Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Publikacja stanowi udaną próbę wielostronnej analizy funkcjonowania Europejskiej Polityki Sąsiedztwa Unii Europejskiej w odniesieniu do państw Europy Wschodniej w latach 2004-2009, z pewnymi odniesieniami do roku 2010. Jest najrzetelniejszym ujęciem tego problemu w literaturze polskiej. Z recenzji wydawniczej prof. zw. dr. hab. Kazimierza Łastawskiego

Celem książki jest analiza stanu działań Unii Europejskiej podejmowanych w ramach Europejskiej Polityki Sąsiedztwa, ze szczególnym uwzględnieniem zmiany stosunków między UE i jej sąsiadami od czasu zapoczątkowania realizacji tej polityki w 2004 r. Do realizacji tego celu przyjęto kilka założeń istotnych także dla struktury książki podzielonej na pięć części. Przyjęto - po pierwsze - że Unia Europejska jest podmiotem działań podejmowanych w ramach Europejskiej Polityki Sąsiedztwa. Po drugie, za niezbędną uznano analizę specyfiki tych działań skierowanych do państw Europy Wschodniej oraz skierowanych do nieeuropejskich państw śródziemnomorskich. Po trzecie, za niezbędną uznano też analizę dylematów integracji europejskiej oraz Europejskiej Polityki Sąsiedztwa ze szczególnym uwzględnieniem Turcji, która jako państwo kandydujące formalnie tą polityką nie jest objęta. Po czwarte, ustalono, że istotny problem badawczy stanowi także analiza polityki Polski wobec Europejskiej Polityki Sąsiedztwa. Po piąte, stwierdzono, że złożoność procesu formułowania, ale zwłaszcza realizacji tej polityki i oceny jej skutków wymaga różnych perspektyw, także tych narodowych i subiektywnych. Stąd też o przygotowanie poszczególnych rozdziałów zwrócono się nie tylko do autorów z polskich ośrodków akademickich czy analitycznych, ale także z Ukrainy, Mołdowy czy Turcji.

Unia Europejska - mimo wszystkich problemów - stanowi istotny punkt odniesienia dla wielu państw, również na obszarze znacznie przekraczającym geograficzne granice Europy. Dzieje się tak, ponieważ jest wyjątkowym przykładem trwałego pokojowego ułożenia stosunków pomiędzy dawnymi wrogami oraz sukcesu w zapewnianiu swoim obywatelom spokojnego i wygodnego życia. Wyposażenie Uniiw kolejne instrumenty oddziaływania międzynarodowego wraz z jej pozycją w gospodarce światowej spowodowały, że rzuca ona ?długi cień? na państwa sąsiednie. Publikacja próbuje odpowiedzieć na pytania: jak Unia Europejska chce kształtować swoje stosunki z państwami południowego i wschodniego sąsiedztwa, jak postrzega wspólne wyzwania, w jaki sposób chce wpływać na wydarzenia zachodzące u jej granic oraz na jakie przeszkody napotyka w realizacji swojej polityki, której ważnym elementem jest promowanie wartości europejskich.

Widząc aspiracje krajów sąsiedzkich wobec członkostwa w strukturach unijnych Bruksela potrzebowała wypracować spójną politykę, która miała być odpowiedzią na zaistniałą sytuację - niegwarantującą członkowstwa w strukturach europejskich, lecz stanowiącą alternatywę do procesu rozszerzenia, która będzie na tyle atrakcyjną by zapewnić efektywne współdziałanie między Unią a krajami z nią sąsiadującymi. W tym celu powołana została Europejska Polityka Sąsiedztwa (EPS), mająca pomóc w utworzeniu kręgu przyjaciół ("ring of friends") poprzez zaoferowanie dostępu do rynku wewnętrznego UE i uczestnictwa w wybranych programach unijnych. Pierwotnie, EPS miała obejmować swym zasięgiem współpracę ze wschodnimi sąsiadami UE. Ostatecznie jej zakres został poszerzony o kraje Afryki Północnej i Bliskiego Wschodu, należące do Procesu Barcelońskiego. Adresatami Europejskiej Polityki Sąsiedztwa są więc państwa leżące na wschód od zewnętrznej granicy UE: Ukraina, Mołdawia, Białoruś, Gruzja, Armenia, Azerbejdżan oraz kraje basenu Morza Śródziemnego: Algieria, Egipt, Izrael, Jordania, Liban, Libia, Maroko, Autonomia Palestyńska, Syria i Tunezja.

Integracja europejska i będąca jej efektem Unia Europejska, która dziś aspiruje do roli głównego, aktywnego podmiotu na arenie międzynarodowej, przez wielu badaczy uważana jest za frapujący eksperyment, fenomenalny projekt w skali światowej, w ramach którego prowadzi się doświadczenia z nowym rodzajemzwiązku państw (wspólnotą ponadnarodową), opartym na zgodzie i dobrowolnej współpracy narodów na rzecz dobrobytu, zachowania pokoju oraz zapewnienia bezpieczeństwa Europie i światu.Ewoluując od sześciu państw, które w latach pięćdziesiątych XX wieku utworzyły pierwsze wspólnoty (Europejską Wspólnotę Węgla i Stali, Europejską Wspólnotę Gospodarczą i Europejską Wspólnotę Energii Atomowej), aż po dzień dzisiejszy, Unia Europejska licząca już 27 państw, zjednoczyła prawie cały kontynent oraz zniwelowała dotychczasowy podział Europy na Wschód i Zachód, choć tu i ówdzie wciąż istnieją różnice pomiędzy ?starą? a ?nową? Unią i zapewne będą jeszcze dość długo się utrzymywały. Unia Europejska stworzyła zarazem własny system polityczny, wspólny rynek i własną walutę oraz sukcesywnie rozszerza zakres swojej działalności, poczynając od spraw gospodarczo-społecznych po sprawy polityczne i międzynarodowe.