Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Żoliborz - ktoś pewnie powie, że to jedna z kilku dzielnic Warszawy nie różniąca się specjalnie od pozostałej części miasta. Jednak dla wielu jest ona miejscem niezwykłym i magicznym. Swoją niepowtarzalność zawdzięcza szczególnemu miejscu na mapie stolicy, historii, która nie była dla niej zbyt łaskawa, i ludziom, którzy tu mieszkali i mieszkają. Spacerując po Żoliborzu, nieustannie odkrywamy go na nowo. Chociaż wielokrotnie przemierzamy te same uliczki i place, wciąż znajdujemy coraz to nowe miejsca, do których chcemy wracać. Żoliborz w okresie międzywojennym to nie tylko nowoczesne bloki, budynki wielorodzinne i wille, ale też magiczne zakątki: uliczki, parki, kościoły, place. Uwiecznione na kliszy fotograficznej zachowały się w pamięci wielu osób i stanowią świadectwo przeszłości tej niezwykle dynamicznie rozwijającej się dzielnicy. W albumie zamieszczono ponad osiemdziesiąt nowych fotografii Żoliborza, a wiele z nich publikowanych jest po raz pierwszy. Bogaty zasób zdjęć i ich różnorodne źródła sprawiły, że w tym wydaniu książki znalazły się fotografie niezamieszczone w poprzednim tomie. Zapraszamy na spacer po dzielnicy, którą uważano przed wojną za jedną z najpiękniejszych dzielnic nowoczesnej Warszawy.

Romantyczny, delikatny, kobiecy naszyjnik z miniaturką mojej grafiki. Wywołałam ją na papierze fotograficznym -specjalistyczny wydruk (ultrachrom) zachowuje wszystkie szczegóły a kolor jest wprost hipnotyzujący - głębi i sekretnego klimatu dodaje kopuła przeźroczystego szkiełka które zabezpiecza obrazek na długie lata. Średnica grafiki 20 mm. Długość łańcuszka 48 cm. Oprawa w kolorze ciemnego srebra. copyright Ewa Saj. All rights reserved. medalion

Proste, oryginalne i niezwykle romantyczne spinki do mankietów z miniaturką mojej grafiki (druga lekcja latania) Grafika ukryta pod szklaną kopułą przeźroczystego szkiełka, baza w kolorze srebrnym. Średnica 16 mm Idealne na Prezent! srebro

Zapraszamy w podróż do czasów, gdy na ulicy Piotrkowskiej spotkać można było Juliana Tuwima lub Hankę Ordonównę, a wokół słychać było gwar barwnego, wielokulturowego tłumu. Razem z autorem przespacerujemy się głównymi ulicami i placami miasta. Odpoczniemy w cieniu drzew w najpiękniejszych łódzkich parkach. Przyjrzymy się kościołom, cerkwiom i synagogom. Zagłębimy się w szemrane rejony Bałut, zrobimy zakupy na najpopularniejszych i najbardziej gwarnych targowiskach. Zajrzymy także w bramy miejskich podwórek.

POWSTANIE WARSZAWSKIE. FAKTY, DATY, FOTOGRAFIE Konrada Banacha to wyjątkowy album, który chronologicznie przedstawia wszystkie 63 dni Powstania w Warszawie. Dzień po dniu autor szczegółowo opisuje przebieg powstańczych walk. Każdy kolejny dzień Powstania przedstawiony jest tutaj w formie rozdziału, bogato ilustrowanego oraz opisującego najważniejsze fakty danego dnia. Osobne, obszerniejsze rozdziały są poświęcone życiu codziennemu walczącej stolicy: komunikacji, zaopatrzeniu w żywność, pogrzebom, ślubom etc. oraz najważniejszym i najtragiczniejszym wydarzeniom Powstania m.in. zdobyciu PAST-y, Głównej Komendy Policji, natarciu na Dworzec Gdański i Rzezi Woli.

Ekspansywnie rozwijające się śródmieście Warszawy ostatecznie okrzepło na przełomie XIX i XX w. jako niezwykle wydłużony obszar, ograniczony Krakowskim Przedmieściem, Nowym Światem i Alejami Ujazdowskich po stronie wschodniej oraz wielokilometrowym ciągiem równoległej ul. Marszałkowskiej po stronie zachodniej. Polityka carskiego zaborcy sprawiła, że w śródmieściu nie wykształciły się nowoczesne założenia urbanistyczne, powstało też niewiele reprezentacyjnych gmachów użyteczności publicznej. Zamknięcie Warszawy w pierścieniach fortyfikacji spowodowało, że jej centralne obszary zyskały zabudowę nadmiernie intensywną, niejednolitą i zbyt wysoką. Jednocześnie jednak znaczna część Warszawy otrzymała wówczas nowoczesną infrastrukturę ? wodociągi i kanalizację, linie kolejowe, tramwaje i telefony. Luksusowe sklepy przy głównych ulicach były wizytówkami prężnie rozwijającego się rodzimego przemysłu i handlu. Dwudziestolecie międzywojenne nie zdołało radykalnie odmienić oblicza centrum miasta, choć powstało sporo nowoczesnych budynków, a sklepowe salony, kinoteatry i lokale gastronomiczne prześcigały się we wprowadzaniu światowych nowinek. Śródmieście Warszawy w przededniu wojennej katastrofy nie było może miejscem zbyt wygodnym do mieszkania, ale niewątpliwie pełnym uroku i wielkomiejskich pokus. Ruch samochodowy, wielobarwne neony i wspaniale urządzone witryny sklepowe przynajmniej w części uzasadniały miano Paryża Północy, jakim często obdarzano stolicę. W albumie pokazujemy wyłącznie śródmieście Warszawy międzywojennej, częściej to z lat trzydziestych, w pełni już metropolitalne, pozbawione rysu prowincjonalności pogranicznego, gubernialnego miasta rosyjskiego.

Nie ma chyba w Europie innej metropolii, która podczas drugiej wojny światowej ucierpiała tak straszliwie jak Warszawa. Nie ma w niej drugiej takiej dzielnicy, która została starta z powierzchni ziemi ? jak dzielnica północna. I nie ma drugiej tak licznej dzielnicowej populacji, która doświadczyła równie potwornej zagłady i znikła bez śladu po 600 latach bytowania ? jak żydowska społeczność północnego śródmieścia. Wędrówka po przedwojennej żydowskiej Warszawie może odbywać się nieomal wyłącznie w świecie wirtualnym, albowiem w tym rzeczywistym pozostały tylko nieliczne pamiątkowe kamienie, pomniki i tablice. Przetrwały też niektóre nazwy ulic, zaś same ulice zmieniły się nie do poznania. Tam, gdzie było gwarnie ? panuje głucha cisza, gdzie było tłumnie ? dziś jest bezludzie. Na niezbyt licznych przedwojennych fotografiach przedstawiających ludzi, domy, ulice, bazary i synagogi utrwalił się na wieki świat pełen życia i taki właśnie pokazujemy w naszym albumie. Prewar Jewish Warsaw in Historic PhotographsThere was probably no other European metropolis that suffered equal atrocities as Warsaw did during the World War II. No other Warsaw district was annihilated to the same extent as the northern district was. And no other community was similarly subjected to genocide and exterminated after 600 years of existence as was the Jewish community of the northern Warsaw downtown.Today there are only scant vestiges of the Jewish district in Warsaw ? stone monuments, memorial plaques or street names. The streets themselves underwent complete metamorphosis or even changed their routes. To walk the streets of prewar Jewish Warsaw today, one must submerge into a virtual world. Although scarce, historic photographs that remain in various archives allow entrance to this long gone universe of synagogues, bustling markets, tenement houses, Jewish citizens and their lives. The selection of images compiled in this book provides a glimpse of that past grand world full of life.

Trudno sobie wyobrazić przedwojenną Polskę bez kawalerii ? ułanów, szwoleżerów i strzelców konnych. Odegrała ona ważną rolę w walce o niepodległość, a następnie w utrzymaniu suwerenności odrodzonego państwa. Potem stała się elitą sił zbrojnych, doskonale wpisując się w życie codzienne, oficjalne, a nawet kulturalne II Rzeczypospolitej. W końcu raz jeszcze stanęła w obronie kraju na polach wrześniowych bitew. Na zamieszczonych w albumie fotografiach utrwalono kawalerzystów w walce, w koszarach i na ćwiczeniach, a także podczas uroczystości i na zawodach. Choć w książce znalazły się zdjęcia z okresu legionowego, walk na Kresach, wojny polsko-bolszewickiej i kampanii wrześniowej, to najwięcej z nich przedstawia życie ułanów w okresie pokoju. Są to zatrzymane w kadrze sceny zwykłych żołnierskich czynności takich, jak pojenie koni nad rzeką czy posiłek przy kuchni polowej, ale także świąt celebrowanych w pułkach, jak śluby czy sylwestry. W publikacji dużo miejsca poświęcono uroczystościom państwowym, w których oddziały jazdy pełniły funkcje reprezentacyjne. Na zdjęciach z udziałem kawalerii udokumentowano na przykład obchody rocznicy bitwy pod Wiedniem czy Święto Morza. Wśród ułanów utrwalonych na kliszy fotograficznej można rozpoznać także postaci legendarne, jak generała Bolesława Wieniawę-Długoszowskiego czy Władysława Belinę-Prażmowskiego.

Żydzi, mieszkając w Polsce od tysiąca lat, wznosili budowle sakralne i świeckie. Bóżnice murowane i drewniane, o unikatowej w skali światowej konstrukcji, oraz monumentalne grobowce to najbardziej znane przykłady budowli o charakterze religijnym. Wznoszono również gmachy służące żydowskiej społeczności - jesziwy, akademiki, domy wychowawcze, mykwy czy szpitale, a także okazałe rezydencje żydowskich fabrykantów przełomu XIX i XX w. Większość opisanych w książce budowli już nie istnieje. Zniknęły żydowskie dzielnice z miast i miasteczek. Nieliczne zachowane budynki zmieniły właścicieli i swoje funkcje. Nie ma już bazarów i ulic, na których słychać rozmawiających i bawiące się dzieci. Modlących się Żydów można spotkać tylko w ocalałych kilkunastu domach modlitwy i kilku synagogach. Po wielkiej barwnej społeczności została tylko cisza. Album przedstawia świat, który zniknął w wyniku kataklizmu drugiej wojny światowej i żyje już tylko na zdjęciach.

Warszawa - syreni gród - choć nie należy do najstarszych miast w przeszło tysiącletnim państwie polskim, niemal od początku swego istnienie odgrywała istotą rolę w jego życiu. Najpierw stolica Księstwa Mazowieckiego, miasto, do którego zwoływano Sejm i w którym obierano królów elekcyjnych, miasto rezydencjonalne Jego Królewskiej Mości, prowincjonalny ośrodek gubernialny Kraju Nadwiślańskiego pod władzą zaborcy, wreszcie stolica niepodległej Rzeczypospolitej. Tu koncentrowało się życie polityczne, gospodarcze, intelektualne i kulturalne kraju, w którym w ciągu dwudziestu lat Drugiej Rzeczypospolitej tak wiele udało się osiągnąć. Miejsce, gdzie przez kilkaset lat egzystowali obok siebie Polacy i największa w międzywojennej Europie społeczność żydowska. W Warszawie rodziła się tradycja polskiej fotografii. Przez sto lat mistrzowie obiektywu, a także amatorzy utrwalali na kliszach obraz miasta i życie jego mieszkańców. Dzięki zdjęciom, nierzadko w cudowny sposób ocalonym przed zniszczeniem wojennym, możemy powrócić do obrazów miasta, które na zawsze zniknęło z powierzchni ziemi, aby odrodzić się jak feniks z popiołów ? jednakże już całkowicie odmienione.

Wilda ? inna niż pozostałe dzielnice Poznania.Zapraszamy na Wildę, dzielnicę Poznania, wyraźnie odmienną od pozostałych, robotniczo-przemysłową i wielkomiejską zarazem. Wilda kształtowała się przez stulecia. Przeżywała lata rozkwitu i gwałtownych upadków. Przechodziła przekształcenia własnościowe, demograficzne, gospodarcze i przestrzenne. W końcu XIX w., kiedy nastąpiło gwałtowne przyspieszenie jej rozwoju, przeobraziła się z podmiejskiej wsi w przemysłowe zaplecze Poznania. 1 kwietnia 1900 r. została włączona w granice miasta. Rynek Wildecki, główny plac dzielnicy z kościołem, gmachami użyteczności publicznej i szeregiem pięknych kamienic, dzielił ją na dwie zdecydowanie różniące się części ? reprezentacyjną, zamieszkałą przez elity społeczne i inteligencję, oraz fabryczną i proletariacką. W latach międzywojennych wypracowany został ostateczny kształt Wildy jako dzielnicy Poznania, a wybuch II wojny światowej zakończył proces jej integracji z poznańską aglomeracją.Proponujemy Państwu magiczną podróż w czasie. Warto przyjrzeć się wildeckiej architekturze, pospacerować ulicami dzielnicy, poznać mieszkańców, zobaczyć, jak rozbudowują się zakłady Cegielskiego i co słychać na miejskim stadionie, być świadkiem powstawania nowej parafii księży zmartwychwstańców czy wreszcie wybrać się na pełną atrakcji Drogę Dębińską. Jednym słowem ? poznać codzienne i niecodzienne życie Wildy w dwudziestoleciu międzywojennym.

?Miałem zamiar zacząć ten tekst o albumie Chrisa Niedenthala z przytupem i, krok po kroku, figura po figurze, parę absurdów chciałem pokazać, ale traf zdarzył, że ledwo pierwszy gest zrobiłem, opanowała mnie, wciągnęła magia jego zdjęć??? tak we wstępie do albumu pisze Jerzy Pilch. Trudno bowiem nie ulec urokowi tych obrazów ujmowanych przez fotografika w wyjątkowych kadrach. Chris Niedenthal był świadkiem historii okresu Peerelu i z niezwykłym mistrzostwem śledził ją obiektywem aparatu. Demonstracje, czołgi, zomowcy, prominenci, kilometrowe kolejki, życie codzienne ? wszystko to uwidocznione na fotografiach. ?Paradoks Niedenthala i skala jego talentu zasadza się na tym, że chcąc stworzyć galerię przedmiotowych osobliwości dawnego systemu, stworzył komiczny, dramatyczny i wyjątkowo mocny obraz życia prawdziwego. Chciał dać jakieś peerelowskie panopticum, a dał zawsze nieskończenie mocniejsze od kontekstów, zwłaszcza od kontekstów politycznych, dzieło sztuki? ? dodaje Pilch. Na 320 stronach oprócz zdjęć ukazujących polskie realia znalazły się także fotografie wykonane w Czechosłowacji, Bułgarii, NRD, Rumunii, Jugosławii, na Węgrzech i w Związku Radzieckim. Album w wersji dwujęzycznej: polsko-angielskiej.

Moje pokolenie nie miało szansy doświadczenia atmosfery starego Krzemieńca. Był on częścią tej Polski, której już nie ma. Dlatego ten album ma ogromną wartość historyczną, ale przede wszystkim niezwykłą wartość artystyczną.Zdjęcia Ludwika Gronowskiego powinny zaintrygować zarówno amatorów, jak i fotografów zawodowych, takich jak ja. Można się z nich dużo nauczyć.Ryszard Horowitz, Fotokompozytor

Kraków okresu międzywojennego, jak żadne inne miasto w Polsce, ma wyjątkowo obszerną dokumentację fotograficzną. Z wojennej pożogi ocalało bowiem niemal 200 tysięcy zdjęć z archiwum Agencji Fotograficznej „Światowid”, należącej do największego w międzywojennej Polsce koncernu medialnego Ilustrowanego Kuriera Codziennego. Dziś znajdują się one w zbiorach Narodowego Archiwum Cyfrowego i Muzeum Historycznego Miasta Krakowa. Kraków tamtych lat uwieczniali także znakomici fotograficy, tacy jak Stanisław Kolowca, Stanisław Mucha czy Adam Karaś. W niepodległość wkraczał Kraków z całym bogactwem tradycji i wielowiekowym dorobkiem kulturowym. Był duchową stolicą odrodzonego państwa. Na co dzień jednak życie toczyło się tu jak w setkach innych miast. Zapraszamy więc na gwarny Rynek Główny, na ulice, gdzie dorożki mijały się z automobilami, i do żydowskiego Kazimierza, którego dzisiaj już nie ma. Zapraszamy na uroczystości patriotyczne uświetnione paradami wojskowymi, harce Lajkonika czy barwne obchody Dni Krakowa. Znużonym proponujemy spacer po Plantach. Taki Kraków – pełen życia, a zarazem bogaty w historyczne pamiątki – utrwalono na prezentowanych w albumie fotografiach.

Wilno ? ?Ateny Polskie?, kolebka potężnej dynastii Jagiellonów, mała ojczyzna Mickiewicza, Słowackiego, Kraszewskiego, Piłsudskiego, Miłosza? Miasto nauki i sztuki, uważane za najpiękniejsze w tej części Europy, ?wsłuchane w modlitwę swych wież kościelnych?. Okolone z trzech stron wzgórzami porośniętymi lasem. Położone przy ujściu Wilejki do Wilii, w których wodach przeglądają się budowle wznoszone przez stulecia. Miasto malowniczych średniowiecznych zaułków, gdzie wysmukłe białe wieżyce i majestatyczne kopuły wyrastają ponad czerwone dachy domów. Miasto niezwykłych budowli ?wileńskiego baroku? i ?wileńskiego klasycyzmu?. Miejsce, w którym żyli obok siebie przedstawiciele wielu nacji: Polacy, Litwini, Żydzi, Białorusini, Rosjanie, Tatarzy, Karaimi, Niemcy, Włosi, wyznawcy wielu religii: katolicyzmu, prawosławia, protestantyzmu, judaizmu, islamu.W okolicach Wilna wykonano dagerotypy dające początek fotografii na ziemiach Rzeczpospolitej. Na Uniwersytecie Stefana Batorego zorganizowano pierwszą w Polsce katedrę fotografii. Fotoklub Wileński skupiał grono wybitnych mistrzów obiektywu. W Wilnie działał jeden z pierwszych amatorskich klubów filmowych. To tu narodziło się słowo ?fotografika? oznaczające fotografię artystyczną. Zawodowcy i amatorzy od lat czterdziestych XIX stulecia uwieczniali na kliszach Wilno i jego mieszkańców. Ich obrazy zapisane światłem prowadzą nas w nostalgiczną podróż do miasta przełomu XIX i XX wieku oraz dwudziestolecia międzywojennego.

Dwudziestolecie międzywojenne to ważny okres w historii Poznania, który z miasta zamkniętego w murach pruskiej twierdzy przekształca się w nowoczesną metropolię. Otwarcie w 1919 r. Uniwersytetu Poznańskiego powoduje napływ uczonych z innych regionów Polski. W krótkim czasie Poznań staje się ważnym ośrodkiem akademickim, a także artystycznym i kulturalnym. Coroczna edycja Targu Poznańskiego (od 1921 r.), a od 1925 r. Międzynarodowych Targów Poznańskich powoduje, że miasto zajmuje ważna pozycję na gospodarczej mapie Polski, umacnia ją organizacja w 1929 r. Powszechnej Wystawy Krajowej. Lata 20. przynoszą intensywny rozwój przestrzenny, Poznań się buduje i rozbudowuje, przybywa nowych domów, szkół, fabryk, obiektów użyteczności publicznej. I o tym jest ten album. O mieście, które się zmienia. I o tym, jak się zmienia

SKARBY FOTOTEKI INSTYTUTU HISTORII SZTUKI UNIWERSYTETU JAGIELLOŃSKIEGO. Tom 2 W utrwalaniu i popularyzowaniu pamięci o dawnych Kresach Wschodnich Rzeczypospolitej centralną rolę odgrywają fotografie archiwalne, bez których poznawanie tej części polskiego dziedzictwa kulturowego byłoby praktycznie niemożliwe. Fototeka Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu Jagiellońskiego przechowuje ponad dwa tysiące odbitek, ukazujących dzieła sztuki z tamtych terenów. Książka prezentuje najcenniejszy fragment tego zasobu: osiemdziesiąt fotografii powstałych w XIX wieku, mogących zatem uchodzić za „inkunabuły” polskiej fotografii dokumentacyjnej. Wśród ich autorów znalazły się nazwiska wielu wybitnych mistrzów obiektywu (m.in. Teodora Szajnoka, Józefa Czechowicza, Michała Greima i Edwarda Trzemeskiego), a zróżnicowana tematyka fotografii obejmuje widoki miast, budowle i ich wyposażenie, projekty architektoniczne, a nawet zabytki archeologiczne i wnętrza ekspozycji muzealnych.

Parowóz to przełomowy wynalazek XIX w. Dzięki niemu wygodne podróżowanie przestało być przywilejem najbogatszych i stało się dostępne dla wszystkich. W niespełna pół wieku sieć dróg żelaznych oplotła niemal wszystkie kontynenty. Świat wyraźnie się zmniejszył - podróż lądem z Paryża do Petersburga skróciła się z 20 dni w 1800 r. do około 30 godzin w 1900 roku. Kolej jednak to nie tylko pociągi mknące po szynach, lecz także inżynierowie, konstruktorzy parowozów, budowniczowie wiaduktów oraz konduktorzy i maszyniści. To również pasażerowie tłumnie zapełniający perony i przedziały wagonów wszystkich klas. Trudno już zobaczyć na własne oczy buchającą parą lokomotywę i umorusanego palacza wyglądającego przez okno parowozu. Wiele pięknych dworców zburzono, wiele torów zarosło trawą. Ten świat istnieje już tylko we wspomnieniach podróżnych i na zdjęciach w naszym albumie. A zatem proszę wsiadać, drzwi zamykać!