Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Autor scenariusza do słynnej trylogii filmowej przedstawia losy prototypów swych bohaterów nim ruszyli na ziemie odzyskane. W barwnej epopei, dziejącej się na Podolu przez ćwierć wieku aż po rok 1945, poznajemy życie mieszkańców wielonarodowej wsi Krużewniki. Prawdziwy Kazimierz Pawlak miał na imię Jasiek, a obok mieszkała rodzina Dendrysów, filmowi Kargule. Prześmieszna rzecz o sąsiedzkich waśniach zmienia się niepostrzeżenie w chwytającą za serce przypowieść o przywiązaniu do ziemi i sensie rodziny na tle zawirowań historii.

Jest to „opowieść wysłuchana”. Żaden z jej bohaterów nie jest portretem konkretnej osoby, a wszelkie ewentualne podobieństwa nazwisk i sytuacji do rzeczywistych okoliczności są całkowicie przypadkowe. Gdyby jednak owe prawdziwe osoby nie istniały, nie byłoby możliwe powołanie do życia wszystkich postaci tej opowieści. Są rzeczy ważne, jak rodzina, ale są ważniejsze, jak na ten przykład mój koń Faraon. A przez to, że ja chciał tego konia ratować, to świat cały się przeciw mnie sprzysiągł i uznał, żem ja przeciw samemu Panu Bogu wystąpił. Taż to nie byle jaka durnota! Zgadza się, że przeciwko Stalinowi, Hitlerowi i Denderysowi ja był zawsze, ale przeciwko Panu Bogu tylko od czasu do czasu. (…) W tej opowieści, która czasem przypomina baśń, czasem filmową komedię, wydarzenia rozgrywają się też pod dyktando wyroków historii. Od ich przekleństwa , czasem może wybawić człowieka palec Pana Boga, który każdy choć raz w życiu dostaje do potrzymania. Jak przegapisz, tak z ciebie bezlitosny durak! A choćbyś ty wszystkie rozumy pozjadał, tak ty do końca nigdy nie wiesz, kto tobie objawienie ogłosi. Dla mnie (…) to była krowa. Ta krowa Denderysa pozwoliła narratorowi odnaleźć po dalekiej podróży swego śmiertelnego wroga i przyjąć to jako dar niebios, bo po co szukać po świecie nowych wrogów, jak ma się własnych, na swojej krwi wyhodowanych.Andrzej Mularczyk...

Chyba wszyscy Polacy znają bohaterów trylogii ?Sami swoi?, ?Nie ma mocnych? i ?Kochaj albo rzuć?. Wykreowane postaci miały swe pierwowzory. Kazimierz Pawlak miał na imię Jasiek, a obok mieszkała rodzina Dendrysów, filmowi Kargulowie. W barwnej epopei, dziejącej się na Podolu przez ćwierć wieku, aż po rok 1945, poznajemy dzieje mieszkańców wsi Krużewniki ? Polaków, Rusinów, Ukraińców i Żydów ? opisywane przez Jaśka cudownym, charakterystycznym językiem. Prześmieszna rzecz o sąsiedzkich waśniach zmienia się niepostrzeżenie w mądrą i chwytającą za serce przypowieść o przywiązaniu do ziemi i sensie rodziny, bo ?albo jest rodzina albo tałatajstwo?, na tle Wielkiej Historii, która nie oszczędzała nikogo. Brawurowe!

Jest to ?opowieść wysłuchana?. Żaden z jej bohaterów nie jest portretem konkretnej osoby, a wszelkie ewentualne podobieństwa nazwisk i sytuacji do rzeczywistych okoliczności są całkowicie przypadkowe. Gdyby jednak owe prawdziwe osoby nie istniały, nie byłoby możliwe powołanie do życia wszystkich postaci tej opowieści. Są rzeczy ważne, jak rodzina, ale są ważniejsze, jak na ten przykład mój koń Faraon. A przez to, że ja chciał tego konia ratować, to świat cały się przeciw mnie sprzysiągł i uznał, żem ja przeciw samemu Panu Bogu wystąpił. Taż to nie byle jaka durnota! Zgadza się, że przeciwko Stalinowi, Hitlerowi i Denderysowi ja był zawsze, ale przeciwko Panu Bogu tylko od czasu do czasu. (?) W tej opowieści, która czasem przypomina baśń, czasem filmową komedię, wydarzenia rozgrywają się też pod dyktando wyroków historii. Od ich przekleństwa , czasem może wybawić człowieka palec Pana Boga, który każdy choć raz w życiu dostaje do potrzymania. Jak przegapisz, tak z ciebie bezlitosny durak! A choćbyś ty wszystkie rozumy pozjadał, tak ty do końca nigdy nie wiesz, kto tobie objawienie ogłosi. Dla mnie (?) to była krowa. Ta krowa Denderysa pozwoliła narratorowi odnaleźć po dalekiej podróży swego śmiertelnego wroga i przyjąć to jako dar niebios, bo po co szukać po świecie nowych wrogów, jak ma się własnych, na swojej krwi wyhodowanych.Andrzej Mularczyk

Jest to „opowieść wysłuchana”. Żaden z jej bohaterów nie jest portretem konkretnej osoby, a wszelkie ewentualne podobieństwa nazwisk i sytuacji do rzeczywistych okoliczności są całkowicie przypadkowe. Gdyby jednak owe prawdziwe osoby nie istniały, nie byłoby możliwe powołanie do życia wszystkich postaci tej opowieści. Są rzeczy ważne, jak rodzina, ale są ważniejsze, jak na ten przykład mój koń Faraon. A przez to, że ja chciał tego konia ratować, to świat cały się przeciw mnie sprzysiągł i uznał, żem ja przeciw samemu Panu Bogu wystąpił. Taż to nie byle jaka durnota! Zgadza się, że przeciwko Stalinowi, Hitlerowi i Denderysowi ja był zawsze, ale przeciwko Panu Bogu tylko od czasu do czasu. (…) W tej opowieści, która czasem przypomina baśń, czasem filmową komedię, wydarzenia rozgrywają się też pod dyktando wyroków historii. Od ich przekleństwa , czasem może wybawić człowieka palec Pana Boga, który każdy choć raz w życiu dostaje do potrzymania. Jak przegapisz, tak z ciebie bezlitosny durak! A choćbyś ty wszystkie rozumy pozjadał, tak ty do końca nigdy nie wiesz, kto tobie objawienie ogłosi. Dla mnie (…) to była krowa. Ta krowa Denderysa pozwoliła narratorowi odnaleźć po dalekiej podróży swego śmiertelnego wroga i przyjąć to jako dar niebios, bo po co szukać po świecie nowych wrogów, jak ma się własnych, na swojej krwi wyhodowanych.Andrzej Mularczyk...