Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Kontynuacja bestsellerowej Kuchni polskiej bez pszenicy z przepisami na Boże Narodzenie i Wielkanoc. Dzięki tej książce na twoim bezglutenowym stole nie zabraknie żadnej świątecznej potrawy!Kalendarz aż puchnie od rozmaitych wyjątkowych okazji. Niektóre mają w naszym kraju długą tradycję, inne dopiero znajdują zwolenników. Autorki skupiły się na dwóch świętach, które z różnych względów są dla Polaków najważniejsze, a jednocześnie mają najbogatszą kulturę kulinarną.Uszka i pierogi, makowce, pierniki i serniki, baby, paschy, żurki i mazurki wszystkie te smakołyki, i wiele innych obecnych na polskich świątecznych stołach, znajdziesz w niniejszej publikacji. Łącznie ponad 250 receptur na pyszne zupy, dania główne, przekąski, dodatki, chleby i bułki, ciasteczka, babeczki i desery, a także przydatne przepisy podstawowe, np. na ciasta pierogowe i naleśnikowe, majonezy, aromatyczne ekstrakty i polewy. Wszystko bez glutenu, cukru i szkodliwych E-dodatków, a często także bez nabiału lub w wersji wegańskiej. Z wykorzystaniem nowych zdrowych produktów, urozmaicających bezglutenową dietę, a także z ograniczeniem mało wartościowych, wysokowęglowodanowych oczyszczonych mąk oraz skrobi. Niektóre z zamieszczonych w książce potraw przyrządza się zazwyczaj tylko raz w roku (np. kutię, kompot wigilijny, paschę czy wielkanocnego baranka), ale większość doskonale wpasowuje się w menu całoroczne. Pieczywo, barszcze, pasztety, kluski, pierogi czy cała gama słodkości to propozycje uniwersalne. Z tych przepisów możesz z powodzeniem korzystać przez cały rok, nie tylko od święta!Ponad 250 starannie przygotowanych i wypróbowanych przepisów na dania tradycyjnie kojarzone z polskimi świętami i uroczystościami oraz mnóstwo ciekawych nowych przepisów, do wykorzystania w codziennej kuchni domowejKolejna książka dwóch polskich propagatorek bezglutenowego, zdrowego gotowania i odżywiania

Nasi przodkowie osiem lub dziesięć pokoleń wstecz, opierając się zapewne na pierwszych opisach pawianów, nadal wierzyli, że ludzie z głowami psów mieszkają w odległych krainach. Nawet wykształceni ludzie wciąż byli pewni, że żyją w fantastycznym, zaludnionym potworami świecie, w którym każdy gatunek mógł zamienić się w inny. Przyrodnicy znali tylko kilka tysięcy gatunków i często mylili się w podstawowych faktach. Kiedy odnaleziono kopalny szkielet ogromnego jaszczura, pewien świetnie wykształcony szwajcarski lekarz uznał go za grzesznika, który utonął podczas Potopu. W tamtych czasach przyrodnicy nie potrafili nawet odróżnić niektórych roślin od zwierząt i prowadzili gorące dyskusje, czy jedno może przekształcić się w drugie i wrócić ponownie do dawnej formy. To wszystko miało ulec zmianie, kiedy mała grupa odkrywców postanowiła wyjaśnić zagadki i tajemnice przyrody. Wielka era odkryć przyrodniczych trwała niecałe dwieście lat, od XVIII do XX wieku. Rozpoczęła się w 1735 roku, kiedy szwedzki botanik Karol Linneusz stworzył system klasyfikacji organizmów. Był charyzmatycznym nauczycielem, który używał wulgaryzmów i wykazywał religijny podziw dla cudów przyrody. Jego słowa zainspirowały dziewiętnastu studentów, którzy wybrali się w podróże badawcze. Połowa tych „apostołów”, jak sam ich nazywał, straciła życie w zamorskich krajach w służbie jego misji. Odkrywanie gatunków stało się jednym z najważniejszych i najtrwalszych osiągnięć epoki kolonializmu. Odkrywanie gatunków zmieniło podstawy wiedzy i wiary. Choć początkowo poszukiwacze gatunków wysławiali Boga i jego akt twórczy, wyniki ich pracy, o ironio, u wielu ludzi zasiały zwątpienie w samo istnienie Boga. Gatunki, które same w sobie wydawały się niewiele znaczące, wywoływały niepokojące pytania o pochodzenie człowieka, wiek naszej planety, istotę płci, znaczenie ras i gatunków, ewolucję zachowań społecznych i nieskończenie wiele innych. Kiedy dziś przeglądamy się w lustrze, widzimy to, co poszukiwacze gatunków przed nami odsłonili. Richard Conniff jest dziennikarzem, eseistą i pisarzem. Specjalizuje się w zachowaniach zwierząt. W ciągu czterdziestu lat pracy napisał wiele artykułów i książek, odbył też wiele podróży badawczych do Afryki, Ameryki Południowej i Azji.

Cały świat jest rolą W świecie, w którym można uprowadzić nie tylko człowieka, ale sam jego umysł, nie można niczego uznawać za pewnik... na czele z własną tożsamością. Kiedy Marva, rzutka aktorka metodyczna, budzi się w holograficznym stawie w ekskluzywnym klubie, ubrana w nowe drogie ciuchy, w dodatku z grubym plikiem banknotów... wie, że dzieje się coś dziwnego.A gdy zaczyna ją dręczyć wspomnienie morderstwa, wie, że wpadła w prawdziwe kłopoty i że powinna się czym prędzej dowiedzieć, czyim życiem żyje. Tropiona przez zabójców z tajemniczych Usług Eskortowych i wszelkiej maści wykolejonych psychopiratów, musi się zapuścić do okrytego złą sławą podmieścia i sprawdzić, kto napisał scenariusz najtrudniejszej roli w jej karierze.Jesteś czyjąś kopią.Czujesz to.Ale nic nie możesz zrobić.Tylko nielicznym udało się zdobyć Nagrodę im. Arthura C. Clarke?a dwukrotnie. Pat Cadigan otrzymała ją za powieści: Wgrzesznicy (Solaris 2003) i Głupcy (Solaris 2010). Jednym z rozlicznych talentów Pat Cadigan jest wyjątkowa umiejętność tworzenia niezrównanego, hard-corowego cyberpunka.Bruce Sterling Sądzi się, że to Philip K. Dick tworzył najbardziej porąbane, zachodzące na siebie fikcyjne rzeczywistości, ale poczytajcie Pat Cadigan, a zmienicie zdanie.Wojtek Sedeńko

Ostatni romans Zeldy i Scotta Fitzgeraldów W 1939 roku Scott mieszka w Hollywood. Jest pogrążony w długach i usiłuje napisać powieść, która przywróci mu sławę. Mimo związku z redaktorką rubryki towarzyskiej, pozostaje lojalny wobec Zeldy – swojej żony, muzy i bratniej duszy. Żeby naprawić nadszarpnięte małżeństwo, Scott organizuje wyjazd na Kubę. Jednak nawet w idyllicznej scenerii Zelda i Scott nie są w stanie uciec od niebezpiecznej intensywności ich relacji. Oboje rozpaczliwie też trzymają się wspomnień z lat 20., kiedy byli młodzi, sławni i zakochani. Podróż na Kubę nieuchronnie obnaża ich utraconą niewinność i staje się ostatnim rozdziałem historii miłosnej Fitzgeraldów. W Pięknych głupcach R. Clifton Spargo przedstawia zachwycająco barwny i intensywny, ale też prawdziwie ludzki portret Fitzgeraldów. W tej gorzkiej historii miłosnej pokazuje i chwile czułości, i ból, jaki sobie zadają. Poruszająca powieść o miłości jednej z najsłynniejszych par w historii literatury, pełnej namiętności, a zarazem tragizmu relacji Zeldy i Scotta Fitzgeraldów „Potrzeba odważnego powieściopisarza, by opisać historię Scotta i Zeldy – tych mitycznych duchów epoki jazzu. Na szczęście Spargo pokazuje coś więcej niż odwagę – Piękni głupcy to barwny i odkrywczy obraz dwojga charyzmatycznych i autodestrukcyjnych ludzi, a także miłości, która była ich siłą napędową, jednocześnie doprowadzającą do zguby. To prawdziwy pokaz historycznej wyobraźni i powieściopisarskiej empatii”. Tom Perotta „Oto pisarz obdarzony najwspanialszym talentem – wczuwania się w życie innych ludzi. W jego wyjątkowej powieści Scott i Zelda stają się postaciami nie z historii, ale z literatury, przypominając nam, o co walczymy, o tym, czego nie udaje nam się osiągnąć, i o pięknie, które kryje się gdzieś pomiędzy. Prawdziwy klejnot”.  Andrew Sean Greer „Głosem jednocześnie intymnym i otwartym, czułym, jak i przenikliwym, R. Clifton Spargo dokonuje czegoś niemal niemożliwego: tworzy opowieść godną jej niezwykłych bohaterów”. Holly Goddard Jones

W swojej drugiej książce poetyckiej Przemysław Witkowski znów wraca do dawnych bohaterów ? historycznych i literackich, znanych postaci, aby opowiedzieć ich historie po swojemu, opatrzyć interesującą pointą, oświetlić innym światłem. Obok Psa Trackiego, Amazisa i Polikratesa, Verlaine?a, Orfeusza i Eurydyki, obok Diomedesa czytelnik znajdzie w wierszach zamieszczonych w tym zbiorze także współczesnych bohaterów i współczesną rzeczywistość. Jednak nawet ci współcześni na osi czasu są zwykle zwróceni twarzą ku temu, co minęło, choć nie zawsze rozumieją ten upływ, historię, jak bohater wiersza O wieczności na Forum Romanum, rozczarowany rzymskimi ruinami, które okazały się mało spektakularne i źle zachowane. Być oderwanym od dziedzictwa pokoleń, historii, nie myśleć o tym biegu, o nieuchronności to, zdaniem poety, znaczy żyć nieświadomie, tak jak ci ?głupcy na brzegu rzeki?, którzy nic nie wiedzą o Heraklitach i dlatego nie rozpaczają. Wprawdzie są szczęśliwsi, ale czy o takie szczęście w życiu chodzi? Z recenzji Magdaleny Garbacz

Najwybitniejsza, obok "Ojca Chrzestnego", powieść amerykańskiego prozaika i scenarzysty.Barwna saga obyczajowa, która mówi wiele o miłości i seksie, o relacjach między kobietą a mężczyzną, a także o ciemnych stronach ludzkiej duszy - korupcji, zdradzie, żądzy bogactwa i sławy. Puzo portretuje środowiska zawodowych graczy, pisarzy, wydawców, a także najlepiej mu znane - hollywoodzkich filmowców: aktorów, reżyserów i producentów. Akcja książki przenosi się nieustannie pomiędzy Las Vegas, Nowym Jorkiem a słoneczną Kalifornią.

Barwna saga obyczajowa, która mówi wiele o miłości i seksie, o relacjach między kobietą a mężczyzną, a także o ciemnych stronach ludzkiej duszy - korupcji, zdradzie, żądzy bogactwa i sławy. Puzo portretuje środowiska zawodowych graczy, pisarzy, wydawców, a także najlepiej mu znane - hollywoodzkich filmowców: aktorów, reżyserów i producentów. Akcja książki przenosi się nieustannie pomiędzy Las Vegas, Nowym Jorkiem a słoneczną Kalifornią.

"Tylko głupcy umierają" - stwierdza w epilogu John Merlyn, bohater-narrator, nałogowy gracz, pisarz, scenarzysta filmowy, wierny mąż, który bez poczucia winy kocha także inną kobietę, To wyznanie człowieka, który zrozumiał, że życie jest największą wartością, a śmierć przyjaciół i bliskich epizodem, nad którym można przejść do porządku dziennego. Na kartach powieści spotykamy wiele barwnych postaci, jak Osano - pełen uroku osobistego sławny pisarz, uwielbiający zarazem kochać i obrażać kobiety, cwaniak Cully Cross - zaufany człowiek cynicznego szefa kasyna Xanadu, Gronerelta, oraz Janelle Lambert - piękna biseksualna aktorka, która próbuje bić karierę w Hollywood.