[Prószyński i S-ka]
Kategoria: BiografieWysyłka: od ręki
Ostatni tom młodzieńczych dzienników i zapisków
autobiograficznych Agnieszki Osieckiej to świadectwo pokolenia
ogołoconego przez okupację i stalinizm z dziecięcej beztroski, to
wypowiedź dzie...
Pełen opis produktu 'Dzienniki 1956-1958' »
Ostatni tom młodzieńczych dzienników i zapisków autobiograficznych
Agnieszki Osieckiej to świadectwo pokolenia ogołoconego przez
okupację i stalinizm z dziecięcej beztroski, to wypowiedź
dziewczyny, która straciwszy najlepsze lata na zebraniach
ZMP-owskich, bardzo nie chciała, a w końcu też nie umiała
dorosnąć.
Jestem młodą kobietą, a koło mnie tylu jest zmarłych, jakby
przetoczyło się przez moje łóżko powstanie listopadowe.
Czy karcisz nas, Panie Boże, za nasze niedołęstwo? Za to, że cośmy
tak pięknie zaczęli po teatrzykach, klubach i wiecach - tośmy
pogubili, rozbiegając się w popłochu? Za to, żeśmy zaczynali w
kupie, a ratowaliśmy się w pojedynkę?
Za to, że się nam zdawało, że jesteśmy nieśmiertelni, wieczni,
żelaźni - a byliśmy jak ćmy, jak jątki, turkucie
podjadki?
Wszyscy chcemy być wiecznymi chłopcami, wiecznymi dziewczynami.
"Niedojrzały naród". A czy nas kto traktuje jak
dorosłych?
W zapiskach autobiograficznych z lat 19561958 i z 1970 roku
Agnieszka Osiecka dokonuje bezlitosnej autoanalizy i psychoanalizy
własnego pokolenia. Rozlicza się ze światem, stawia sobie
niewygodne pytania, nie unika gorzkich diagnoz, wreszcie też pisze
testament. I nie są to gesty jednokrotne, tylko "typowe" dla niej
sposoby rozładowywania napięcia i radzenia sobie z bólem i
smutkiem. Lata 1957 i 1970 to dla autorki "Okularników" czasy
szczególnie trudne - szósty tom dzienników i zapisków zbiera
życiowe doświadczenie Agnieszki Osieckiej w opowieść zaskakującą:
pełną nieoczekiwanych kontrapunktów i jeszcze bardziej
niespodziewanych puent.
Wymyślasz sobie: będziesz taka i taka, będziesz robiła to i to. I
potem sobie to realizujesz albo ci się to realizuje.
Bo w STS-ie reprezentuję Bim-Bom, w Bim-Bomie - STS, na
dziennikarce - Akademię, dla Witka - Łajminga, dla Łajminga -
Witka, dla majakowszczyzny - Matisse'a, dla [!] "formalistów" mówię
o służebnym stosunku sztuki do człowieka itd.
Autorkę "Szpetnych czterdziestoletnich" twórczo rozwijały
rozczarowanie, rozpacz i niespełnienie. Dopiero w latach 70.,
urodziwszy córkę, doznała uczuć bezwarunkowych. Do tego wszakże
momentu wolała być "niekochaną niż grafomanką". Współbohaterami
młodzieńczych dzienników Agnieszki Osieckiej są piekielnie
utalentowani ludzie zatracający się jednakowoż w
niemiłości.
Przez karty przewijają się Zbigniew Cybulski, Bogumił Kobiela,
Witold Dąbrowski, Andrzej Jarecki, Jerzy Markuszewski, Marek
Hłasko, Jerzy Giedroyć i wiele innych postaci wtedy w czasie
rozkwitu swej działalności.
Pancerne motyle?
Fuck, fuck, fuck.
Kwak, kwak.
TAK.
Agnieszka Osiecka (19361997) - polska poetka, autorka tekstów
piosenek, pisarka, reżyser teatralny i telewizyjny, dziennikarka.
Od 1954 roku związana była ze Studenckim Teatrem Satyryków (STS),
gdzie zadebiutowała jako autorka tekstów piosenek. Prowadziła w
Polskim Radiu Radiowe Studio Piosenki, które wydało ponad 500
piosenek i pozwoliło na wypromowanie wielu wielkich gwiazd polskiej
estrady. Od 1994 roku była związana z Teatrem Atelier w Sopocie,
dla którego napisała swoje ostatnie sztuki i songi. Dorobkiem
Agnieszki Osieckiej zajmuje się założona przez córkę poetki Agatę
Passent Fundacja Okularnicy.
Agnieszka Osiecka pośmiertnie została odznaczona przez Prezydenta
RP Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.