Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Do grudnia 2021 r. na całym świecie odnotowano ponad 250 milionów potwierdzonych przypadków zachorowań na COVID-19 i ponad 5 milionów zarejestrowanych zgonów choć faktyczna liczba zgonów może być znacznie wyższa. Rozprzestrzeniająca się pandemia wywołała niepokój i dramat polityczny, przytłoczyła systemy opieki zdrowotnej i wywołała potencjalnie trwałą zmianę geopolityczną. Na całym świecie podejmowane są z jednej strony desperackie wysiłki, aby powstrzymać to, co stało się głęboko destrukcyjną epidemią, z drugiej zaś, tkwią w społeczeństwie liczne wątpliwości i swoista krytyka decydentów struktur państwowych i międzynarodowych w zakresie podejmowanych działań dotyczących zdrowia publicznego w zagrożeniach epidemiologicznych. Fragment książki.

Wydana w 2009 roku książka Stephena C. Meyera Podpis w komórce. DNA i świadectwa inteligentnego projektu stanowi jeden z najbardziej solidnych filarów argumentacji na rzecz teorii inteligentnego projektu. Z tą obszerną i niezwykle oryginalną pracą powinna zapoznać się każda wnikliwa osoba zastanawiająca się nad zasadniczą kwestią, skąd pochodzi życie. Teoria Karola Darwina nie zawierała odpowiedzi na tę zagadkę, zaś neodarwiniści proponują wiele czysto materialistycznych wyjaśnień pochodzenia informacji biologicznej zakodowanej w DNA. Meyer w mistrzowski sposób rozprawia się ze wszystkimi tego rodzaju domysłami i jasno pokazuje, że najlepszym naukowym wyjaśnieniem pochodzenia życia jest inteligentna przyczyna. Jednak nie mniej interesująca od książki Meyera była krytyczna reakcja na nią i to właśnie tego dotyczy Kontrowersyjny podpis pod redakcją Davida Klinghoffera. Ten zbiór esejów to odpowiedź na krytyczne głosy naukowców, którzy odnosili się do Podpisu w komórce w artykułach wydawanych drukiem i w internecie. Jak się okazuje, niektóre z najbardziej zajadłych ataków pochodziły od naukowców, którzy nie przeczytali książki, ale i tak czuli się uprawnieni do jej komentowania. Zaś spośród tych krytyków, którzy zapoznali się z publikacją Meyera, niewielu naprawdę uchwyciło istotę jego argumentacji. Kontrowersyjny podpis to zbiór najlepszych wystąpień w obronie Podpisu w komórce takich autorów, jak: Douglas Axe, David Berlinski, David Klinghoffer, Casey Luskin, Stephen C. Meyer, Paul Nelson, Jay Richards i Richard Sternberg w jednym poręcznym, prowokacyjnym woluminie.

Postanowiliśmy, nie czekając na okrągłe rocznice i szczególne okazje, przepracować tom Historii Białegostoku sprzed dziewięciu lat. Generalnie został on odchudzony, ale i przybyły podrozdziały, zwłaszcza obrazujące życie codzienne miasta w kolejnych okresach czasu i z wynikami najnowszych badań. Wymieniliśmy większość zdjęć, dodaliśmy zapowiedzi do poszczególnych rozdziałów, pojawili się nowi autorzy. Trochę stara, ale w zasadzie nowa monografia z dodanymi perełkami tekstowymi i wartką narracją, uzupełnieniami (dziękujemy Państwu za wszelkie uwagi i sugestie), dopełnionym kalendarium. Gwarantujemy, że to książka solidna, ciekawa, skrojona na miarę piękniejącego, ambitnego miasta.

Żydzi białostoccy. Karty pamięci - Adam Czesław Dobroński

Nie jest łatwo z poczuciem humoru i niezbędną wiedzą przekazać najmłodszym historyczne podania i legendy, szczególnie te traktujące o początkach państw czy miast. Tu z pewnością ta sztuka się powiodła. Mamy treść dowcipną, dynamiczną, współcześnie napisaną. Dzięki tej książce najmłodsi czytelnicy wraz z rodzicami rozwiążą wszystkie tajemnice i zagadki związane z powstaniem Białegostoku! Jacek Malinowski Dyrektor Białostockiego Teatru Lalek W poznawaniu historii rzecz nie w tym, aby zapamiętywać dziesiątki dat czy nazwisk. Najważniejsze, aby się nią zainteresować. Zidentyfikować własne emocje, poruszyć wyobraźnię, spróbować zrozumieć ludzi, którzy żyli dawno temu. Dzieci potrafią robić to doskonale, lecz, jak każdy, potrzebują swojego Profesora. Dobrze, że mają Agnieszkę Suchowierską. Andrzej Lechowski Historyk, były dyrektor Muzeum Podlaskiego

"Dom pod gwiazdą wieczorną" Plutowicza nawiązuje do jego obszernej książki-eseju pt. "Kładka przez rów. Obrona modernizmu". Autora nurtuje pytanie: dlaczego dziś, w epoce szalejącego postmodernizmu, który przeobraża się w postkulturę, warto powracać do "ducha" Wielkiego Modernizmu, tej epoki w dziejach Zachodu, której wyspy pojawiały się i znikały mniej więcej od ok. 1860 roku do ok. 1970 roku. Plutowicz wyraża w swoich książkach żal, że postkultura, jako rozsadnik nihilizmu, odrzuca piękne idee i wartości Modernizmu, jak: idea wolnej jednostki, wolnego społeczeństwa, literackiego arcydzieła, czy też genialnego twórcy. W ataku na liberalne państwo radykalna lewica upodabnia się do radykalnej prawicy, być może na zasadzie znoszących się przeciwieństw. Plutowicz przestrzega, że w zanarchizowanym państwie łatwo rozkwitają kiełki totalitaryzmu. Należy podkreślić, że o twórczości Plutowicza pochlebnie wypowiadali się m.in. Edward Stachura, Zbigniew Mikołejko, Karol Maliszewski, Janusz Drzewucki, Janusz "Zalo" Zalewski. Jerzy Plutowicz, poeta, eseista, ur. w 1947 r. w Bielsku Podlaskim. Absolwent filologii roszyjskiej na Uniwersytecie Warszawskim. Debiutował w prasie literackie w 1967r., debiut książkowy w 1975 r. Zamieszczał wiersze i eseje w czołowych periodykach kulturalnych w kraju. 4-krotny laureat nagrody prezydenta miasta Białegostoku. Tomiki wierszy: "Niegdyś to znaczy nigdy" (1975), "Zasłyszane do końca" (1981), "Pusty zegar" (1987), "Motyl i kamień"(1992), "Rzeka. Cienie na wodzie" (1996), "Kotlina.Wybór wierszy" (1998), "Zapomniana wojna (Okno na sad)" (2000), "Zapomniana wojna (Europa po deszczu)" (2001), "Zapomniana wojna (Sierpień, kołysanka)" (2008), "Miasto małe jak łza (Klucz, sny)" (2012), "Jesień 2014"(2015), "Krąg" (2016). Tomy esejów: "Nagle, w świecie" (2006), "Kładka przez rów. Obrona modernizmu" (2019).

Jest to pozycja wręcz obowiązkowa dla wszystkich osób zarządzających uczelniami (nie tylko publicznymi) w Polsce - rektorów, dziekanów, kanclerzy, jak również osób pracujących w działach odpowiedzialnych za komunikację w uczelniach wyższych. Powinna być na każdej półce w gabinetach osób odpowiedzialnych za komunikację wewnętrzną uczelni i zużywać się w szybkim tempie. Z recenzji Prof. UAM dr hab. Szymona Ossowskiego

Książka Włodzisława Zeidlera pokazuje miejsca przenikania się filozofii i psychologii w życiu i pracach Poppera w okresie przed powstaniem jego prac najważniejszych. Dlatego Autor podkreśla, że jego książka nie jest biografią Poppera ani monografią na temat metodologii albo teorii nauki tamtego czasu. Podkreślić należy, że Zeidler przywołuje szereg informacji, które dotyczą tła środowiskowego i politycznego, które są niezbędne, aby właściwie zrozumieć rozwój samego Poppera, jego poglądów i orientacji jego uczniów. Bo właśnie te informacje na temat środowiska społecznego i politycznego ukazują czynniki, które miały odmienny wpływ na rozwój psychologii w Polsce i Rzeszy Niemieckiej. Autor korzysta z literatury oryginalnej, zarówno polskiej, jak i niemieckiej. Wiemy, że w ostatnich dziesięcioleciach, w obszarach polsko- i niemieckojęzycznych rozwinęły się odmienne sposoby pojmowania oraz interpretowania zarówno filozofii, jak i psychologii. Właśnie z tego powodu każde pośrednictwo i dialog są bardziej potrzebne niż się wydaje. Dodam, że Włodzisław Zeidler dzięki licznym tłumaczeniom z języka niemieckiego na polski, organizacji dwóch polsko-niemieckich sympozjów naukowych w Warszawie, publikacjom w obydwu językach, w minionych piętnastu latach wykonał pracę zasługującą na uznanie. Książka poświęcona Popperowi stanowi kolejny element procesu pośredniczenia w ważnych, międzynarodowych kontaktach naukowych. Fragment wstępu prof. H.E. Lucka

Publikacja przygotowana została przez zespół badaczy wywodzących się z różnych środowisk naukowych oraz praktyków na co dzień pracujących w jednostkach organizacyjnych służb, inspekcji i straży. Wszyscy autorzy zostali zaproszeni do podjęcia refleksji nad zagadnieniem obecności seniorek i seniorów w przestrzeni miejskiej, aktualnie prowadzonymi i przygotowywanymi politykami senioralnymi oraz praktyką działań organizacji pozarządowych. Ważnym punktem odniesienia rozważań ujętych w monografii jest pandemia SARS-CoV-2 i zebrane w trakcie jej trwania doświadczenia ze współpracy w trosce o grupę osób najbardziej dotkniętych konsekwencjami pandemii. Doświadczenia pandemiczne służb czy wyostrzone skutki zmian demograficznych polskiego społeczeństwa to tylko część problemów, przed których rozwiązaniem stają politycy ze szczebla samorządowego i rządowego. Postulatem wyraźnie podnoszonym przez wszystkich autorów jest konieczność opracowania zintegrowanej na szczeblu lokalnym, regionalnym i krajowym polityki senioralnej odzwierciedlającej doświadczenia i potrzeby jej aktorów instytucjonalnych, pozarządowych i adresatów tych działań. Dotychczas obserwowany brak jednolitej polityki senioralnej sprzyja mnogości dokumentów często niespójnych formalnie obowiązujących na danym terenie. Cierpią na tym grupy seniorek i seniorów, a w konsekwencji całe społeczeństwo. Ze wstępu dr. hab. Mikołaja Tomaszyka

Sporą stratą, a nawet swego rodzaju opuszczeniem w lekturze, byłoby nie dostrzec dobrze przemyślanego, wieloaspektowego bogactwa kryjącego się za antologią prozatorską ostatniej dekady promowaną marką kwartalnika literacko-kulturalnego eleWator, a także autorytetem szczecińskiej Fundacji Literatury imienia Henryka Berezy. W mojej opinii nie ma w tej selekcji przypadku. Polifonia form, którą zastajemy na kartach niniejszej antologii nieoczywista, lecz wyczuwalna jest zasługą wieloletniej konsekwentnej strategii publikacyjnej kwartalnika. To nie tylko przegląd stylistyk, retoryk, szkół pisania nawet, to również dokument pewnych istotnych przemian twórczych obecnych w prozie polskiej lat 2012-2021, zwłaszcza w cieniu niszy, bo to do artystów szeroko pojętej niszy pisarskiej kwartalnik eleWator wykazywał od samego początku największą skłonność. Melancholijny Bawołek, wiwisekcyjna Kucharska, odrażająco-fascynujący Kyrcz Junior, feminopacyfizm Lech czy groteskowo-awanturniczy Muszer (i wielu innych), to nie tylko ważne azymuty tej wyjątkowej antologii, lecz także dokumenty gromadzącego się wokół eleWatora płodnego ożywienia i twórczego fermentu. Karol Samsel

Niniejsza książka jest kontynuacją poprzedniego wydania o bliźniaczym tytule dotyczącym 105. Kresowego Szpitala Wojskowego. Opisany 4. Wojskowy Szpital Kliniczny we Wrocławiu jest kolejnym szpitalem, który postanowiono przedstawić w wybranych aspektach funkcjonowania na rzecz bezpieczeństwa zdrowotnego żołnierzy zawodowych w powszechnym systemie służby zdrowia. 4. Wojskowy Szpital Kliniczny realizuje między innymi przewidziane przepisami zadania na potrzeby obronne państwa i w czasie pokoju jest ściśle powiązany z cywilną służbą zdrowia, od której działania zależy dobry stan zdrowia żołnierzy. Dla żołnierzy Wojska Polskiego stacjonujących we Wrocławiu i w jego okolicach szpital wojskowy jest podstawowym miejscem do wykonywania wszelkich badań i usług medycznych na ich rzecz. To od pracy szpitala często zależy bezpieczeństwo zdrowotne żołnierzy w trakcie ich codziennej służby w jednostkach wojskowych, na placach ćwiczeń czy obiektach szkoleniowo-poligonowych. Niniejsza publikacja to próba przedstawienia stanu bezpieczeństwa zdrowotnego, którego zapewnienie jest jednym z podstawowych celów systemu ochrony zdrowia w Polsce, wymagającym zarówno aktywności zbiorowej, jak i jednostkowej. Powyższy cel realizowany jest przede wszystkim za pośrednictwem systemu instytucji ochrony zdrowia wanalizowanym przypadku 4. Wojskowego Szpitala Klinicznego, który funkcjonuje na rzecz żołnierzy Wojska Polskiego i cywilnych obywateli województwa dolnośląskiego. Fragment wstępu

Współczesna cywilizacja coraz częściej bywa określana jako informacyjna. Modelem społeczeństwa przyszłości staje się społeczeństwo bogate w informację, wykorzystujące telekomunikację w celu maksymalizacji korzyści społecznych, ekonomicznych, a także politycznych. Przemyślana strategia budowania i promowania społeczeństwa informacyjnego może neutralizować ewentualne negatywne skutki ubocznych procesów rozwojowych. Ważny aspekt rozpatrywania tego problemu stanowi globalizacja, która w obszarze kultury, w tym: prawnej i politycznej sprzyja rozprzestrzenianiu się pozytywnych, ale i negatywnych wzorów. Synonimem przemian i tworzenia nowej gospodarki informacyjnej uważanej za najważniejszy megatrend jest Internet albo inaczej cyberprzestrzeń (superautostrada informacyjna), sieć sieci, będąca najnowocześniejszym medium zwiększającym niepomiernie efektywność działań edukacyjnych, naukowych, kulturalnych, gospodarczych, politycznych, militarnych i innych, a także dyfuzji wiadomości i danych. Oceny jej oddziaływania na transformacje jakości ludzkiego bytu są zróżnicowane, począwszy od bezgranicznej krytyki do głosów pełnych zachwytu. (...) Istotne wydaje się rozważenie, czy społeczeństwo informacyjne może stać się w wymiarze politycznym, społecznym i technicznym wzorcem dla innych społeczeństw? A jeśli tak, jakie będą konsekwencje społeczne postępu naukowo-technicznego? Następuje multiplikacja pytań badawczych o pozytywne i negatywne aspekty rozwoju społeczeństwa informacyjnego, stawianych na płaszczyźnie politycznej, technicznej, socjologicznej, prawnej. Zagadnienia powyższe stały się impulsem do rozpoczęcia badań nad nowym medium, jakim jest Internet oraz wskazania potencjalnych zagrożeń spowodowanych implementowaniem osiągnięć technicznych w każdej niemalże sferze działalności człowieka. Szczególnie ważne wydaje się wykazanie na czym polega polityka przeciwdziałania przestępczości internetowej oraz jakimi narzędziami do tego celu dysponuje państwo polskie. Fragment wstępu

W rozmowach o krytyce nieustannie utyskuje się na jej upadek, obniżenie poziomu, braki językowe, tendencje do uproszczeń, "używania" tekstów lub interesowania się tylko wycinkiem literatury. Pojawiają się głosy, że młoda krytyka, o ile w ogóle istnieje, jest taka, śmaka i owaka, raz za bardzo polityczna, innym razem za bardzo konserwatywna i asekuracyjna, raz zbyt nonszalancka, innym razem za bardzo spoufalająca się z zastanymi instytucjami życia literackiego. (...) Przypomnę tylko wszystkim niedowiarkom, wciąż z rozrzewnieniem wertującym książki z przełomu wieków i wspominającym "Brulion", że bez wątpienia ta krytyka JEST wśród nas. Jakub Skurtys

Książka jest studium nad procesami rewitalizacyjnymi i tożsamościotwórczymi przebiegającymi obecnie w Norwegii. W zbiorowej świadomości Norwegia jawi się jako paradygmat liberalizmu. Postrzega się ją jako miejsce zamożne, bezpieczne, otwarte na różnorodność, egalitarne. Współcześnie ludność kweńska ma status mniejszości, a obecnie jej przedstawiciele walczą o status narodu indygennego. Jednakże w przeszłości, Kwenowie, podobnie jak Saamowie, podlegali aktywnej polityce norwegizacyjnej. Niejasny, kontrowersyjny wręcz, status ludności Kweńskiej, jak również zauważalna aktywność środowisk kweńskich na rzecz rewitalizacji swojej kultury, czynią z tej problematyki znakomity materiał badawczy. Ponadto, polska literatura krytyczna dotycząca krajów Skandynawskich, zdaje się temat Kwenów pomijać lub traktować go marginalnie. Fragment wstępu

"Optymistyczne historie dla tych, którzy mają bujną wyobraźnię. Kim są Gustaw, Adela, Su oraz Per i co robią w pokoju Ignasia? Ulubieni bohaterowie dzieci: zabawki i zwierzęta przeżywają przygody, w które dorośli nigdy nie uwierzą." Agnieszka Suchowierska "Książka potrzebna w dzisiejszych czasach, ponieważ zwraca uwagę na istotne w życiu dziecka wartości. Celina Zubrycka opowiada prostą, a jednocześnie ważną historię. Z dbałością o detale opisuje fantastyczny świat, który poruszy wyobraźnią młodych czytelników. Świat, w którym, gdy dziecko zamyka oczy, zabawki ożywają, i nawet latająca po pokoju mucha przeżywa niezwykłą przygodę." Małgorzata Warda

Kto pyta, nie błądzi mówi przysłowie, ale pomija ważną przesłankę: to, że zapytany jest osobą kompetentną. Elżbieta Awramiuk odpowiada nie tylko kompetentnie, ale też zajmująco i z wyczuciem: rzeczowo, ale przystępnie; nie powierzchownie, ale i nie nazbyt obszernie. W dodatku mówi o języku, czyli rzeczy pierwszorzędnej czymś, bez czego by nas po prostu nie było. Czy warto przeczytać Sto pytań do językoznawcy? Warto, a nawet trzeba.Mirosław Bańko