Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Książka, którą oddaję w ręce Czytelnika ma zaspokoić pierwszą ciekawość i zachęcić do sięgnięcia po obszerniejsze dzieła oraz do wnikliwszego zajęcia się przeszłością własnej specjalności. Im bardziej zbliża się w stylu do pogadanki, tym bardziej osiąga cel, jaki wyznaczył sobie autor, znając niestety z własnego doświadczenia, jak nudnym przedmiotem może być historia, a przecież jest to przedmiot, bez którego nigdy nie zrozumiemy kim jesteśmy: jako Europejczycy, jako Polacy, jako lekarze.Zdzisław Gajdadr hab. med. Zdzisław Gajda - profesor UJ, wieloletni kierownik Katedry Historii Medycyny Collegium Medicum i honorowy kustosz zbiorów Muzeum Wydziału Lekarskiego UJ. Jest członkiem Polskiej Akademii Umiejętności, autorem książek. Za zasługi dla rozwoju współczesnej historii medycyny i Towarzystwa Lekarskiego Krakowskiego został odznaczony Medalem profesora Marka Sycha....

Historia medycyny to nie tylko historia kształtowania zawodu lekarza, to również historia myśli i działań człowieka, jego walki o przetrwanie i zachowanie gatunku. Od empirii i magii, metodą prób i błędów, pierwsi "lekarze" poznawali anatomię, fizjologię, uczyli się przyrządzać leki i leczyć chorych. Na kolejnych stronach książki śledzimy drogę, jaką musiał przejść "medyk", aby stać się współczesnym lekarzem. Jest to więc nie tylko fundamentalne kompendium wiedzy o historii medycyny, nie tylko podręcznik dla studentów i lekarzy, lecz także źródło wiedzy o życiu, historii nauki i woli człowieka. Walory merytoryczne książki, przejrzystość treści, lekki, znakomity język i wspaniałe ilustracje sprawiają, że publikacja szybko znika z półek księgarskich. Obecnie prezentujemy IV zmienione i uzupełnione wydanie książki....

„Autorka postanowiła zrealizować ważny cel naukowy, a mianowicie umiejscowić medycynę w historycznym kontekście społeczno-kulturowym [...]. Praca Bożeny Płonki-Syroki niewątpliwie przyczyni się do rozpropagowania w środowisku historyków nauki (i nie tylko) takiego postępowania ba-dawczego, które rozpatruje dzieje nauki w szerszym kontekście teorii, doktryn, poglądów, koncepcji etc., nie przeceniając ich obecnych konotacji. Mnie, jako historykowi i filozofowi medycyny, tak skonstruowana praca szczególnie odpowiada, ponieważ łączy rozważania teoretyczne ze wskazaniem na ich praktyczne wykorzystanie” [z recenzji prof. dr. hab. Tadeusza Srogosza].„Można stwierdzić, że [Autorka] jest bardzo dojrzałym badaczem, o niezwykle bogatym i wszechstronnym dorobku […]. Dążyła też — z powodzeniem — do wypracowania własnej koncepcji badań nad dziejami nowożytnej medycyny, w której wspomniana dyscyplina byłaby ujmowana w szerokim kontekście społecznym, a także kulturowym […]. Książka jest owocem wieloletnich badań, studiów i przemyśleń, stanowi jednocześnie ukoronowanie dotychczasowych badań naukowych [Autorki], jak i otwarcie kolejnych badań w tym kierunku” [z recenzji prof. dr. hab. Andrzeja Felchnera]....

Druga połowa XIX stulecia to czas coraz wyraźniejszego wpływu myśli pozytywistycznej na historiografię, w tym historiografię medyczną. Pozytywizm, tak bliski przyrodo-znawstwu, wydawał się wręcz stworzony do badań historycznych nad dziejami medycyny. Był zatem przede wszystkim źródłem rozważań nad metodyką, pojęciami i definicyjnym ujęciem badanych zjawisk, co z kolei otwierało drogę dla nowych dziedzin postępowania naukowego. Tym samym dostarczał merytorycznych argumentów na potrzeby wyodrębnienia historii medycyny na zasadach autonomicznego przedmiotu, z własnym programem dydaktycznym i badawczym. Niewątpliwie taki właśnie cel przyświecał staraniom Józefa Oettingera, którego można uznać za pierwszego w pełni świadomego swojego powołania wykładowcę historii medycyny na Uniwersytecie Jagiellońskim. Należy też podkreślić, że znalazł w swoich zamiarach wsparcie zarówno wielu profesorów krakowskiego wydziału lekarskiego, jak i władz uniwersytetu. O tym, że potrzebę utworzenia katedry widziano i dobrze rozumiano, zwłaszcza w pierwszych latach po śmierci Fryderyka Hechla, zaświadczają parokrotne starania podejmowane w celu powołania właściwego dla niej kierownika. Na przeszkodzie stawały najczęściej względy mające swe źródło w politycznych uprzedzeniach Wiednia, którym później towarzyszyły również względy natury finansowej. Kiedy po kilkunastoletniej przerwie Oettinger uzyskał wreszcie zgodę na habilitację, później zaś na profesurę nadzwyczajną i mógł wznowić wykłady, o samodzielnej katedrze nie było już mowy....

Książka ta powstała głównie z myślą o studentach wydziałów lekarskich. Brak podręcznika dotyczącego dziejów polskiej medycyny zainspirował nas do jego napisania. Jest to jedyna tego typu pozycja na rynku wydawniczym. W dużej mierze opiera się ona na tematyce seminariów studenckich przygotowywanych w Katedrze Historii Medycyny Uniwersytetu Jagiellońskiego Collegium Medicum. To rezultat dziesięciu lat pracy dydaktycznej zespołu katedry ze studentami pierwszych lat UJ CM.Treść książki była przez te lata na bieżąco poprawiana, uzupełniana i unowocześniana. Publikacja ma charakter podręcznika, a więc monograficznego opracowania historii medycyny w Polsce. Część wprowadzającą stanowią obszerne rozdziały o medycynie przedakademickiej w Polsce, o rozwoju nauczania i uprawiania medycyny w czasach Akademii Krakowskiej oraz w kolejno powstających polskich wyższych uczelniach. W części szczegółowej uwzględniono najważniejsze dyscypliny lekarskie - tak podstawowe (teoretyczne, eksperymentalne), jak i praktyczne (kliniczne). Co istotne, przedstawiając rozwój poszczególnych dziedzin, najwięcej uwagi poświęcono osiągnięciom i odkryciom naukowym, wprowadzaniu nowych teorii oraz udoskonalaniu metod klinicznych - diagnostycznych i terapeutycznych. Autorzy starali się, by język podręcznika był przystępny, wzbogacając tekst anegdotami i bogato go ilustrując.Publikacja jest skierowana do studentów i doktorantów (to przede wszystkim podręcznik akademicki), ale również do lekarzy i do wszystkich zainteresowanych dziejami polskiej medycyny.Autorzy...