Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Seria wydawnicza „Przywrócić Pamięć” ma przybliżyć współczesnemu społeczeństwu publikacje założycieli ruchu skautowego, twórców rozwoju idei i metodyki harcerskiej z lat 1911–1939. Reprint wydania z 1925 r.: HARCERSTWO POLSKIE Harcerstwo w Polsce rozpoczęło piętnasty rok swego istnienia. Mimo tylu lat pracy, mimo pozyskania przychylnych opinij najwybitniejszych wychowawców, mężów stanu i wodzów, mimo nawet znacznej popularności, nie jest jeszcze Harcerstwo dzisiaj tem, na co zasługuje: jako „jeden z największych wynalazków wychowawczych“ wielką narodową instytucją, popieraną wydatnie przez całe społeczeństwo, rozporządzającą odpowiednimi funduszami materjalnemi i środkami organizacyjnemi. Polska na taką instytucję musi się zdobyć. Wartość najbliższych pokoleń obywateli zdecyduje o mocy, a zatem i o istnieniu Rzeczypospolitej. Ta wartość zależy przedewszystkiem od wychowania. Harcerstwo jest genialnym systemem wychowawczym. Udział Harcerstwa w wojnie, Zlot Narodowy, rozpoczęta akcja budowy Domu Harcerskiego — Związkowej Stanicy Harcerskiej w Warszawie poruszyły opinję publiczną ku zainteresowaniu się żywszem Harcerstwem. Album Harcerski ma być przyczynkiem do informowania społeczeństwa o Harcerstwie, zarazem pamiątką I-go Zlotu. Szczupłe środki zmusiły nas do ograniczenia jego rozmiarów.

Barwna, oparta na materiałach archiwalnych, opowieść o jednej z najważniejszych polskich instytucji wychowawczych XX wieku. Andrzej Friszke przedstawia Związek Harcerstwa Polskiego jako organizację wychowującą zaangażowanych społecznie obywateli.Książka ukazuje ewolucję relacji Związku Harcerstwa Polskiego z władzami PRL. Początek opowieści wyznacza zjazd łódzki z grudnia 1956 roku, czyli odbudowa ZHP na zasadzie kompromisu między dawnymi działaczami harcerskimi i grupą, która zaangażowała się lub dorastała w ZMP. Cezurą zamykającą opowieść jest koniec roku 1963, kiedy w wyniku decyzji najwyższych władz PZPR autonomia ZHP zostaje złamana, a związek poddany ścisłej politycznej kontroli.

Seria wydawnicza „Przywrócić Pamięć” ma przybliżyć współczesnemu społeczeństwu publikacje założycieli ruchu skautowego, twórców rozwoju idei i metodyki harcerskiej z lat 1911–1939. Reprint wydania z 1920r. Związek Harcerstwa Polskiego powstał w ciągu roku 1919 przez połączenie się dzielnicowych organizacyj harcerskich, z których najdawniej powstała organizacja małopolska (rok 1911). Przed wojną już uznawano harcerstwo polskie za organizację jednolitą, mimo podziału kordonami zaborczemi, za jej władzę moralną uważano Naczelną Komendę Skautową we Lwowie. Z chwilą odzyskania niepodległości rozpoczęła się bardzo ożywiona praca nad stworzeniem nietylko ideowo, ale i organizacyjnie jednolitego związku, która wiosną 1920 roku doprowadziła do zalegalizowania statutu Z. H. P. jednego dla całej Rzeczypospolitej. Związek obecnie łączy nietylko całość harcerstwa na ziemiach polskich, ale i drużyny na obczyźnie, a pozostaje w kontakcie z organizacją Dziatwy Polskiej (skautingu) przy Związku Sokolim w Ameryce. Z. H. P. liczy około 30.000 młodzieży męskiej i żeńskiej w przeszło 700 drużynach (rok 1920). Fragment książki

Polecamy album archiwalnych fotografii z jubileuszowego zjazdu Harcerstwa Polskiego w Spale 10-25 lipca 1935. Dorobek 25 lat pracy, dni ofiarnych walk o wolność Ojczyzny, kształtowanie niepodległego życia społeczeństwa polskiego, czujne i bystre spojrzenie w przyszłość, poparte niezłomną wolą walki o potęgę ducha i Państwa Polskiego – oto Wielka Przygoda polskiego harcerstwa, którą poznać i której przypatrzeć możemy się w Spale, dokąd zjechało trzydzieści tysięcy harcerek i harcerzy z Polski i spoza granic Rzeczypospolitej. A tymczasem harcerze w swem leśnem państwie w Spale by- najmniej nie próżnują. Nie robią z swego życia wystawy. Od rana do nocy wre tu nieustanna praca, nieobliczona na pokazy i rekordy. Jej jedynym celem jest ukształtowanie takiej potęgi ducha, woli i ciała każdego harcerza, wskrzeszenie takiej idei braterstwa – byśmy wszyscy wiedzieli, że śmiało będziemy mogli iść na spotkanie nieznanej, nadejść dopiero mającej Wielkiej Przygody, w której napewno zwyciężymy. Reprint wydania z 1935 roku.

Seria wydawnicza „Przywrócić Pamięć” ma przybliżyć współczesnemu społeczeństwu publikacje założycieli ruchu skautowego, twórców rozwoju idei i metodyki harcerskiej z lat 1911–1939. Reprinty: reprint wydania, [1935]. "O chrześcijańskiej i polski charakter harcerstwa". 1. O powstaniu Harcerstwa. Skauting polski powstał przed 25 laty, jako ruch wszechstronnego odrodzenia fizycznego, etycznego i narodowego jednostek, a miał na celu odrodzenie społeczeństwa pod względem moralnym, gospodarczym i politycznym; skierowany był przeciw wszystkim zaborcom; w ostatecznym wysiłku (walki zbrojnej) i w końcowym wyniku miał doprowadzić (oczywiście, tylko w łączności z innemi czynnikami) do odzyskania niepodległości państwowej, zaś w wyniku głębokiej wewnętrznej pracy do odrodzenia i całkowitej niezależności narodu polskiego. Za twórców skautingu-harcerstwa, t. j. zarówno ruchu ideowego, jak i organizacji, opartej na pomysłach angielskich, ale całkowicie spolszczonych, dostosowanych do potrzeb dziejowych i charakteru narodu polskiego — nie można uważać ani jednego jakiegoś człowieka, ani jakiejś jednej grupy, ani tembardziej żadnej organizacji politycznej, mimo współczesnych zabiegów dawnego „Zarzewia“ do zagarnięcia dla siebie początków skautingu polskiego, początków zawsze bardzo ważnych dla nadania całemu ruchowi kierunku.

Wyjątkowa książka o niezwykłych i dzielnych ludziach, którzy dotąd pozostawali w zapomnieniu, ukazująca mało znany fragment historii harcerstwa. W okresie międzywojennym Litwę Kowieńską zamieszkiwało około 200 tys. obywateli pochodzenia polskiego. Mimo wpisanej w paszportach narodowości litewskiej, czuli się oni Polakami i swoje poczucie tożsamości narodowej kultywowali, wychowując w tym duchu dzieci i młodzież. Znaczącym tego wyrazem było powstanie wielu drużyn harcerskich. Z powodu restrykcji wobec polskich organizacji w ówczesnym państwie litewskim, działały one okresowo w konspiracji, przygotowując - jak się później okazało - kadry Armii Krajowej działającej na tych terenach w latach II Wojny Światowej. Książka powstała głównie dzięki wysiłkowi Czesława i Ryszarda Mackiewiczów, badaczy i archiwistów dziejów Polaków na Kowieńszczyźnie. Na podstawie zgromadzonych przez nich archiwaliów Krzysztof Bojko spisał historię harcerstwa na Litwie Kowieńskiej, uzupełniając jedną z białych plam w historii ruchu harcerskiego i historii Polski.