Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Stalingrad 1942/1943 był piekłem na ziemi. Mróz, spadający często poniżej dwudziestu stopni, brak ciepłej odzieży, odmrożenia trzeciego stopnia no i wojna. Ci, którym udało się przeżyć, będą na zawsze pamiętali jak woda wylana z wiadra zamarzała w locie i na ziemię spadała jako lód, a broń lepiła się do rąk. Czy może być jeszcze straszniej? Czy coś może człowieka bardziej wycieńczyć psychicznie? Tak, atmosfera podejrzliwości i zakłamania w Akademii Wojskowej w Bawarii. Tam właśnie ląduje porucznik Karl Krat (Manfred Zapatka), weteran spod Stalingaru. Tam też przekonuje się, jakim piekłem może być konflikt pomiędzy starą, pruską dyscypliną wojskową, a nastawioną na wyprodukowanie morderców - propagandą. Kiedy ginie jeden z oficerów szkoły, porucznik Barkow, na zlecenie generała Modersona (Thomas Holzman) Krat ma rozpocząć tajne śledztwo. Generał podejrzewa, że nie było przypadkowe rozstanie się z życiem. Kroś Barkowi pomógł. Ale wędzenie Krata ma swoje złe strony. Obracają sę przeciwko niemu studenci, kadra oficerska i dowództwo akademii. W takich warunkach ciężko jest żyć, nie mówiąc o prowadzeniu jakiegokolwiek śledztwa.

Fabryka oficerów jest książką w pełni oddającą największe okropności nazizmu i wojny! Ma formę dziennika prowadzonego przez kadeta z pewnej akademii wojskowej (prawdopodobnie tej, w której Kirst w latach 1943-1945 wykładał). Miejscem akcji jest więc szkoła wychowująca i kształcąca w trybie przyspieszonym oficerów do służby na froncie. Takie "maszynki" kierujące śmiercionośnym ogniem strzelców. Opisana historia podobno wydarzyła się naprawdę podczas 16. kursu dla oficerów, który trwał od 10 stycznia do 31 marca 1944 r. w Szkole Wojennej w Wildingen nad Menem. Jak zwykle Kirst do opisu dołączył wyciągi z akt sądu wojennego, listy, życiorysy. Powieść stwarza więc nieodparte wrażenie autentyczności i potwierdza prawdziwość zdarzeń, choć nazwiska zostały z pewnością zmienione. Wszystko miało służyć "straconemu pokoleniu" (za które i Kirst się uważa!) ku pamięci, a młodzieży ku przestrodze, aby nigdy więcej się to nie powtórzyło!W sumie - książka jest jednym wielkim oskarżeniem i napiętnowaniem nazizmu, III Rzeszy i wojny. Oskarżeniem systemu, któremu autor również (jak wielu innych Niemców) w młodości gorliwie służył. Powieść ukazuje bardzo gorzką prawdę o słabości ludzkiej.