Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Bitwa o honor miasta, DVD + Tacy jak my - film DVD Film dokumentalny o Powstaniu Warszawskim Dokument opowiadający o powstaniu warszawskim z 1944 roku został zrealizowany w celu zaznajomienia szerokiego grona odbiorców na całym świecie z istotą tego wydarzenia oraz jego wpływem na kolejne pokolenia Polaków. Film przedstawia je na tle najważniejszych wydarzeń II wojny światowej. Powstanie warszawskie zostało ukazane jako największy zryw ruchu oporu w Europie oraz jako bardzo ważny wkład narodu polskiego w walkę o wolność Europy. Dokument ten podkreśla heroizm i poświęcenie ówczesnego pokolenia Polaków. Dodatek: "Tacy jak my" to dokument, który na tle innych wyróżnia się swoją formą oraz przedstawionym obrazem powstania Warszawskiego. Występujący w nim współcześni popkulturowi artyści oraz młodzi warszawiacy mówią, jaki wpływ miało na ich życie powstanie warszawskie. Dokument "Tacy jak my" ukazuje miejsce powstania warszawskiego w kulturze masowej, z którą każdy z nas spotyka się na co dzień. Wśród artystów występujących w filmie zobaczyć można: Dariusza Malejonka, Marikę, Kazika Staszewskiego, L.U.C.-a i wielu innych. Odmienna i wyjątkowa forma dokumentu ukazuje ten tragiczny zryw wyzwoleńczy w nowym świetle. „Powstanie warszawskie jest dla mnie szeregiem opowieści prywatnych. Moja mama i siostra czekały 3 dni bez jedzenia i picia, żeby przejść przez Pl. Grzybowski, bo tam siedział snajper. Powstanie dominuje nad tym, co spotkało to miasto#8221;. - Kazik Staszewski Reżyser: Eugeniusz Starky Producent: Telewizja Polska S.A. Produkcja: polska Czas trwania: 103 min Nośnik: DVD Dźwięk: Dolby Digital 2.0 Lektor: nie Dubbing: nie Opakowanie: pudełko Kod paskowy (EAN): 9788395206252

Zapraszamy do lektury książki Jacka Bławuta, operatora, reżysera, dokumentalisty, którego Tadeusz Lubelski, określił mianem filmowca "pochłoniętego przez ludzi". Robię filmy, bo muszę. Tak samo jak muszę oddychać, jeść, spać. Robię filmy, bo nie znalazłem bardziej fascynującego sposobu na poznanie życia we wszystkich jego wymiarach. A film daje taką szansę. Zaprasza do poznawania. ... Przychodzi taki moment, kiedy wyjęcie kamery jest świętem, jest spełnieniem nie tylko dla mnie, ale także dla mojego bohatera. I wtedy towarzyszy nam poczucie bezpieczeństwa, radości. Jest taka chwila, nie mam słowa na to dobrego, ale chodzi o to, że czuję w drugiej osobie zaufanie i wtedy ona mówi „słuchaj, zrobimy film, ja ci opowiem historię, a ty ją pięknie nakręcisz (...) Fragment Wstępu...

Opis - Zapraszamy do lektury książki Jacka Bławuta, operatora, reżysera, dokumentalisty, którego Tadeusz Lubelski, określił mianem filmowca "pochłoniętego przez ludzi". Robię filmy, bo muszę. Tak samo jak muszę oddychać, jeść, spać. Robię filmy, bo nie znalazłem bardziej fascynującego sposobu na poznanie życia we wszystkich jego wymiarach. A film daje taką szansę. Zaprasza do poznawania. ... Przychodzi taki moment, kiedy wyjęcie kamery jest świętem, jest spełnieniem nie tylko dla mnie, ale także dla mojego bohatera. I wtedy towarzyszy nam poczucie bezpieczeństwa, radości. Jest taka chwila, nie mam słowa na to dobrego, ale chodzi o to, że czuję w drugiej osobie zaufanie i wtedy ona mówi ?słuchaj, zrobimy film, ja ci opowiem historię, a ty ją pięknie nakręcisz (...) Fragment Wstępu Nazwa - Bohater w filmie dokumentalnym Autor - Jacek Bławut Oprawa - Miękka Wydawca - PWSFTv i T Kod ISBN - 9788387870348 Kod EAN - 9788387870348 Wydanie - 1 Rok wydania - 2010 Język - polski Seria wydawnicza - Warsztat Realizatora Filmowego I Tv Format - 14.0x20.5cm Ilość stron - 112 Podatek VAT - 5%

Poprzez skrupulatne ukazanie kontekstów społecznych i historycznych dla tematów z filmów Kamieńskiej cała książka urasta do szczególnego rodzaju przewodnika po historii PRL i Polski po upadku komunizmu. Nawet jeśli czytelnikowi nie będzie dane zobaczyć filmów bohaterki tej książki, to po jej lekturze będzie miał za sobą szczególną trasę po historii najnowszej, odbytą według azymutów wskazanych przez wybitną polską dokumentalistkę. Pokazuje to zarówno skalę dokonań Kamieńskiej w jej zamiarze autorskiego opisywania świata kamerą dokumentalną, jak i sukces metody Urszuli Tes, by dokładnie pokazać, w jaki sposób w tej twórczości dokonało się opisywanie świata nieprzedstawionego PRL i świata fragmentarycznie dokumentowanego ostatniej dekady dwudziestego wiekuDr hab. Mikołaj Jazdon, prof. UAMReżyserka, a za nią Autorka książki, na wstępie porzuciły schemat: bohaterowie filmu w szponach złego systemu. Dzięki temu obraz dziedzictwa PRL-u, jaki wyłania się z zamieszczonych w książce analiz, wydaje się najpełniejszy. Ten fakt dalece nie wyczerpuje jeszcze wartości publikacji. W rozdziałach poświęconych tematowi pamięci, tematyce wiejskiej w filmach reżyserki, portretom pasjonatów i wątkom religijnym można dostrzec stopniowanie ludzkiego doświadczenia; wznosimy się na kolejne poziomy człowieczeństwa. Owa gradacja dotyczy także samego kreślenia sylwetki Ireny Kamieńskiej. Otrzymuje my w efekcie portret reżyserki, daleki od idealizowania, obdarzony ludzkimi cechami, ale i przywarami twórcy filmowego. Na pierwszy plan jednak wybija się człowiek, zbiorowość, pamięć - tytuł adekwatnie oddaje intencje autorskie i zawartość samej książki. Dzięki lekturze możemy również inaczej spojrzeć na historię dokumentu, «czarną serię», a także krytykę filmową, która towarzyszyła przemianom w polskim filmieDr hab. Jadwiga Hučková...

Dwutomowa publikacja jest przedsięwzięciem ogromnym, ambitnym i niezwykle potrzebnym. Dość powiedzieć, że nie ma dotychczas w naszej literaturze przedmiotu syntezy historycznej dziejów polskiego filmu dokumentalnego.dr hab. Tadeusz Szczepański, prof. UWrAutorskie opracowanie Małgorzaty Hendrykowskiej przedstawia wielkie bogactwo polskiego filmu niefikcjonalnego pierwszej połowy XX wieku w kontekście społecznym i politycznym. Autorka krok po kroku demonstruje, jak postrzegać film dokumentalny w świetle sztuk plastycznych, fotografii prasowej i kultury popularnej. Bazując na materiałach archiwalnych (zachowało się ok. 15–20% przedwojennej produkcji), informacjach prasowych i innych publikacjach, dokonuje rekonstrukcji nieistniejącego już dziś materiału. Jako pierwsza przedstawia w formie katalogu niemal wszystkie tytuły filmów niefikcjonalnych, które ukazały się w latach 1895–1944....

Gdzie szukać obrazu Polski po 1989 roku? Oczywiście w filmach dokumentalnych. Nigdy nie były one ?obiektywnym? zapisem zjawisk i problemów ? chcąc nie chcąc stawały się stroną w polskich sporach. Dokumenty zabierały głos w najważniejszych debatach ostatnich dwudziestu lat ? opowiadały o emigracji zarobkowej, cynizmie postpolityki, podziemiu aborcyjnym w Polsce czy metodach działania wielkich korporacji. Wzbudzały kontrowersje i wywoływały skandale. O żadnym filmie fabularnym nie dyskutowano tak zaciekle jak o Arizonie Ewy Borzęckiej, Takiego pięknego syna urodziłam Marcina Koszałki czy Nocnej zmianie Jacka Kurskiego i Michała Balcerzaka. I to dokument ? Witajcie w życiu! Henryka Dederki ? został ?pierwszym półkownikiem wolnej Polski?.W Polskim kinie dokumentalnym 1989-2009 nie pytamy o wartości estetyczne i ?etykę dokumentalisty?. Piszemy historię polityczną III RP.

Sztuka w kinie dokumentalnym to zbiór tekstów poświęconych kilkunastu szczególnie interesującym, ważnym, kontrowersyjnym i często dyskutowanym, a przede wszystkim bardzo aktualnym filmom dokumentalnym z początku XXI wieku. Autorki i autorzy - teoretycy i historycy kultury, antropolodzy, filmoznawcy - nie poprzestają jednak na analizie wybranych filmów, m. in. Sceny zbrodni i Sceny ciszy Oppenheimera, Soli ziemi Wendersa i Salgado, Czy Noam Chomsky jest wysoki, czy szczęśliwy? Gondry`ego czy jaskini zapomnianych snów Herzoga - choć ten aspekt w wielu tekstach jest silnie obecny. Tym jednak, co łączy bardzo różne przyjęte przez nich perspektywy badawcze i krytyczne, jest konsekwentnie rozwijany namysł nad złożonymi relacjami, jakie zawiązują się między kinem dokumentalnym, a sztuką - czy szerzej i trafniej - sztukami. Z jednej strony w książce tej powraca pytanie o status filmu dokumentalnego jako sztuki, o jego eksperymentalny potencjał, o estetyczne fundamenty i technologiczne granice współczesnego dokumentu. Z drugiej - sztuki tradycyjne (literatura, malarstwo, architektura, muzyka) okazują się istotnym tematem, ale też wyzwaniem dla omawianych tu twórców kina dokumentalnego. Ostatecznie jednak najważniejszym chyba wątkiem przewijającym się przez wszystkie zebrane w tym tomie teksty jest rola obrazu we współczesnej kulturze wizualnej. W tej perspektywie pytaniu o funkcję i formę obrazu filmowego w kinie dokumentalnym nieuchronnie towarzyszyć musi szersza refleksja dotycząca sposobów wytwarzania, percypowania i interpretowania obrazów analogowych i cyfrowych współtworzących współczesną ikonosferę. Zapewne film dokumentalny w wyjątkowy sposób zainteresowany jest samą rzeczywistością, ale tylko o tyle, o ile rzeczywistość ta jest zapośredniczona, a zarazem dana nam przez obrazy....

Sztuka w kinie dokumentalnym to zbiór tekstów poświęconych kilkunastu szczególnie interesującym, ważnym, kontrowersyjnym i często dyskutowanym, a przede wszystkim bardzo aktualnym filmom dokumentalnym z początku XXI wieku. Autorki i autorzy - teoretycy i historycy kultury, antropolodzy, filmoznawcy - nie poprzestają jednak na analizie wybranych filmów, m. in. Sceny zbrodni i Sceny ciszy Oppenheimera, Soli ziemi Wendersa i Salgado, Czy Noam Chomsky jest wysoki, czy szczęśliwy? Gondry`ego czy jaskini zapomnianych snów Herzoga - choć ten aspekt w wielu tekstach jest silnie obecny. Tym jednak, co łączy bardzo różne przyjęte przez nich perspektywy badawcze i krytyczne, jest konsekwentnie rozwijany namysł nad złożonymi relacjami, jakie zawiązują się między kinem dokumentalnym, a sztuką - czy szerzej i trafniej - sztukami. Z jednej strony w książce tej powraca pytanie o status filmu dokumentalnego jako sztuki, o jego eksperymentalny potencjał, o estetyczne fundamenty i technologiczne granice współczesnego dokumentu. Z drugiej - sztuki tradycyjne (literatura, malarstwo, architektura, muzyka) okazują się istotnym tematem, ale też wyzwaniem dla omawianych tu twórców kina dokumentalnego. Ostatecznie jednak najważniejszym chyba wątkiem przewijającym się przez wszystkie zebrane w tym tomie teksty jest rola obrazu we współczesnej kulturze wizualnej. W tej perspektywie pytaniu o funkcję i formę obrazu filmowego w kinie dokumentalnym nieuchronnie towarzyszyć musi szersza refleksja dotycząca sposobów wytwarzania, percypowania i interpretowania obrazów analogowych i cyfrowych współtworzących współczesną ikonosferę. Zapewne film dokumentalny w wyjątkowy sposób zainteresowany jest samą rzeczywistością, ale tylko o tyle, o ile rzeczywistość ta jest zapośredniczona, a zarazem dana nam przez obrazy.

Kazimierz Karabasz jest klasykiem polskiego kina. Jego filmy, wydawane na DVD, pokazywane na klubowych przeglądach i festiwalowych retrospektywach, a czasem także w telewizji, zaświadczają o randze polskiej szkoły dokumentu, która przeżywała swój rozkwit w latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych ubiegłego stulecia. Nazwisko reżysera najczęściej kojarzy się z dwoma wielkimi filmami - Muzykantami i Rokiem Franka W. albo też z uprawianą przez autora dokumentalną metodą ?cierpliwego oka", nazwaną tak od tytułu jego książki. Karabasz nieustannie wymyka się jednak tym określeniom: realizuje nowe filmy, publikuje książki, zaskakuje świeżością spojrzenia i nowatorstwem formy, czego znakomitym przykładem mogą być autobiograficzne Spotkania z 2004 roku. W kontekście współczesnych dokumentów, których emblematami stały się tragedia i ciekawostka, skupione na codzienności człowieka z tłumu kino Karabasza jawi się jeszcze bardziej niż przed laty jako twórczość osobna. Jego filmy są przede wszystkim filmami dotykającymi spraw trwałych, opisującymi stały rytm ludzkiej egzystencji. W tym, co kruche, ulotne i przemijające, w kostiumach i rekwizytach codzienności, odnajduje on to, co wymyka się czasowi i powraca w ludzkim życiu na wiele różnych sposobów. Szara codzienność, która tak bardzo pociąga tego artystę, nie przestaje być - mimo niewątpliwej poprawy jakości życia - szara nawet z upływem lat. Zmieniają się co najwyżej odcienie tej szarości, l na tym właśnie reżyser koncentruje swoją uwagę najbardziej, konsekwentnie powracając w swych filmach do tych samych tematów, postaw i niuansów, które są najbardziej trwałym i najczęściej powtarzającym się składnikiem ludzkiej egzystencji.

Dwutomowa publikacja jest przedsięwzięciem ogromnym, ambitnym i niezwykle potrzebnym. Dość powiedzieć, że nie ma dotychczas w naszej literaturze przedmiotu syntezy historycznej dziejów polskiego filmu dokumentalnego.dr hab. Tadeusz Szczepański, prof. UWrAutorskie opracowanie Małgorzaty Hendrykowskiej przedstawia wielkie bogactwo polskiego filmu niefikcjonalnego pierwszej połowy XX wieku w kontekście społecznym i politycznym. Autorka krok po kroku demonstruje, jak postrzegać film dokumentalny w świetle sztuk plastycznych, fotografii prasowej i kultury popularnej. Bazując na materiałach archiwalnych (zachowało się ok. 15?20% przedwojennej produkcji), informacjach prasowych i innych publikacjach, dokonuje rekonstrukcji nieistniejącego już dziś materiału. Jako pierwsza przedstawia w formie katalogu niemal wszystkie tytuły filmów niefikcjonalnych, które ukazały się w latach 1895?1944.

Ponad sto lat historii kina to rozwój techniki filmowej oraz sztuki opowiadania. Fabuła wypracowała kilka wzorców scenariuszowych rozpowszechnionych za pośrednictwem klasycznych książek (przetłumaczonych także na język polski). To dobrze i źle. Fabuła zunifikowała się, w jakimś sensie zglobalizowała, doszła do ściany. Znacznie dynamiczniej przebiega ewolucja filmu dokumentalnego. Przez 2/3 historii kina dominował film krótki, dziesięciominutowy, wyświetlany w kinie jako dodatek obok kroniki filmowej. Dokument pełnometrażowy był ewenementem. Dzisiaj proporcje odwróciły się. Krótkie dokumenty to wprawki warsztatowe, to domena festiwali filmowych. Pełnometrażowe dokumenty zdobyły sale kinowe, telewizja kocha cykle i seriale dokumentalne. Sheila Bernard widząc te zjawisko, jako pierwsza chyba, napisała książkę, trochę podręcznik, o tym jak takie długie dokumenty należy robić. O tym, że to jest OPOWIADANIE, do którego na niektórych etapach tworzenia należy podchodzić jak do fabuły... A dojście do ściany w dokumencie nie grozi....

Pozycja wydawnicza, która ukazała się w serii: FILMO!ZNAWCY.Polski film dokumentalny w XXI wieku to 16 artykułów omawiających polskie kino dokumentalne ostatnich lat. Tom składa się na panoramiczną próbę spojrzenia na przeobrażony w początkach obecnego stulecia krajobraz rodzimego kina niefikcjonalnego, które bujnie rozwija się w nowych realiach społecznych, politycznych, instytucjonalnych, obyczajowych, mentalnych i medialnych. Ta wielogłosowa i różnorodna tematycznie prezentacja polskiego filmu dokumentalnego na progu XXI wieku przynosi interesujące i wielostronne świadectwo jego bujnego rozwoju, godnego bogatych tradycji minionej epoki.

Publikacja jest zbiorem 15 artykułów polskich i zagranicznych autorów, wszystkie dotyczą filmu niefikcjonalnego.Większość z podejmowanych przez autorów i autorki tomu zagadnień nie była dotąd obecna w polskim piśmiennictwie filmoznawczym. Niezwykle ważna koncepcja Nicholsa, podobnie jak rozważania Ruby'ego znane są z omówień. Praktycznie nieobecne w polskiej literaturze przedmiotu były dyskusje i badania wczesnego kina niefikcjonalnego, czy aplikacje rozważań nad aktualnościami do późniejszej praktyki dokumentalnej. Twórczość Errola Morrisa, Lutza Dammbecka czy Naomi Kawase nareszcie doczekały się opisu.

Polski film dokumentalny w XXI wieku to 16 artykułów omawiających polskie kino dokumentalne ostatnich lat. Tom składa się na panoramiczną próbę spojrzenia na przeobrażony w początkach obecnego stulecia krajobraz rodzimego kina niefikcjonalnego, które bujnie rozwija się w nowych realiach społecznych, politycznych, instytucjonalnych, obyczajowych, mentalnych i medialnych. Ta wielogłosowa i różnorodna tematycznie prezentacja polskiego filmu dokumentalnego na progu XXI wieku przynosi interesujące i wielostronne świadectwo jego bujnego rozwoju, godnego bogatych tradycji minionej epoki.

Opis - Pozycja wydawnicza, która ukazała się w serii: FILMO!ZNAWCY.Polski film dokumentalny w XXI wieku to 16 artykułów omawiających polskie kino dokumentalne ostatnich lat. Tom składa się na panoramiczną próbę spojrzenia na przeobrażony w początkach obecnego stulecia krajobraz rodzimego kina niefikcjonalnego, które bujnie rozwija się w nowych realiach społecznych, politycznych, instytucjonalnych, obyczajowych, mentalnych i medialnych. Ta wielogłosowa i różnorodna tematycznie prezentacja polskiego filmu dokumentalnego na progu XXI wieku przynosi interesujące i wielostronne świadectwo jego bujnego rozwoju, godnego bogatych tradycji minionej epoki. Nazwa - Polski film dokumentalny w XXI wieku Oprawa - Miękka Wydawca - PWSFT Kod ISBN - 9788365501073 Kod EAN - 9788365501073 Rok wydania - 2016 Język - polski Format - 17.0x24.0cm Ilość stron - 288 Podatek VAT - 5%

Dwutomowa publikacja jest przedsięwzięciem ogromnym, ambitnym i niezwykle potrzebnym. Dość powiedzieć, że nie ma dotychczas w naszej literaturze przedmiotu syntezy historycznej dziejów polskiego filmu dokumentalnego.dr hab. Tadeusz Szczepański, prof. UWrTom zbiorowy pod red. Małgorzaty Hendrykowskiej obejmuje lata 1945?2014. Autorami opracowań są: Marek Hendrykowski, Andrzej Szpulak, Wojciech Otto, Mikołaj Jazdon oraz Piotr Pławuszewski, Jadwiga Hučková, Mirosław Przylipiak, Katarzyna Mąka-Malatyńska, Krzysztof Kozłowski, Justyna Czaja i Anna Śliwińska. Historia powojennego polskiego filmu dokumentalnego przedstawiona jest z podziałem na dekady, których granice często pokrywały się z istotnymi przemianami politycznymi i społecznymi. Autorzy bardzo przekonująco pokazują też ewolucję języka dokumentu. W jaki sposób wpłynęła na ten przekaz telewizja, jakie były konsekwencje łączenia dokumentu z inscenizacją, fabułą, wreszcie ? jak na dokument wpłynęła ?rewolucja cyfrowa?.

Tytuł Poszukiwanie tożsamości w kraju (nie)pamięci Podtytuł O dokumentalnej twórczości Ruth Beckermann Autor Olga Wesołowska Język polski Wydawnictwo Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego ISBN 978-83-8220-780-4 Rok

Tytuł Polski film dokumentalny w XXI wieku Język polski Wydawnictwo Państwowa Wyższa Szkoła Filmowa, Telewizyjna i Teatralna im. L. Schillera w Łodzi ISBN 978 83 65501 21 9 Seria Filmo!znawcy Rok

Tytuł Od kroniki do filmu posttraumatycznego. Filmy dokumentalne o Zagładzie Autor Tomasz Łysak Język polski Wydawnictwo Instytut Badań Literackich PAN ISBN 978-83-65573-50-6 Rok wydania 2016 Liczba