[rebis]
Kategoria: Literatura piękna>Powieść zagranicznaWysyłka: do 3 dni
były dobre, sprawia, że się ich nie szanuje, a niedobór, choć
złych, zasługuje na niejaki szacunek. - Cervantes, "Przemyślny
rycerz don Kichot z Manczy.
Część druga",...
Pełen opis produktu 'Przemyślny rycerz don Kichot z Manczy Część 2' »
Niniejszym oddajemy do rąk czytelnika długo oczekiwane pierwsze
polskie wydanie krytyczne drugiej części Don Kichota, w nowym,
doskonałym przekładzie Wojciecha Charchalisa, przygotowane
specjalnie z okazji obchodów czterechsetlecia śmierci autora.W roku
1613, osiem lat po publikacji Don Kichota, do Cervantesa dotarła
krążąca po Madrycie plotka, że ktoś pisze kontynuację jego
powieści. Oburzony autor, który ? zdaje się ? w ogóle nie miał
takiego zamiaru, zaczął w pośpiechu przygotowywać swoją drugą
część. Gdy latem 1614 pisał właśnie rozdział LIX, niejaki
Avellaneda, pisarz do dziś pozostający anonimowy, opublikował Drugą
część don Kichota z Manczy. Twórca oryginału był tą powieścią
ewidentnie zniesmaczony, przeredagował więc swój tekst i zrobił z
niego dialog z apokryfem, wyszydzając go i bezwzględnie wyśmiewając
od prologu aż po ostatnie zdanie. Tym sposobem, prawdopodobnie
zupełnie niechcący, powodowany wyłącznie zalewającą go żółcią,
Cervantes dopełnił Don Kichota drugą częścią przygód tytułowego
bohatera i ostatecznie stworzył pierwszą w pełni nowożytną powieść
europejską.Choć wydaje się, że prawie każdy zna powieść Cervantesa
i wielokrotnie widział don Kichota w dziełach wielkich artystów,
jak Gustave Doré, Honoré Daumier, Salvador Dali, Pablo Picasso i
wielu innych, to z pewnością zaskoczą go rysunki i wizje Wojciecha
Siudmaka. Jego dzieła nawiązują głębiej i śmielej do fantastycznych
wizji Cervantesa i marzeń don Kichota. Tu, gdzie inni widzieli
humorystyczne anegdoty, artysta odczytuje filozoficzne intencje
autora.Czytając oba Don Kichoty Cervantesa, można dojść do
przekonania, że autor pisząc te powieści (...), ewoluował od
zwykłej burleski interludium o wieśniaku, który postradał zmysły od
słuchania romansów, do głębokiej refleksji nad zależnościami
łączącymi życie i literaturę, nad formą dzieła literackiego oraz
szerszej refleksji filozoficznej na temat związków łączących
człowieka ze światem zewnętrznym. (...) Transcendencja tego dzieła
i jego niepodważalna uniwersalność sprawiają, że przypadki
najznamienitszego błędnego rycerza bawią i skłaniają do refleksji
po dziś dzień i mimo że powieści rycerskie są nam kompletnie obce,
całkowicie egzotyczne i zupełnie obojętne, ich krytyka autorstwa
Cervantesa ciągle zachowuje świeżość i atrakcyjność. - Wojciech
Charchalis, ze wstępu tłumaczaW imię Boże, jakże wielka musi tobą
targać ochota przeczytania tego Prologu, szlachetny, choć może i
plebejski czytelniku, kiedy spodziewasz się w nim znaleźć zemstę,
zniewagi i klątwy rzucane pod adresem tego drugiego Don Kichota,
czyli tego, o którym mówią, że spłodzono go w Tordesillas, a wydano
na świat w Tarragonie! Prawda jednakowoż jest taka, że nie uczynię
ci tej przyjemności, bo chociaż krzywdy zwykle budzą wściekłość w
najbardziej nawet pokornych piersiach, w moim przypadku ta reguła
znajduje raczej wyjątek. (...) nie chcę ci więcej powiedzieć, tylko
powiadomić cię, żebyś wziął pod uwagę, iż ta druga część Don
Kichota, którą ci ofiarowuję, jest skrojona na tę samą miarę i z
tego samego materiału co pierwsza, i daję ci don Kichota
poszerzonego i w końcu zmarłego, i pochowanego, żeby nikt więcej
się nie ośmielił składać nowych zeznań, wszak dość jest tych
starych (...) albowiem nadmiar rzeczy, choćby były dobre, sprawia,
że się ich nie szanuje, a niedobór, choć złych, zasługuje na
niejaki szacunek. - Cervantes, "Przemyślny rycerz don Kichot z
Manczy. Część druga", PrologDon Kichot to powieść dająca mnóstwo
przyjemności, pomyślana jako łańcuch przypadków spotykających dwie
wędrujące postaci, które cechują się niemożliwym do pomylenia
wyglądem, wysławiają nader charakterystycznie i prześladowane są
przez pecha. (...) Postaci niezapomniane. - Darío Villanueva,
dyrektor Królewskiej Akademii Hiszpańskiej, z przedmowy...