[Studio Astropsychologii]
Kategoria: FilozofiaWysyłka: od ręki
Co łączy gnozę i psychoanalizę? Jerzy Prokopiuk, autorytet w
dziedzinie filozofii, psychologii, ezoteryki i antropozofii w
swojej książce ,,Dusza ludzka oś
świata" objaśnia...
Pełen opis produktu 'Dusza ludzka oś świata' »
Co łączy gnozę i psychoanalizę?
Jerzy Prokopiuk, autorytet w dziedzinie filozofii,
psychologii, ezoteryki i antropozofii w swojej książce ,,Dusza
ludzka oś świata" objaśnia analogię między światem duchowym i
materialnym. Wykorzystuje do tego tradycje religijne całego świata,
od judaizmu, przez chrześcijaństwo aż po taoizm. Zarówno
duchowości, jak i materializmu doświadczamy poprzez pryzmat własnej
jaźni. Pogląd ten wywodzi się z wielu tradycji, ale najczęściej
łączony jest z żydowską kabałą. Z jej tradycji czerpał również
Zygmunt Freud, tworząc podstawy dla współczesnej psychoterapii,
która wykształciła pojęcie nieświadomości.
Psychologia humanistyczna a samorealizacja
Autor w swoich rozważaniach omawia również rolę
psychologii humanistycznej w procesie samorealizacji człowieka.
Psychologia humanistyczna, jest obecnie trzecim nurtem psychologii,
tuż obok psychoanalizy oraz behawioryzmu. Postawała na przełomie
lat 50/60 jako reakcja na ograniczenia dwóch ostatnich. W swoich
głównych założeniach reprezentuje szacunek dla wartości osób,
holistyczne podejście do osobowości ludzkiej, respekt w stosunku do
różnic w podejściu oraz otwartość wobec metod możliwych do
przyjęcia. Chęć spełniania marzeń i pragnień na wszystkich polach
życia jest właściwa każdemu człowiekowi. Autor opisuje historię
pojęcia samorealizacji i medytacji jako metody poznawczej
prowadzącej do transformacji osobowości, którą psychoanaliza
przejęła z tradycji religijnej. Połączenie tych dwóch zjawisk miało
dla rozwoju tej nauki charakter przełomowy. W książce omawia
również jungowską koncepcję wyobraźni jako środka, dzięki któremu
możemy samodzielnie rozwijać świadomość.
Prostota jako zasada życia
W ostatnich latach dużo słyszy się o ludziach,
którzy wracają do prostego sposobu życia, wyjeżdżają z miast i
rozpoczynają życie na wsi, ogrzewają domy energią Słońca, hodują
własne, ekologiczne rośliny i zwierzęta. W zjawisku tym Autor
dopatruje się znamion przeszłości, bowiem tęsknota do prostego
życia nie jest niczym nowym. Praktykował ją chiński taoizm,
pierwotne chrześcijaństwo oraz mistycy i mnisi Wschodu i Zachodu. W
czasach nowożytnych pochwałę prostego życia głosili Jan Jakub
Rousseau, Thoreau, Emerson i Gandhi. Nigdy jednak tęsknota ta nie
obejmowała tak szerokiego grona ludzi jak w dzisiejszych czasach.
Zdaniem Prokopiuka, ten swojego rodzaju ruch slow life, może
wstrząsnąć podstawami współczesnej cywilizacji. Filozof wyjaśnia, w
jaki sposób poprzez zmniejszanie intensywności życia zewnętrznego
pozostawiamy więcej miejsca na rozwój duchowy i osobisty. Omawia
również zagadnienie ,,sumienia ekologicznego", globalnej
wrażliwości, która rodzi się w obliczu problemów
cywilizacyjnych.