Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Kiedy miałem przyjść na świat, wręczono mi dokładny program pobytu, pytając, czy się zgadzam. Cóż, przebudzono mnie z nicości nagle i chyba niezbyt uprzejmie, więc nie bardzo wiedząc, co czynię, warunkowo wyraziłem zgodę. W łonie kobiety zaszczepiono mnie natychmiast, może dlatego, bym nie miał zbyt wiele czasu na próżne rozmyślania, które mogły mnie odwieść od nie całkiem rozsądnego zamiaru...(fragment książki)

Pierwsze wydanie wspomnień okupacyjnych Juliana Aleksandrowicza ukazało się w 1962 roku ? czyli wtedy, gdy dzielenie się tymi przeżyciami z innymi nie było zjawiskiem powszechnym. Potem było wydanie rozszerzone w 1967, trzecie w 1983 i czwarte w 2001. Wznowienie tych wspomnień może liczyć na nowych czytelników w zupełnie już odmiennej sytuacji, dużego zainteresowania okupacyjnymi wspomnieniami Żydów.Książkę ? a tym samym biografię autora ? wyróżnia spośród innych to, że Aleksandrowicz po przejściu, wraz z rodziną, gehenny w krakowskim getcie brał udział w kampanii wrześniowej, potem wstąpił do oddziałów partyzantki AK i walczył na kielecczyźnie. Są to zatem, jak twierdzi autor: ?wspomnienia krakowskiego getta i z lasu?. Doktor Twardy to partyzancki pseudonim.Posługując się formą dziennika lub opowiadania tworzy Aleksandrowicz zapis o charakterze autobiograficznego i historycznego świadectwa, przejmujący autentyzmem i prawdą tamtych czasów. Posłowie napisał Władysław Bartoszewski.Ocalałem kilka razy w sytuacjach indywidualnego zagrożenia, w których, zgodnie z zasadami logiki, ?nie miałem prawa? ocaleć. Poczucie ?darowanych? dodatkowych lat życia uświadomiło mi, że sensu istnienia należy poszukiwać w życiu dla innych.

Brutalna statystyka Wielkiej Wojny Ojczyźnianej dowiodła, iż średni okres życia szeregowego radzieckiego żołnierza na froncie wschodnim wynosiła od dwóch tygodni podczas operacji ofensywnych do miesiąca podczas działań obronnych. W tej sytuacji wspomnienia prostego żołnierza frontowego są niezmierną rzadkością.Szczęśliwym zrządzeniem losu autorowi udało się oszukać bezlitosną statystykę i przeżyć tam, gdzie los swykle nie był łaskawy dla tysięcy prostych żołnierzy - pod Stalingradem, na Łuku Kurskim, na "Wyspie Śmierci" na Dnieprze, na krwawych stepach Ukrainy.Frontowe wspomnienia Mansura Abdulina to literatura ciekawa i wzruszająca - swoisty dokument epoki, wobec którego trudno jest przejść obojętnie.

Pisana w formie dziennika opowieść o życiu, które nie może istnieć bez miłości, swoiste studium tego uczucia i idącej z nim w parze samotności. Upływ czasu śledzony na kartach pamiętnika, prowadzonego z dużymi przerwami najpierw przez podlotka, potem młodą kobietę, wreszcie kobietę dojrzałą, boleśnie konfrontuje marzenia z realnymi doświadczeniami. Bez daty. Kartki z dziennika to ostatecznie nie tylko opowieść o miłości, ale niezwykle żywy i ponadczasowy utwór opowiadający o mierzeniu się z niespełnieniem i lękiem przed nieubłaganie płynącym czasem.

Biograficzna powieść Stefana Chwina, autora "Złotego pelikana", "Wspólnej kąpieli" oraz "Literatury i zdrady". Fragmenty książki, drukowane już były w "Rzeczpospolitej" i wzbudziły wielką dyskusję w środowisku czytelników. Chwin jawi się w niej, bowiem jako przenikliwy obserwator i komentator rzeczywistości schyłku XX wieku.