[Arkady]
Kategoria: Albumy / Sztuka
upadek muru berlińskiego (9 listopada 1989) i zjednoczenie Niemiec
pozwoliły Galerii Drezdeńskiej odrodzić się jak
feniks z popiołów.
Pełen opis produktu 'Arcydzieła malarstwa. Galeria Drezdeńska' »
Od samego początku swego istnienia, bo już około 1560 roku,
kolekcja, która miała stać się jedną z najważniejszych i
najsłynniejszych w Europie, znalazła dla siebie idealne miejsce -
Drezno. Pierwotnie w jej skład wchodziły głównie obrazy artystów
niemieckich, jak Lucas Cranach czy Albrecht Drer, ale kilkadziesiąt
lat później dzieł było już na tyle dużo, że w stolicy Saksonii
trzeba było wybudować dla nich specjalne pomieszczenia. Jednak za
prawdziwy rok założenia Galerii należy uznać 1722, kiedy to August
III, elektor saski i król Polski, dokonał wielkiej zmiany
jakościowej w kolekcji. Monarcha, rozporządzający znacznymi
zasobami pochodzącymi ze sprzedaży porcelany miśnieńskiej, był
oświeconym spadkobiercą tradycji renesansowego mecenatu. Jego
emisariusze zaczęli skupować w całej Europie nie tylko pojedyncze
arcydzieła, ale wręcz całe kolekcje, jak np. zgromadzony przez
księcia Modeny zbiór liczący około stu obrazów. Władcę interesowała
także sztuka flamandzka i holenderska. Do swej kolekcji pozyskał
więc wiele prac uznanych XVII -wiecznych mistrzów - od Vermeera do
Rembrandta. W połowie XVIII wieku Galeria była już prawdziwym
kompendium sztuki malarskiej, w którym gościły dzieła takich
mistrzów, jak między innymi Rafael, Lucas Cranach Starszy, Tycjan,
Annibale Carracci, Peter Paul Rubens, Guercino, Diego Velzquez,
Nicolas Poussin, Gabriel Metsu, Gerrit Dou, Jean-Antoine Watteau,
Giovanni Antonio Canal i Brenardo Bellotto - wezwany na dwór, by w
swoich obrazach uwiecznić niezwykłe piękno odnowionego miasta i
jego późnobarokowej architektury. Wiek XIX to okres, gdy na
pierwszy plan wysunęło się malarstwo francuskie i niemieckie. Obok
impresjonizmu Moneta i krzykliwych płócien Gauguina swoje miejsce w
galerii znalazły poetycko-melancholijne pejzaże Caspara Davida
Friedricha i symbolizm Bcklina. W wieku XX zatriumfował
ekspresjonizm, kierunek, który znalazł uznanie w Niemczech,
przynajmniej do czasu, gdy ideologia nazistowska nie zaczęła
napiętnować go jako `sztuki zdegenerowanej`. Tysiące dzieł zostało
wówczas zarekwirowanych, zniszczonych lub zaginęło. Jeszcze
większym ciosem dla Galerii były jednak przerażające bombardowania
miasta przez wojska alianckie, podczas których zginęły tysiące
ludzi, a ponad dwieście zgromadzonych w kolekcji dzieł - dawnych i
współczesnych - spłonęło. Po II wojnie światowej dołożono wszelkich
starań, aby naprawić te straty, poprzez zakupy wybranych dzieł, ale
dopiero upadek muru berlińskiego (9 listopada 1989) i zjednoczenie
Niemiec pozwoliły Galerii Drezdeńskiej odrodzić się jak feniks z
popiołów.