Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Głównym przedmiotem rozważań niniejszej publikacji jest dyplomacja. Dlatego za stosowne uważa się określenie jej znaczenia oraz ukucie definicji, w jakiej będzie rozumiana i wykorzystywana w dalszej części monografii. Otóż słowo to nabrało na przestrzeni dziejów co najmniej pięciu różnych znaczeń.Fragment Wstępu

Książka Rzeczpospolita Obojga Narodów przedstawia historię naszego kraju w czasie rodzących się problemów związanych z państwowością. Diagnozuje przyczyny zachodzących zmian, wyjaśnia zależności i relacje między państwami czyhającymi na polskie tereny. Opowiada historię od okresu bezkrólewia do czasów panowania ostatniego polskiego króla ? Stanisława Augusta Poniatowskiego. Jest praktycznym źródłem wiedzy o minionych wiekach, wzbogaconym o wiele fotografii, map, rycin i obrazów.

Część I trylogii Rzeczpospolita Obojga Narodów (opublikowana w 1967 roku) obejmuje 80 lat naszych dziejów, w tym dramatyczną historię kolejnych elekcji. Srebrny Wiek zaczyna opis bezkrólewia po śmierci Zygmunta II Augusta (1572), kończącej rządy Jagiellonów.Po krótkim epizodzie Henryka III Walezego (1573?1574), dziesięciolecie panowania Stefana Batorego (1576?1586) wypełniły próby naprawy państwa oraz wojny z Moskwą. Jego następca, Zygmunt III Waza (1587?1632), swymi pretensjami do tronu szwedzkiego doprowadził Rzeczpospolitą do długotrwałego konfliktu zbrojnego ze Szwecją; bez sukcesu zakończyła się próba sięgnięcia po tron moskiewski, a także wojny z Turcją. Okres rządów jego syna, Władysława IV Wazy (1632?1648), Jasienica nazywa ?babim latem Rzeczypospolitej?. Politykę dynastyczną Wazów ocenia negatywnie: ?Katastrofę przyniosły doktryny i ambicje ludzi, którzy [...] tylko z tytułu prawa, lecz nie sercem, byli królami Polski, wielkimi książętami Litwy i Rusi?.

Serię wydawniczą DZIEJE NARODU I PAŃSTWA POLSKIEGO redagują dwa zespoły: krakowski i warszawski Krajowej Agencji Wydawniczej. Każdy z woluminów posiada własny tytuł i numer i omawia odrębny okres dziejów Polski, bądź temat ujęty monograficznie, przy zachowaniu przyjętej w historii Polski chronologicznych wydarzeń.

Monografia naukowa pt. Instytucja egzorbitancji w systemie prawnoustrojowym Rzeczypospolitej Obojga Narodów ma na celu przede wszystkim dokonanie próby określenia roli egzorbitancji w historii ustroju oraz prawa, a także poniekąd i polityki Rzeczypospolitej Obojga Narodów. W dotychczasowych badaniach nad epoką staropolską egzorbitancje nie doczekały się kompleksowego opracowania ani jako instytucja prawna, ani jako element sporów politycznych epoki. Rodzi to konieczność sformułowania nowego, całościowego spojrzenia na to zagadnienie, z wykorzystaniem instrumentów oferowanych zwłaszcza przez naukę historii prawa.

Dyskurs polityczny to, najprościej rzecz ujmując, sposób lub sposoby wypowiadania się na tematy dotyczące szeroko rozumianych spraw publicznych. Na jego kształt wpływa rzeczywistość polityczna, w której powstaje, ale też i on ową rzeczywistość kształtuje. Dotyczy to zarówno czasów nam współczesnych, jak i epok dawnych. Teksty prezentowane w tym tomie pokazują, co myśleli i mówili o państwie obywatele szlacheckiej Rzeczypospolitej ? nie wielcy teoretycy, ale zwykli uczestnicy batalii politycznych; jak postrzegali otaczającą ich rzeczywistość, jakie wartości polityczne cenili. Niemniej ciekawe jest przyjrzenie się, jakim językiem się posługiwali, jak budowali dyskurs polityczny zakorzeniony we wspólnej tradycji europejskiej, a zarazem swoisty i oryginalny. Dla dzisiejszego czytelnika frapująca i wielce pouczająca może być też analiza metod propagandowych, czasem wręcz manipulacji, jakimi posługiwali się dawni autorzy, by przekonać do swoich racji lub by je czytelnikom narzucić.Książka adresowana jest do uczniów liceów z rozszerzonym blokiem humanistycznym oraz do studentów kierunków humanistycznych, ale jej lektura może być interesująca dla każdego miłośnika historii, a może i dla polityków?

Od początku XVI wieku Polska wchodzi w okres swojego największego rozkwitu i razem z Litwą ? jako Rzeczpospolita Obojga Narodów ? staje się mocarstwem w tej części Europy. Potencjał militarny i inicjatywy w gospodarce stanowią o sile państwa, z którym liczą się największe potęgi kontynentu z Habsburgami na czele. Kraj tętni życiem, powstają nowe miasta, wielu cudzoziemców osiedla się w Polsce, kwitnie kultura artystyczna, a Polacy są obecni na zachodnioeuropejskich uniwersytetach. Pojawia się też rodzimy styl w kulturze i obyczajach ? sarmatyzm ? będący oryginalną kompilacją tradycji Wschodu i Zachodu. Niestety, po wielu wyniszczających wojnach dochodzi na przełomie XVII i XVIII wieku do rujnującego państwo kryzysu. Ogromne zniszczenia, brak zmian ustrojowych i coraz większa samowola magnaterii doprowadzają do upadku prestiżu kraju na arenie międzynarodowej. Biednieją miasta, chłopstwo spada do poziomu ludności na poły niewolniczej, podupada kultura i poziom przeciętnego życia. Dopiero ożywienie czasów stanisławowskich przynosi próby reform i nowe otwarcie ku budowie nowoczesnego kraju. Jest już jednak za późno: agresja sąsiadów doprowadza do unicestwienia państwa, chociaż świadomość własnej wartości i istnienia narodu będzie stanowiła zalążek walk o niepodległość w kolejnych epokach.Jerzy Topolski wybitny polski historyk, autor kilkudziesięciu cenionych książek, ukazuje nie tylko Rzeczpospolitą na tle meandrów europejskiej polityki, ale także wprowadza w świat gospodarki, przemian w kulturze i obyczajach, nie stroniąc od ciekawostek i nieznanych faktów. Rzeczpospolita Obojga Narodów jest panoramą historii Polski w trzech wiekach jej wielkości, upadku i próbach naprawy.

August II Mocny miał się niegdyś wyrazić, że gdyby wiedział, jaką pozycję i władzę ma w Rzeczypospolitej hetman, starałby się raczej o buławę niż o koronę. Urząd hetmański istotnie był jednym z najważniejszych i najpotężniejszych urzędów Rzeczypospolitej szlacheckiej. Książka prezentuje sylwetki hetmanów Rzeczypospolitej Obojga Narodów w okresie ich największego znaczenia politycznego.Autor podejmuje w niej próbę odpowiedzi na pytania, kim byli ludzie piastujący jeden z najważniejszych urzędów w Rzeczypospolitej, jakie było ich przygotowanie do jego pełnienia, w jaki sposób sięgali po buławę, jak przebiegała ich kariera i jak oceniła ich historia.

Autorzy przedstawiają wartości polityczne funkcjonujące w Rzeczypospolitej Obojga Narodów ? przede wszystkim, choć nie tylko, we wspólnocie aktywnych politycznie szlacheckich obywateli. Starają się je odtworzyć na podstawie gruntownej analizy różnorodnych źródeł ? traktatów i publicystyki politycznej, wystąpień publicznych na sejmie i sejmikach, ale także wypowiedzi nieoficjalnych, prywatnej wymiany poglądów między uczestnikami życia politycznego. Przedmiotem analizy jest m.in. obecny w dyskursie politycznym ideał państwa jako wspólnoty obywateli, a także ówczesna wizja człowieka-obywatela, członka wspólnoty politycznej, oraz jego wobec niej zobowiązania. Autorzy prezentują też i interpretują ówczesne rozumienie pojęć ojczyzna czy patriotyzm, wiele uwagi poświęcają fundamentalnym dla uczestników życia politycznego Rzeczypospolitej Obojga Narodów wartościom, jak prawo i wolność. Ukazują analizowane zagadnienia nie tylko w szerszym kontekście europejskim, lecz także w różnych epokach, co pozwala śledzić ewolucję w rozumieniu i ocenie pojęć i ideałów politycznych. Dwunastotomowa seria monografii ?Kultura Pierwszej Rzeczypospolitej w dialogu z Europą. Hermeneutyka wartości? przedstawia dziedzictwo kulturowe XV?XVIII wieku jako integralną, lecz oryginalną część kultury europejskiej. Celem badawczym jest rozpoznanie dróg i form obustronnej transmisji wartości estetycznych, politycznych i religijnych oraz ukazanie w szerokim, multilateralnym kontekście porównawczym struktury aksjologicznej kultury polskiej epok dawnych. Teksty kultury są badane w perspektywie wewnętrznej jako zapisy aktów ukierunkowanych na rozumienie wartości, a w perspektywie zewnętrznej jako wypowiedzi włączające się w europejskie dyskusje literacko-estetyczne, polityczne, religijne. W intensywnym dialogu kultura Rzeczypospolitej przejawia nie tylko chłonność na nowe idee, lecz także kreatywność i dynamikę działania na obszarze Europy.

Autor w książce podważa powszechnie panujące w polskiej historiografii przekonanie, iż pijarzy godni są uwagi dopiero od czasów Stanisława Konarskiego a w szeregach zakonu wcześniej brakowało indywidualności pedagogicznych i naukowych. Właśnie swoboda w organizacji szkół, doborze literatury, otwarcie na nowości a nawet eksperymenty, praca naukowa i dydaktyczna zakonników pozwoliły pijarom na ziemiach ówczesnej Rzeczypospolitej na przygotowanie gruntu do późniejszych wielkich reform w duchu oświeceniowym.

W kulturze ormiańskiej, której kształt zdeterminowało wczesne przyjęcie chrześcijaństwa jako religii państwowej (301r.) szczególnym kultem darzono księgi liturgiczne. Dlatego również w swoich koloniach na południowo-wschodnich terenach Rzeczypospolitej Ormianie zakładali skryptoria, w których według dawnych wzorców kopiowali i zdobyli manuskrypty. Celem książki jest określenie miejsca ormiańskiego malarstwa miniaturowego w polskiej i ormiańskiej sztuce, a także zbadanie ewolucji jego stylu i ikonografii.Ormiańskie iluminatorstwo świadczy o niezwykłym, wielokulturowym charakterze dawnej Polski i o głębokim przywiązaniu Ormian do ich rodzimych tradycji i kultury. Pokazuje również jak ważnym ośrodkiem w historii sztuki ormiańskiego miniatorstwa była Polska, a co najważniejsze, jest fascynującym świadectwem spotkania kultur Wschodu i Zachodu.

Album ,,Barwa Wojska Rzeczypospolitej Obojga Narodów w XVIII wieku oraz Legionów Polskich 1797-1807" (570 sylwetek żołnierzy) jest pierwszą częścią cyklu albumów przedstawiających żołnierza polskiego w okresie stu trzydziestu lat, od początków kształtowania się jego munduru w XVIII wieku po wojnę polsko-rosyjską w 1831 roku, która zamknęła pewien okres wojskowości polskiej. Wiek XVIII jest znaczący dla rozwoju polskiego munduru. Od kontusza, żupana i czapki z opuszką futrzaną oraz rajtroka, pludrów i kapelusza do do kurtki ułańskiej z rabatami, rajtuz z lampasami i rogatej czapki. Mundur ten, rozsławiony przez szwoleżerów i ułanów w wojnach napoleońskich, znalazł stałe miejsce w europejskich armiach – austriackiej, niemieckiej, rosyjskiej, francuskiej, brytyjskiej, a nawet tureckiej. Dołączony do albumu aneks zawiera kopie lub odpisy regulaminów, ordynansów i przepisów mundurowych tego okresu. Należy zaznaczyć, że jest to pierwszy zbiór tego rodzaju w polskiej literaturze przedmiotu.

Calamitatis regnum, II część trylogii Rzeczpospolita Obojga Narodów (opublikowana w 1967 roku), opowiada o burzliwych latach 1648?1696. Zakończone abdykacją panowanie syna Zygmunta III Wazy, Jana II Kazimierza (1648?1668), który toczył wojny z Kozakami (powstanie Chmielnickiego), z Rosją i Szwecją, przyniosło wyniszczenie kraju, chaos w życiu politycznym, sobiepaństwo i anarchię, utratę terytoriów i osłabienie znaczenia Rzeczypospolitej. Po rządach Michała Korybuta Wiśniowieckiego (1669?1677), władcy nieudolnego i uległego wobec magnatów, na tron wstąpił Jan III Sobieski, znakomity wódz i przewidujący polityk, który próbował, z miernym jednak skutkiem, wzmocnić władzę królewską. Jasienica szczególnie ceni tego ostatniego ? ?króla, który walczyć musiał z rodzimymi królewiętami, lecz nie słuchał obcych ambasadorów. Gdyby losy umieściły indywidualność Jana III wśród bardziej sprzyjających okoliczności, może dziejom naszym przybyłby trzeci tytuł wielkiego mocarstwa?.

Dzieje agonii, część III trylogii Rzeczpospolita Obojga Narodów (opublikowana w 1972 roku), opisuje dramatyczne lata 1696?1795, proces upadku państwa prowadzący do tragicznego końca. Sprzyjało temu panowanie Wettinów: Augusta II, zwanego Mocnym (1697?1706, 1709?1733) i jego syna Augusta III (1733?1763), przeplecione krótkotrwałymi epizodami rządów Stanisława Leszczyńskiego (1704?1709 i 1733?1736). Próby reform podjęte przez Stanisława Augusta Poniatowskiego (1764?1795), doprowadziły do zawiązania konfederacji barskiej (1768?1772) i pierwszego rozbioru Polski. Kontynuowaną mimo to wewnętrzną odbudowę kraju przekreśliły ostatecznie konfederacja targowicka (1792) i interwencja wojsk rosyjskich, zakończona drugim rozbiorem. Po klęsce powstania kościuszkowskiego (1794) nastąpił trzeci rozbiór i abdykacja króla (1795), a w ich efekcie utrata państwowości na ponad stulecie. Według Pawła Jasienicy Rzeczpospolitą zgubiły jednak grzechy wieków poprzednich. ?Od wygaśnięcia Piastów aż po dni Stanisława Augusta interesy władzy i narodu zbyt często wyglądały jak dwie linie rozbieżne, niekiedy znajdowały się w ostrym konflikcie."

Kilka lat temu ukazała się publikacja Jana Czopa Barwa Wojska Rzeczypospolitej Obojga Narodów w XVIII wieku. Przyczyniła się do wzrostu zainteresowania mundurem tego okresu.Dostęp do nowych materiałów i źródeł skłonił autora, członka Stowarzyszenia Miłośników Dawnej Broni i Barwy, do przygotowania nowego wydania albumu. W niniejszej publikacji znacznie poszerzonej o tematykę Legionów Polskich z lat 1997?1807, zamieszczono obszerniejszy tekst, nowe, a także poprawione i uzupełnione plansze mundurowe (570 sylwetek żołnierzy) oraz aneks zawierający kopie lub odpisy regulaminów, ordynansów i przepisów mundurowych. Warto zaznaczyć, że to pierwsze tego rodzaju zestawienie w naszej literaturze.

Album jest rekonstrukcją umundurowania Wojska RP w XVIII wieku. Jan Czop długoletni członek Stowarzyszenia Miłośników Dawnej Broni i Barwy, posiłkując się wszelkimi dostępnymi źródłami, z niezrównaną pieczołowitością odtworzył całościowy wizerunek formacji koroonych i litewskich w ostatnich dekadach I RP. Okres ten okazał się znaczący dla kształtowania się polskiego munduru. Mundur ten rozsławiony w bataliach napoleońskich przez ułanów księstwa warszawskiego - stał się inspiracją dla wielu armii europejskich. Jego elementy znajdujemy w umundorowaniu wojsk niemieckich, rosyjskichm, francuskich, brytyjskich a nawet tureckich.