Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

W jaki sposób interpretacja wydarzeń historycznych dokonywana przez artystę zmienia nasz sposób ich pojmowania? Malowidła, rysunki, rzeźby i fotografie powstawały na zamówienie królów, królowych, prezydentów i generałów ? poczynając od Aleksandra Wielkiego, kończąc na Theodorze Roosevelcie. Artyści wszystkich epok ? od anonimowych rzeźbiarzy starożytnego Egiptu po Rubensa, El Greco, Tunera, Goyę, Homera, Maneta, Warhola czy Richtera ? spieszyli, by dać świadectwo ważnych wydarzeń w postaci dzieł, które na zawsze ukształtowały pamięć historyczną. Niniejsza książka skupia się na konkretnych wydarzeniach ? od ogłoszenia Kodeksu Hammurabiego do całkiem niedawnych, takich jak zburzenie muru berlińskiego czy atak terrorystyczny z 11 września 2001 r. Autorzy zajmują się także bardziej ogólnymi tematami, np. historią tworzenia się państw (Persji, Rzymu, Cesarstwa Chińskiego, Stanów Zjednoczonych) czy dziejami wojen (Wolność wiodąca lud na barykady Delacroix, Guernica Picassa), opisują wielkie wyprawy odkrywcze, rewolucję przemysłową i wiele innych zdarzeń. W prezentowanych na kartach książki dziełach sztuki ożywa historia całego świata.

Znaczenie wydanej w roku 1915 książki Heinricha Wölfflina porównać można jedynie do przełomu rewolucji Kopernikańskiej. Wniosła ona bowiem do warsztatu historyka sztuki cały szereg nowych narzędzi badawczych, takich jak analiza strukturalna i opisowa koncepcja metody historycznej, oraz dokonała błyskotliwego podziału na styl klasycystyczny i barokowy na podstawie pojęć odnoszących się do cech formalnych. Jednocześnie Wölfflin wykazał, że to właśnie forma, a nie treść ? jak powszechnie sądzono ? opisuje świat, w którym powstaje dzieło sztuki. Współcześnie dzieło niemieckiego badacza stanowi lekcję, jak wnikliwie odczytywać malarstwo, rzeźbę i architekturę.

Katalog składa się z dwóch części. Pierwsza to zbiór esejów napisanych przez badaczy specjalizujących się w różnych dziedzinach humanistyki. Druga część zawiera reprodukcje prac z wystawy opatrzone między innymi autorskimi komentarzami artystów.Sztuka XX wieku zrezygnowała z prawa do lekkiego traktowania tematu. Dzieło odnoszące się do historii musi przenosić uzasadnienie wyboru określonego wydarzenia historycznego. Ta odpowiedzialność wobec tematu, którego nie traktuje się już jako pretekstu, powoduje, że w dziełach współczesnych odnoszących się do historii mamy do czynienia z głębokim zaangażowaniem światopoglądowym artysty. Te dzieła nie są ilustracjami historii, tylko są jej krytyką lub przetworzeniem. Twórcy przeprowadzają wiele operacji artystycznych na historii. Najważniejsze z nich to: przenikanie historii, jej naprawianie oraz wykorzystywanie jej symboli. Tym operacjom towarzyszy zróżnicowany poziom powagi: od patosu do ironii*.*Fragment eseju Marii Anny Potockiej Sztuka i historia.

Jan Białostocki był wybitnym historykiem sztuki, uczniem Władysława Tatarkiewicza i Tadeusza Kotarbińskiego, wykładowcą Uniwersytetu Warszawskiego, a także College de France i New York University. Książka ta jest wyborem jego pism, ułożonym w cztery działy tematyczne, dotyczące myśli o sztuce, motywów i tematów w sztuce, artystów i ich idei oraz krajobrazu w malarstwie. Wyboru dokonali uczniowie Jana Białostockiego, kierując się przede wszystkim znaczeniem poszczególnych artykułów dla współczesnej wiedzy o sztuce.