[Arkady]
Kategoria: Wydawnictwa naukowe i popularno-naukoweWysyłka: od ręki
się malarstwo francuskie i niemieckie. Obok impresjonizmu
Moneta i krzykliwych płócien Gauguina swoje miejsce w
galerii znalazły poetycko-melancholijne pejzaże Caspara
Davida Friedricha...
Pełen opis produktu 'Galeria drezdeńska. Arcydzieła malarstwa' »
Od samego początku swego istnienia, bo już około 1560 roku,
kolekcja, która miała stać się jedną z najważniejszych i
najsłynniejszych w Europie, znalazła dla siebie idealne miejsce ?
Drezno. Pierwotnie w jej skład wchodziły głównie obrazy artystów
niemieckich, jak Lucas Cranach czy Albrecht Dürer, ale
kilkadziesiąt lat później dzieł było już na tyle dużo, że w stolicy
Saksonii trzeba było wybudować dla nich specjalne pomieszczenia.
Jednak za prawdziwy rok założenia Galerii należy uznać 1722, kiedy
to August III, elektor saski i król Polski, dokonał wielkiej zmiany
jakościowej w kolekcji. Monarcha, rozporządzający znacznymi
zasobami pochodzącymi ze sprzedaży porcelany miśnieńskiej, był
oświeconym spadkobiercą tradycji renesansowego mecenatu.Jego
emisariusze zaczęli skupować w całej Europie nie tylko pojedyncze
arcydzieła, ale wręcz całe kolekcje, jak np. zgromadzony przez
księcia Modeny zbiór liczący około stu obrazów. Władcę interesowała
także sztuka flamandzka i holenderska. Do swej kolekcji pozyskał
więc wiele prac uznanych XVII ?wiecznych mistrzów ? od Vermeera do
Rembrandta.W połowie XVIII wieku Galeria była już prawdziwym
kompendium sztuki malarskiej, w którym gościły dzieła takich
mistrzów, jak między innymi Rafael, Lucas Cranach Starszy, Tycjan,
Annibale Carracci, Peter Paul Rubens, Guercino, Diego Velázquez,
Nicolas Poussin, Gabriel Metsu, Gerrit Dou, Jean-Antoine Watteau,
Giovanni Antonio Canal i Brenardo Bellotto ? wezwany na dwór, by w
swoich obrazach uwiecznić niezwykłe piękno odnowionego miasta i
jego późnobarokowej architektury. Wiek XIX to okres, gdy na
pierwszy plan wysunęło się malarstwo francuskie i niemieckie. Obok
impresjonizmu Moneta i krzykliwych płócien Gauguina swoje miejsce w
galerii znalazły poetycko-melancholijne pejzaże Caspara Davida
Friedricha i symbolizm Böcklina.W wieku XX zatriumfował
ekspresjonizm, kierunek, który znalazł uznanie w Niemczech,
przynajmniej do czasu, gdy ideologia nazistowska nie zaczęła
napiętnować go jako ?sztuki zdegenerowanej?. Tysiące dzieł zostało
wówczas zarekwirowanych, zniszczonych lub zaginęło. Jeszcze
większym ciosem dla Galerii były jednak przerażające bombardowania
miasta przez wojska alianckie, podczas których zginęły tysiące
ludzi, a ponad dwieście zgromadzonych w kolekcji dzieł ? dawnych i
współczesnych ? spłonęło.Po II wojnie światowej dołożono wszelkich
starań, aby naprawić te straty, poprzez zakupy wybranych dzieł, ale
dopiero upadek muru berlińskiego (9 listopada 1989) i zjednoczenie
Niemiec pozwoliły Galerii Drezdeńskiej odrodzić się jak feniks z
popiołów.Książka w etui.