Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Centralnym zagadnieniem rozprawy autorka czyni pojęcie dramatu, w którym koncentrują się różne dyskursy - literacki, filozoficzny i estetyczny. Ze względu na właściwości strukturalne stanowi on dla Różewicza pretekst do podjęcia dialogu o życiu, człowieku i świecie. Reguły, jakimi rządzi się Różewiczowski dramat, przekładają się na reguły rządzące światem. Punkt wyjścia rozważań stanowi filozofia dramatu księdza Józefa Tischnera. W rozumieniu tego filozofa dramat ma wymiar egzystencjalny, filozoficzny, obejmuje swym znaczeniem istnienie każdego człowieka.

Książka przedstawia antropologiczne aspekty filozofii dramatu Józefa Tischnera. Jest to filozoficzna refleksja poświęcona człowiekowi.

Niniejsza książka Dramat ciała ciało w dramacie Twórczość serbskich i chorwackich dramatopisarek w latach 1990-2010 ma na celu przybliżenie najnowszego dramatopisarstwa kobiecego w Serbii i Chorwacji, odczytywanego z perspektywy genderowej interpretacji cielesności. Głównym założeniem jest uzupełnienie luki w dyskursie dotyczącym współczesnego dramatopisarstwa europejskiego, w tym badań slawistycznych, o nowe, południowosłowiańskie nieznane dotąd elementy.

Nowe, zmienione i najbardziej kompletne wydanie pism literackich Karola Wojtyły - Jana Pawła II. Po raz pierwszy udało się zebrać wszystkie znane utwory Papieża, w tym takie, które ukazywały się dotąd w okrojonej wersji.

W opiniach wielu komentatorów oraz czytelników popularność współczesnych polskich dramatów pozostaje jedynie kwestią chwilowej fascynacji tekstami traktującymi o najgorętszych wydarzeniach pisanych językiem, wykorzystującym modne współcześnie dyskursy medialne. Zgodnie z tym dość powszechnym poglądem dramaty stają się rodzajem medialnych newsów, które trafiają w chwilowe oczekiwania oraz fascynacje odbiorców, jednak ich popularność wyczerpuje się wraz z pojawieniem się nowych ciekawostek oraz atrakcji. Z jednej strony zbiór analizowanych przez autorów niniejszego tomu dramatów może zatem okazać się jedynie modną efemerydą, z drugiej strony trudno nie dostrzegać znaczącej popularności formy dramatycznej, która w ostatnich latach stała się częstą formą wypowiedzi młodych twórców. Fragment "Wstępu"

Słowo "elementy", którym posłużyliśmy się w tytule, [...] pozwala myśleć o tekście jako tworze nieorganicznym, jakiejś maszynie czy urządzeniu, które bez użytkownika nie potrafi funkcjonować, czy też takim, w którym użytkownik stanowi niezbędną do funkcjonowania część mechanizmu. [...] Dlatego wymienione w podtytule "analizy diagnostyczne" nie mają wiele wspólnego z diagnozami medycznymi, które wnioskują o występowaniu chorób i innych niedomagań, mierząc odstępstwa od normy i tropiąc deformacje stanu uważanego za naturalny. Idzie nam raczej o analizy diagnostyczne w technicznym znaczeniu tego słowa, czyli o rozpatrywanie stanu i struktury urządzenia na podstawie jego aktualnego działania. Jedynie bowiem w taki sposób potrafimy wyjść poza zaklętą dziedzinę wiedzy pewnej i przyjętych sposobów widzenia, by dowiedzieć się czegoś, co nie zostało założone z góry, i zobaczyć tym samym coś innego, niż dotychczasowa wiedza pozwalała nam zobaczyć. Fragment wstępu "Rozkład, czyli konstrukcja"

Pierwsza w języku polskim monografia, która na wybranych przykładach z dramaturgii europejskiej od Maeterlincka, Czechowa i Wyspiańskiego przez Becketta, Pintera i Różewicza do Handkego i Kane'a - systematycznie podejmuje zagadnienie semantycznej i ekspresywnej wielokształtności milczenia, opisując jego zmieniające się formy i techniki zastosowania.

Krytyczna pełna edycja okolicznościowej literatury politycznej okresu trzeciej ćwierci XVIII w. Literatura polityczna - to poezja i proza artystyczna związana tematycznie z bieżącyni wydarzeniami politycznymi, będąca reakcją na nie. Wypełnia lukę w wiedzy o życiu i klimacie kulturowym dawnej Rzeczypospolitej, a zwłaszcza o świadomości społecznej ówczesnych Polaków. Jednocześnie uzupełnia historię literatury polskiej o obszary pozostające zwykle poza zainteresowaniami badzaczy - o różnych formach literackich: ukształtowanych w kulturze oficjalnej, a funkcjonujących w obiegach folkloropodobnych obok form własnych, nieznanych kulturze "wysokiej".

Lata 1945-2005 to dwie różne epoki historyczne, ale jeden z najpłodniejszych okresów w dziejach polskiej dramaturgii. Tworzyło w tym czasie kilkudziesięciu wybitnych dramaturgów, których utwory zajęły trwałe miejsce w naszej literaturze. Niestety, ich pisarstwo w powszechnej świadomości prawie nie istnieje. A są to tytuły utworów żywych, mających za sobą nie tylko próbę sceny, ale i znaczące premiery, zarówno w Polsce, jak i bardzo często za granicą. Od lat 60. po 80. polska dramaturgia była tłumaczona i wystawiana w świecie jak nigdy przedtem. Dzisiaj trudno do niej dotrzeć. Bardzo rzadkie są wydania zbiorowe, równie rzadkie publikacje dramatów jakiegoś pisarza.

Niniejsze opracowanie stanowi kontynuację opublikowanego przed kilku laty informatora Dramat obcy w Polsce 1765-1965. Premiery, druki, egzemplarze, t.1: A-K, Kraków 2001, t.2: L-Ż, Kraków 2004. Zostało ono przygotowane według identycznych założeń metodycznych, choć zmodyfikowanych i dostosowanych do wymogów opisu recepcji dramaturgii współczesnej. Tom ten - identycznie jak dwa poprzednie - łączy cechy "klasycznej" bibliografii literackiej z dokumentacją teatrologiczną. Odnotowujemy wszystkie przekłady dramatów udostępnione tak na scenie, jak poprzez edycje w periodykach i książkach. Nie uwzględniamy utworów przetłumaczonych, które znajdują się w zbiorach agencji lub innych instytucji, ale w latach 1966-2002 nie weszły do obiegu kulturalnego w Polsce. Tom niniejszy posiada również aneks.

Antologia sztuk współczesnych powstałych dla Teatru w Legnicy.W tomie znajdują się dramaty m.in. Przemysława Wojcieszka (Made in Poland), Marka Pruchniewskiego("Wesele" raz jeszcze), Lecha Raczaka (Plac Wolności)

W 1959 roku ukazał się poświęcony teatrowi romantycznemu monograficzny zeszyt "Pamiętnika Teatralnego". Zmienił on gruntownie myślenie o polskim dramacie romantycznym, który dotąd uważano za niesceniczny, przeznaczony do lektury. Okazało się, że wielkie dzieła naszych romantyków powstawały z myślą o scenach zachodnioeuropejskich, które oni dobrze znali i byli zafascynowani ich możliwościami inscenizacyjnymi. Dowodzi tego również Magdalena Chacko w swej książce, wpisując się w tradycję tych badań. Autorka obszernie omawia konwencje inscenizacyjne oraz style gry aktorskiej obowiązujące w ówczesnym teatrze i pokazuje, w jaki sposób inspirowały one Juliusza Słowackiego i wywarły wpływ na kształt sceniczny jego dramatów. Odpowiada także na pytania: Na czym polegało "myślenie teatrem" autora Ballady ny? l czy jego dramaturgia przyczyniła się do przemian w teatrze polskim drugiej połowy XIX i początku XX wieku?

Obserwacje Gombrowicza nie straciły ani trochę aktualności i wręcz nie sposób oprzeć się urokowi jego celnych, nieraz złośliwych spostrzeżeń i ocen, wyrażanych żartobliwie, ale też w tonacji serio. Co Gombrowicz, chciał powiedzieć nam o szczerości i pozorach, o wielkiej miłości i masce erotyzmu, niewoli urody i ucieczce przed życiem, o duchu męskości i kobiecości, czy wreszcie o latynoamerykańskim temperamencie?

Zbiór kilkudziesięciu krótkich esejów porządkuje podstawowe pojęcia związane z badaniem dramatu, szczególnie jego nowych i najnowszych form, powstających przez cały XX wiek jako odpowiedź na "kryzys dramatu".

?Obowiązkowa lektura dla wszystkich interesujących się japońską kulturą?The Japan TimesWyobraźcie sobie, jakby to było zamieszkać w Japonii, pozostawiając za sobą wszystkich i wszystko, co dawniej było wam bliskie."W Japonii, czyli w domu" to historia Amerykanki, która przeniosła się z rodzinnej Kalifornii na japońską prowincję i tam wyszła za mąż, stając się częścią japońskiej rodziny o długim, liczącym ponad 350 lat rodowodzie. Zamieszkała w rodzinnej posiadłości męża i poświęciła się prowadzeniu domu. W swej książce opowiada o tym, czego odwiedzający Japonię turyści zazwyczaj nie mają szans dostrzec i doświadczyć: o codziennym życiu w zgodzie z wielowiekową tradycją, rodzinnych i sąsiedzkich relacjach, swoistej japońskiej przyrodzie i? duchach, z którymi przyszło jej dzielić nowy dom. Wspominając najważniejsze zdarzenia ze swojego pobytu w Japonii, pokazuje zarazem jak zmieniło się jej dotychczasowe postrzeganie świata i jakie zmiany zaszły w sposobie życia współczesnych Japończyków.Błyskotliwa, pełna ciekawostek opowieść o prawdziwej Japonii i jej mieszkańcach, gdzie liczy się harmonia i niezmienne od wieków zasady współżycia pod jednym dachem. To także frapująca rzecz o asymilacji kulturowej, nie do końca jednak możliwej?

Na tom niniejszy składają się szkice pracowników Instytutu Filologii Polskiej reprezentujących różne specjalności i dyscypliny badawcze. Teksty zostały zgrupowane w trzech kręgach tematycznych: a) Misterium i miesteryjnośćb) Dramat-teatr, c) Komunikacja społeczna. Wszystkie przedstawione w zbiorze prace sytuują się - ogólnie rzecz biorąc - w przestrzeni komunikacyjnej.

Minął rok od ukazania się głośnej książki Jacka Mateckiego Co Wy,?, wiecie o Rosji!? W tym oryginalnym reportażu, napisanym jak nikt przed nim, zdał raport z kilkuletniej włóczęgi od Kaliningradu po Kamczatkę, od Archangielska po pustynie Azji Środkowej.To miał być koniec wschodniej przygody, lecz ciągnie wilka do lasu? Wrócił i zaszył w dziwnym budynku na wschodnich stokach Uralu i przez ponad dwa miesiące z niego nie wchodził. Cóż może być takim miejscem, które jak soczewka skupia w sobie obraz wielkiego kraju? To teatr, Szanowni Państwo! Prowincjonalny teatr gdzie wystawiają Szekspira, bajki dla dzieci i coś, co podobne jest do sitkomu? Kto go tam wpuścił, aby brał udział w próbach, oglądał spektakle od kulis, bawił się na popremierowych bankietach, wyjazdach gościnnych, podsłuchiwał odprawy kierownictwa i balangował w garderobach? Poza tym wszystko o upadającym miasteczku na Uralu, o rosyjskiej cenzurze, robieniu historii na scenie, skandalu, którego nikt nie widział, reżyserze, który z miłości zepsuł własną inscenizację? To wszystko w najnowszej książce Jacka Mateckiego ?Dramat Numer Trzy?.

Autorskie kompendium wiedzy o dramaturgach i ich dziełach od starożytności do czasów najnowszych. Czytelnik odnajdzie w leksykonie streszczenia i problematykę ważniejszych dramatów, charakterystykę bohaterów oraz wszelkie potrzebne dane bibliograficzne. Niezbędna publikacja w zbiorach każdego humanisty.

Pier Paolo Pasolini znany jest w Polsce przede wszystkim jako jeden z najwybitniejszych włoskich reżyserów filmowych XX wieku. Jako dramatopisarza prezentuje go Ewa Bal w swojej książce poświęconej analizie jego najważniejszych utworów scenicznych w konteście współczesnego dyskursu cielesności w dramacie.

Książka jest monografią polskiej i europejskiej dramaturgii naturalistycznej. W części pierwszej prezentowana jest historia naturalistycznego nurtu w dramaturgii europejskiej, począwszy od pierwszych koncepcji francuskiego werystycznego i fizjologicznego naturalizmu, poprzez "pszchoanalityczne" przekształcenia w dramacie skandynawskim i najbardziej "konsekwentne" warianty niemieckie, po "impresjonistyczne" i "idelogiczne" wzbrzmiewanie naturalizmu w dramacie rosyjskim. W części drugiej szczegółowej prezentacji poddana została dramaturgia polska, sytuowana w komparatystycznych kontekstach, odsłaniająca specyfikę polskiego "obłaskawionego" naturalizmu. Praca skomponowana została - z inspiracji teorii narratywistycznych - jako dwa "dramaty", model dramatu pozwolił bowiem na uchwycenie, podobieństw i różnic w poszczególnych krajach, jak i skupienie się na wewnętrznym mikrokosmosie poszczególnych utworów (książka przynosi nowe odczytania ponad stu dramatycznych tekstów). Nowe spojrzenie na ten niezwykle interesujący, choć nie doceniany wcześniej nurt dramaturgii przełomu wieków, operujący metodą "totalnego mimetyzmu" i psychoterapeutycznego szoku pozwala dostrzec w nim zapowiedź nowego nurtu w dramaturgii ostatniej dekady XX wieku.