Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Punktem wyjścia wybitnego eseju Nadine Fresco jest osiem zdjęć ukazujących masakry Żydów na jednej z plaż w pobliżu łotewskiego miasta Lipawa. Widać na nich kobiety i dziewczęta, niekiedy nagie, zmuszane do pozowania przed śmiercią, i ciała rozstrzelanych, zsuwające się do wykopanych zawczasu dołów. Obrazy przedstawiające pierwsze prześladowania Żydów – bojkot ich przedsiębiorstw, "noc kryształową", łapanki – były publikowane w Trzeciej Rzeszy w celach propagandowych, ale robili je także – wbrew zakazom wydanym na początku masowych masakr – żołnierze i cywile, będący świadkami i uczestnikami tych zdarzeń. Nadine Fresco, opisując kilka z tych zdjęć z obiektywizmem i pozornym brakiem emocji charakterystycznym dla sztuki fotograficznej, osiąga efekt o nieprawdopodobnej sile.Świetna i wstrząsająca książka.Jan T. GrossAnalityczna precyzja wywodu Nadine Fresco odsłania niewyobrażalny, zdawałoby się, wymiar grozy. A jednak to, co "niewyobrażalne", jest przedstawione z okrutną dokładnością na fotografiach, od których nie sposób oderwać wzroku, chociaż sprawiają ból. Fresco umiejętnie prowadzi nas od płaskiej powierzchni fotografii ku głębi doświadczenia ofiar – ich poniżenia, samotności, cierpienia i śmierci. Ale autorka każe nam także myśleć o sprawcach: tych, którzy zabijają, i tych, którzy zabijanie fotografują. Fascynujący esej o poznawczych, estetycznych i moralnych dylematach fotograficznej reprezentacji Holokaustu. Fresco, tak jak Georges Didi-Huberman w znanej czytelnikowi polskiemu książce Obrazy mimo wszystko, opowiada się po stronie obrazu.Jacek Leociak...

Kontynuacja - cieszących się wielkim powodzeniem u czytelników - Fotografii, (wydanych w WL w 2002 roku). Pełne humoru, choć nie pozbawione głębszej refleksji i ironii obrazki -opowiadania znane czytelnikom Gazety Wyborczej. Bohaterami są ludzie z kręgu przyjaciół autora, śmietanka towarzyska, dysydenci, a także postaci znane z życia publicznego. Osoby pokazywane z bliska, światowe życie podpatrzone "od kuchni".W tle panorama przemian politycznych, mentalnych i obyczajowych, które dotknęły współczesnych Polaków....

Przytłumione barwy sepii, delikatne retusze, migawki ze świata, którego już nie ma - kto uległ nostalgicznemu czarowi starych fotografii, zachwyci się tą książką. Została napisana z myślą o stale powiększającym się gronie kolekcjonerów i zawiera szczegółowe omówienie technik fotograficznych, poczynając od dagerotypów aż po zdjęcia stereoskopowe, a także sposobów identyfikowania, datowania, konserwacji, przechowywania i eksponowania zdjęć. Tekst uzupełnia unikatowy materiał ilustracyjny, zaczerpnięty ze zbiorów prywatnych oraz muzeów....

Kontynuacja Fotografii i Nowych fotografii.Książka zarówno plotkarska, jak i pełna bezpretensjonalnego dowcipu. Pełne humoru, atrakcyjne lekturowo, nie pozbawione tragizmu i ironii obrazki-opowiadania pokazują z bliska, od „kuchni”, w zaskakujący sposób środowisko przyjaciół, bohemy, dysydentów. Anderman – mistrz krótkiej formy, genialny językowo – pisze z właściwą dla siebie błyskotliwością, dystansem i szczerością, które sprawiają, że każda z jego fotografii jest żywa, wielobarwna, intrygująca.Teksty publikowane na łamach „Gazety Wyborczej” w latach 2006-2010Janusz Anderman (ur. 1949) — wybitny pisarz, prozaik, publicysta, tłumacz literatury czeskiej, reżyser, autor scenariuszy filmowych, sztuk teatralnych, słuchowisk radiowych. Jest autorem m.in. legendarnej Gry na zwłokę, Całego czasu (na podstawie którego powstał film w reżyserii Janusza Morgensterna pt. Mniejsze zło). Jego prozę tłumaczono na jedenaście języków. Ostatnio zrealizował dokumentalny film o Tadeuszu Konwickim pt. Co ja tu robię. Tadeusz Konwicki (2010)....

W dwudziestoleciu międzywojennym polska awiacja przeszła od narodzin przez romantyczną i burzliwą młodość do dojrzałości, którą wyznaczało osiągnięcie wysokiej pozycji wśród ówczesnych potęg lotniczych. W 1939 roku, pod koniec krótkiego okresu pokoju, żuraw LOT-u i biało-czerwona szachownica były już solidnymi markami. Fotografie zawarte w tym albumie stanowią jedyną w swoim rodzaju dokumentację postaci, miejsc i najważniejszych wydarzeń przedwojennego lotnictwa polskiego. Warto zobaczyć, jak rozwijała się infrastruktura lotnisk – od zwykłych baraków i starych wagonów kolejowych do pięknych, nowoczesnych budynków projektowanych przez najlepszych architektów. Najważniejszymi tematami zdjęć są jednak samoloty i ludzie – maszyny pasażerskie, sportowe i wojskowe oraz mistrzowie akrobacji, asy przestworzy i zwykli turyści. Na czarno-białych obrazach zastygły ich emocje – duma, lęk, ulga i ekscytacja. Dzięki temu świat, który odszedł, żyje nadal.Zapraszamy na nostalgiczną podróż w czasy młodości polskiego lotnictwa, licząc na to, że przynajmniej część tamtych wzruszeń stanie się i Państwa udziałem....

Kresy – szczególne miejsce w naszej historii, pamięci, kulturze. Opiewane przez poetów, utrwalone na płótnach, przywoływane we wspomnieniach snutych w rodzinnym kręgu przetrwały czas, kiedy oficjalnie nie można było o nich mówić. Mają kruchy urok staroświeckiego piękna, tworzonego przez człowieka z namysłem i pieczołowitością, i zachwycająco bujną urodę daną im przez naturę.Nieistniejące od tak wielu lat, wciąż są obecne w rozmowach i sporach. Rodzą tęsknotę i sprawiają, że chce się je odwiedzić, choć nie ma ich na żadnej współczesnej mapie. Mają magiczną moc jednoczenia: sprawiają, że nieznani sobie ludzie stają się nagle bliscy, gdy odnajdą wspólne – kresowe – korzenie. Mają też potęgę budzenia demonów przeszłości. Żyją.A jakie były Kresy naprawdę? Przeglądając ten album, możemy spróbować spojrzeć na nie tak, jak widzieli je ich mieszkańcy. Zobaczyć miejsca, w których żyli, dostrzec troskę, jaką przykładali do swojego otoczenia, poznać trudy, z jakimi przyszło im się zmagać. A może nawet z zaskoczeniem odkryć, jak bardzo współczesne są niektóre z tych zupełnie przecież niewspółczesnych zdjęć....

Pełne uroku zdjęcia, na których przedwojenni fotografowie zatrzymali chwile sprzed kilkudziesięciu lat, przenoszą nas na polskie wybrzeże. Właśnie z wielkim rozmachem powstaje Gdynia – jedna z kilku największy inwestycji II Rzeczypospolitej. Ze zwykłej wioski rybackiej przeradza się na naszych oczach w ogromne miasto z nowoczesnym portem. W kolejny rejs wypływają legendarne już transatlantyki Piłsudski i Batory, unosząc na swych pokładach pasażerów spragnionych przygód. Maleńkie porty kołyszą na falach kutry czekające na połów, a obok łopocą na wietrze suszące się sieci. Rodzi się sława znanych do dziś nadmorskich miejscowości wypoczynkowych, które do świeżo wybudowanych pensjonatów przyciągają tłumy eleganckich wczasowiczów, korzystających z radością ze wszystkiego, co oferują przygotowane dla nich plaże, restauracje, deptaki, dancingi…...

Album zawiera unikalne zdjęcia, w większości publikowane po raz pierwszy w Polsce, zrobione przez mistrzów Adama Lenkiewicza, Zygmunta Goldhammera czy Marka Münza. Są na nich zarówno kościoły, cerkwie i synagogi wciąż obecne w panoramie Lwowa, jak i już nieistniejące przedwojenne kawiarnie, kina, sklepy i targi. Dostrzeżemy na nich także zwyczajnych ludzi przy codziennych zajęciach lub podczas spacerów – w cylindrach i melonikach, w gorsetach i ze zwiewnymi szalami. Dzięki urodzonej we Lwowie pisarce, dziennikarce i tłumaczce Żannie Słoniowskiej, która opatrzyła zdjęcia ciekawymi opisami, odbędziemy nastrojowy spacer ulicami przedwojennego Lwowa....

Dzielnica Praga-Południe to administracyjny twór, który nazewniczo zaciera tożsamość prastarych wsi, osad i przedmieść, położonych na południe od właściwej Pragi i historycznie mających z nią niewiele wspólnego. Szanujący się mieszkaniec tej części Warszawy nigdy nie powie, że jest z Pragi-Południe, ale z Kamionka, Grochowa, Gocławia albo Saskiej Kępy...Od momentu założenia wsi Kamion do powstania kolonii na Saskiej Kępie upłynęło co najmniej 800 lat i to najlepiej ilustruje z jak różnymi ośrodkami osadniczymi mamy do czynienia. Przez setki lat miejscowości, które formują dziś dzielnicę Warszawy, pisały własne rozdziały na kartach historii, miały różnych właścicieli i w różnym czasie były przyłączane do stolicy. Odbiło się to na ich urbanistyce i architekturze, zwyczajach społeczeństwa i jego gwarze. Owe mikroświaty w 1939 r. tworzyły mozaikę skrajnych kontrastów. Wiejskie chałupy i pola sąsiadowały z nędznymi kamieniczkami, fabrykami stojącymi przy ulicach brukowanych kocimi łbami, którymi płynęły rynsztoki, te zaś krajobrazy tuż za miedzą zmieniały się w pejzaż nasycony luksusowymi, supernowoczesnymi, tonącymi w zadbanej zieleni willami. Także mieszkający w bliskim sąsiedztwie ludzie różnili się często od siebie jak dzień od nocy. Ten album stara się nie faworyzować żadnego z rejonów dzielnicy, ukazując je – w miarę dostępności przekazów ikonograficznych – we właściwych proporcjach, czyli przywracając właściwą rangę Kamionka i Grochowa, które w dotychczasowych publikacjach pozostawały w cieniu eleganckiej Saskiej Kępy. Wiele faktów przywołanych we wstępnym rozdziale i w opisach zdjęć to nowe, wcześniej nigdzie niepublikowane ustalenia....

John Berger, urodzony w Londynie w roku 1926, pisarz, autor scenariuszy, reportaży i krytyk sztuki. Do jego dorobku pisarskiego należą między innymi O patrzeniu, The Success and Failure of Picasso, Śposoby widzenia oraz nagrodzona Booker Prize powieść G. Autor mieszka i pracuje w małej wiejskiej osadzie we Francji. Środowisko to stanowi scenerię cyklu powieściowego Pig Earth....

Ulice ogarniętego stanem wojennym miasta mieszkanie samobójcy szpital psychiatryczny więzienie strony fikcyjnych gazet obóz ostatnich Europejczyków Wszędzie tam dotarł z kamerą fotograficzną Zbigniew Libera. 169 fotografii zebranych po raz pierwszy w jednym tomie to efekt bezkompromisowej 30-letniej wędrówki artysty po zgliszczach nowoczesnej cywilizacji....

Moje pokolenie nie miało szansy doświadczenia atmosfery starego Krzemieńca. Był on częścią tej Polski, której już nie ma. Dlatego ten album ma ogromną wartość historyczną, ale przede wszystkim niezwykłą wartość artystyczną.Zdjęcia Ludwika Gronowskiego powinny zaintrygować zarówno amatorów, jak i fotografów zawodowych, takich jak ja. Można się z nich dużo nauczyć.Ryszard Horowitz, Fotokompozytor...

Fotoreporterzy musieli oddawać do cenzury wszystkie zdjęcia i to ona decydowała, które zostaną opublikowane. Negatywy niecenzuralne wycinano z klisz i przekazywano do osobnego archiwum. Czasami retuszowano. Kiedyś polecono, aby do zdjęcia przedstawiającego Chruszczowa w kapeluszu na głowie z Cyrankiewiczem bez kapelusza dorysować polskiemu premierowi kapelusz. I tak Cyrankiewicz ukazał się w gazetach z dwoma kapeluszami, jednym w ręku, a drugim na głowie.Tutaj - na okładce - niecenzuralne zdjęcie wpijania się w usta Breżniewa przez Gierka podczas obrad Układu Warszawskiego, 1974 rok......

SKARBY FOTOTEKI INSTYTUTU HISTORII SZTUKI UNIWERSYTETU JAGIELLOŃSKIEGO. Tom 2 W utrwalaniu i popularyzowaniu pamięci o dawnych Kresach Wschodnich Rzeczypospolitej centralną rolę odgrywają fotografie archiwalne, bez których poznawanie tej części polskiego dziedzictwa kulturowego byłoby praktycznie niemożliwe. Fototeka Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu Jagiellońskiego przechowuje ponad dwa tysiące odbitek, ukazujących dzieła sztuki z tamtych terenów. Książka prezentuje najcenniejszy fragment tego zasobu: osiemdziesiąt fotografii powstałych w XIX wieku, mogących zatem uchodzić za „inkunabuły” polskiej fotografii dokumentacyjnej. Wśród ich autorów znalazły się nazwiska wielu wybitnych mistrzów obiektywu (m.in. Teodora Szajnoka, Józefa Czechowicza, Michała Greima i Edwarda Trzemeskiego), a zróżnicowana tematyka fotografii obejmuje widoki miast, budowle i ich wyposażenie, projekty architektoniczne, a nawet zabytki archeologiczne i wnętrza ekspozycji muzealnych....

Bielany mają różne oblicza. Są światem gazowych latarni, wspaniałych parków i ogrodów, nowoczesnych osiedli mieszkaniowych i willi, młocińskiego kompleksu pałacowego i okolicznych dworków, dwustuletnich stawów, wiekowych kapliczek i kościółka na Wawrzyszewie, a także reliktów romantycznego założenia wodnego na Kaskadzie.W dzielnicy tej, gdzie mieszają się akcenty wielkomiejskie, podmiejskie i zupełnie wiejskie, są też tereny zdegradowane przez przemysł i infrastrukturę. Ale jej rdzeniem są Stare Bielany, które należą do najpiękniejszych zakątków Warszawy – kipiące zielenią, harmonijnie zabudowane, łączące tradycję z elegancką nowoczesnością. Można w ich obrębie odnaleźć rozmaite mikroświaty: Lasu Bielańskiego z wiekowymi dębami i bezcennym, pokamedulskim eremem, Akademii Wychowania Fizycznego o fascynującej przedwojennej architekturze, dworkowej kolonii Zdobycz Robotnicza, od której w latach dwudziestych zaczęła się miejska kariera Bielan, czy socrealistycznych osiedli z umiarem wpasowanych między stare kamienice i domki. W albumie pokazujemy również Marymont, który do czasu przebicia Trasy Armii Krajowej tworzył wraz z Kaskadą i Rudą egzotyczną enklawę między Bielanami a Żoliborzem, a dziś jest częścią tej drugiej dzielnicy. Był to świat drewnianych domostw i dacz, koślawych kamieniczek, niebrukowanych uliczek, wiecznie mrocznych zaułków, małych fabryczek i miniaturowych sklepików. Jeszcze jedna warszawska Atlantyda, która znikła bez śladu....

Parowóz to przełomowy wynalazek XIX w. Dzięki niemu wygodne podróżowanie przestało być przywilejem najbogatszych i stało się dostępne dla wszystkich. W niespełna pół wieku sieć dróg żelaznych oplotła niemal wszystkie kontynenty. Świat wyraźnie się zmniejszył – podróż lądem z Paryża do Petersburga skróciła się z 20 dni w 1800 r. do około 30 godzin w 1900 roku. Kolej jednak to nie tylko pociągi mknące po szynach, lecz także inżynierowie, konstruktorzy parowozów, budowniczowie wiaduktów oraz konduktorzy i maszyniści. To również pasażerowie tłumnie zapełniający perony i przedziały wagonów wszystkich klas.Trudno już zobaczyć na własne oczy buchającą parą lokomotywę i umorusanego palacza wyglądającego przez okno parowozu. Wiele pięknych dworców zburzono, wiele torów zarosło trawą. Ten świat istnieje już tylko we wspomnieniach podróżnych i na zdjęciach w naszym albumie.A zatem proszę wsiadać, drzwi zamykać!...

Album, który powstał we współpracy z Muzeum Historii Fotografii w Krakowie, to zbiór archiwalnych fotografii, na których odnajdujemy znajome, ale jednak odmienne oblicze królewskiego Krakowa. Z pożółkłych niekiedy zdjęć spoglądają na nas twarze mieszkańców miasta, ludzi przybyłych na targ, wędrujemy po krakowskich ulicach, po Rynku Głównym, gdzie jeździły tramwaje i piętrowe autobusy. Oglądamy miejsca, których już nie ma - jak Cypel Dębnicki z willą Rożnowskich, jesteśmy świadkami historycznych wydarzeń. Prace znanych fotografików, często związanych ściśle z Krakowem, są nie tylko obrazem historii miasta, ale też świadectwem rozwoju techniki fotograficznej, o czym pisze we wprowadzeniu do albumu Magdalena Skrejko. Dzieje "Krakowa z dawnych lat" przybliża tekst prof. Jacka Purchli....

Żoliborz - ktoś pewnie powie, że to jedna z kilku dzielnic Warszawy nie różniąca się specjalnie od pozostałej części miasta. Jednak dla wielu jest ona miejscem niezwykłym i magicznym. Swoją niepowtarzalność zawdzięcza szczególnemu miejscu na mapie stolicy, historii, która nie była dla niej zbyt łaskawa, i ludziom, którzy tu mieszkali i mieszkają. Spacerując po Żoliborzu, nieustannie odkrywamy go na nowo. Chociaż wielokrotnie przemierzamy te same uliczki i place, wciąż znajdujemy coraz to nowe miejsca, do których chcemy wracać. Żoliborz w okresie międzywojennym to nie tylko nowoczesne bloki, budynki wielorodzinne i wille, ale też magiczne zakątki: uliczki, parki, kościoły, place. Uwiecznione na kliszy fotograficznej zachowały się w pamięci wielu osób i stanowią świadectwo przeszłości tej niezwykle dynamicznie rozwijającej się dzielnicy. W albumie zamieszczono ponad osiemdziesiąt nowych fotografii Żoliborza, a wiele z nich publikowanych jest po raz pierwszy. Bogaty zasób zdjęć i ich różnorodne źródła sprawiły, że w tym wydaniu książki znalazły się fotografie niezamieszczone w poprzednim tomie. Zapraszamy na spacer po dzielnicy, którą uważano przed wojną za jedną z najpiękniejszych dzielnic nowoczesnej Warszawy....

Wilno – „Ateny Polskie”, kolebka potężnej dynastii Jagiellonów, mała ojczyzna Mickiewicza, Słowackiego, Kraszewskiego, Piłsudskiego, Miłosza… Miasto nauki i sztuki, uważane za najpiękniejsze w tej części Europy, „wsłuchane w modlitwę swych wież kościelnych”. Okolone z trzech stron wzgórzami porośniętymi lasem. Położone przy ujściu Wilejki do Wilii, w których wodach przeglądają się budowle wznoszone przez stulecia. Miasto malowniczych średniowiecznych zaułków, gdzie wysmukłe białe wieżyce i majestatyczne kopuły wyrastają ponad czerwone dachy domów. Miasto niezwykłych budowli „wileńskiego baroku” i „wileńskiego klasycyzmu”. Miejsce, w którym żyli obok siebie przedstawiciele wielu nacji: Polacy, Litwini, Żydzi, Białorusini, Rosjanie, Tatarzy, Karaimi, Niemcy, Włosi, wyznawcy wielu religii: katolicyzmu, prawosławia, protestantyzmu, judaizmu, islamu.W okolicach Wilna wykonano dagerotypy dające początek fotografii na ziemiach Rzeczpospolitej. Na Uniwersytecie Stefana Batorego zorganizowano pierwszą w Polsce katedrę fotografii. Fotoklub Wileński skupiał grono wybitnych mistrzów obiektywu. W Wilnie działał jeden z pierwszych amatorskich klubów filmowych. To tu narodziło się słowo „fotografika” oznaczające fotografię artystyczną. Zawodowcy i amatorzy od lat czterdziestych XIX stulecia uwieczniali na kliszach Wilno i jego mieszkańców. Ich obrazy zapisane światłem prowadzą nas w nostalgiczną podróż do miasta przełomu XIX i XX wieku oraz dwudziestolecia międzywojennego....

Wilda – inna niż pozostałe dzielnice Poznania.Zapraszamy na Wildę, dzielnicę Poznania, wyraźnie odmienną od pozostałych, robotniczo-przemysłową i wielkomiejską zarazem. Wilda kształtowała się przez stulecia. Przeżywała lata rozkwitu i gwałtownych upadków. Przechodziła przekształcenia własnościowe, demograficzne, gospodarcze i przestrzenne. W końcu XIX w., kiedy nastąpiło gwałtowne przyspieszenie jej rozwoju, przeobraziła się z podmiejskiej wsi w przemysłowe zaplecze Poznania. 1 kwietnia 1900 r. została włączona w granice miasta. Rynek Wildecki, główny plac dzielnicy z kościołem, gmachami użyteczności publicznej i szeregiem pięknych kamienic, dzielił ją na dwie zdecydowanie różniące się części – reprezentacyjną, zamieszkałą przez elity społeczne i inteligencję, oraz fabryczną i proletariacką. W latach międzywojennych wypracowany został ostateczny kształt Wildy jako dzielnicy Poznania, a wybuch II wojny światowej zakończył proces jej integracji z poznańską aglomeracją.Proponujemy Państwu magiczną podróż w czasie. Warto przyjrzeć się wildeckiej architekturze, pospacerować ulicami dzielnicy, poznać mieszkańców, zobaczyć, jak rozbudowują się zakłady Cegielskiego i co słychać na miejskim stadionie, być świadkiem powstawania nowej parafii księży zmartwychwstańców czy wreszcie wybrać się na pełną atrakcji Drogę Dębińską. Jednym słowem – poznać codzienne i niecodzienne życie Wildy w dwudziestoleciu międzywojennym....