[wam]
Kategoria: Książki naukowe>Religioznawstwo>Poszczególne religie i wyznania>ChrześcijaństwoWysyłka: od ręki
Podejmując refleksję nad dziedzictwem etycznym trzech
wielkich polskich etyków chrześcijańskich, chcemy uzyskać, poprzez
twórczą konfrontację tych hermeneutyk, jakiś przybliżony "obraz"
moral...
Pełen opis produktu 'W kręgu inspiracji personalizmu etycznego' »
Podejmując refleksję nad dziedzictwem etycznym trzech wielkich
polskich etyków chrześcijańskich, chcemy uzyskać, poprzez twórczą
konfrontację tych hermeneutyk, jakiś przybliżony "obraz"
moralności. Wydaje się, że uzyskany poprzez twórczy dialog trzech
hermeneutyk obraz jest znacznie bardziej zbliżony do prawdy niż ten
proponowany przez jedną tylko hermeneutykę. Ktoś może zarzucić
takiemu podejściu relatywizm, to, że prawdę o moralności uzależnia
się do określonych dziejowo i historycznie hermeneutyk. Taki zarzut
wynika z pewnego nieporozumienia. Żadna bowiem prawda o moralności
nie jest wolna od przyjętej hermeneutyki, nawet ta, która wyraża
obawę o relatywizm. Zderzenie hermeneutyk nie powinno niszczyć
fundamentów, na których są one oparte, w tym zderzeniu chodzi
bowiem o wierność fundamentom, a nie fundamentalizmowi.Etyka
chrześcijańska będąca hermeneutyką moralności opierającą się na
określonych pryncypiach, w tym twórczym dialogu i konfrontacji
hermeneutyk, nie traci swojej tożsamości, ale ubogaca się innymi
spojrzeniami, przyswaja nową, bardziej operatywną aparaturę, staje
się być może wrażliwsza na coś, czego przedtem nie pozwalały jej
dostrzec ramy dotychczasowej interpretacji. Ci, którzy rozpuszczają
etykę chrześcijańską w konfrontacji z innymi hermeneutykami,
niewłaściwie pojmują ideę twórczej konfrontacji. Nie polega ona na
rezygnacji ze wszystkiego, co wartościowe w obrębie własnej
hermeneutyki. Etyka chrześcijańska jest wartościową propozycją dla
człowieka XXI wieku. Jednakże aby dziś rzetelnie uprawiać etykę
chrześcijańską, potrzeba otwartości, a przede wszystkim
intelektualnej odwagi, umiejętności konfrontacji wyzbytej z agresji
w doświadczeniu z innością, a także powściągnięcia tendencji do
przyklejania łatwych epitetów. Chodzi również o to, aby uprawiający
ją uczyli się wyczuwania "ducha czasu", którym jest przesiąknięty
na różne sposoby dzisiejszy człowiek.Nasi trzej bohaterowie na
różny sposób odbierali tego ducha czasów i dostrajali do niego
swoje hermeneutyki. Można o nich powiedzieć, że są one mniej lub
bardziej udaną jego artykulacją. Ich hermeneutyki ludzkiej
egzystencji i moralności docierały do różnych obszarów głębi owego
"ducha czasów". Jedne zapuszczały swoją sondę daleko, gubiąc za to
jednoznaczność wyrazu tej głębi, uciekając się do metafor, starały
się oddać nasze najbardziej pierwotne doświadczenia i intuicje.
Drugie może trochę płycej, ale za to bardziej precyzyjnie i
analitycznie, z zachowaniem obowiązujących dla nich standardów
racjonalności poznawczej i etycznej. Tego wyczuwania "ducha czasu"
powinna uczyć nas twórcza i nastawiona na dialog konfrontacja
etycznych hermeneutyk zainspirowana myślą personalistyczną Ślipki,
Tischnera i Stycznia.Ze Wstępu...