Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Do trudniejszych problemów pianistycznych należy technika podwójnych dźwięków wymagająca stałych i systematycznych ćwiczeń. Etiudy wymagają sprawności technicznej w opanowaniu tercji i sekst, jak również swobody wykonawczej w uzyskaniu zmienności nastroju, kontrastowości artykulacji w uwypukleniu barwy. Zostały opracowane przez Zofię Romaszkową. Nr kat.: 9942

Autor opracowania: Zbigniew Śliwiński

Etiudy Grażyny Bacewicz wymagają nie tylko opanowania środków technicznych, ale również swobody artystycznej. Zróżnicowane pod względem nastroju i charakteru zostały opracowane przez Z. Romaszkową w zakresie palcowania, pedalizacji, dynamiki. Poziom etiud odpowiada ostatnim latom szkoły średniej i początkom wyższej. Utwory w publikacji: Bacewicz Grażyna - Moderato Bacewicz Grażyna - Vivace

Etiudy Grażyny Bacewicz wymagają nie tylko opanowania środków technicznych, ale również swobody artystycznej. Zróżnicowane pod względem nastroju i charakteru zostały opracowane przez Z. Romaszkową w zakresie palcowania, pedalizacji, dynamiki. Poziom etiud odpowiada ostatnim latom szkoły średniej i początkom wyższej. Utwory w publikacji: Bacewicz Grażyna - Moderato Bacewicz Grażyna - Vivace ISBN 83-224-0598-7 Nr kat.: 9832

Powszechnie znane i lubiane etiudy autorstwa Berensa, Freya, Goedicke'a i in. Publikacja została zamieszczona w programie nauczania zatwierdzonym do użytku szkół muzycznych I stopnia. Utwory w publikacji: Różycki Aleksander - Etiuda op. 14 nr 3 Goedicke Aleksandr - Etiuda op. 32 nr 31 Frey Martin - Etiuda Goedicke Aleksandr - Etiuda op. 32 nr 16 Frey Martin - Etiuda Frey Martin - Etiuda Goedicke Aleksandr - Etiuda op. 6 nr 16 Loeschhorn A. - Etiuda op. 65 nr 40 Tansman A. - Etiuda Frey Martin - Etiuda Lapunow S. - Etiuda Berens Herman - Etiuda op. 88 nr 6 Gurlitt Cornelius - Etiuda op. 199 nr 9 Frey Martin - Etiuda Goedicke Aleksandr - Etiuda op. 47 nr 10 Różycki Aleksander - Etiuda op. 14 nr 7 Berens Herman - Etiuda op. 88 nr 7 Berkowicz Izaak - Etiuda Goedicke Aleksandr - Etiuda op. 32 nr 19 Różycki Aleksander - Etiuda op. 14 nr 5 Duvernoy Jean - Etiuda op. 299 nr 15 Berens Herman - Etiuda op. 88 nr 3 Gurlitt Cornelius - Etiuda op. 199 nr 12 Loeschhorn A. - Etiuda z op. 190 Goedicke Aleksandr - Etiuda op. 8 nr 7 Berens Herman - Etiuda op. 88 nr 17 Duvernoy Jean - Etiuda op. 299 nr 10 Berens Herman - Etiuda op. 88 nr 15 Berens Herman - Etiuda op. 88 nr 12 Duvernoy Jean - Etiuda op. 299 nr 1 Majkapar Samuel - Etiuda op. 31 nr 6 Cziczkow J. - Etiuda Heller Stefan - Etiuda op. 45 nr 24 Frey Martin - Etiuda Frey Martin - Etiuda Heller Stefan - Etiuda Wolff W. - Etiuda  

Niniejszy zbiór krótkich, łatwych etiud jest przeznaczony dla uczniów I i II klas szkół muzycznych I stopnia. Każda etiuda zawiera pewien problem techniczny, jak np. podwójne dźwięki, skoki interwałowe, odmienny rodzaj artykulacji dla każdej ręki itp.. Większość etiud przeznaczona jest dla wyćwiczenia lewej ręki, jako na ogół słabszej. Układ zbioru uwzględnia narastanie trudności problemów technicznych. [Dorota Wiłkomirska] Utwory w publikacji: Różycki Aleksander - Etiuda nr 1 Gnesina Helena - Etiuda nr 2 Berens Hermann - Etiuda nr 3 Nikołajew Aleksiej - Etiuda nr 4 Wołkow W. - Etiuda nr 5 Gnesina Helena - Etiuda nr 6 Lachowicka S. - Etiuda nr 7 Schmidt A. - Etiuda nr 8 Markiewiczówna Władysława - Etiuda nr 9 Markiewiczówna Władysława - Etiuda nr 10 Lachowicka S. - Etiuda nr 11 Wołkow W. - Etiuda nr 12 Niekrasow J. - Etiuda nr 13 Schytte Ludwig - Etiuda nr 14 Gurlitt Cornelius - Etiuda nr 15 Schytte Ludwig - Etiuda nr 16 Loeschhorn A. - Etiuda nr 17 Gurlitt Cornelius - Etiuda nr 18 Parusinow A. - Etiuda nr 19 Loeschhorn A. - Etiuda nr 20 Goldenweiser A. - Etiuda nr 21 Goedicke Aleksandr - Etiuda nr 22 Czerny Carl - Etiuda nr 23 Reinecke C. - Etiuda nr 24 Czerny Carl - Etiuda nr 25 Couppey F. - Etiuda nr 26 Berens Herman - Etiuda nr 27 Leduc A. - Etiuda nr 28 Frey Martin - Etiuda nr 29 Gnesina Helena - Etiuda nr 30 Berens Herman - Etiuda nr 31 Biehl A. - Etiuda nr 32 Duvernoy Jean - Etiuda nr 33 Nikołajew Aleksiej - Etiuda nr 34 Köhler K. - Etiuda nr 35 Czerny Carl - Etiuda nr 36 Majkapar Samuel - Etiuda nr 37 Loeschhorn A. - Etiuda nr 38 Zilcher Paul - Etiuda nr 39 Biehl A. - Etiuda nr 40 ISBN 83-224-1466-8 Nr kat.: 5256

Spis utworów: 01. Etiuda e-moll (15.02.2003) 02. Etiuda (20.04.2003) 03. Etiuda d-moll (29.04.2007) 04. Etiuda h-moll (10.05.2007) 05. Etiuda g-moll (26.05.2007) 06. Etiuda c-moll (27.07.2007) 07. Etiuda A-dur (12.08.2007) 08. Etiuda D-dur (08.09.2007) 09. Etiuda Es-dur (26.09.2007) 10. Etiuda B-dur (30.10.2007) ISBN 83-7215-577-5

Mając na celu dalsze wzbogacenie repertuaru nauczania, wybrałyśmy i opracowałyśmy etiudy, które nie było dotychczas w Polsce publikowane, a które ze względu na ich walory instruktywne w pełni zasługują naszym zdaniem na włączenie do programów nauczania w niższych szkołach muzycznych: uwzględnione zostały różnorodne problemy techniczne oraz stopniowane trudności. Z uwagi na pedagogiczny charakter tej pracy niejednokrotnie wprowadzone zostały zmiany w określeniu tempa, w łukowaniu, dynamice i artykulacji, ze szczególną uwagą została opracowana aplikatura. [Wiera Sawicka, Gabriela Stempniowa] Zatwierdzone do szkół muzycznych I stopnia pismem Ministra Kultury. ISBN: 83-244-1167-7 ISBN: 83-224-1464-1 całość

Utwory na fortepian solo stanowią w twórczości Romana Palestra stosunkowo niewielki jej dział, powstały na przestrzeni bez mała pięćdziesięciu lat. „Dwie etiudy” przedstawiają z punktu widzenia stylistycznego kwintesencję postawy twórczej kompozytora i stosowanych przez niego rozwiązań warsztatowych, koncentrujących się wokół planu harmoniczno-architektonicznego. Problemy techniczne są tu drugoplanowe, a najistotniejszym dla wykonawcy staje się właściwe odczytanie maksymalnie schromatyzowanego materiału dźwiękowego, nakładających się na siebie zawiłych splotów, dysonansowo brzmiących planów lewej i prawej ręki. Niczym nie skrępowana narracja muzyczna podkreślona częstymi zmianami metrum, wyrazistą artykulacją, zmiennością nastroju rozjaśnonego prostymi konsonansami, przy równoczesnym zachowaniu swoistej powściągliwości i umiaru (np.. Brak „pustej” wirtuozerii czy nadużywania skrajnych rejestrów) skierowuje uwagę wykonawcy na stronę wyrazową utworów. [E. Widłak] Roman Palester - już w okresie międzywojennym zdobył uznanie na arenie międzynarodowej, a w pierwszych latach powojennych był uznawany za najwybitniejszego polskiego kompozytora, następcę Szymanowskiego. Na losach recepcji muzyki Palestra w kraju i za granicą zaważyła ostatecznie decyzja o emigracji. Od przełomu lat 50. i 60. jego twórczość pozostawała w Polsce prawie nieznana. ISMN M-2740-0203-9 Nr kat.: 10376

Autor opracowania: Gabriela Stempniowa [Seria pedagogiczna]

Johann Friedrich Burgmuller (1806-1874) nauczyciel gry na fortepianie, popularny w drugiej połowie XIX w. kompozytor muzyki salonowej, autor wraz z F. Flotowem i E. M. Deldevezem muzyki na dwóch baletów. Jest on również autorem etiud Opus 73, 100, 105 i 109 do dziś używanych w pedagogice fortepianowej. Johann Friedrich Burgmuller (1806-1874) piano teacher, popular composer of drawing-room music in the second part of the studies Opp. 73, 100, 105 and 109, still used in piano teaching. Spis utworów: 01. Naiwność - Candour 02. Arabeska - Arabesque 03. Sielanka - Pastorale 04. Zabawa dziecięca - Children's Game 05. Niewinność - Innocence 06. Progresja - Progress 07. Nad potokiem - By a Stream 08. Wdzięk - Charm 09. Polowanie - The Chase 10. Delikatny kwiat - A tender flower 11. Pliszka - Wagtail 12. Pożegnanie - Farewell 13. Pociecha - Consolation 14. Walc styryjski - Styrian Walz 15. Ballada - Ballade 16. Cicha skarga - Quiet Complaint 17. Gaduła - Chatterer 18. Niepokój - Anxiety 19. Ave Maria 20. Tarantela - Tarantelle 21. Muzyka Aniołów - Angel's Music 22. Barkarola - Barcarolle 23. Powrót- Return 24. Jaskółka - Swallow 25. Konna przejażdżka szlachcianki - A Lady's Horse Ride ISMN: 979-0-2740-0128-5

Mając na celu dalsze wzbogacenie repertuaru nauczania, wybrałyśmy i opracowałyśmy etiudy, które nie było dotychczas w Polsce publikowane, a które ze względu na ich walory instruktywne w pełni zasługują naszym zdaniem na włączenie do programów nauczania w niższych szkołach muzycznych: uwzględnione zostały różnorodne problemy techniczne oraz stopniowane trudności. Z uwagi na pedagogiczny charakter tej pracy niejednokrotnie wprowadzone zostały zmiany w określeniu tempa, w łukowaniu, dynamice i artykulacji, ze szczególną uwagą została opracowana aplikatura. Zatwierdzone do szkół muzycznych I stopnia pismem Ministra Kultury. ISBN: 83-224-1465-X ISBN: 83-224-1464-1 całość

Mając na celu dalsze wzbogacenie repertuaru nauczania, autorki wybrały i opracowały w niniejszym zeszycie etiudy, które ze względu na ich walory instruktywne w pełni zasługują na włączenie do programów nauczania. Odpowiednio dobrane zeszyty „Etiud” zostały opracowane na poszczególne lata nauczania w niższych szkołach muzycznych, uwzględniając różnorodne problemy techniczne oraz stopniowanie trudności. Z uwagi na pedagogiczny charakter zbiorku, niejednokrotnie zostały wprowadzone zmiany w określeniu tempa, w łukowaniu, dynamice i artykulacji. [Wiera Sawicka, Gabriela Stempniowa] Utwory w publikacji: Lefeld J. - Etiuda Berkowicz I. - Etiuda Lubarski N. - Etiuda Goldenweiser A. - Etiuda z op. 11 Tetzel E. - Etiuda Gurlitt C. - Etiuda z op. 187 Gurlitt C. - Etiuda z op. 187 Clementi M. - Etiuda Couppey F. le - Etiuda z op. 24 Wanhall J. B. - Etiuda Żiliński A. - Etiuda Greczaninow A. - Etiuda z op. 123 Rose A. - Etiuda Gurlitt C. - Etiuda Gurlitt C. - Etiuda Gurlitt C. - Etiuda Gurlitt C. - Etiuda Miaskowski M. - Etiuda Czerny C. - Etiuda z op. 261 Schytte L. - Etiuda op. 108 nr 20 Goedicke A. - Etiuda z op. 47 Couppey F. le - Etiuda z op. 17  ISBN: 979-0-2740-0153-7

4 etiudy op. 4 na fortepian z „Dzieł Karola Szymanowskiego” pod red. T. Chylińskiej, Dz. 13 „Ze "skriabinowsko-chopinowskiego” kręgu stylistycznego wyrastają "4 Etiudy op. 4", skomponowane w latach 1900-1902 i dedykowane Tali Neuhaus. Odznaczają się śmielszym językiem harmonicznym i surowszą niż w „Preludiach” dyscypliną w operowaniu jedną wybraną formułą rytmiczno-motywiczną. ISMN M-2740-0035-6

Wybór etiud H. Lemoine z op. 37 został zamieszczony w programie nauczania zatwierdzonym do użytku szkół muzycznych I stopnia. Utwory w publikacji: Lemoine Henri - Etiuda op. 37 nr 1 Lemoine Henri - Etiuda op. 37 nr 2 Lemoine Henri - Etiuda op. 37 nr 4 Lemoine Henri - Etiuda op. 37 nr 5 Lemoine Henri - Etiuda op. 37 nr 6 Lemoine Henri - Etiuda op. 37 nr 7 Lemoine Henri - Etiuda op. 37 nr 8 Lemoine Henri - Etiuda op. 37 nr 9 Lemoine Henri - Etiuda op. 37 nr 10 Lemoine Henri - Etiuda op. 37 nr 11 Lemoine Henri - Etiuda op. 37 nr 12 Lemoine Henri - Etiuda op. 37 nr 15 Lemoine Henri - Etiuda op. 37 nr 16 Lemoine Henri - Etiuda op. 37 nr 17 Lemoine Henri - Etiuda op. 37 nr 18 Lemoine Henri - Etiuda op. 37 nr 19 Lemoine Henri - Etiuda op. 37 nr 20 Lemoine Henri - Etiuda op. 37 nr 22 Lemoine Henri - Etiuda op. 37 nr 23 Lemoine Henri - Etiuda op. 37 nr 24 Lemoine Henri - Etiuda op. 37 nr 26 Lemoine Henri - Etiuda op. 37 nr 27 Lemoine Henri - Etiuda op. 37 nr 28 Lemoine Henri - Etiuda op. 37 nr 29 Lemoine Henri - Etiuda op. 37 nr 30 Lemoine Henri - Etiuda op. 37 nr 31 Lemoine Henri - Etiuda op. 37 nr 32 Lemoine Henri - Etiuda op. 37 nr 33 Lemoine Henri - Etiuda op. 37 nr 34 Lemoine Henri - Etiuda op. 37 nr 35 Lemoine Henri - Etiuda op. 37 nr 37 Lemoine Henri - Etiuda op. 37 nr 38 Lemoine Henri - Etiuda op. 37 nr 39 Lemoine Henri - Etiuda op. 37 nr 40 Lemoine Henri - Etiuda op. 37 nr 42 Lemoine Henri - Etiuda op. 37 nr 43 Lemoine Henri - Etiuda op. 37 nr 44 Lemoine Henri - Etiuda op. 37 nr 45 Lemoine Henri - Etiuda op. 37 nr 46 Lemoine Henri - Etiuda op. 37 nr 48 Lemoine Henri - Etiuda op. 37 nr 49 Lemoine Henri - Etiuda op. 37 nr 50 ISBN83-224-3111-2 Nr kat.: 6511

Powszechnie znane i lubiane etiudy autorstwa Kőhlera, Gnesina, Demauxa i in. Publikacja została zamieszczona w programie nauczania zatwierdzonym do użytku szkół muzycznych I stopnia. Utwory w publikacji: Köhler L. - Etiuda nr 1 Demaux L. - Etiuda nr 2 Lachowicka S. - Etiuda nr 3 Gnesina Helena - Etiuda nr 4 Schytte Ludwig - Etiuda nr 5 Schytte Ludwig - Etiuda nr 6 Frey M. - Etiuda nr 7 Gurlitt C. - Etiuda nr 8 Gurlitt C. - Etiuda nr 9 Gnesina Helena - Etiuda nr 10 Frey M. - Etiuda nr 11 Gnesina Helena - Etiuda nr 12 Gurlitt C. - Etiuda nr 13 Lachowicka S. - Etiuda nr 14 Lewidowa D - Etiuda nr 15 Lachowicka S. - Etiuda nr 16 Schytte Ludwig - Etiuda nr 17 Goedicke Aleksandr - Etiuda nr 18 Hünten Franz - Etiuda nr 19 Berkowicz Izaak - Etiuda nr 20 Berens Herman - Etiuda nr 21 Schytte Ludwig - Etiuda nr 22 Gnesina Helena - Etiuda nr 23 Brunner Christian Traugott - Etiuda nr 24 Immler Christian - Etiuda nr 25 Schytte Ludwig - Etiuda nr 26 Schytte Ludwig - Etiuda nr 27 Schytte Ludwig - Etiuda nr 28 Goedicke Aleksandr - Etiuda nr 29 Frey Martin - Etiuda nr 30 Goedicke Aleksandr - Etiuda nr 31 Frey Martin - Etiuda nr 32 Goedicke Aleksandr - Etiuda nr 33 Hünten Franz - Etiuda nr 34 Gnesina Helena - Etiuda nr 35 Germer Heinrich - Etiuda nr 36 Nikołajew Aleksiej - Etiuda nr 37 Schytte Ludwig - Etiuda nr 38 Frey Martin - Etiuda nr 39 Goedicke Aleksandr - Etiuda nr 40 Berens Herman - Etiuda nr 41 Germer Heinrich - Etiuda nr 42 Różycki Aleksander - Etiuda nr 43 Germer Heinrich - Etiuda nr 44 Berens Herman - Etiuda nr 45 Zilcher Paul - Etiuda nr 46 Frey Martin - Etiuda nr 47 Berens Herman - Etiuda nr 48 Frey Martin - Etiuda nr 49 Bertini Henri - Etiuda nr 50 Frey Martin - Etiuda nr 51  

Mając na celu dalsze wzbogacenie repertuaru nauczania, wybrałyśmy i opracowałyśmy etiudy, które nie było dotychczas w Polsce publikowane, a które ze względu na ich walory instruktywne w pełni zasługują naszym zdaniem na włączenie do programów nauczania w niższych szkołach muzycznych: uwzględnione zostały różnorodne problemy techniczne oraz stopniowane trudności. Z uwagi na pedagogiczny charakter tej pracy niejednokrotnie wprowadzone zostały zmiany w określeniu tempa, w łukowaniu, dynamice i artykulacji, ze szczególną uwagą została opracowana aplikatura. Zatwierdzone do szkół muzycznych I stopnia pismem Ministra Kultury. ISBN: 83-224-1465-X ISBN: 83-224-1464-1 całość

Mając na celu dalsze wzbogacenie repertuaru nauczania, wybrałyśmy i opracowałyśmy etiudy, które nie było dotychczas w Polsce publikowane, a które ze względu na ich walory instruktywne w pełni zasługują naszym zdaniem na włączenie do programów nauczania w niższych szkołach muzycznych: uwzględnione zostały różnorodne problemy techniczne oraz stopniowane trudności.  Z uwagi na pedagogiczny charakter tej pracy niejednokrotnie wprowadzone zostały zmiany w określeniu tempa, w łukowaniu, dynamice i artykulacji, ze szczególną uwagą została opracowana aplikatura.  Wiera Sawicka, Gabriela Stempniowa]  Zatwierdzone do szkół muzycznych I stopnia pismem Ministra Kultury.

Od początku wojny Witold Lutosławski nie chciał pogodzić się z tym nagłym przerwaniem jego kompozytorskiej działalności. Dlatego w 1940 zaplanował skomponowanie cylku etiud fortepianowych. Na przełomie 1940/41 powstały dwie pierwsze etiudy, wskazujące wyraźnie na to, że intencją kompozytora było nawiązanie do tradycji Chopina, może też Debussy'ego. Słuszność tego narzucającego się wręcz skojarzenia potwierdza początek pierwszej etiudy, gdzie oktawa C1-C w lewej ręce tworzy podstawę wznoszącego się, wirtuozowskiego pasażu powierzonego prawej ręce. Jest to wyjątkowo czytelny ukłon w stronę Etiudy C-dur otwierającej Opus 10 Chopina. Na tym jednakże kończą się wszelkie związki z muzyką Chopina, a w tradycji zakorzeniona jest jeszcze tylko budowa etiud, gdyż obie oparte są na modelu trzyczęściowym. Być może ciekawsza miała być wielka forma całego cyklu, lecz nic na jej temat nie wiadomo. Nieznana pozostaje przyczyna, dla której Lutosławski zrezygnował z dalszej pracy po dwóch zaledwie utworach. Język etiud jest zdecydowanie współczesny, neoklasyczny, choć zarówno w sposobie organizacji metrorytmiki jak i harmonii można dostrzec zapowiedzi przyszłego stylu kompozytora. Kompozytor nie grywał swoich etiud publicznie. Prawykonanie - i to tylko pierwszej z nich - odbyło się dopiero 26 stycznia w 1948 roku w Krakowie z udziałem Marii Bilińskiej-Riegerowej, na koncercie zorganizowanym przez Polskie Wydawnictwo Muzyczne. Efektowne, wirtuozowskie i pianistycznie bardzo wdzięczne utwory zapewne zyskałyby sporą popularność, gdyby mogły wypełnić większą część programu recitalu. Dwie miniatury, trwające łącznie niewiele ponad cztery minuty, w dodatku niezbyt skontrastowane, nie zdołały jednak zainteresować wykonawców i dlatego można je usłyszeć tylko sporadycznie. [Krzysztof Meyer, opr. dg] Nr kat.: 62