Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Od dziejów najwcześniejszych po chwilę obecną, człowiek zawsze troszczył się o zdrowie i dobre samopoczucie. 50 faktów z historii medycyny to podróż śladami kolejnych odkryć, dzięki którym mogliśmy zachować zdrowie, znaleźć lekarstwa na liczne trapiące ludzkość choroby i nieszczęścia. Historia jest ułożona chronologicznie, a każdy z zaprezentowanych tu obiektów wyznacza kolejny ważny krok w zdobywaniu wiedzy medycznej. Niektóre z tych przedmiotów są dobrze znane, jak choćby stetoskop, aparat rentgenowski czy słoiczek z tabletkami aspiryny. O innych wiedzieliśmy mniej, na przykład o dziwacznych maskach noszonych przez lekarzy walczących z zarazą w XIV wieku. Niektóre są wyrazem wyjątkowej kreatywności, a czasem bezsilnej próby walki ze śmiertelnymi chorobami, o których niczego nie wiedziano. Trudno jednak nie pozostawać pod wrażeniem niezwykłych osiągnięć w poprzednich stuleciach, a także w czasach najnowszych. Podsumowując, każda z 50 odsłon historii medycyny zaznajamia nas z kolejnym cudem, dzięki któremu żyjemy dłużej i jesteśmy zdrowsi. Gill Paul studiowała medycynę na Uniwersytecie Glasgow w Szkocji, a obecnie specjalizuje się w pisaniu książek na tematy zdrowotne. Napisała m.in. Serię książek o zdrowym odżywianiu Eat Yourself, cztery książki o Pilates oraz kilka książek powiązanych z serialami TV Food Hospital i Biggest Loser.

Ta niezwykle absorbująca książka dwóch wybitnych amerykańskich lekarzy opisuje przełomowe odkrycia w historii medycyny europejskiej, przypomina pionierów, którzy za nimi stali, a także przekazuje emocje, jakie wiązały się z tymi dokonaniami. Proponuje oryginalne spojrzenie na genezę tych dokonań oraz dba o właściwe rozdzielenie zasług przez pokazanie zarówno głównych odkrywców, jak i całego sztabu ludzi stojących za ich sukcesem i kontynuujących ich badania. Dlatego na przykład w rozdziale o bakteriach zaprezentowano postać i dokonania Antoniego van Leeuwenhoeka -ojca mikrobiologii ale wiele miejsca poświęcono wspaniałej pracy Roberta Kocha, Louisa Pasteura i innych. Bez opisanych tu odkryć medycyna, taka, jaką dziś znamy, nie byłaby możliwa.dr med. Meyer Friedman, odkrywca wzoru zachowania A oraz jego związku z chorobami serca, jest dyrektorem Instytytu Meyera Friedmana na Uniwersytecie Kalifornii, San Francisco-Mount Zion Medical Center.dr med. Gerald W. Friedman jest profesorem emerytowanym na wydziale radiologii na Akademii Medycznej Uniwersytetu Stanforda oraz autorem wielu książek i artykułów na temat radiologii.

Książka, którą oddaję w ręce Czytelnika ma zaspokoić pierwszą ciekawość i zachęcić do sięgnięcia po obszerniejsze dzieła oraz do wnikliwszego zajęcia się przeszłością własnej specjalności. Im bardziej zbliża się w stylu do pogadanki, tym bardziej osiąga cel, jaki wyznaczył sobie autor, znając niestety z własnego doświadczenia, jak nudnym przedmiotem może być historia, a przecież jest to przedmiot, bez którego nigdy nie zrozumiemy kim jesteśmy: jako Europejczycy, jako Polacy, jako lekarze. Zdzisław Gajda dr hab. med. Zdzisław Gajda - profesor UJ, wieloletni kierownik Katedry Historii Medycyny Collegium Medicum i honorowy kustosz zbiorów Muzeum Wydziału Lekarskiego UJ. Jest członkiem Polskiej Akademii Umiejętności, autorem książek. Za zasługi dla rozwoju współczesnej historii medycyny i Towarzystwa Lekarskiego Krakowskiego został odznaczony Medalem profesora Marka Sycha.

Historia medycyny to nie tylko historia kształtowania zawodu lekarza, to również historia myśli i działań człowieka, jego walki o przetrwanie i zachowanie gatunku. Od empirii i magii, metodą prób i błędów, pierwsi "lekarze" poznawali anatomię, fizjologię, uczyli się przyrządzać leki i leczyć chorych. Na kolejnych stronach książki śledzimy drogę, jaką musiał przejść "medyk", aby stać się współczesnym lekarzem. Jest to więc nie tylko fundamentalne kompendium wiedzy o historii medycyny, nie tylko podręcznik dla studentów i lekarzy, lecz także źródło wiedzy o życiu, historii nauki i woli człowieka. Walory merytoryczne książki, przejrzystość treści, lekki, znakomity język i wspaniałe ilustracje sprawiają, że publikacja szybko znika z półek księgarskich. Obecnie prezentujemy IV zmienione i uzupełnione wydanie książki.

Książka ta powstała głównie z myślą o studentach wydziałów lekarskich. Brak podręcznika dotyczącego dziejów polskiej medycyny zainspirował nas do jego napisania. Jest to jedyna tego typu pozycja na rynku wydawniczym. W dużej mierze opiera się ona na tematyce seminariów studenckich przygotowywanych w Katedrze Historii Medycyny Uniwersytetu Jagiellońskiego Collegium Medicum. To rezultat dziesięciu lat pracy dydaktycznej zespołu katedry ze studentami pierwszych lat UJ CM. Treść książki była przez te lata na bieżąco poprawiana, uzupełniana i unowocześniana. Publikacja ma charakter podręcznika, a więc monograficznego opracowania historii medycyny w Polsce. Część wprowadzającą stanowią obszerne rozdziały o medycynie przedakademickiej w Polsce, o rozwoju nauczania i uprawiania medycyny w czasach Akademii Krakowskiej oraz w kolejno powstających polskich wyższych uczelniach. W części szczegółowej uwzględniono najważniejsze dyscypliny lekarskie - tak podstawowe (teoretyczne, eksperymentalne), jak i praktyczne (kliniczne). Co istotne, przedstawiając rozwój poszczególnych dziedzin, najwięcej uwagi poświęcono osiągnięciom i odkryciom naukowym, wprowadzaniu nowych teorii oraz udoskonalaniu metod klinicznych - diagnostycznych i terapeutycznych. Autorzy starali się, by język podręcznika był przystępny, wzbogacając tekst anegdotami i bogato go ilustrując. Publikacja jest skierowana do studentów i doktorantów (to przede wszystkim podręcznik akademicki), ale również do lekarzy i do wszystkich zainteresowanych dziejami polskiej medycyny. Autorzy

Zagadkowe historie szpitalne, które niejednemu zjeżą włosy na głowie, mroczne legendy z poczekalni, od których ciarki przechodzą po plecach oraz przerażające opowieści z sali operacyjnej, które gwarantują gęsią skórkę! Makabryczna mieszanka tabletek, pacjentów, patologii i psychozy... Te opowieści sprawią, że następnym razem lepiej się zastanowisz, zanim pozwolisz lekarzom dobrać się do twojego ciała! Autorka tej wyjątkowej edycji Nicola Berger pracuje jako niezależna dziennikarka, autorka, lektorka i specjalistka PR. Medycyna to już jej czwarta własna edycja Czarnych historii. Skąd czerpała pomysły? Co było jej inspiracją? Nie odważyliśmy się zapytać... Zawartość: 50 kart instrukcja Liczba graczy: 2 i więcej Wiek graczy: od18 lat Czas gry: 45 min.

„Autorka postanowiła zrealizować ważny cel naukowy, a mianowicie umiejscowić medycynę w historycznym kontekście społeczno-kulturowym [...]. Praca Bożeny Płonki-Syroki niewątpliwie przyczyni się do rozpropagowania w środowisku historyków nauki (i nie tylko) takiego postępowania ba-dawczego, które rozpatruje dzieje nauki w szerszym kontekście teorii, doktryn, poglądów, koncepcji etc., nie przeceniając ich obecnych konotacji. Mnie, jako historykowi i filozofowi medycyny, tak skonstruowana praca szczególnie odpowiada, ponieważ łączy rozważania teoretyczne ze wskazaniem na ich praktyczne wykorzystanie” [z recenzji prof. dr. hab. Tadeusza Srogosza]. „Można stwierdzić, że [Autorka] jest bardzo dojrzałym badaczem, o niezwykle bogatym i wszechstronnym dorobku […]. Dążyła też — z powodzeniem — do wypracowania własnej koncepcji badań nad dziejami nowożytnej medycyny, w której wspomniana dyscyplina byłaby ujmowana w szerokim kontekście społecznym, a także kulturowym […]. Książka jest owocem wieloletnich badań, studiów i przemyśleń, stanowi jednocześnie ukoronowanie dotychczasowych badań naukowych [Autorki], jak i otwarcie kolejnych badań w tym kierunku” [z recenzji prof. dr. hab. Andrzeja Felchnera].

Druga połowa XIX stulecia to czas coraz wyraźniejszego wpływu myśli pozytywistycznej na historiografię, w tym historiografię medyczną. Pozytywizm, tak bliski przyrodo-znawstwu, wydawał się wręcz stworzony do badań historycznych nad dziejami medycyny. Był zatem przede wszystkim źródłem rozważań nad metodyką, pojęciami i definicyjnym ujęciem badanych zjawisk, co z kolei otwierało drogę dla nowych dziedzin postępowania naukowego. Tym samym dostarczał merytorycznych argumentów na potrzeby wyodrębnienia historii medycyny na zasadach autonomicznego przedmiotu, z własnym programem dydaktycznym i badawczym. Niewątpliwie taki właśnie cel przyświecał staraniom Józefa Oettingera, którego można uznać za pierwszego w pełni świadomego swojego powołania wykładowcę historii medycyny na Uniwersytecie Jagiellońskim. Należy też podkreślić, że znalazł w swoich zamiarach wsparcie zarówno wielu profesorów krakowskiego wydziału lekarskiego, jak i władz uniwersytetu. O tym, że potrzebę utworzenia katedry widziano i dobrze rozumiano, zwłaszcza w pierwszych latach po śmierci Fryderyka Hechla, zaświadczają parokrotne starania podejmowane w celu powołania właściwego dla niej kierownika. Na przeszkodzie stawały najczęściej względy mające swe źródło w politycznych uprzedzeniach Wiednia, którym później towarzyszyły również względy natury finansowej. Kiedy po kilkunastoletniej przerwie Oettinger uzyskał wreszcie zgodę na habilitację, później zaś na profesurę nadzwyczajną i mógł wznowić wykłady, o samodzielnej katedrze nie było już mowy.

Historia medycyny, po pierwszym wydaniu w roku 1935 uznana została za najlepszy podręcznik tej dyscypliny naukowej w Europie. Doczekała się przekładu i wydania węgierskiego, a edycję francuską uniemożliwił wybuch wojny. To klasyczne dzieło napisane zostało piękną polszczyzną, bez dłużyzn i niepotrzebnych uściśleń. Pozostaje do dzisiaj skarbnicą wiedzy medycznej nie tylko na użytek lekarzy ale także wszystkich humanistów.