Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Logika - charakteryzowana często jako nauka, która formułuje i systematyzuje prawdy oczywiste, zakładane przez każdą inna naukę, sama zaś nie zakłada żadnych "obcych" prawd - mogłaby się wydawać niewdzięcznym tematem sporów filozoficznych i naukowych. Tak jednak nie jest. Filozofowie spierają się o status poznawczy logiki, zwłaszcza o to, czy prawdziwość jej twierdzeń jest zapewniona przez sam język, czy też przez język oraz właściwości świata, do mówienia o którym język służy.

Książka jest próbą całościowego spojrzenia na znaczenie wynalazku druku dla kultury muzycznej XVI wieku. Po zarysowaniu historii wczesnego drukarstwa muzycznego, jego podstaw technologicznych, finansowych i społecznych autor charakteryzuje kształtujący się wówczas rynek wydawnictw nutowych. Wskazuje na zależność zawartości i zewnętrznej postaci druków od warunków ekonomicznych, omawia przejawy rywalizacji między oficynami oraz przedstawia krąg protektorów edycji muzycznych. Typografia przyczyniła się do wzrostu alfabetyzacji muzycznej, umożliwiła unifikację europejskiego repertuaru, pogłębiając zarazem różnice między poszczególnymi gatunkami i stylami muzycznymi. Zapewniła długie trwanie niektórych typów twórczości, co nie wykluczało promowania w pierwszym rzędzie dzieł najnowszych i reagowania na bieżące wydarzenia religijne czy polityczne. Nowe medium wpłynęło nie tylko na obieg i funkcjonowanie repertuaru, ale także na świadomość twórców: ich poczucie autorstwa i indywidualności. Autor stawia tezę, że dzięki rewolucji druku poszerzył się społeczny i estetyczny horyzont kultury muzycznej, powstały nowe typy twórczości oraz zwiększył się krąg odbiorców zapisywanej muzyki. Proponuje powiązanie tych zjawisk z narodzinami nowożytności muzycznej, odnajdując niekiedy kontynuację zmian zapoczątkowanych w XVI wieku w kulturze współczesnej.

Monografia jest prezentacją i analizą koncepcji filozoficznych dotyczących matematyki i logiki formułowanych przez polskich logików, matematyków i filozofów w latach 1918-1939. Był to szczególny okres w historii nauki polskiej - to wtedy powstały i rozwijały się lwowsko-warszawska szkoła filozoficzna i związana z nią warszawska szkoła logiczna oraz polska szkoła matematyczna. Główne pytanie, na które poszukuje się odpowiedzi w książce, to pytanie o to, czy temu burzliwemu i intensywnemu rozwojowi logiki i matematyki towarzyszyła, i w jakim stopniu, refleksja filozoficzna oraz czy miała ona jakiś wpływ - i jeśli tak, to jaki - na kierunki prowadzonych badań i uzyskiwane wyniki. W książce rozważa się poglądy i koncepcje takich uczonych, jak: Wacław Sierpiński, Zygmunt Janiszewski, Hugo Steinhaus, Leon Chwistek, Jan Łukasiewicz, Stanisław Leśniewski, Zygmunt Zawirski, Tadeusz Kotarbiński, Kazimierz Ajdukiewicz, Alfred Tarski, Andrzej Mostowski, Henryk Mehlberg, Jan Sleszyński, Stanisław Zaremba czy Witold Wilkosz. Mówi się też o ich poprzednikach: Janie Śniadeckim, Józefie Marii Hoene-Wrońskim, Samuelu Dicksteinie i Edwardzie Stammie. Monografia uzupełnia lukę w polskim piśmiennictwie historyczno-filozoficznym, stanowiąc uzupełnienie książki Jana Woleńskiego Filozoficzna szkoła lwowsko-warszawska.