Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Celem tej książki nie jest napisanie historii malarstwa iluzjonistycznego, lecz ukazanie swoistego sposobu myślenia o malarstwie na przykładzie szczególnej tradycji, która do pewnego stopnia zdominowała nowożytny punkt widzenia na kwestie sztuki i która z jednej strony wywodzi się z czasów starożytnych, a z drugiej przetrwała, przynajmniej w szczątkowej formie, awangardową rewolucję początku XX wieku. Właściwym przedmiotem książki będzie zatem sposób widzenia wspólny w pewnym okresie zarówno artystom, jak i odbiorcom, który zmaterializował się na różne sposoby w malarstwie trompte-l'oeil. Na ten sposób widzenia - z grubsza trwający od XV do XVIII wieku - składają się, rzecz jasna, elementy stałe (ergon) i zmienne (parergon). Celem książki nie jest też opisanie istoty iluzji w malarstwie rozumianej jako iluzjonistyczność malarstwa (figuratywnego). Przedmiotem rozważań będą pewne konwencje odbioru, swoista, choć typowa dla tamtego okresu retoryka "krytyczno-artystyczna". Innymi słowy, podstawowym i najbardziej ogólnym celem tej książki jest opisanie tego, co można nazwać mitem obrazu iluzjonistycznego - opisanie mitu, wedle którego możliwe jest zbudowanie obrazu identycznego z tym, co na nim przedstawiono, a jednocześnie zachowującego swą obrazową tożsamość

Przeciwieństwa stanowią treść naszego życia. Jeśli doznamy radości to wcześniej czy później musimy doświadczyć i smutku, jeśli jesteśmy szczęśliwi z jakiegoś powodu to będziemy nieszczęśliwi z innego, jeśli jest początek to musi też być i koniec, po nocy następuje dzień a po burzy spokój, itd.... Nasze życie jest utkane na kanwie par przeciwieństw, których wszyscy musimy nieustannie doświadczać, czy tego chcemy, czy nie. Któż z nas chciałby wyrzec się uczucia radości, dumy czy szczęścia? Chyba nikt. Jednakże wybierając te doświadczenia musimy także doświadczyć ich przeciwieństw czyli odpowiednio: uczucia smutku, wstydu i nieszczęścia. To cena za nie i nic nie jest w stanie jej znieść. Wydawałoby się, że nie ma wyjścia z tej matni, jednak tak nie jest. Wyjście istnieje, choć jest ukryte przed naszymi oczami. Wyobraź sobie świat, w którym Bóg nie ma przeciwnika w formie szatana, gdzie dobro nie ma przeciwnika w formie zła, gdzie szczęściu nie towarzyszy czyhające w ukryciu nieszczęście a mąż i żona stanowią jedność w mowie, myślach i czynach. Wyobraź sobie, że możesz spełnić każde swoje marzenie, bo nie ma kogoś, kto mógłby ci w tym przeszkodzić, ani też twój umysł nie budzi w tobie żadnych wątpliwości. Myślisz, że to niemożliwe, ale się mylisz. To wszystko istnieje tuż obok ciebie, tylko tego nie widzisz, bo patrzysz na świat poprzez umysł dualny, a umysł dualny widzi tylko dwie opcje w każdej sytuacji, które są w przeciwnym stosunku do siebie. Jeśli chcesz zobaczyć trzecią, niewidoczną opcję i wyjść na światło, przeczytaj tę książkę. Ona wskaże ci drogę wyjścia.

W wymiarze ontologicznym na pierwszym miejscu wyróżnia byt, czyli to, co niezaprzeczalnie istnieje, fundament stanowiący naturę rzeczy - tzw. wieczne idee. Następnie jest sfera rzeczy niepewnych, niejasnych, pozornych, o których nawet niejednokrotnie nie sposób jednoznacznie powiedzieć, czy one są, czy też ich nie ma. Mamy także sferę tego, co nie istnieje - imaginacje, wymysły, wyobrażenia, którym zbiorczo można nadać nazwę iluzji.Tej ontologicznej strukturze odpowiada struktura epistemologiczna. W niej zostały wyróżnione odpowiednio: po pierwsze wiedza - nazywana przez starożytnych - episteme. Rozumiana jest ona jako zbiór sądów prawdziwych lub też zdolność do wydawania takich sądów. Po drugie - doxa, która jest jedynie mniemaniem, to jest zbiorem sądów niepewnych lub zdolnością do wydawania takich sądów. I po trzecie - pojawia się niewiedza, zaciemnienie, które potocznie zwie się głupotą - tym pojęciem wyrażamy zbiór sądów mylnych lub zdolność do formułowania takowych.Jak wspomnieliśmy, oba porządki korespondują ze sobą, tzn. odpowiednie ich elementy są sobie przyporządkowane. I tak sferze bytu odpowiada episteme, sferze rzeczy niepewnych - cieni majaczących na ścianie jaskini - doxa; oraz sferze iluzji - głupota.z Przedmowy

Wyjątkowa kolekcja bestsellerowych książek kryminalnych Aleksandry Marininy.Wyrafinowani przestępcy, pozorne przyjaźnie, wielkie pieniądze.Atrakcyjność kryminałów Marininy wynika z połączenia mocnych, trzymających w napięciu fabuł, bardzo ciekawych psychologicznie postaci protagonistów, bogatego, realistycznego tła obyczajowego, egzotyce rosyjskich realiów oraz niekwestionowanego wysokiego poziomu literackiego tych powieści.

Zespół wybitnych naukowców przygotował serię ważnych i przełomowych dzieł, należących do kanonu Współczesnej Myśli Humanistycznej. W serii prezentujemy głośne, nierzadko kontrowersyjne książki, które odbiły się szerokim echem w środowiskach uczonych i czytelników na całym świecie. ? Ich autorzy ? znakomici amerykańscy, zachodnioeuropejscy i polscy intelektualiści ? starają się przybliżyć czytelnikom koncepcje społeczne i polityczne XX i XXI wieku oraz problematykę kształtowania się zaplecza intelektualnego dla wielu ruchów i nurtów współczesności.Seria obejmuje cykle: . Cywilizacja amerykańska . Polskie spojrzenia . Wykłady akademickieDiggins napisał pracę znakomitą. Wielowymiarową, wprowadzającą czytelnika w rozległy kontekst intelektualny i historyczny, ukazując w sugestywny sposób narodziny i przemiany nurtu, [...]który był ? i wciąż jeszcze jest ? jednym z najistotniejszych źródeł inspiracji. Diggins prezentuje losy idei, [...] które zdecydowały o losach pragmatyzmu [...]. Bo rzeczywiście pragmatyzm inspiruje mocno, ale jego wpływy nie są niewinne. Pragmatyzm oznacza bardzo gruntowne i bardzo daleko idące przewartościowania w dziedzine pojęć [...] ? pojęcia prawdy i pojęcia dobra. [...] Książka Digginsa powinna być więc w istocie ? powtórzę swoją tezę ? lekturą obowiązkową. Zmusza nas bowiem do przemyślenia kwestii, od których dziś nikt uciec nie może.Stanisław Filipowicz z recenzjiJest to w Polsce pierwszy kompletny wykład na temat amerykańskiego pragmatyzmu w wymiarze filozoficznym, społecznym i politycznym.[...] Diggins definiuje modernizm jako systematyczną próbę podważenia prawdy obiektywnej i towarzyszącą jej utratę wiary. [...] Oto modernizm podkopuje autorytet w życiu publicznym. A dzieje się to równolegle do zakwestionowania autorytetu wiedzy pewnej. Jak wybornie reasumuje Diggins, w miejsce autorytetu pojawia się poczucie mocy i tęsknota za władzą, historia zaś jako nieustanny strumień zdarzeń przestaje nieść znaczenie.Tomasz Żyro z recenzji

Olśniewająco piękna Baskijka nie ma sobie równych w prowadzeniu akcji terrorystycznych. Jest mistrzynią iluzji i strategii. Doskonale włada bronią i nigdy nie chybia. Tym razem działa na zlecenie tajemniczej organizacji, która oplata świat zbrodniczą siecią ? od Palestyny, przez Europę i Karaiby, po Amerykę. A jej celem jest prezydent Stanów Zjednoczonych.

W lipcu 1942 roku do niemieckiej niewoli dostał się ulubieniec Józefa Stalina ? generał Andriej Andriejewicz Własow. Czerwonoarmista, świadomy tragicznego losu czekającego radzieckich jeńców wojennych, zdecydował się na współpracę z Niemcami. Pod jego dowództwem zaczęto organizować oddziały złożone z Rosjan, głównie jeńców i dezerterów z Armii Czerwonej. Miały one wejść w skład armii niemieckiej. Książka opowiada historię tych jednostek od rozpoczęcia pertraktacji dotyczących ich sformowania aż po tragiczny koniec. Przy pisaniu Iluzji Thorwald korzystał z tajnych dokumentów przechowywanych w archiwach CIA oraz wspomnień i zapisków oficerów łącznikowych, którzy pośredniczyli w rozmowach między żołnierzami radzieckimi a Niemcami.W serii Biblioteka II wojny światowej ukazały się:Stephan Marks, Dlaczego poszli za Hitlerem? Psychologia narodowego socjalizmu w NiemczechBo wolność krzyżami się mierzy. Dzieje oręża polskiego 1939?1945, red. nauk. Zygmunt MatuszakW przygotowaniu:Leszek Gondek, W imieniu Rzeczypospolitej. Wymiar sprawiedliwości w Polsce w czasie II wojny światowej

Jest samotny, nie słyszy i nie mówi, ale jest za to obdarzony zdolnościami po stokroć potężniejszymi: potrafi tworzyć materialne iluzje. Siłą woli może wyczarować jabłko, ptaki, groźne potwory i... samego siebie. Jego jedyny przyjaciel to smok, razem z głębiają tajemnice świata wykreowanego przez Pierwszą Damę polskiej fantastyki, Ewę Białołęcką.

?(...) Ma uśmiech od ucha do ucha, zarumienione policzki i oczy zmieszane w jaśniejszych i ciemniejszych odcieniach błękitu. Ciągle się uśmiecha, szkoda, że ciągły uśmiech to społeczne zaburzenie? myślała... ?Ma żółto-różowy garnitur i cętkowany cylinder. Nie jest taki, jak inni iluzjoniści... on niczego nie ukrywa. ? Witam cię w świecie, gdzie iluzje są rzeczywiste, a rzeczywistość jest iluzją ? wyznał radośnie i zmrużył oko. Energicznie posypał dłoń talkiem, włożył do wody, po czym dumnie i psotnie wyciągnął ze szklanki suchą dłoń. ? Upsa hop, upsa sa, rączka sucha wciąż ha, ha! ? krzyknął wesoło. Alicja śmiała się razem z resztą rozbawionych małych ludzików, tulących w dłoniach swe wielkie serca, to były serca wyjątkowe, skrzętnie przed złem chronione, które nie ból, ale kojąca ufność w całości wypełniała...??Alicja w krainie iluzji? dwa zupełnie przeciwne światy faktu i fantazji przemierza w odwrotnej kolejności do słynnej Alicji z krainy czarów. Główna bohaterka tej książki z bajkowych wizji, którymi w dzieciństwie żyła każdego dnia, przenosi się w trakcie dorastania do surowej rzeczywistości. W dążeniu do zaspokojenia dziecięcych pragnień i ciekawości trafia do trzech zupełnie nieznanych jej miejsc na świecie, w których to otrzymuje swe największe nauki od życia, tam świat dorosłych zmusza ją nie tylko do zastanowienia się nad pojęciem magii, ale również ojczyzny, człowieka, miłości, a nawet Boga.

Prezentowana książka dotyczy działalności prasowo-wydawniczej, dziennikarskiej i redakcyjnej Augustyna Wróblewskiego, wybitnego chemika i biochemika, docenta Uniwersytetu Jagiellońskiego. W styczniu 1905 r. w Krakowie powołał on do życia periodyk ?Przyszłość? propagujący hasła: abstynencji, bezpartyjności i prohibicji. Względne powodzenie przedsięwzięcia, umiarkowany odzew czytelniczy, który umożliwił jego egzystencję do wybuchu I wojny światowej (aczkolwiek Wróblewski wycofał się z redakcji w połowie 1907 r.), skłoniły założyciela pisma do powołania kolejnego tytułu prasowego ? ?Czystość?, ?dwutygodnika bezpartyjnego, poświęconego sprawom zwalczania prostytucji i nierządu?. Pierwszy numer pisma pojawił się w połowie 1905 roku, początkowo w postaci samoistnego dodatku prasowego, a następnie samodzielnego wydawnictwa, które z przerwami, głównie spowodowanymi brakiem środków finansowych, przetrwało do końca 1909 roku.

Przewodnik zawierający 200 olśniewających iluzji, sztuczek, łamigłówek i popisów, obejmujący mikroiluzję, iluzje optyczne, występy na imprezach towarzyskich i wiele, wiele więcejPonad 1300 specjalnie wykonanych ilustracji ułatwi ci zrozumienie poszczególnych iluzji. Towarzyszą im informacje dotyczące przygotowania występu, doboru słów i samego wykonania sztuczki.

Wielka opowieść, którą stworzyło Oświecenie, przedstawiając w najrozmaitszych wariantach ideę wolności i rządów ludu, stała się w końcu komunikatem, który zatriumfował w przestrzeni politycznego dyskursu. Na każdym kroku słyszymy ?mowę" mitu. Wolność, uczestnictwo, partycypacja, suwerenność, reprezentacja, emancypacja, prawa człowieka, sprawiedliwość, rządy ludu... Słowa te mogą oczywiście pojawiać się w najrozmaitszych konfiguracjach, na najrozmaitszych koturnach. [...] Ale co tak naprawdę znaczą? Otóż właśnie. Mit - pamiętajmy - nie jest niewinny. [...] ?mit zniekształca; mit nie jest ani kłamstwem, ani wyznaniem: jest naginaniem". Nie wszyscy jednak patrzyli (i patrzą) przez zaczarowane szkiełko. W ?królestwie rozumu" byli też schizmatycy, którzy nigdy nie zamierzali składać hołdów. To właśnie im oddamy głos. [...] Spróbujemy opuścić przestrzeń mitu, oddając głos tym, którzy nie ukrywali wątpliwości. Schizmatykom, sceptykom, obrazoburcom. Autorom, którzy zastanawiając się nad konsekwencjami,, odczarowania", nie ukrywali wahań, a doświadczenia związane z?rządam rozumu"'i emancypacją interpretowali na przekór panegirykom... ze Wstępu

Książka wnosi do stanu wiedzy o mediach i edukacji medialnej nowe elementy, które zasługują na upowszechnienie. Autorkę interesowało bowiem w jaki sposób przemiany dotyczące przechodzenia od starych do nowych form przekazu wpłynęły na pozycję widza. Dokonała analizy wybranych teorii komunikowania masowego oraz przeglądu stanowisk teoretycznych dotyczących relacji telewizja - odbiorca. Zaprezentowana analiza dotyczy sposobów odbioru przekazów telewizyjnych przez młodzież gimnazjalną oraz rola edukacji medialnej we współczesnej szkole poprzez przyjętą procedurę badań empirycznych jest oryginalna i prowadząca do poszerzenia wiedzy pedagogicznej w zakresie mediów i edukacji medialnej.

Dwie kobiety rozmawiają.O tym, że może się tak zdarzyć, że jakaś część życia upłynie bez miłości. I o tym, że to nie zniszczy doszczętnie.O relacji z samym sobą, wyrozumiałości, przyglądaniu się sobie uważnie i z cierpliwą czułością.O smutku nierównym rozpaczy.O dzieciach, które biorą rodziców na wychowanie.O równowadze, którą można pochwycić jak rzuconą z drugiego brzegu linę o mocnym splocie.W tej rozmowie są emocje i stany, których nazwania się bałam. Niepotrzebnie. Magdalena Tulli i Justyna Dąbrowska opowiadają je dla mnie na głos. Smutek, miłość, strata, dźwiganie ciężarów (własnych i odziedziczonych), macierzyństwo, umieranie ? dobrze nazwane ? stały się częścią mnie, już nie obcą, nie groźną. Kiedy skończyłam czytać, świtało. Chociaż pokój był pusty, nie czułam, że jestem w nim sama.Magdalena KicińskaMagdalena Tulli ? jedna z najważniejszych polskich pisarek, autorka m.in. powieści Sny i kamienie, Włoskie szpilki, Szum. Finalistka Nagrody Literackiej Nike, otrzymała m.in. Nagrodę Literacką Gdynia, Nagrodę Fundacji im. Kościelskich i Nagrodę Literacką im. Juliana Tuwima. Jej książki przetłumaczono na 15 języków.Justyna Dąbrowska ? psychoterapeutka i autorka wywiadów, laureatka m.in. Nagrody im. Barbary N. Łopieńskiej. Wydała między innymi Spojrzenie wstecz. Rozmowy oraz Nie ma się czego bać. Rozmowy z Mistrzami.Książka z fotografiami Mikołaja Grynberga

?Życie to iluzja? opowiada o człowieku, który poszukuje sensu własnego życia. Natchnienia, które pozwoli mu cieszyć się szczęściem i miłością. Wciąż jednak coś lub ktoś staje mu na drodze do osiągnięcia zamierzonego celu.Powieść jest obrazem wewnętrznych przeżyć i alteracji rozdartego wewnętrznie bohatera. Autor kreśli psychologiczny portret człowieka zagubionego w świecie rzeczywistym , którego nie przyjmuje, uciekając w świat marzeń i snów. Żyje złudzeniem i mirażami dnia codziennego. W pewnym momencie dochodzi do tego, że całe jego życie wydaje się być tylko i wyłącznie ulotnym złudzeniem.

Działalność w dziedzinie polityki społecznej jest bez wątpienia coraz istotniejszym fragmentem aktywności Unii Europejskiej. Wzmocniło ten stan rzeczy wejście w życie w grudniu 2009 r. Traktatu Lizbońskiego, który m.in. nadał prawny charakter Karcie Praw Podstawowych, zawierającej dość szeroki katalog uprawnień socjalnych. Coraz intensywniejsze stają się także interakcje i współzależności między krajowymi politykami społecznymi na Starym Kontynencie. Te dwie i inne pokrewne tendencje prowadzą - nie tylko naszym zdaniem - do wykształcenia się swoistej ogólnoeuropejskiej "przestrzeni społecznej", którą można w skrócie określić mianem Europy Socjalnej.Stąd też wyeksponowanie w tytule książki tego właśnie określenia. Znak zapytania po słowach "iluzja" i "rzeczywistość" sygnalizuje przy tym niejednoznaczność formułowanych dotychczas diagnoz eksperckich oraz otwarty charakter debaty publicznej i naukowej wokół wspomnianych trendów.Publikacja powstała we współpracy z Instytutem Polityki Społecznej Uniwersytetu Warszawskiego.

Zasadniczym celem książki pozostaje przybliżenie czytelnikom złożoności i wielowątkowości polskiej myśli politycznej w XX i XXI, a także stojących przed nią dylematów. W pracy zaprezentowano siedemnaście zróżnicowanych objętościowo szkiców o charakterze monograficznym, pogrupowanych w trzy zasadnicze części. Spośród nich swą wyraźnie określoną specyfikę ma niewątpliwie część pierwsza, w której podjęto próbę przybliżenia teoretycznych aspektów formowania myśli politycznej oraz czynników ten proces determinujących. Odmienny charakter ma natomiast część druga prezentowanego opracowania, w której analizie poddano wybrane aspekty polskiej myśli politycznej I połowy XX wieku. W konsekwencji w tworzących ją szkicach skoncentrowano się nie tylko na różnorodnych problemach podejmowanych przez przedstawicieli myśli narodowej, ale zwrócono także uwagę na wybrane aspekty myśli piłsudczykowskiej, rolę problematyki samorządowej w formułowanych projekcjach ustrojowych, jak również specyfikę sposobu interpretowania zagadnień wychowawczych. W części trzeciej monografii skupiono się natomiast nade wszystko na ukazaniu różnych obszarów zainteresowania polskiej myśli politycznej okresu PRL i III Rzeczypospolitej, przy czym szczególną uwagę badaczy skupiły zagadnienia ustrojowe oraz kwestie związane z problematyką bezpieczeństwa narodowego. Opracowanie zamyka niezwykle interesujący szkic odnoszący się do zagrożeń i nowych wyzwań stojących przed polską myślą polityczną XXI wieku.

Oszukaj swoje oczy i mózg dzięki tym niesamowitym kręcącym się iluzjom! Zmieniaj wzory i podziwiaj coraz to ciekawsze efektyZAWARTOŚĆ:- 1x IluzjaUWAGI:Produkt przeznaczony dla dzieci powyżej 3. roku życia

Nie będziesz dostrzegać niczego, słyszeć niczego. Nie będziesz myśleć nic innego, tylko Svengali, Svengali, Svengali!Maestro Svengali jest zimnym, pozbawionym skrupułów człowiekiem, wykorzystującym ludzi do własnych celów za sprawą stosowanej od lat hipnozy. Kiedy przypadkiem spotyka w mieszkaniu sąsiadów prześliczną Trilby, zakochuje się w niej bez pamięci. Dziewczyna jednak ma na oku kogoś innego? Obsesja starszego człowieka połączona z umiejętnością perswazji powoduje, że Trilby ostatecznie wiąże się ze swoim adoratorem. Wkrótce dziewczyna, od najmłodszych lat posiadająca niebywały słuch i uwielbiająca śpiewać, zostaje znaną diwą i wielce szanowaną madame Svengali?Powieść Trilby, niesamowicie popularna przez całe lata, przeniesiona została na sceniczne deski w formie sztuki, doczekała się cyklu popularnych filmów i zaowocowała stworzeniem kapelusza trilby.George Du Maurier, autor Trilby, był uznanym karykaturzystą magazynu ?Punch?. Jego doskonałe rysunki wzmacniają znacząco czar tej powieści.