Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Maciej Kosycarz, Fot. Kosycarz zdjęcia zwykłe i niezwykłe, 2006: Tuż po II wojnie w 1945 roku Zbigniew Kosycarz przyjechał na Wybrzeże i zrobił tutaj pierwsze zdjęcia. W grudniu tego roku ukaże się zapowiadany, a przez wielu oczekiwany album obejmujący część jego dorobku fotograficznego. Ten album "Fot. Kosycarz ?zdjęcia zwykłe i niezwykłe" to ponad 60 lat historii na zdjęciach ojca i syna, czyli Zbigniewa i Macieja Kosycarzy. Historii związanej z Gdańskiem, Gdynią, Sopotem i Pomorzem. Fotografie pokazują nie tylko wielkie i znane wydarzenia, ale głównie życie codzienne ludzi, ich stroje, zabawę, pracę, a także miejsca, które tak się zmieniły w ciągu lat, że gdyby nie podpisy pod zdjęciami, to trudno byłoby je rozpoznać. Wiele fotografii ogląda się z uśmiechem na twarzy, ale nie brakuje też takich wywołujących zadumę. Na pewno sporo sytuacji i zdarzeń przedstawionych na stronach tego albumu jest częścią naszych wspomnień z minionych lat.

Ten tom niezwykłych zwykłych zdjęć trafia do rąk Czytelników w szczególnym momencie: 12 stycznia 2010 roku minie piętnaście lat od śmierci Zbigniewa Kosycarza. Czas szczególny, bo to i okrągła rocznica, i niemała, i ciągle jeszcze zaskakująca: przecież to nie jest piętnaście lat nieobecności Zbyszka, bo stale z nami jest przez swoje zdjęcia wciąż na nowo reprodukowane nie tylko na kartach tych albumów.

Tuż po II wojnie w 1945 roku Zbigniew Kosycarz przyjechał na Wybrzeże i zrobił tutaj pierwsze zdjęcia. W grudniu tego roku ukaże się zapowiadany, a przez wielu oczekiwany album obejmujący część jego dorobku fotograficznego. Ten album "Fot. Kosycarz -niezwykłe zwykłe zdjęcia" to ponad 60 lat historii na zdjęciach ojca i syna, czyli Zbigniewa i Macieja Kosycarzy. Historii związanej z Gdańskiem, Gdynią, Sopotem i Pomorzem. Fotografie pokazują nie tylko wielkie i znane wydarzenia, ale głównie życie codzienne ludzi, ich stroje, zabawę, pracę, a także miejsca, które tak się zmieniły w ciągu lat, że gdyby nie podpisy pod zdjęciami, to trudno byłoby je rozpoznać. Wiele fotografii ogląda się z uśmiechem na twarzy, ale nie brakuje też takich wywołujących zadumę. Na pewno sporo sytuacji i zdarzeń przedstawionych na stronach tego albumu jest częścią naszych wspomnień z minionych lat. Pierwsze zdjęcia to rok 1945. Słup ogłoszeniowy jeszcze z niemieckimi plakatami, na które naklejone już są pierwsze polskie. Zniszczone miasto i budzące się życie - te jak i pozostałe z lat 60, 70 i 80 do lat 90 to zdjęcia Zbigniewa Kosycarza, niestrudzonego kronikarza Pomorza. Przełom XX i XXI wieku to często bardzo podobne sytuacje i miejsca , ale widziane już obiektywem aparatu i okiem Macieja Kosycarza. To trudne zadanie, aby spośród ogromnej liczby przekraczającej milion zdjęć zrobionych przez ojca i syna, wybrać te najlepsze, te które najbardziej oddają klimat poszczególnych lat. Być może dlatego tak długo czekaliśny na ten album. Na decyzję o jego wydaniu niewątpliwie wpłynął sukces wystawy "Gdańsk - zwykłe miasto w obiektywie ojca i syna" . Była pokazywana nie tylko w Gdańsku, ale również w Budapeszcie, Mostarze, Belgradzie, Holbaek w Danii, Kaliningradzie i Kalmarze, a otrzymała bardzo miłe i życzliwe opinie osób, które widziały zdjęcia na wystawie, a niektóre z nich rozpoznały się na starych fotografiach. Część zdjęć z tej wystawy wykorzystanych zostało w albumie, ale zdecydowana większość to inne, często nie pokazywane jeszcze fotografie. Na pewno jest wiele osób, które z nieukrywanym zainteresowaniem zajrzą do książki, w której odnajdą czas i miejsca, nostalgię, zabawę, zdarzenia, to co było i jest, albo już przeminęło a na zawsze pozostało zatrzymane w kadrze .

"Czy będzie kolejna część ?" takie pytanie padało już kilka dni po wydaniu II części albumu "Fot. Kosycarz - Niezwykłe Zwykłe Zdjęcia". Fotograficzna wędrówka przez historię i wspomnienia przypadła czytelnikom do gustu. Tym bardziej, że większość z nich odnajduje na fotografiach z albumu kawałek swojego życia, a młodsi z ciekawością oglądają, jak żyło się kilkanaście i kilkadziesiąt lat temu. Wiele osób rozpoznało na nich samych siebie, czy to w kolejce do sklepu, czy na zabawie tanecznej, czy też zarabiających pierwsze pieniądze na Jarmarku Dominikańskim.