Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Esej o ciemnych stronach społeczeństwa ponowoczesnego, nawiązujący do "Kultury jako źródła cierpień" Freuda. Dedykowana profesorom Julianowi Hochfeldowi i Stanisławowi Ossowskiemu, książka stanowi summę wcześniejszych publikacji Zygmunta Baumana w języku polskim. Nominacja do Nagrody Nike.

Kosmopolici Cesarstwa, komuniści Wszystkich Krajów, demokraci Europy Środkowej, intelektualiści polscy, żydowscy, czescy, rosyjscy ? bunty pokoleniowe i tradycja zaangażowania wyznaczały rytm inteligenckich przygód z Historią, Nowoczesnością, ideologiami i polityką w XX wieku.Marci Shore, amerykańska badaczka znana z głośnej książki Kawior i popiół, z pełną rozmachu erudycją i wnikliwą empatią pokazuje losy ludzi, środowisk i całych pokoleń radykalnych inteligentów naszego regionu: od Edmunda Husserla i fenomenologów, Aleksandra Wata i futurystów, Romana Jakobsona i Praskiego Koła Lingwistycznego, przez Adolfa i Jakuba Bermanów, aż po Milana Kunderę, Jana Patočkę, Václava Havla i Adama Michnika. Pisana z niezwykłą pasją intellectual history, historia umysłów zniewolonych i niepokornych ? nieraz w jednej osobie ? przeplata się z najbardziej burzliwymi epizodami XX wieku.

Sigmund Freud (1856?1939), jeden z filarów XX-wiecznej myśli europejskiej, bez których nie byłaby ona tym, czym była, swoją psychoanalizę odnosił też ? na zasadzie analogii ? do rozległych rozważań o kulturze i religii. Niniejszy tom zawiera dwa słynne i charakterystyczne eseje temu poświęcone. Są to: Dyskomfort w kulturze (1930) i Przyszłość pewnego złudzenia (1927). Freud uważa, że kultura z samej swojej istoty służy do łączenia ludzi w większe całości, do jednoczenia ich. Odbywa się to na drodze represji, tłumienia indywidualności, narzucania powszechnych reguł. Opiera się jednak na popędzie miłości walczącym z popędem śmierci, z agresją. Kultura, choć tak opresyjna, toczy na śmierć i życie walkę o człowieka. Religia jest częścią kultury, ale szczególnie dotkliwą, gdyż swoje cele przeprowadza, oferując złudzenia. Rozpatrywana psychiatrycznie, jest ?nerwicą natręctw?. Choć Freud mówi rzeczy dziś dla ateisty i krytyka kultury dość oczywiste, to na krytyce (lub: diagnozie) nie poprzestaje. Nie domaga się odrzucenia kultury jak później kontrkulturowi radykałowie. Bez niej bylibyśmy zdani na brutalność natury. Złudzenia trzeba demaskować, kulturowe represje łagodzić. Freud wierzy w pracę duchową nad tym. Nie mamy wyboru, musimy być kulturalni.

Przymus kreatywności jako źródło cierpień Jakuba P. Barszczewskiego dotyczy ważnego tematu, jakim jest ideologia kreatywności we współczesnym społeczeństwie i współczesnej gospodarce kapitalistycznej. Ten problem, od pewnego czasu dyskutowany w krytycznej filozofii społecznej, przede wszystkim francuskiej i włoskiej, w Polsce jest niemal nieznany i całkowicie nieobecny w debacie publicznej. Publikacja ta stanowi istotne wypełnienie tej luki. (prof. dr hab. W. Małgorzata Kowalska)Książka Jakuba P. Barszczewskiego Przymus kreatywności jako źródło cierpień stanowi dojrzałą i udaną próbę analizy problemu kreatywności rozumianej jako nowa i paradoksalna forma zarządzania i organizacji pracy (dr Bartosz Kuźniarz)