Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

W Etnografii wizualnej Sarah Pink zajmuje się wykorzystaniem fotografii, wideo i hipermediów w badaniach etnograficznych i społecznych. Zdaniem autorki, wizualne metody badawcze powinny opierać się na krytycznym rozumieniu lokalnych i naukowych kultur wizualnych. Wiele problemów badawczych w naukach społecznych można, według Pink, pokonać dzięki zrozumieniu refleksyjności i doświadczenia, za pomocą których tworzy się materiały wizualne i etnograficzne oraz ich interpretacje.Korzystając z własnych doświadczeń posługiwania się fotografią, wideo i hipermediami w badaniach, a także z pracy innych autorów, Pink opisuje proces badawczy od momentu planowania, poprzez badanie terenowe, aż do analizy i interpretacji.Etnografia wizualna jest znakomitym źródłem informacji dla każdego studenta czy badacza zainteresowanego badaniami jakościowymi. "Przedstawiam tutaj koncepcję (...), która zakłada, że aby właściwie przyswoić to, co wizualne, nauki społeczne powinny, jak proponuje MacDougall, ?wypracować alternatywne założenia i metodologie?. Należy w związku z tym odejść od postulatu czysto obiektywnej nauki społecznej i odrzucić ideę, że słowo pisane jest w swej istocie najdoskonalszym medium przedstawienia etnograficznego. Nie oznacza to, że obraz ma zastąpić słowo jako dominujący tryb prowadzenia badań oraz przedstawiania, jednak powinno się go uznać za równie ważny jak słowo element pracy etnograficznej. Dlatego też obrazy wizualne, przedmioty i opisy muszą zostać włączone do tej pracy wtedy, kiedy jest to właściwe, dogodne lub wzbogacające nasze poznanie." Ze wstępuSarah Pink jest wykładowcą socjologii na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu w Loughborough.

Książka stanowi bardzo interesującą i nowatorską w polskich warunkach propozycję wykorzystania etnografii wizualnej w badaniach ewaluacyjnych ? szczególne w autoewaluacji. Autorka wychodzi naprzeciw potrzebom praktyków poszukujących nowych rozwiązań odnośnie do ewaluacji własnej pracy. Istniejące w Polsce regulacje prawne rodzą pokusę upowszechniania się praktyk typowych dla ewaluacji biurokratycznej. Prowadzi się je tylko dlatego, że istnieje nakaz prawa. Rzadko kiedy prowadzone ewaluacje ?wewnętrzne? spełniają nawet elementarne wymogi metodologiczne. Od badań ewaluacyjnych oczekuje się danych do samooceny i potwierdzenia tego wszystkiego, co i tak już wiadomo.Proponowana przez J. Nowotniak fotoewaluacja znosi wspomniane ograniczenia. Jej walorem jest akcentowanie, że ? szczególnie w autoewaluacji ? ważne jest, by dostarczała ona danych do podejmowania decyzji skierowanych na projakościową zmianę (ewaluacja rozwojowa) oraz generowała wiedzę o własnej pracy i jej uwarunkowaniach (ewaluacja poznawcza).Przedstawiona w tej części książki propozycja jest bardzo dobrze ugruntowana zarówno w teorii, jak i w metodologii badań. Sięgający po nią nauczyciele siłą rzeczy ulokują siebie w roli badaczy własnej praktyki. Z recenzji dr. hab. Henryka Mizerka, prof. UWM Intencją Autora było wskazanie potencjału etnografii wizualnej, w mniejszym stopniu zaś ewentualnych pułapek metodologicznych czyhających na badacza sięgającego po materiały wizualne, choć i o tym uważny Czytelnik znajdzie niejedną uwagę. Ograniczyłam krytyczne komentarze w przekonaniu, że niewiele jest w Polsce prób wykorzystywania badań etnograficznych w naukach o wychowaniu, a krytyczne uwagi raczej uprawomocnią model badania kultury szkoły zza biurka, niż zachęcą do ich weryfikacji. Opisane w tej pracy projekty badawcze mogą się stać pomocne w odpowiedzi na pytanie, kiedy wykorzystywać etnografię wizualną. Mam też nadzieję, że pozwolą lepiej zrozumieć procedury gromadzenia danych i ich opracowywania, przyczyniając się do podniesienia popularności badań etnograficznych wśród pedagogów. Materiał zawarty w publikacji ma charakter poglądowy i nie stanowi uniwersalnego modelu badań.