[EXLIBRIS]
Kategoria: Polski dla obcokrajowców / Do nauczania gramatyki
Zwięzła gramatyka polska dla cudzoziemców. Wersja
polska. Magdalena Foland-Kugler Zwięzła gramatyka
polska dla cudzoziemców jest pierwszą polską
gramatyką,...
Pełen opis produktu 'Zwięzła gramatyka polska dla cudzoziemców. Wersja polska. Magdalena Foland-Kugler' »
Zwięzła gramatyka polska dla cudzoziemców. Wersja polska. Magdalena
Foland-KuglerZwięzła gramatyka polska dla cudzoziemców jest
pierwszą polską gramatyką, w całości napisaną z myślą o
cudzoziemcach.Zaletami książki są:
logiczny układ zagadnień, sprawiających obcokrajowcom
najwięcej problemów,
przejrzysty i przystępny opis fonetyki, fleksji, składni i
słowotwórstwa, ilustrowany licznymi przykładami,
ujęcie kontrastywne, a więc odwoływanie się do zjawisk
występujących w językach odbiorców.
Jej adresatami są cudzoziemcy, mówiący
po polsku w stopniu umożliwiającym lekturę tej książki, oraz polscy
i zagraniczni nauczyciele języka polskiego.W serii Zwięzła
gramatyka polska dla cudzoziemców dostępnych jest 10 wersji
językowych książki:
polska,
angielska,
niemiecka,
włoska,
rosyjska,
hiszpańska,
francuska,
turecka,
litewska
węgierska.
WSTĘPPunktem wyjścia tego podręcznika
są słowa. Trzeba je wymówić, więc musimy poznać zasady
wymowy; trzeba je zapisać, zatem niezbędny jest alfabet. Ze słów
zbudujemy zdania, jeśli poznamy reguły, które nimi rządzą.
Ponieważ lista reguł jest określona i zamknięta, liczba typów
gramatycznych zdań też jest skończona. Punktem dojścia książki jest
składnia zdań pojedynczych, zdań złożonych i wypowiedzi
równoważnych. Droga wiedzie tradycyjnie od jednostek najmniejszych
po największe, a zatem od głosek, przez wyrazy, do zdań.Dobra
gramatyka języka polskiego dla cudzoziemców powinna być
kontrastywna, a więc odwoływać się do zjawisk występujących w
językach odbiorcy - Anglika, Francuza, Niemca, Hiszpana,
Rosjanina... Ten cel będą spełniać przekłady tego podręcznika,
uwzględniające różnice między dwoma językami. Z myślą o jak
największych korzyściach cudzoziemców z wszystkich krajów, również
z Bliskiego czy Dalekiego Wschodu, prezentuję tu taki opis, który
pozwala wszystkim zorientować się w sposobie działania polskiego
systemu językowego. Cudzoziemiec pragnie wiedzieć, ile w języku
polskim jest deklinacji, ile koniugacji, ile czasów można utworzyć,
jak liczyć ludzi, a jak rzeczy, jak budować zdania, ale nurtuje go
znacznie więcej pytań (i w dodatku zupełnie innych) niż Polaka.
Obcokrajowcy szybko zauważają, że w polszczyźnie większość operacji
językowych odbywa się na końcu wyrazów. Pytają lektora, co
oznaczają w polszczyźnie takie zakończenia, jak np. -a, -ą, -e,
-ę, -o, -y, -i, spodziewając się prostej i jednoznacznej
odpowiedzi. Otrzymana informacja niestety zwykle frustruje i
przygnębia słuchacza, podaje bowiem mnóstwo funkcji
znaczeniowo-strukturalnych dla każdego z tych zakończeń. O samej
izolowanej końcówce właściwie nic nie możemy powiedzieć poza
wskazaniem, czym ona może być w wyrazie, a wyraz w zdaniu. Końcówka
-a na przykład jest oznaką rodzaju żeńskiego w liczbie
pojedynczej rzeczownika (kawa) i jego określeń (gorąca,
twoja, zaparzona, kipiąca), może oznaczać mężczyznę
(kierowca), również rzeczowniki rodzaju nijakiego w liczbie
mnogiej i to w trzech przypadkach: mianowniku, bierniku i wołaczu
(okna), ponadto wskazuje na dopełniacz liczby pojedynczej
rodzaju męskiego i nijakiego (brata, dziecka), na formę
zbiorową rzeczowników brat i ksiądz (bracia, księża),
wreszcie jest oznaką 3. os. liczby pojedynczej czasownika III
koniugacji w czasie teraźniejszym (kocha). Cudzoziemcy muszą
pogodzić się z tym, że język polski jest językiem fleksyjnym: nie
tylko trudno czasem oddzielić w wyrazie część realnoznaczeniową od
części formalno- gramatycznej, ale elementy fleksyjne nie pełnią
jednej wyraźnej, wyspecjalizowanej funkcji, lecz przeciwnie - są
wielofunkcyjne (z wyjątkiem -owi, -owie, -ów, -om,
-ach).Niektórzy cudzoziemcy w ogóle kwestionują potrzebę
uczenia się końcówek fleksyjnych. Wydaje im się, że i bez tych
„ogonków” można się porozumiewać z Polakami i na dowód podają takie
przykłady, jak: *Ja prosić kawa-, *On mieszkać dziewczyna; *Oni
chodzić pies park; * Dyrektor nie być biuro. Faktycznie te
proste informacje nawet bez gramatyki są komunikatywne, ale jakże
prymitywne! Ten, kto na nich poprzestanie, nigdy nie zbuduje
poprawnego zdania, nie będzie mógł ani czytać, ani pisać po polsku,
ani wyrażać bardziej skomplikowanych treści w tym języku.Wierząc,
że obcojęzyczni czytelnicy niniejszego przewodnika po gramatyce
mają większe ambicje, życzę im cierpliwości i sukcesów.Autorka
Zajrzyj do środka książkiSPIS TREŚCI
WSTĘP
CZĘŚĆ PIERWSZA. SŁOWA
Rozdział I
Litery, nazwy liter, głoski. Akcent wyrazowy
Rozdział II
Wymowa wyrazów izolowanych i zintegrowanych z innymi
Rozdział III
Nazwy rzeczownikowe. Trzy rodzaje gramatyczne - trzy deklinacje
Rozdział IV
Kategoria liczby i rodzaju. Trójrodzajowość wyrazów
określających:
- przymiotników,
- zaimków,
-liczebników
Rozdział V
Kategoria liczby i osoby
Rozdział VI
Kategoria czasu. Czasownik być i cztery regularne koniugacje
Rozdział VII
Kategoria aspektu
Rozdział VIII
Strony czasownika
Rozdział IX
Nazwy czynności
Rozdział X
Tryby czasownika
Rozdział XI
Zaimki
Rozdział XII
Liczenie obiektów
Rozdział XIII
Przysłówki
Rozdział XIV
Wyrazy pomocnicze
CZĘŚĆ DRUGA.
FUNKCJE ZNACZENIOWO-SKŁADNIOWE PRZYPADKÓW
Rozdział XV
Od mianownika do wołacza. Typy zdań z każdym przypadkiem
CZĘŚĆ TRZECIA. WZORY DEKLINACYJNE
Rozdział XVI
Wzory deklinacyjne dla rzeczowników rodzaju męskiego w połączeniu z
przymiotnikami i uwagi o repartycji końcówek
Rozdział XVII
Wzory deklinacyjne dla rzeczowników rodzaju żeńskiego w połączeniu
z przymiotnikami
Rozdział XVIII
Wzory deklinacyjne dla rzeczowników rodzaju nijakiego w połączeniu
z przymiotnikami
Rozdział XIX
Mieszane wzorce deklinacyjne
CZĘŚĆ CZWARTA. SKŁADNIA ZDAŃ ZŁOŻONYCH
Rozdział XX
Zdania współrzędne i podrzędne
Rozdział XXI
Równoważniki zdań pojedynczych i złożonych
CZĘŚĆ PIĄTA. SŁOWOTWÓRSTWO
Rozdział XXII
Formanty - cząstki słowotwórcze
Rozdział XXIII
Kategorie słowotwórcze w nauczaniu cudzoziemców
INDEKSO autorzeDr Magdalena Foland-Kugler, absolwentka
Wydziału Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego, jest doświadczonym
lektorem i wykładowcą języka polskiego dla cudzoziemców - prawie od
trzydziestu lat pracuje w Instytucie "Polonicum" na Uniwersytecie
Warszawskim. Uczyła języka polskiego również za granicą, jako
Visiting Professor pracowała w latach 1977-1979 w Glasgow
University w Szkocji oraz w latach 1984-1986 w Indiana University w
USA. W latach 1989-2001 w ramach współpracy z CODN kształciła
nauczycieli języka polskiego wyjeżdżających na Wschód. Autorka
książek, wieloaspektowo przybliżających obcokrajowcom język
polski.