[Bellona]
Kategoria: HistoriaWysyłka: od ręki
po ogłoszeniu Cesarstwa, Napoleon przywrócił zniesiony w
1793 roku stopień marszałka, generałowie też mieli o czym marzyć.
Osiemnastu z nich otrzymało wówczas rangę marszałka Cesarstwa, a
zarazem...
Pełen opis produktu 'Napoleon i jego marszałkowie wyd.specjalne Bellona' »
Trudno o ciekawsze dossier niż losy dwudziestu
sześciu marszałków, tworzących zbiór barwnych charakterów i
zadziwiających karier. Przez kilkanaście lat ludzie ci, nazywani
przez własnych żołnierzy wielkimi czapami, prowadzili ich do walki,
wywracając trony, zmieniając granice i siłą zastępując stary
porządek nowym. Ich zalety i wady, talenty i nieudolność wpływały
decydująco na zwycięstwa i klęski Napoleona, a zatem na losy
świata.
Wszyscy przeszli brutalne i krwawe wojny rewolucji,
poznali trudy i niebezpieczeństwa i, podobnie jak cała armia,
głodni byli sławy i zysków. Ich drogi do armii, szybkość w
przeskakiwaniu szczebli kariery (Bernadotte w ciągu trzech lat z
sierżanta stał się generałem, Saint-Cyrowi zajęło to nawet o rok
mniej) potwierdzały tak ważną dla morale armii legendę o buławie
ukrytej w żołnierskim tornistrze. Większość z nich pozostała synami
szeregów, z których się wywodziła: byli chciwi, odważni, próżni i
zazdrośni wzajemnie o sławę, tytuły i pensje, skłonni do intryg
nawet na polu bitwy.
Zgodnie z duchem czasu i przekonaniem wodza, że po
trzydziestce człowiek coraz mniej nadaje się do prowadzenia wojny i
że nie powinno być generałów po sześćdziesiątce, wspólną cechą
generałów Cesarstwa był ich młody wiek. A także odwaga, której w
znacznej części zawdzięczali kariery. Spośród wszystkich 2248
najwyższych oficerów Republiki i Cesarstwa tylko tuzin oskarżono o
załamanie się w ogniu lub tchórzostwo, 1235 z nich raniono, z tego
wielu kilkakrotnie (taki generał Amiel był ranny 25 razy, a 33 razy
zabito pod nim konia), 230 poległo w bitwie lub zmarło od ran. Od
19 maja 1804 roku, kiedy to, dzień po ogłoszeniu Cesarstwa,
Napoleon przywrócił zniesiony w 1793 roku stopień marszałka,
generałowie też mieli o czym marzyć. Osiemnastu z nich otrzymało
wówczas rangę marszałka Cesarstwa, a zarazem dobra ziemskie i
pieniądze, a z czasem także arystokratyczne tytuły.