[czarne]
Kategoria: Beletrystyka>Społeczno-obyczajowaWysyłka: od ręki
Opowiadania.Czyta Mirosław Baka.O babce, która wierzyła w duchy, o
starym psie, pisarzu z Izdebek i przyjacielu, z którym złaził
Grochów i przejechał pół Polski - Stasiuk pisze o
umieraniu i
Pełen opis produktu 'Grochów' »
Opowiadania.Czyta Mirosław Baka.O babce, która wierzyła w duchy, o
starym psie, pisarzu z Izdebek i przyjacielu, z którym złaził
Grochów i przejechał pół Polski - Stasiuk pisze o umieraniu i
namacalności życia, o materialności wspomnień, o bliskości śmierci
i jej wiecznej niedostępności. Bury kot zwija się w kłębek w cieple
stygnącego ciała starej suki, babka, "cała w czerni, szczupła i
spokojna", przechodzi do świata, który zawsze był obok, Guścio choć
niewiele już może powiedzieć, złośliwie pluje pestkami. A
przyjaciel, "odlatując przez komin", przynosi zapach pociągu do
Łupkowa, dzikich jabłoni na ulicy Makowskiej i chłodnej wiosny w
portowym Piranie. Cztery opowiadania Andrzeja Stasiuka to boleśnie
piękna opowieść o śmierci, o zwyczajnej kropce na końcu
życia.Kiedyś nas nie będzie. Są ludzie i zdarzenia, które pomagają
nam przyzwyczaić się do tej myśli.Bo to w końcu przychodzi. I to
tak jakoś szybko i zwyczajnie, jakby zawsze było obok.Andrzej
StasiukFrazy Stasiuka, obsesyjnie oszczędne, przejmują jakimś
przedziwnym ostatecznym smutkiem. Jest w Grochowie jak u Becketta –
nic się nie da zrobić. Można jedynie pisać i mówić. Jak
Stasiuk.Jacek Wakar, Krytyka LiberalnaTa proza jest jak czarny
likier.Marek Bieńczyk, PrzekrójZ tej książki nie sposób skreślić
choćby słowo. Ta pięknie zrytmizowana proza, której każde zdanie
zapada w pamięć, każde słowo przeszywa. Stasiuk w najwyższej
formie.Bartosz Marzec, RzeczpospolitaTa książka jest magicznym
wezwaniem pomocy. I pomoc nadchodzi - z przeszłości, którą autor
zaklina. Od babki, która wierzyła w duchy. Od ojca proletariusza,
który godził się na swój los. Od zmarłego przyjaciela, który
'odleciał przez komin'. Stasiuk stawia tą książką rozpaczliwy opór
wobec 'płynnej rzeczywistości'. Przywołuje na pomoc stare zaklęcia
- on, 'syn ludu, który niegdyś swoich zmarłych chował pod progiem.
Żeby ich mieć na wieki'. Żeby mieć dowód, że 'żyliśmy prawdziwym
życiem, nie?'.Tadeusz Sobolewski, Gazeta WyborczaCztery nowe
opowiadania o stracie, przemijaniu, o bliskich. Jednocześnie
wspomnienie o dzielnicy Warszawy, w której Andrzej Stasiuk się
wychowywał i narodził jako pisarz. Poznajcie mapę tego świata,
czytając Grochów.Cezary Polak, Wprost...
