Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Katolicyzm jest jak fasada domu, w którym mieszkamy, albo jak nasza codzienna droga po gazetę. Znamy wszystko na pamięć! Jeśli jednak mielibyśmy opisać detale fasady albo szczegóły drogi do sklepu za rogiem, okazałoby się, że nie potrafimy. Nie znamy rzeczywistości, w której żyjemy, albo znamy ją bardzo powierzchownie, w bardzo ogólnym zarysie. Ojciec Alban McCoy, duszpasterz na uniwersytecie w Cambridge, jest jak wytrawny przewodnik, potrafi pokazać nowe, mądre i dojrzałe oblicze katolicyzmu. Stara fasada ożywa, a dobrze znana ścieżka staje się fascynującym szlakiem. Ten swoisty bedeker zrodził się ze spotkań i dyskusji ze studentami — ludźmi młodymi, inteligentnymi i dociekliwymi, chrześcijanami i niechrześcijanami, filozofami, informatykami, medykami.... Dla takich właśnie osób jest przeznaczony ten przewodnik.

Problematyka książki dotyczy materii ważkiej, lecz w ostatnim czasie spychanej na margines refleksji (nie mówiąc już o praktyce) społecznej, jako z istoty rzeczy niewygodnej dla zwolenników prostej dychotomii: liberalizm – socjalizm. W tym podziale zwolennicy pierwszego stanowiska każde twierdzenie odstające „na milimetr” od dogmatu „niewidzialnej ręki” rynku nazbyt pochopnie skłonni są określać jako socjalistyczne, zwolennicy zaś drugiego zazdrośnie strzegą swojego samozwańczego monopolu na „wrażliwość społeczną”. W jednym i drugim zaś wypadku samo istnienie katolickiej nauki społecznej jawi się jako „skandaliczna” uzurpacja przez Kościół prawa do wypowiadania się o kwestiach społecznych, zamiast trzymania się przysłowiowo „kruchcianych”. […] Autor daje wiele dowodów kompetencji w poruszonej problematyce i z pewnością należy do (niezbyt licznego) grona znawców katolicyzmu społecznego w kręgu polskich naukowców. Z recenzji prof. Jacka Bartyzela

Ukazane w tej książce sposoby przeżywania katolicyzmu, przeanalizowane w afrykańskim kontekście, mówią wiele o współczesnej Afryce, o transformacjach zachodzących w dzisiejszej Ghanie, o różnych lokalnych formach adaptacji jednej z tzw. religii światowych oraz o globalnych prądach, które coraz częściej rodzą się nie w dawnych „zachodnich” centrach, lecz na niegdyś peryferyjnych obszarach „globalnego Południa”. Jak każdy antropologiczny projekt, tak i ten podkreśla różnorodność kultur, a zarazem ułatwia zrozumienie ludzkiego doświadczenia. Antropologia – tak jak ją rozumiem – to najbardziej ludzka ze wszystkich humanistycznych nauk, która dąży do spotkania i dialogu, pokazania polifoniczności i odmienności głosów, równocześnie dostrzegając ich paradoksalną zbieżność. Posługując się etnograficzną metodą, umożliwia rozpoznanie tej części wiedzy, która nie jest uświadamiana, lecz którą nabywa się w praktyce, poprzez uczestnictwo w kulturze i zaangażowanie własnego ciała oraz emocji. Tańczenie na pogrzebie, jedzenie z miejscowymi ludźmi ze wspólnej miski, uczestniczenie w ich rytuałach, ale również zmaganie się z własnym zmęczeniem, trudnym klimatem, własnymi kulturowymi nawykami i uprzedzeniami – to elementy terenowej praktyki etnografa, który próbuje zrozumieć kulturę sobie odległą, a równocześnie próbuje zrozumieć siebie. Anna Niedźwiedź Anna Niedźwiedź pracuje w Instytucie Etnologii i Antropologii Kulturowej Uniwersytetu Jagiellońskiego. Wykładała także w Stanach Zjednoczonych na State University of New York w Buffalo (2006–2007) oraz na University of Rochester (2011). Zajmuje się etnografią religii, badaniami przestrzeni miejskich oraz antropologią wizualną. Od wielu lat analizuje fenomen katolicyzmu w Polsce i interpretuje go w kontekstach mitologii narodowej oraz indywidualnych przeżyć religijnych. Jest autorką książki pt. Obraz i postać. Znaczenia wizerunku Matki Boskiej Częstochowskiej (Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2005), której zmieniona wersja ukazała się również w języku angielskim (The Image and the Figure: Our Lady of Częstochowa in Polish Culture and Popular Religion, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2010). W 2009 roku rozpoczęła badania etnograficzne w Ghanie poświęcone afrykańskiemu chrześcijaństwu, a w szczególności lokalnym sposobom przeżywania katolicyzmu. W antropologii i poprzez antropologię poszukuje przede wszystkim miejsca spotkania oraz dialogu. – Anna Niedźwiedź wpisuje się w ten nurt dzisiejszej humanistyki, który sprzeciwia się takiemu rodzajowi poznania, który całkowicie eliminuje z horyzontu badacza sferę zmysłową, cielesność czy afekty […]. Dzięki autorce niemal w rzeczywisty sposób wchodzimy w lokalny świat życia społecznego, które w istocie jest zawsze życiem „z religią” i z imaginacyjną „tradycją” jednocześnie. Wraz z badaczką śledzimy kolejne odsłony tego świata […]. Nic nie jest w tym świecie izolowane, wszystko łączy się ze wszystkim w tym sensie, że owa swoista symbioza afrykańskości, lokalności i zredefiniowanej religii instytucjonalnej tworzy żywą całość, która jest nieustannie odnawiana, zmieniania, ale zawsze nieodmiennie – nieobojętna, przeżywana właśnie [...]. Książka skrzy się od szczegółów, paradoksów i antropologicznych zadziwień, sprawiając wrażenie, że autorka żyje tematem, żyjąc wśród ludzi z krwi i kości w realnym świecie Ghany na przełomie pierwszej i drugiej dekady XXI stulecia. Z recenzji prof. Wojciecha Józefa Burszty – To, co dzisiaj wydaje się ważne, co jest istotnym „znakiem czasu”, to konfrontacja kultury Zachodu z kulturą afrykańską […]. Książka wypełnia w sposób bardzo rzetelny istotną lukę w naszej znajomości kultur i religii Afryki. Z recenzji ks. prof. Jarosława Różańskiego

Zawarte w tomie rozprawy przedstawiają związki katolicyzmu polskiego z formacjami duchowymi wykształconymi na gruncie kultur europejskich. Dowodzą otwartości polskich środowisk religijnych na nowe inspiracje, weryfikują tezę o dominujących w dobie potrydenckiej tendencjach izolacjonistycznych i prymitywizacji kultu. Na tle relacji europejskich katolicyzmu Rzeczypospolitej jawi się pluralizm kultury duchowej XVII wieku. Czytelne stają się też działania zmierzające do adaptacji i naturalizacji nowych form, jak również próby przekształcenia, zgodnie z duchem czasu, dziedziczonych modeli (tradycyjnej religijności powszechnej i humanizmu renesansowego) oraz realizacji inicjatyw własnych (jak duchowość Stanisława Papczyńskiego). Dwunastotomowa seria monografii „Kultura Pierwszej Rzeczypospolitej w dialogu z Europą. Hermeneutyka wartości” przedstawia dziedzictwo kulturowe XV-XVIII wieku jako integralną, lecz oryginalną część kultury europejskiej. Celem badawczym jest rozpoznanie dróg i form obustronnej transmisji wartości estetycznych, politycznych i religijnych oraz ukazanie w szerokim, multilateralnym kontekście porównawczym oryginalnej struktury aksjologicznej kultury polskiej epok dawnych. Teksty kultury są badane w perspektywie wewnętrznej jako zapisy aktów ukierunkowanych na rozumienie wartości, a w perspektywie zewnętrznej jako wypowiedzi włączające się w europejskie dyskusje literacko-estetyczne, polityczne, religijne. W intensywnym dialogu kultura Rzeczypospolitej przejawia nie tylko chłonność na nowe idee, lecz także kreatywność i dynamikę działania na obszarze Europy.

Między psychologią a religią jest przepaść. Przynajmniej na pozór. Prof. Robert Kugelmann w obszernym studium udowadnia jednak, że powiązania w tym przypadku są szerokie i wielorakie. Wychodząc od rozważań na temat psychologii nowoczesnej, traktowanej jako nauka, pokazuje funkcjonowanie spirytualizmu, psychoanalizy czy psychologii humanistycznej w kontekście religii, ze szczególnym uwzględnieniem katolicyzmu. Autor zadaje zasadnicze pytania o granice pojmowania psychologii i religii oraz ich wzajemne relacje. Śledzi je zarówno z perspektywy historycznej, jak i krytycznej, zatrzymując się przy zagadnieniach wspólnych, takich jak osoba czy dusza. "Psychologia i katolicyzm" to doskonałe wprowadzenie do tematu dla wszystkich zainteresowanych zarówno psychologią, jak i teologią czy religioznawstwem. Robert Kugelmann - profesor psychologii na uniwersytecie w Dallas. Autor "Okien duszy" ("The Windows of Soul") oraz "Stres: Natura i historia sztucznych form cierpienia wewnętrznego" ("Stress: Nature and History of Engineered Grief").

Niezwykle ważna publikacja, która nie tylko opisuje stan Kościoła u progu XXI wieku, ale także diagnozuje najważniejsze wyzwania jakie stoją przed każdym z nas!Idea ewangelizacji nie jest pojęciem nowym. Znamienne słowa świętego Jana Pawła II ,,Nie lękajcie się! Otwórzcie drzwi Chrystusowi!" wskazują na fakt, iż polski papież żył ideą nowej ewangelizacji w formie licznych pielgrzymek duszpasterskichdo wszystkich zakątków świata, by w ten sposób wzmocnić lud Kościoła i lepiej przygotować Kościół do jego misji. Nadał także nową głębię rozumieniu przez Kościół swej misyjnej tożsamości.Współczesnemu człowiekowi trzeba proponować Ewangelię. Kościół zaś musi dawać świadectwo, często jako kontrkultura, przypominać prawdy o Bogu i ludzkości, stworzeniu i odkupieniu, o ludzkim szczęściu i prawym życiu, którego uczy Ewangelia. Głoszenie Ewangelii i dawanie świadectwa nie jest obowiązkiem niewielkiej grupy kobiet i mężczyzn zwanych ,,misjonarkami" i ,,misjonarzami", posłanych do obcych krajów, lecz każdego katolika, który został przez chrzest włączony w powołanie misyjne.Określenie ,,katolicyzm ewangeliczny" oznacza rodzaj katolicyzmu, który rodzi się przez działanie Ducha Świętego, inicjującego głęboką reformę katolicyzmu, która ma odpowiedzieć na wyzwania stawiane życiu chrześcijańskiemu poddawanemu prądom zmian przeobrażających kulturę światową od dziewiętnastego wieku.