Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Kiedy 1 lutego 2003 roku statek kosmiczny Columbia rozpoczął manewr schodzenia z orbity wszystko wskazywało na to, że będzie to lot rutynowy. Tak jak pozostałe 111 lotów, które odbyły się począwszy od roku 1981. Przy przechodzeniu przez warstwę atmosfery pojawiły się jednak problemy, które doprowadziły później do zniszczenia Columbii i śmierci wszystkich z siedmiu astronautów (w tym pierwszego z Izraela) znajdujących się na pokładzie. Co się stało? Dlaczego Columbia nie powróciła ze swojej ostatniej misji? Czy istniała szansa, by ocalić astronautów? Odpowiedzi na te i wiele innych pytań znajdziecie w tej książce.

Punktem wyjścia wybitnego eseju Nadine Fresco jest osiem zdjęć ukazujących masakry Żydów na jednej z plaż w pobliżu łotewskiego miasta Lipawa. Widać na nich kobiety i dziewczęta, niekiedy nagie, zmuszane do pozowania przed śmiercią, i ciała rozstrzelanych, zsuwające się do wykopanych zawczasu dołów. Obrazy przedstawiające pierwsze prześladowania Żydów ? bojkot ich przedsiębiorstw, "noc kryształową", łapanki ? były publikowane w Trzeciej Rzeszy w celach propagandowych, ale robili je także ? wbrew zakazom wydanym na początku masowych masakr ? żołnierze i cywile, będący świadkami i uczestnikami tych zdarzeń. Nadine Fresco, opisując kilka z tych zdjęć z obiektywizmem i pozornym brakiem emocji charakterystycznym dla sztuki fotograficznej, osiąga efekt o nieprawdopodobnej sile.Świetna i wstrząsająca książka.Jan T. GrossAnalityczna precyzja wywodu Nadine Fresco odsłania niewyobrażalny, zdawałoby się, wymiar grozy. A jednak to, co "niewyobrażalne", jest przedstawione z okrutną dokładnością na fotografiach, od których nie sposób oderwać wzroku, chociaż sprawiają ból. Fresco umiejętnie prowadzi nas od płaskiej powierzchni fotografii ku głębi doświadczenia ofiar ? ich poniżenia, samotności, cierpienia i śmierci. Ale autorka każe nam także myśleć o sprawcach: tych, którzy zabijają, i tych, którzy zabijanie fotografują. Fascynujący esej o poznawczych, estetycznych i moralnych dylematach fotograficznej reprezentacji Holokaustu. Fresco, tak jak Georges Didi-Huberman w znanej czytelnikowi polskiemu książce Obrazy mimo wszystko, opowiada się po stronie obrazu.Jacek Leociak

Niniejszą pozycję przygotowaliśmy z myślą o osobach, które przygotowują się do egzaminu maturalnego z geografii. Książka składa się z zestawów zadań ułożonych na podstawie materiałów żródłowych : map turystycznych, fotografii, tekstów żródłowych i tabel statystycznych.

Dzielnica Praga-Południe to administracyjny twór, który nazewniczo zaciera tożsamość prastarych wsi, osad i przedmieść, położonych na południe od właściwej Pragi i historycznie mających z nią niewiele wspólnego. Szanujący się mieszkaniec tej części Warszawy nigdy nie powie, że jest z Pragi-Południe, ale z Kamionka, Grochowa, Gocławia albo Saskiej Kępy...Od momentu założenia wsi Kamion do powstania kolonii na Saskiej Kępie upłynęło co najmniej 800 lat i to najlepiej ilustruje z jak różnymi ośrodkami osadniczymi mamy do czynienia. Przez setki lat miejscowości, które formują dziś dzielnicę Warszawy, pisały własne rozdziały na kartach historii, miały różnych właścicieli i w różnym czasie były przyłączane do stolicy. Odbiło się to na ich urbanistyce i architekturze, zwyczajach społeczeństwa i jego gwarze. Owe mikroświaty w 1939 r. tworzyły mozaikę skrajnych kontrastów. Wiejskie chałupy i pola sąsiadowały z nędznymi kamieniczkami, fabrykami stojącymi przy ulicach brukowanych kocimi łbami, którymi płynęły rynsztoki, te zaś krajobrazy tuż za miedzą zmieniały się w pejzaż nasycony luksusowymi, supernowoczesnymi, tonącymi w zadbanej zieleni willami. Także mieszkający w bliskim sąsiedztwie ludzie różnili się często od siebie jak dzień od nocy. Ten album stara się nie faworyzować żadnego z rejonów dzielnicy, ukazując je ? w miarę dostępności przekazów ikonograficznych ? we właściwych proporcjach, czyli przywracając właściwą rangę Kamionka i Grochowa, które w dotychczasowych publikacjach pozostawały w cieniu eleganckiej Saskiej Kępy. Wiele faktów przywołanych we wstępnym rozdziale i w opisach zdjęć to nowe, wcześniej nigdzie niepublikowane ustalenia.

Przedwojenny Kazimierz był wyjątkową dzielnicą Krakowa. Na początku stanowił samodzielne miasto, w którym obok siebie mieszkali przedstawiciele dwóch religii i dwóch narodów: Polacy i Żydzi. Obok siebie stały kościoły i synagogi, na targach handlował i stary Żyd, i krakowska przekupka, w żydowskich sklepach kupowali Polacy, a w polskich Żydzi. I choć czasem dochodziło do mniejszych lub większych niesnasek, życie toczyło się zwyczajnym rytmem, wyznaczanym pracą, odpoczynkiem i odrębnymi nakazami religijnymi. Ten album zabiera nas w czasy przedwojennego Kazimierza. Zdjęcia pochodzące ze zbiorów Muzeum Historycznego Miasta Krakowa oraz Narodowego Archiwum Cyfrowego pokazują jego zabytki, a także codzienne życie mieszkających tam Żydów i chrześcijan. Widzimy ich jak pracują, robią zakupy, spacerują, modlą się i świętują.

Ulice ogarniętego stanem wojennym miasta mieszkanie samobójcy szpital psychiatryczny więzienie strony fikcyjnych gazet obóz ostatnich Europejczyków Wszędzie tam dotarł z kamerą fotograficzną Zbigniew Libera. 169 fotografii zebranych po raz pierwszy w jednym tomie to efekt bezkompromisowej 30-letniej wędrówki artysty po zgliszczach nowoczesnej cywilizacji.

Przytłumione barwy sepii, delikatne retusze, migawki ze świata, którego już nie ma - kto uległ nostalgicznemu czarowi starych fotografii, zachwyci się tą książką. Została napisana z myślą o stale powiększającym się gronie kolekcjonerów i zawiera szczegółowe omówienie technik fotograficznych, poczynając od dagerotypów aż po zdjęcia stereoskopowe, a także sposobów identyfikowania, datowania, konserwacji, przechowywania i eksponowania zdjęć. Tekst uzupełnia unikatowy materiał ilustracyjny, zaczerpnięty ze zbiorów prywatnych oraz muzeów.

Kresy ? szczególne miejsce w naszej historii, pamięci, kulturze. Opiewane przez poetów, utrwalone na płótnach, przywoływane we wspomnieniach snutych w rodzinnym kręgu przetrwały czas, kiedy oficjalnie nie można było o nich mówić. Mają kruchy urok staroświeckiego piękna, tworzonego przez człowieka z namysłem i pieczołowitością, i zachwycająco bujną urodę daną im przez naturę.Nieistniejące od tak wielu lat, wciąż są obecne w rozmowach i sporach. Rodzą tęsknotę i sprawiają, że chce się je odwiedzić, choć nie ma ich na żadnej współczesnej mapie. Mają magiczną moc jednoczenia: sprawiają, że nieznani sobie ludzie stają się nagle bliscy, gdy odnajdą wspólne ? kresowe ? korzenie. Mają też potęgę budzenia demonów przeszłości. Żyją.A jakie były Kresy naprawdę? Przeglądając ten album, możemy spróbować spojrzeć na nie tak, jak widzieli je ich mieszkańcy. Zobaczyć miejsca, w których żyli, dostrzec troskę, jaką przykładali do swojego otoczenia, poznać trudy, z jakimi przyszło im się zmagać. A może nawet z zaskoczeniem odkryć, jak bardzo współczesne są niektóre z tych zupełnie przecież niewspółczesnych zdjęć.

Kontynuacja Fotografii i Nowych fotografii.Książka zarówno plotkarska, jak i pełna bezpretensjonalnego dowcipu. Pełne humoru, atrakcyjne lekturowo, nie pozbawione tragizmu i ironii obrazki-opowiadania pokazują z bliska, od ?kuchni?, w zaskakujący sposób środowisko przyjaciół, bohemy, dysydentów. Anderman ? mistrz krótkiej formy, genialny językowo ? pisze z właściwą dla siebie błyskotliwością, dystansem i szczerością, które sprawiają, że każda z jego fotografii jest żywa, wielobarwna, intrygująca.Teksty publikowane na łamach ?Gazety Wyborczej? w latach 2006-2010Janusz Anderman (ur. 1949) ? wybitny pisarz, prozaik, publicysta, tłumacz literatury czeskiej, reżyser, autor scenariuszy filmowych, sztuk teatralnych, słuchowisk radiowych. Jest autorem m.in. legendarnej Gry na zwłokę, Całego czasu (na podstawie którego powstał film w reżyserii Janusza Morgensterna pt. Mniejsze zło). Jego prozę tłumaczono na jedenaście języków. Ostatnio zrealizował dokumentalny film o Tadeuszu Konwickim pt. Co ja tu robię. Tadeusz Konwicki (2010).

Fotoreporterzy musieli oddawać do cenzury wszystkie zdjęcia i to ona decydowała, które zostaną opublikowane. Negatywy niecenzuralne wycinano z klisz i przekazywano do osobnego archiwum. Czasami retuszowano. Kiedyś polecono, aby do zdjęcia przedstawiającego Chruszczowa w kapeluszu na głowie z Cyrankiewiczem bez kapelusza dorysować polskiemu premierowi kapelusz. I tak Cyrankiewicz ukazał się w gazetach z dwoma kapeluszami, jednym w ręku, a drugim na głowie.Tutaj - na okładce - niecenzuralne zdjęcie wpijania się w usta Breżniewa przez Gierka podczas obrad Układu Warszawskiego, 1974 rok...

Poznaj tajemnice ekspertów i twórz zachwycające fotografie Jak na portrecie uchwycić osobowość modela? Jak skomponować i sfotografować martwą naturę? Jak czerpać inspirację z codzienności? Fotografowanie jest sztuką, a dobra fotografia to suma rzetelnej wiedzy technicznej, talentu i umiejętności obserwacji. Jeśli chcesz zostać prawdziwym artystą w tej dziedzinie, zobacz i poczytaj, jak robią to doświadczeni eksperci. A potem wykorzystaj ich rady oraz informacje zawarte w tym podręczniku i dołącz do elitarnego grona artystów-fotografików. Książka "Inspirujące fotografie. Warsztaty fotograficzne" stanowi niezwykły przewodnik po zachwycającej Krainie Fotografii. Przedstawiono tu ponad dwieście wspaniałych zdjęć, opatrzonych autorskim komentarzem, odnoszącym się do tego, w jakich okolicznościach i w jaki sposób zostały one zrobione. Dzięki tym fotografiom i opowieściom ich twórców, ale także opisom potrzebnego sprzętu, danym i parametrom technicznym, z łatwością zrozumiesz, na czym polega proces tworzenia dobrego zdjęcia. Nauczysz się fotografować krajobrazy, zwierzęta i architekturę, zrobisz wspaniałe portrety i bez obaw zmierzysz się z fotografią dynamiczną. Krajobrazy, widoki i zdjęcia z podróży Zdjęcia zwierząt i przyrody Portrety i ciało ludzkie Fotografie dynamiczne Zdjęcia nocne o niskim stopniu naświetlenia Architektura i miasto Zdjęcia roślin Zbliżenia Martwa natura Patrz i ucz się od najlepszych artystów-fotografików!

Bielany mają różne oblicza. Są światem gazowych latarni, wspaniałych parków i ogrodów, nowoczesnych osiedli mieszkaniowych i willi, młocińskiego kompleksu pałacowego i okolicznych dworków, dwustuletnich stawów, wiekowych kapliczek i kościółka na Wawrzyszewie, a także reliktów romantycznego założenia wodnego na Kaskadzie.W dzielnicy tej, gdzie mieszają się akcenty wielkomiejskie, podmiejskie i zupełnie wiejskie, są też tereny zdegradowane przez przemysł i infrastrukturę. Ale jej rdzeniem są Stare Bielany, które należą do najpiękniejszych zakątków Warszawy ? kipiące zielenią, harmonijnie zabudowane, łączące tradycję z elegancką nowoczesnością. Można w ich obrębie odnaleźć rozmaite mikroświaty: Lasu Bielańskiego z wiekowymi dębami i bezcennym, pokamedulskim eremem, Akademii Wychowania Fizycznego o fascynującej przedwojennej architekturze, dworkowej kolonii Zdobycz Robotnicza, od której w latach dwudziestych zaczęła się miejska kariera Bielan, czy socrealistycznych osiedli z umiarem wpasowanych między stare kamienice i domki. W albumie pokazujemy również Marymont, który do czasu przebicia Trasy Armii Krajowej tworzył wraz z Kaskadą i Rudą egzotyczną enklawę między Bielanami a Żoliborzem, a dziś jest częścią tej drugiej dzielnicy. Był to świat drewnianych domostw i dacz, koślawych kamieniczek, niebrukowanych uliczek, wiecznie mrocznych zaułków, małych fabryczek i miniaturowych sklepików. Jeszcze jedna warszawska Atlantyda, która znikła bez śladu.

Każdy ma swoją sentymentalną mapę Ochoty, dla każdego ważne są inne zakątki tej dzielnicy. Dla jednych niezwykły urok mają uliczki Starej Ochoty i wąski wąwóz ulicy Langiewicza. Drudzy dostrzegają magiczny klimat zielonej ulicy Filtrowej i rozgrzanego upałem muru Filtrów. Innych uwodzi majestatyczna bryła kościoła św. Jakuba. A jeszcze inni zanurzają się w wyjątkowo mocny i niespotykany gdzie indziej w Warszawie zapach bzów i jaśminów na Kolonii Staszica.Warszawską Ochotę ukształtowało tak naprawdę dwudziestolecie międzywojenne ? modna wówczas i szlachetna idea miast ogrodów Ebenezera Howarda, styl dworkowy, obecny w architekturze polskiej tuż po odzyskaniu niepodległości, ekspansja modernizmu lat 30. Charakter tamtych lat, pomimo licznych zniszczeń wojennych, w dużym stopniu dzielnica zachowała do dziś. Oglądajmy zdjęcia przedwojennej Ochoty sercem, wspomnieniem, wierszem? Podziwiajmy zatrzymane w kadrze to, co ważne. Patrzmy na nią teraz

Album przedstawia historię życia i osiągnięć chłopaka z miejscowości Tupelo w stanie Missisipi, od zarania kariery na początku lat 50. zeszłego stulecia po przedwczesną śmierć w 1977 roku. Na ponad 400 niezwykłych fotografiach udokumentowano wydarzenia z życia prywatnego i artystycznego: pierwsze koncerty, filmy, czas służby wojskowej, małżeństwo z Priscillą oraz narodziny córki Lisy Marii, powrót na listy przebojów i szczyt popularności Elvisa w latach 70. XX wieku, a w końcu zmierz kariery i stopniowe pogarszanie się stanu zdrowia.

Wszystko zaczęło się w momencie, kiedy obiecujący młody piłkarz o imieniu Toru uległ wypadkowi. Nie był to jednak zwykły wypadek, gdyż nasz młody zawodnik doznał nieznacznej, aczkolwiek uniemożliwiającej mu dalszą karierę piłkarską kontuzji, podczas ratowania swej szkolnej koleżanki. Po tym wypadku Toru popadł w stan totalnej stagnacji i niezadowolenia. Wraz z niemożnością uprawiania ukochanego sportu, stał się osobą zgorzkniałą, złośliwą i przekonaną o własnej bezużyteczności. Chcąc się jakoś ratować, postanowił poszukać innego hobby, które byłoby w stanie pochłonąć go tak bardzo, jak piłka nożna. Wybór padł na fotografikę. Zagubiony w swoim rozczarowaniu nie dostrzega wysiłków swej dawnej koleżanki, która nadal zakochana w nim bez reszty, stara się jakoś - niestety bezskutecznie - do niego dotrzeć i okazać mu swoje względy. I pewnie historia ta skończyłaby się dramatycznie, gdyby nie pewien przypadek, który okaże się dla Toru swoistą terapią erotyczną... Renzu (ang. lens - soczewka) to w miarę standardowy animowany film erotyczny, jakich w Japonii produkuje się całą masę. Japonia jest największym tego typu rynkiem na świecie. Renzu nie jest może pozycją wybitną, ale z pewnością odpowiednią dla każdego, kto jeszcze nie miał okazji zetknąć się z tego typu produkcjami. To anime nadaje się w sam raz jako wprowadzenie do bardzo różnorodnego świata japońskiej erotyki, z którą to Anime Gate również zamierza zapoznać polskich widzów.

SKARBY FOTOTEKI INSTYTUTU HISTORII SZTUKI UNIWERSYTETU JAGIELLOŃSKIEGO. Tom 2 W utrwalaniu i popularyzowaniu pamięci o dawnych Kresach Wschodnich Rzeczypospolitej centralną rolę odgrywają fotografie archiwalne, bez których poznawanie tej części polskiego dziedzictwa kulturowego byłoby praktycznie niemożliwe. Fototeka Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu Jagiellońskiego przechowuje ponad dwa tysiące odbitek, ukazujących dzieła sztuki z tamtych terenów. Książka prezentuje najcenniejszy fragment tego zasobu: osiemdziesiąt fotografii powstałych w XIX wieku, mogących zatem uchodzić za ?inkunabuły? polskiej fotografii dokumentacyjnej. Wśród ich autorów znalazły się nazwiska wielu wybitnych mistrzów obiektywu (m.in. Teodora Szajnoka, Józefa Czechowicza, Michała Greima i Edwarda Trzemeskiego), a zróżnicowana tematyka fotografii obejmuje widoki miast, budowle i ich wyposażenie, projekty architektoniczne, a nawet zabytki archeologiczne i wnętrza ekspozycji muzealnych.

Album zawiera unikalne zdjęcia, w większości publikowane po raz pierwszy w Polsce, zrobione przez mistrzów Adama Lenkiewicza, Zygmunta Goldhammera czy Marka Münza. Są na nich zarówno kościoły, cerkwie i synagogi wciąż obecne w panoramie Lwowa, jak i już nieistniejące przedwojenne kawiarnie, kina, sklepy i targi. Dostrzeżemy na nich także zwyczajnych ludzi przy codziennych zajęciach lub podczas spacerów ? w cylindrach i melonikach, w gorsetach i ze zwiewnymi szalami. Dzięki urodzonej we Lwowie pisarce, dziennikarce i tłumaczce Żannie Słoniowskiej, która opatrzyła zdjęcia ciekawymi opisami, odbędziemy nastrojowy spacer ulicami przedwojennego Lwowa.

Szacuje się, że w 1939 roku na ziemiach Rzeczypospolitej istniało ponad dwadzieścia tysięcy dworów i pałaców. Pięćdziesiąt lat później było ich zaledwie dwieście, a i one z reguły przedstawiały widok godny pożałowania. Ogromna ilość siedzib rodowych znalazła się na ziemiach ?skąd zabrano Polskę?, gdzie ich los dopełniał się szybciej i tragiczniej. A jednak dwór przetrwał ? głównie w kulturze, tradycji i literaturze. W albumie znajdziemy zarówno świadectwa dawnej świetności dworów polskich, jak i interesujące historie i anegdoty związane z poszczególnymi miejscami i ich właścicielami.

Wystarczyło kilka kilometrów za kierownicą samochodu lub motocykla, aby zrozumieć, że ów pojazd to nie bezduszna maszyna i zwykły środek transportu, ale wehikuł, który pozwala zrealizować marzenia o ściganiu się z wiatrem. Czy takie emocje wywoływały u naszych dziadków szalone rajdy, ekscytujące wyprawy turystyczne, niedzielne przejażdżki i codzienna jazda samochodem bądź motocyklem? Spróbujemy znaleźć odpowiedź na to pytanie, oglądając archiwalne fotografie zamieszczone w tym albumie. Utrwalano na nich nie tylko pojazdy, lecz także ludzi ? w strojach z tamtej epoki; w miejscach, które przeszły do historii i przetrwały dziś tylko na zdjęciach. Zatrzymane w kadrze ulotne chwile, pełne pasji, radości, ryzyka i brawury, przybliżą nam świat ówczesnych miłośników pojazdów dwu- i czterokołowych.Dlaczego to jest takie ciekawe? Bo my dziś czujemy to samo?Zapraszamy zatem w sentymentalną podróż ? na siodełku Harleya-Davidsona, rodzimego Sokoła lub za kierownicą legendarnego Bugatti, popularnego Polskiego Fiata czy zmontowanego w Polsce Chevroleta.

Żoliborz - ktoś pewnie powie, że to jedna z kilku dzielnic Warszawy nie różniąca się specjalnie od pozostałej części miasta. Jednak dla wielu jest ona miejscem niezwykłym i magicznym. Swoją niepowtarzalność zawdzięcza szczególnemu miejscu na mapie stolicy, historii, która nie była dla niej zbyt łaskawa, i ludziom, którzy tu mieszkali i mieszkają. Spacerując po Żoliborzu, nieustannie odkrywamy go na nowo. Chociaż wielokrotnie przemierzamy te same uliczki i place, wciąż znajdujemy coraz to nowe miejsca, do których chcemy wracać. Żoliborz w okresie międzywojennym to nie tylko nowoczesne bloki, budynki wielorodzinne i wille, ale też magiczne zakątki: uliczki, parki, kościoły, place. Uwiecznione na kliszy fotograficznej zachowały się w pamięci wielu osób i stanowią świadectwo przeszłości tej niezwykle dynamicznie rozwijającej się dzielnicy. W albumie zamieszczono ponad osiemdziesiąt nowych fotografii Żoliborza, a wiele z nich publikowanych jest po raz pierwszy. Bogaty zasób zdjęć i ich różnorodne źródła sprawiły, że w tym wydaniu książki znalazły się fotografie niezamieszczone w poprzednim tomie. Zapraszamy na spacer po dzielnicy, którą uważano przed wojną za jedną z najpiękniejszych dzielnic nowoczesnej Warszawy.