowanej do Złotego Globu Helen Mirren sprawiają, że "Dziewczyny z kalendarza" to przezabawna i oryginalna komedia, która z pewnością przypadnie ci do gustu!Pod słońcem ToskaniiStudio, które stworzyło "Dziewczynę z Alabamy", ma zaszczyt zaprezentować wyjątkową komedię romantyczną "Pod słońcem Toskanii", opartą na podstawie bestsellerowej powieści Frances Mayers pod tym samym tytułem.Mieszkająca w San Francisco pisarka, Frances Mayers (w tej roli znakomita Diane Lane), przeżywa kryzys twórczy i emocjonalny wywołany rozwodem oraz utratą ukochanego domu. Nie bez wahania daje się namówić przyjaciółce na dziesięciodniowy wyjazd do Toskanii. Zauroczona słoneczną włoską krainą, spontanicznie kupuje piękną, lecz nieco zdewastowaną willę i wynajmuje sympatyczną ekipę polskich robotników do jej odnowienia, a sama rzuca się w wir przygody, nawiązuje nowe znajomości i całkowicie odmienia swoje życie.Przepiękne krajobrazy oraz porywająca, pełna ciepła, nadziei i miłości historia sprawią, że z pewnością zakochasz się w "Pod słońcem Toskanii"!Dziewczyna z AlabamyWybierz się do słonecznego stanu Alabama i poczuj pogodny klimat południa Stanów Zjednoczonych dzięki wzruszającej i zabawnej komedii romantycznej, "Dziewczyna z Alabamy".Nagrodzona Oscarem Reese Witherspoon ("Spacer po linie", "Legalna blondynka") wciela się w rolę Melanie, szykownej projektantki z Nowego Jorku, której oświadcza się przystojny, ambitny polityk. Jednak zanim odbędzie się wesele jak z bajki, Melanie musi się zmierzyć ze swoją przeszłością, do której należy małomiasteczkowy mąż którego poślubiła jeszcze w liceum. Zdecydowana na to, aby ostatecznie zerwać ze swoją przeszłością, wybiera się w rodzinne strony i przypomina sobie o tym, że wciąż jest "Dziewczyną z Alabamy"....

„Kino afroamerykańskie to oryginalny zbiór tekstów o charakterze filmoznawczym i kulturoznawczym. Tematem poszczególnych analiz są filmy afroamerykańskich twórców (i jednego białego reżysera), ale zaproponowane ujęcia nie ograniczają się wyłącznie do omówienia materiału wizualnego. Poszczególni autorzy wprowadzają wątki związane z rasą, tożsamością, gender czy seksualnością, które tworzą kontekst niezbędny do odczytania i interpretacji wybranych tytułów. Walorem książki jest jej charakter historyczny i metodologiczny. Z jednej strony prezentuje ona filmy i twórców tworzących panoramę amerykańskiego kina czarnych XX i XXI wieku. Z drugiej pokazuje różne możliwości ujęcia problematyki filmowej, uwzględniające problemy rasowe, płciowe, polityczne i społeczno-kulturowe, a także zagadnienie autorstwa i poetyki kina Afroamerykanów. [...] Dzięki takiej konstrukcji książka może być interesującym materiałem zarówno dla filmoznawców i kulturoznawców, jak i osób zainteresowanych problematyką tożsamości oraz sposobami jej prezentacji na ekranie”.prof. Małgorzata Radkiewicz...

Czy we współczesnych filmach można znaleźć wiarygodne portrety osób cierpiących na schizofrenię? Czy osoby z autyzmem rzeczywiście funkcjonują tak jak bohater filmu Rain Man? Z których filmów można czerpać rzetelną wiedzę na temat transseksualizmu? Czy wszystkie szpitale psychiatryczne wyglądają jak ten, w którym rozgrywa się akcja Lotu nad kukułczym gniazdem?Filmy są ważnym źródłem wiedzy o różnych formach psychopatologii, silnie oddziałują na społeczną percepcję zaburzeń psychicznych. Bywają istotnym narzędziem edukacji w tej dziedzinie, choć niektóre przyczyniają się do utrwalenia pewnych mitów i błędnych przekonań. Ukazanie przeżyć i zachowania bohatera niejednokrotnie pomaga zrozumieć złożoność ludzkiej psychiki, wzbudza empatię wobec osób z chorobą psychiczną. Czasami jednak służy wyłącznie uatrakcyjnieniu fabuły – wtedy wywołuje w nas strach, utwierdza w poczuciu odmienności, a niekiedy po prostu bawi. Książka Kino i choroby psychiczne jest wspaniałym przewodnikiem po złożonym, fascynującym świecie psychopatologii. Zawiera podstawową wiedzę o problemach i zaburzeniach psychicznych zilustrowaną przykładami z ponad tysiąca – w większości powszechnie znanych – obrazów filmowych....

Azjatyckie kino to prawdziwy fenomen. Filmowcy z Dalekiego Wschodu zawojowali międzynarodowe festiwale, także w Polsce mają swoją wierną publiczność. Książka Piotra Kletowskiego to przewodnik po niezwykłym świecie azjatyckiego filmu.Kino Dalekiego Wschodu stanowi kompendium wiedzy na temat najważniejszych azjatyckich kinematografii: japońskiej, hongkońskiej, chińskiej, tajwańskiej, koreańskiej, tajlandzkiej i wietnamskiej. Autor przedstawia historię rozwoju sztuki filmowej w poszczególnych krajach, omawia główne nurty, tematy i typowe dla azjatyckiego kina gatunki – od wuxia pian po anime. Opisuje dorobek zarówno dawnych mistrzów i klasyków, takich jak Kenji Mizoguchi, King Hu, Huaiai Chen czy Im Kwon-taek, jak i współczesnych twórców: Takeshiego Kitano, Johna Woo, Wonga Kar-Waia, Zhanga Yimou, Edwarda Yanga, Hou Hsiao-hsiena, Kim Ki-duka, Tran Anh Hunga i wielu innych....

To nieprawda, że dziś prawdziwych krytyków już nie ma...Prawdą jest natomiast, iż obecnie krytyka filmowa stanowi u nas formę twórczości literacko - publicystycznej i kulturotwórczej w zaniku, rzec można, endemiczną i przeżywającą od dłuższego czasu poważny kryzys.Dodajmy, iż chodzi tu o dziedzinę twórczości na tyle wrażliwą, potrzebną i ważną, iż naszym zdaniem wymaga ona troskliwej opieki i podtrzymania. Potrzebie tej wychodzi naprzeciw istniejący od piętnastu lat, obecnie pod egidą Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej, ogólnopolski Konkurs dla Młodych Krytyków Filmowych. Patronem tego konkursu jest zmarły w 1993 roku wybitny polski krytyk filmowy, Krzysztof Mętrak (1945-1993)....

Wieczór panieński Nowy Jork. Grupa czterech licealnych przyjaciółek spotyka się po latach na ślubie jednej z nich. Nieoczekiwanie Becky ( Rebel Wilson – Jak urodzić i nie zwariować, Druhny ), ta najmniej atrakcyjna spośród nich, wychodzi za mąż jako pierwsza. Skromna, przyszła panna młoda prosi swoje przyjaciółki: Regan( Kirsten Dunst – Melancholia, Spiderman ), Katie ( Isla Fisher – Polowanie na druhny, Wyznania zakupoholiczki ) i Genę ( Lizzy Caplan – Jutro będzie futro, Dziewczyna mojego kumpla ) aby zostały jej druhnami. Przed ślubem jednak czeka je... Wieczór panieński, w czasie którego szalona zabawa wymyka się spod kontroli... Druhny mają tylko jedną noc, aby uratować przyjęcie weselne przed katastrofą... Uprowadzona Wyjątkowy "suspense thriller" gdzie słowo "suspense" jest bardziej niż uzasadnione. Trzy osoby, jeden pokój i zwroty akcji których się kompletnie nie spodziewasz."Dobry film powinien zaczynać się od trzęsienia ziemi a potem napięcie powinno stopniowo narastać" - zwykł mawiać Alfred Hitchcock - w przypadku tego filmu jego maksyma sprawdza się w stu procentach!!!Jak stracić przyjaciół i zrazić do siebie ludziLondyńczyk Sidney Young (Simon Pegg) to pozbawiony złudzeń intelektualista, który uwielbia i jednocześnie gardzi światem sław i znakomitości. Na co dzień ledwo wiąże koniec z końcem, prowadząc wyspiarski odpowiednik polskiego Pudelka. Życie Sidneya ulega diametralnej zmianie po bankiecie z okazji rozdania nagród Brytyjskiej Akademii Filmowej. Na imprezę "wkręca się”, udając opiekuna Babe - świnki z klasą. Jego podopieczna w spektakularny sposób doprowadza wystawne przyjęcie do ruiny. Zdjęcia z tego skandalu obiegają plotkarskie magazyny, docierając do właściciela prestiżowego nowojorskiego tygodnika Sharps Claytona Hardinga (Jeff Bridges), który – rozbawiony występkiem Younga – ściąga go do pracy w swojej redakcji. Po przyjeździe do Stanów młody dziennikarz odkrywa, że aby zaistnieć towarzysko i zawodowo w świecie show-biznesu i przy okazji zdobyć serce wschodzącej gwiazdki Sophie Maes (Megan Fox), zmuszony będzie do podjęcia wielu kompromisów. O tym, jak bardzo zaprzepaścił swoje ideały przypomina mu tylko nowo poznana koleżanka z pracy, dziennikarka Alison Olsen (Kirsten Dunst).Fantastyczną komedię Boba Weide'a, sięgającą do najlepszych wzorców gatunku (Dziennik Bridget Jones, Był sobie chłopiec), można z powodzeniem nazwać brytyjską odpowiedzią na film Diabeł ubiera się u Prady....

Nowa książka znawcy tematu Jana F. Lewandowskiego jest przewodnikiem po coraz liczniejszych filmach śląskich. Prezentuje polskie filmy fabularne, które rozgrywają się w wyraźnie zauważalnej scenerii Górnego Śląska (i dodatkowo także sąsiedniego Zagłębia Dąbrowskiego). Jak się okazuje, tych filmów jest ponad sześćdziesiąt, a nieustannie powstają kolejne. Zwłaszcza dzisiaj, gdy jesteśmy świadkami nowego boomu kina śląskiego, publikacja Jana F. Lewandowskiego pełni rolę pożytecznego podsumowania tematu w atrakcyjnej przewodnikowej formule....

Biografia Siergieja Eisensteina, reżysera filmowego, jest portretem człowieka i artysty żyjącego w niełatwym dla artystów czasie i miejscu. Eisenstein - twórca propagandowej, choć niepozbawionej genialności „trylogii rewolucyjnej” (Strajk, Pancernik „Potiomkin”, Październik) oraz nakręconych z rozmachem (i równie propagandowych) fresków historycznych (Aleksander Newski, Iwan Groźny) - był teoretykiem kina i znakomitym praktykiem montażu. Zabrodin buduje opowieść biograficzną na podstawie dziesiątków dokumentów - listów, notatek, wspomnień, artykułów. Na chłodno dowodzi, jak trudno było Eisensteinowi sprostać wszystkim ukazanym w książce rolom - syna, męża, przyjaciela, akademickiego wykładowcy, sędziego w sprawach cudzych i oskarżonego we własnych. Większość cytowanych tekstów Eisensteina pojawia się po raz pierwszy (także po rosyjsku), część zaś długo czekała, by zaistnieć w pełnej wersji....

Początek 1931 roku, podkomisarza spotyka bolesna degradacja: z wydziału śledczego trafia do służby mundurowej. Niedługo potem Zyga dostaje dziwną informację od pewnego prywatnego detektywa: oto Lilli Byoros, córka bardzo zamożnego człowieka, która zaginęła pod Warszawą, jest ponoć przetrzymywana gdzieś w Lublinie…...

Kino Australii to nie tylko Peter Weir, Mad Max i „Krokodyl" Dundee, australijskość to niekoniecznie Aborygeni, kangury i opera w Sydney. Książka Marka Haltofa pozwala poznać kino tego kraju - jego korzenie, twórczość najwybitniejszych reżyserów, główne dzieła, nurty i wątki tematyczne. Jednocześnie autor ukazuje kinematografię Australii jako nieustanną próbę zdefiniowania nowego kontynentu i zmierzenia się z kwestią narodowej tożsamości; bada, w jaki sposób filmy tworzą wizerunek Australii, wizerunek, który rzutuje na nasze wyobrażenia o tym odległym i egzotycznym kraju....

Czego w filmie szukają Anka i Wilhelm Sasnalowie czy Katarzyna Kozyra? Dlaczego Zbigniew Libera nakręcił pełnometrażowe dzieło, które pokazywany ma być w kinach, a nie tylko w przestrzeniach muzealnych i galeryjnych? Czy chodzi wyłącznie o większe budżety? A może zupełnie o coś innego?Kino–Sztuka to nowe zjawisko artystyczne, w ramach którego twórcy z pola sztuki współczesnej, zmieniają się w reżyserów pełnometrażowego kino fabularnego. Kręcą oni narracyjne, operujące emocjami, aktorskie filmy, skierowane do kinowej, a nie tylko galeryjnej publiczności. Krótko mówiąc, Kino–Sztuka to zwrot kinematograficzny w polskiej sztuce współczesnej.Zjawisko to dopiero się tworzy, jednak już widać, że nie będzie ono miało spójnej estetyki. Jego siłą będzie różnorodność estetyk i strategii wobec nowego medium. Autorzy, podążając za tą różnorodnością, przedstawiają państwu książkę , zestawiającą bogatą kolekcje materiałów źródłowych (fragmenty scenariuszów, fotosy, dokumentacje prac) z tekstami analitycznymi. Najciekawsze są jednak rozmowy, jakie podejmują z artystami, m. in. Oskarem Dawickim, Katarzyną Kozyrą, Zbigniewem Liberą, Anką i Wilhelmem Sasnalami, czy Wojciechem Marczewskim....

Pamiętam, jak ci, co znali dokonania polskiej szkoły filmowej czy kina moralnego niepokoju, jeszcze dziesięć lat temu załamywali ręce z rozpaczy: w roku 2005 na wszystkie polskie filmy sprzedano 800 tysięcy biletów. Po dziesięciu latach na obejrzenie polskiego filmu – i to w warunkach ostrej konkurencji zagranicznej– wybrało się do kina ponad 11 milionów osób. Tak trzymać.Agnieszka OdorowiczKrytyk filmowy, zahibernowany kilkanaście lat temu, przebudziwszy się w dzisiejszych czasach, przeżyłby szok. Nie ze względu na polityczne zwroty i kataklizmy, aquaparki, autostrady czy niespodziewane sukcesy polskich sportowców. Mało bowiem co zmieniło się w Polsce tak bardzo jak kinematografia. Co się wydarzyło w ciągu tych dziesięciu lat, że tak gruntownie odmienił się obraz polskiego kina i jego miejsca – nie tylko w kraju? Jak w ogóle możliwa była ta zmiana? Czas opowiedzieć sobie tę niezwykłą historię.Wojciech Orliński (ur. 1969) – dziennikarz „Gazety Wyborczej”.Autor kilku książek, m.in. Co to są sepulki – wszystko o Stanisławie Lemie (2005), Ameryka nie istnieje (2009) i Internet – czas się bać (2013). Prowadzi bloga Ekskursje w dyskursie....

Podczas pobytu w więzieniu Kolos (Konrad Eleryk) ma tylko jednego gościa: piękną Velvet (Marta Żmuda-Trzebiatowska). Jest ona „prezentem” od Igora (Mieczysław Zbrojewicz), właściciela nocnego klubu Gejsza. Po odbyciu kary, Kolos znajduje tam prace. Szybko wpada w oko szefowi lokalnej mafii (Marian Dziędziel). Milczący, opanowany i bezwzględny Kolos staje się jednym z jego najbardziej zaufanych ludzi. Zyskuje też oddaną miłość Velvet, którą jednak odrzuca, kiedy w jego życiu pojawia się nowa kobieta. Maja (Agnieszka Więdłocha) jest rehabilitantką jego niepełnosprawnego brata, z którym Kolos od dawna nie miał kontaktu. Zainteresowany nią mężczyzna decyduje się na spotkanie z bratem – i powoli odkrywa łączącą ich więź. Zaczyna tęsknić do innego życia – z dala od przestępczego półświatka. Ale mafia niechętnie rezygnuje ze swoich ludzi. I wyznacza wysoką cenę za ich szczęście....

Znana niemal na całym świecie praca pioniera badań związków kina z historią. Marc Ferro ukazuje całą wiązkę wzajemnych wpływów między historią a kinem, które umożliwiają lepsze zrozumienie współczesnych i dawnych społeczeństw. Poprzez jawną treść filmów kino pozwala dotrzeć do tego, co ukryte, stanowiąc zarówno w swej dokumentalnej, jak i fabularnej formie nieoceniony zbiór archiwaliów. Autor analizując wybrane filmy fabularne, wskazuje, ile jest w nich prawdy historycznej, ile wizji artystycznej, a ile propagandy. Nie koncentruje się wyłącznie na scenariuszach, ale zwraca również uwagę na sposób narracji oraz technikę filmowania, dobór strojów i rekwizytów, a nawet na rodzaj i funkcję materiału dźwiękowego. Pokazuje jak wykorzystywać film jako źródło wiedzy o sposobach tworzenia politycznych i artystycznych wizji historii oraz ich wpływie na społeczeństwo. Marc Ferro – światowej sławy francuski profesor historii. Współwydawca przeglądu Annales i czasopisma „Historia Współczesna”. Autor wielu książek i rozpraw naukowych, a także reżyser filmów dokumentalnych o nazizmie, rewolucji rosyjskiej oraz Leninie. Był pierwszym historykiem zachodnim, który uzyskał dostęp do archiwów radzieckich i odnowił badania nad rewolucją 1917 roku. W okresie swych prekursorskich badań nad kinem jako czynnikiem historii i źródłem historycznym Marc Ferro współpracował przy realizacji wielu filmów historycznych. Korzystając z doświadczenia nabytego przy okazji pracy nad obrazem, Ferro rozszerzył swoją refleksję o teorię historii: w jej ramach najpierw zajął się konfrontowaniem różnych przedstawień, które społeczeństwa tworzą na temat swojej przeszłości, a następnie analizował dystans, jaki oddziela świadomość historyczną od historii jako nauki....

Głośna już książka, której ukazanie zbiegło się w czasie z otrzymaniem przez reżysera Oskara za całokształt twórczości. Dlaczego Andrzej Wajda został reżyserem, jaki wpływ na jego karierę mogła mieć pogoda? Z jakiej przyczyny doszło do rozwiązania „tajemniczego X”? Na czym polegał fenomen Zbyszka Cybulskiego? Wszystko o kulisach polskiego kina, reżyserskim fachu....