Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Opis - Prawo konstytucyjne od zawsze było zarażone bakcylem polityczności. Jest to zresztą ze wszech miar zrozumiałe i naturalne, gdyż nie można na serio badać instytucji i procesów włożonych w gorset konstytucji, bez analizowania szerszego tła, które z oczywistych powodów wymyka się doktrynie prawa konstytucyjnego. To ostatnie, zorientowane głównie na badanie norm prawnych, nie jest bowiem w stanie odpowiedzieć na wszystkie, ważne i mniej ważne pytania jakie pojawiają się a propos procedur, instytucji i zjawisk, które regulują przepisy prawa. Stąd też, bez spojrzenia jakie proponują nauki polityczne czysto doktrynalne ujęcia okazują się albo niepełne albo zupełnie bezradne, gdyż nie są one w stanie odpowiedzieć na tak rudymentarne w gruncie rzeczy pytania jak np.: "po co", "dlaczego" czy "w jaki sposób". Jest tak tym bardziej, że dziedzina spraw uregulowanych przez konstytucję (szeroko zresztą rozumianą) jest dziedziną najczęściej żywą i żywiołową, modyfikowaną przez procesy polityczne, które często albo w ogóle odwracają "do góry nogami" instytucje konstytucyjne, albo " co najmniej " nadają im nieco odmienny, zmutowany sens. Zresztą, z reguły tak bywa, że konstytucje nie są w stanie uregulować wszystkiego i pozostawiają sporą cześć "prawa politycznego" " jak nie bezzasadnie nazywano kiedyś prawo konstytucyjne " praktyce, która może, i najczęściej ujawnia rozmaite elementy nieodwzorowane a la lettre albo zmienia ich profil.(Ze wstępu) Nazwa - Instytucje prawa konstytucyjnego w perspektywie politologicznej Autor - Zbigniew Kiełmiński, Jarosław Oprawa - Miękka Wydawca - Elipsa Kod ISBN - 9788371519642 Kod EAN - 9788371519642 Rok wydania - 2013 Język - polski Format - 17.0x24.0cm Ilość stron - 352 Podatek VAT - 5%

Prawo konstytucyjne od zawsze było zarażone bakcylem polityczności. Jest to zresztą ze wszech miar zrozumiałe i naturalne, gdyż nie można na serio badać instytucji i procesów włożonych w gorset konstytucji, bez analizowania szerszego tła, które z oczywistych powodów wymyka się doktrynie prawa konstytucyjnego. To ostatnie, zorientowane głównie na badanie norm prawnych, nie jest bowiem w stanie odpowiedzieć na wszystkie, ważne i mniej ważne pytania jakie pojawiają się a propos procedur, instytucji i zjawisk, które regulują przepisy prawa. Stąd też, bez spojrzenia jakie proponują nauki polityczne czysto doktrynalne ujęcia okazują się albo niepełne albo zupełnie bezradne, gdyż nie są one w stanie odpowiedzieć na tak rudymentarne w gruncie rzeczy pytania jak np.: „po co”, „dlaczego” czy „w jaki sposób”. Jest tak tym bardziej, że dziedzina spraw uregulowanych przez konstytucję (szeroko zresztą rozumianą) jest dziedziną najczęściej żywą i żywiołową, modyfikowaną przez procesy polityczne, które często albo w ogóle odwracają „do góry nogami” instytucje konstytucyjne, albo – co najmniej – nadają im nieco odmienny, zmutowany sens. Zresztą, z reguły tak bywa, że konstytucje nie są w stanie uregulować wszystkiego i pozostawiają sporą cześć „prawa politycznego” – jak nie bezzasadnie nazywano kiedyś prawo konstytucyjne – praktyce, która może, i najczęściej ujawnia rozmaite elementy nieodwzorowane a la lettre albo zmienia ich profil.(Ze wstępu)...

Drugie, poprawione i rozbudowane, wydanie książki cieszącej się dużym zainteresowaniem zawiera usystematyzowaną analizę podstawowych zagadnień objętych programem przedmiotu ?prawo konstytucyjne? i jest przeznaczone szczególnie dla studentów kierunków administracyjnych i prawno-ekonomicznych. Przedstawiono podstawowe pojęcia prawa konstytucyjnego, system źródeł prawa w Polsce, zasady ustrojowe, główne pojęcia i elementy statusu jednostki w państwie oraz system organów władzy publicznej, ich powoływanie, funkcje, kompetencje i organizację a także regulację stanów nadzwyczajnych. Zwięzły i klarowny sposób prezentacji omawianych zagadnień w połączeniu z nawiązaniem do aktualnych problemów wiążących się z omawianymi zagadnieniami sprawia, że pozycja ta może być przydatna wszystkim, którzy interesują się organizacją i funkcjonowaniem państwa w jego najbardziej fundamentalnym wymiarze oraz zasadami podległości obywatela władzy publicznej. Książka ? obok zagadnień bardziej specjalistycznych ? zawiera także zagadnienia wchodzące w zakres podstaw wiedzy obywatelskiej, przydatnych każdej osobie podlegającej władzy państwa polskiego. Należą do nich w szczególności kwestie takie, jak zasady podległości normom prawnym i możliwości ich zakwestionowania, możliwości korzystania z praw i wolności oraz warunki ich ograniczania, środki ochrony statusu prawnego jednostki przed naruszeniami zwłaszcza ze strony organów władzy publicznej. Dodatkowo podano uzupełniającą literaturę przedmiotu: ogólną i odnoszącą się do poszczególnych zagadnień, uwzględniając kompleksowość i aktualność ich treści, a także łatwość dostępu (internet).

Prawo konstytucyjne od zawsze było zarażone bakcylem polityczności. Jest to zresztą ze wszech miar zrozumiałe i naturalne, gdyż nie można na serio badać instytucji i procesów włożonych w gorset konstytucji, bez analizowania szerszego tła, które z oczywistych powodów wymyka się doktrynie prawa konstytucyjnego. To ostatnie, zorientowane głównie na badanie norm prawnych, nie jest bowiem w stanie odpowiedzieć na wszystkie, ważne i mniej ważne pytania jakie pojawiają się a propos procedur, instytucji i zjawisk, które regulują przepisy prawa. Stąd też, bez spojrzenia jakie proponują nauki polityczne czysto doktrynalne ujęcia okazują się albo niepełne albo zupełnie bezradne, gdyż nie są one w stanie odpowiedzieć na tak rudymentarne w gruncie rzeczy pytania jak np.: ?po co?, ?dlaczego? czy ?w jaki sposób?. Jest tak tym bardziej, że dziedzina spraw uregulowanych przez konstytucję (szeroko zresztą rozumianą) jest dziedziną najczęściej żywą i żywiołową, modyfikowaną przez procesy polityczne, które często albo w ogóle odwracają ?do góry nogami? instytucje konstytucyjne, albo ? co najmniej ? nadają im nieco odmienny, zmutowany sens. Zresztą, z reguły tak bywa, że konstytucje nie są w stanie uregulować wszystkiego i pozostawiają sporą cześć ?prawa politycznego? ? jak nie bezzasadnie nazywano kiedyś prawo konstytucyjne ? praktyce, która może, i najczęściej ujawnia rozmaite elementy nieodwzorowane a la lettre albo zmienia ich profil.(Ze wstępu)

Prawo konstytucyjne od zawsze było zarażone bakcylem polityczności. Jest to zresztą ze wszech miar zrozumiałe i naturalne, gdyż nie można na serio badać instytucji i procesów włożonych w gorset konstytucji, bez analizowania szerszego tła, które z oczywistych powodów wymyka się doktrynie prawa konstytucyjnego. To ostatnie, zorientowane głównie na badanie norm prawnych, nie jest bowiem w stanie odpowiedzieć na wszystkie, ważne i mniej ważne pytania jakie pojawiają się a propos procedur, instytucji i zjawisk, które regulują przepisy prawa. Stąd też, bez spojrzenia jakie proponują nauki polityczne czysto doktrynalne ujęcia okazują się albo niepełne albo zupełnie bezradne, gdyż nie są one w stanie odpowiedzieć na tak rudymentarne w gruncie rzeczy pytania jak np.: ?po co?, ?dlaczego? czy ?w jaki sposób?. Jest tak tym bardziej, że dziedzina spraw uregulowanych przez konstytucję (szeroko zresztą rozumianą) jest dziedziną najczęściej żywą i żywiołową, modyfikowaną przez procesy polityczne, które często albo w ogóle odwracają ?do góry nogami? instytucje konstytucyjne, albo ? co najmniej ? nadają im nieco odmienny, zmutowany sens. Zresztą, z reguły tak bywa, że konstytucje nie są w stanie uregulować wszystkiego i pozostawiają sporą cześć ?prawa politycznego? ? jak nie bezzasadnie nazywano kiedyś prawo konstytucyjne ? praktyce, która może, i najczęściej ujawnia rozmaite elementy nieodwzorowane a la lettre albo zmienia ich profil.(Ze wstępu)...

Prawo konstytucyjne od zawsze było zarażone bakcylem polityczności. Jest to zresztą ze wszech miar zrozumiałe i naturalne, gdyż nie można na serio badać instytucji i procesów włożonych w gorset konstytucji, bez analizowania szerszego tła, które z oczywistych powodów wymyka się doktrynie prawa konstytucyjnego. To ostatnie, zorientowane głównie na badanie norm prawnych, nie jest bowiem w stanie odpowiedzieć na wszystkie, ważne i mniej ważne pytania jakie pojawiają się a propos procedur, instytucji i zjawisk, które regulują przepisy prawa. Stąd też, bez spojrzenia jakie proponują nauki polityczne czysto doktrynalne ujęcia okazują się albo niepełne albo zupełnie bezradne, gdyż nie są one w stanie odpowiedzieć na tak rudymentarne w gruncie rzeczy pytania jak np.: „po co”, „dlaczego” czy „w jaki sposób”. Jest tak tym bardziej, że dziedzina spraw uregulowanych przez konstytucję (szeroko zresztą rozumianą) jest dziedziną najczęściej żywą i żywiołową, modyfikowaną przez procesy polityczne, które często albo w ogóle odwracają „do góry nogami” instytucje konstytucyjne, albo – co najmniej – nadają im nieco odmienny, zmutowany sens. Zresztą, z reguły tak bywa, że konstytucje nie są w stanie uregulować wszystkiego i pozostawiają sporą cześć „prawa politycznego” – jak nie bezzasadnie nazywano kiedyś prawo konstytucyjne – praktyce, która może, i najczęściej ujawnia rozmaite elementy nieodwzorowane a la lettre albo zmienia ich profil. (Ze wstępu)