Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Od początku wojny Witold Lutosławski nie chciał pogodzić się z tym nagłym przerwaniem jego kompozytorskiej działalności. Dlatego w 1940 zaplanował skomponowanie cylku etiud fortepianowych. Na przełomie 1940/41 powstały dwie pierwsze etiudy, wskazujące wyraźnie na to, że intencją kompozytora było nawiązanie do tradycji Chopina, może też Debussy'ego. Słuszność tego narzucającego się wręcz skojarzenia potwierdza początek pierwszej etiudy, gdzie oktawa C1-C w lewej ręce tworzy podstawę wznoszącego się, wirtuozowskiego pasażu powierzonego prawej ręce. Jest to wyjątkowo czytelny ukłon w stronę Etiudy C-dur otwierającej Opus 10 Chopina. Na tym jednakże kończą się wszelkie związki z muzyką Chopina, a w tradycji zakorzeniona jest jeszcze tylko budowa etiud, gdyż obie oparte są na modelu trzyczęściowym. Być może ciekawsza miała być wielka forma całego cyklu, lecz nic na jej temat nie wiadomo. Nieznana pozostaje przyczyna, dla której Lutosławski zrezygnował z dalszej pracy po dwóch zaledwie utworach. Język etiud jest zdecydowanie współczesny, neoklasyczny, choć zarówno w sposobie organizacji metrorytmiki jak i harmonii można dostrzec zapowiedzi przyszłego stylu kompozytora. Kompozytor nie grywał swoich etiud publicznie. Prawykonanie - i to tylko pierwszej z nich - odbyło się dopiero 26 stycznia w 1948 roku w Krakowie z udziałem Marii Bilińskiej-Riegerowej, na koncercie zorganizowanym przez Polskie Wydawnictwo Muzyczne. Efektowne, wirtuozowskie i pianistycznie bardzo wdzięczne utwory zapewne zyskałyby sporą popularność, gdyby mogły wypełnić większą część programu recitalu. Dwie miniatury, trwające łącznie niewiele ponad cztery minuty, w dodatku niezbyt skontrastowane, nie zdołały jednak zainteresować wykonawców i dlatego można je usłyszeć tylko sporadycznie. [Krzysztof Meyer, opr. dg] Nr kat.: 62

Etiudy Stefana Hellera op. 45, 46 i 47, stanowiące niejako formę pośrednią między etiudą a miniaturą fortepianową, miały na celu rozwój nie tylko techniki, ale także — a raczej przede wszystkim — rozwój muzykalności ucznia (frazowanie, cieniowanie dynamiczne, śpiewne prowadzenie melodii w prawej lub lewej ręce, opanowanie urozmaiconych rytmów, pedalizacja itp.). Mają one przygotować ucznia do wykonywania utworów epoki romantycznej, zawierających podobne problemy muzyczne i techniczne, a przedstawiających analogiczny lub nieco wyższy stopień trudności. Nr kat.: 6358

Mając na celu dalsze wzbogacenie repertuaru nauczania, wybrałyśmy i opracowałyśmy etiudy, które nie było dotychczas w Polsce publikowane, a które ze względu na ich walory instruktywne w pełni zasługują naszym zdaniem na włączenie do programów nauczania w niższych szkołach muzycznych: uwzględnione zostały różnorodne problemy techniczne oraz stopniowane trudności.  Z uwagi na pedagogiczny charakter tej pracy niejednokrotnie wprowadzone zostały zmiany w określeniu tempa, w łukowaniu, dynamice i artykulacji, ze szczególną uwagą została opracowana aplikatura.  Zatwierdzone do szkół muzycznych I stopnia pismem Ministra Kultury.

Mając na celu dalsze wzbogacenie repertuaru nauczania, wybrałyśmy i opracowałyśmy etiudy, które nie było dotychczas w Polsce publikowane, a które ze względu na ich walory instruktywne w pełni zasługują naszym zdaniem na włączenie do programów nauczania w niższych szkołach muzycznych: uwzględnione zostały różnorodne problemy techniczne oraz stopniowane trudności. Z uwagi na pedagogiczny charakter tej pracy niejednokrotnie wprowadzone zostały zmiany w określeniu tempa, w łukowaniu, dynamice i artykulacji, ze szczególną uwagą została opracowana aplikatura. Zatwierdzone do szkół muzycznych I stopnia pismem Ministra Kultury. ISBN: 83-224-2456-6 ISBN: 83-224-1464-1 całość

Mając na celu wzbogacenie repertuaru nauczania, autorki wybrały i opracowały w niniejszym zeszycie etiudy, które ze względu na ich walory instruktywne w pełni zasługują na włączenie do programów nauczania. Odpowiednio dobrane zeszyty „Etiud" zostały opracowane na poszczególne lata nauczania w niższych szkołach muzycznych, uwzględniając różnorodne problemy techniczne oraz stopniowanie trudności. Z uwagi na pedagogiczny charakter zbiorku, niejednokrotnie zostały wprowadzone zmiany w określeniu tempa, w łukowaniu, dynamice i artykulacji....

Mając na celu wzbogacenie repertuaru nauczania, autorki wybrały i opracowały w niniejszym zeszycie etiudy, które ze względu na ich walory instruktywne w pełni zasługują na włączenie do programów nauczania. Odpowiednio dobrane zeszyty „Etiud" zostały opracowane na poszczególne lata nauczania w niższych szkołach muzycznych, uwzględniając różnorodne problemy techniczne oraz stopniowanie trudności. Z uwagi na pedagogiczny charakter zbiorku, niejednokrotnie zostały wprowadzone zmiany w określeniu tempa, w łukowaniu, dynamice i artykulacji....

Burgmüller - nauczyciel gry na fortepianie, popularny w II poł. XIX w. Kompozytor muzyki salonowej, autor muzyki do dwóch baletów. Jest również autorem etiud do dziś używanych w pedagogice fortepianowej....

Mając na celu wzbogacenie repertuaru nauczania, autorki wybrały i opracowały w niniejszym zeszycie etiudy, które ze względu na ich walory instruktywne w pełni zasługują na włączenie do programów nauczania. Odpowiednio dobrane zeszyty „Etiud" zostały opracowane na poszczególne lata nauczania w niższych szkołach muzycznych, uwzględniając różnorodne problemy techniczne oraz stopniowanie trudności. Z uwagi na pedagogiczny charakter zbiorku, niejednokrotnie zostały wprowadzone zmiany w określeniu tempa, w łukowaniu, dynamice i artykulacji....

Etiudy Stefana Hellera (1813-1888) op. 45, 46 i 47, stanowiące niejako formę pośrednią między etiudą a miniaturą fortepianową, miały na celu rozwój nie tylko techniki, ale także - a raczej przede wszystkim - rozwój muzykalności ucznia (frazowanie, cieniowanie dynamiczne, śpiewne prowadzenie melodii w prawej lub lewej ręce, opanowanie urozmaiconych rytmów, pedalizacja itp..) Mają one przygotować ucznia do wykonywania utworów epoki romantycznej, zawierających podobne problemy muzyczne i techniczne, a przedstawiających analogiczny lub nieco wyższy stopień trudności....

Powszechnie znane i lubiane etiudy autorstwa Kohlera, Gnesina, Demauxa. Publikacja została zamieszczona w programie nauczania zatwierdzonym do użytku szkół muzycznych I stopnia.

Etiudy dla dzieci na fortepian zeszyt 1, zalecone do użytku w szkołach muzycznych I stopnia.

Mając na celu wzbogacenie repertuaru nauczania, autorki wybrały i opracowały w niniejszym zeszycie etiudy, które ze względu na ich walory instruktywne w pełni zasługują na włączenie do programów nauczania. Odpowiednio dobrane zeszyty „Etiud" zostały opracowane na poszczególne lata nauczania w niższych szkołach muzycznych, uwzględniając różnorodne problemy techniczne oraz stopniowanie trudności. Z uwagi na pedagogiczny charakter zbiorku, niejednokrotnie zostały wprowadzone zmiany w określeniu tempa, w łukowaniu, dynamice i artykulacji.

Burgmüller - nauczyciel gry na fortepianie, popularny w II poł. XIX w. Kompozytor muzyki salonowej, autor muzyki do dwóch baletów. Jest również autorem etiud do dziś używanych w pedagogice fortepianowej.

Powszechnie znane i lubiane etiudy autorstwa Berensa, Freya, Goedicke'a i innych. Publikacja została zamieszczona w programie nauczania zatwierdzonym do użytku szkół muzycznych I stopnia.

Odpowiednio dobrane zeszyty "Etiud" zostały opracowane na poszczególne lata nauczania w niższych klasach szkół muzycznych, uwzględniając różnorodne problemy techniczne oraz stopniowanie trudności. Z uwagi na pedagogiczny charakter zbiorku, niejednokrotnie zostały wprowadzone zmiany w określeniu tempa, w łukowaniu, dynamice i artykulacji.

Zbiór etiud dla dzieci i młodzieży na fortepian / red. Zofia Romaszkowa oprawa miękka książka używana stan dobry oprawa pobrudzona, z przetarciami Adres wydawniczy Kraków : Polskie Wydaw. Muzyczne, [1976] (Krak : Prac. Poligr. PWM). Opis fizyczny 55, [1] s. ; 30 cm. Gatunek Etiudy i ćwiczenia Forma i typ Nuty Nr muz. PWM 6284