[Impuls]
Kategoria: Pedagogika>LogopediaWysyłka: do 3 dni
], [d], [g]. • U dzieci z wymową bezdźwięczną (to znaczy
takich, które np. zamiast „dzień dobry” wypowiadają „cień topry”)
proponuję zacząć ćwiczenia od samogłosek, następnie głosek
[m],...
Pełen opis produktu 'Wierszyki dźwięczne i ciche do utrwalania wymowy i pisowni głosek a e i o u y ę ą m n ł w b d g f p t k ch' »
Wierszyki dźwięczne i ciche stanowią pierwszą część cyklu
wierszyków do utrwalania wymowy i zapisu głosek i zawierają zbiór
wierszy utrwalających głoski, których wymowę dziecko opanowuje
zwykle w wieku 2–3 lat, ale zapis może mu sprawiać trudności
jeszcze w pierwszych latach nauki w szkole podstawowej. Wierszyki
powstawały jako pomoc do zajęć profilaktycznych z zakresu rozwoju
mowy i pisowni oraz terapii logopedycznej. Mogą być też z
powodzeniem wykorzystywane przez dzieci z rodzin dwujęzycznych,
gdyż wymowę i zapis polskich głosek przedstawiają w najprostszy
możliwy sposób, opierając się na współczesnej wiedzy logopedycznej.
Dobór materiału głoskowego czyni wierszyki możliwymi do poprawnego
wymówienia nawet przez dzieci z wadami wymowy. Dzieci bardzo
pozytywnie przyjęły wierszyki, ponieważ są łatwe do wymówienia, a
ich kolejność zgodna z naturalnym rozwojem mowy. Dużą pomocą dla
dzieci są „obrazkowe głoski”, które nie wymagają od nich
umiejętności analizy głoskowej i odwołują się wprost do dźwięków
znanych z otoczenia i utrwalonych w wierszykach. Wierszyki nie są
przeznaczone dla określonej grupy wiekowej. Odwołują się do świata
bliskiego dziecku: historyjek o zwierzętach, baśni i sytuacji z
dnia codziennego, a przez to nie sprawiają wrażenia żmudnych
ćwiczeń. Większa liczba wierszyków na głoski [t], [d], [n] została
zawarta w Wierszykach drogowskazach przygotowujących dziecko do
prawidłowej wymowy głoski [r]. Wskazówki logopedyczne: •
Uporządkowanie wierszyków jest zgodne z naturalnym procesem rozwoju
mowy, przy czym głoski: [f], [p], [t], [k] są łatwiejsze od ich
dźwięcznych odpowiedników: [w], [b], [d], [g]. • U dzieci z wymową
bezdźwięczną (to znaczy takich, które np. zamiast „dzień dobry”
wypowiadają „cień topry”) proponuję zacząć ćwiczenia od samogłosek,
następnie głosek [m], [n], [w], potem warto przerobić głoski [ź],
[z], [ż], [dź], [dz], [dż] ze zbiorku Niepoważne wierszyki (trzecia
część cyklu), a dopiero na końcu wprowadzić głoski [b], [d], [g]. •
Litery: w, b, d, g na końcu wyrazu lub w sąsiedztwie spółgłosek
bezdźwięcznych czytamy bezdźwięcznie, natomiast literę i między
spółgłoską a samogłoską czytamy jako [j], np. „dąb, pięć, w
czwartek, chleb, stóg” czytamy: „domp, pjeńć, f czfartek, chlep,
stuk”. Przy każdej głosce jest narysowana kredka. Dziecko może
pokolorować każdą kredkę innym kolorem i wypełnić nim wszystkie
konturowe litery oznaczające daną głoskę. W nauce liter pomogą
także „obrazkowe głoski” z końca książki. We wstępie chcę też
wyrazić wdzięczność prof. Bronisławowi Rocławskiemu i pani Joannie
Trzaskalik, których wiedza logopedyczna zainspirowała mnie do
napisania cyklu wierszyków poświęconych polskim głoskom, oraz pani
Katarzynie Węsierskiej za cenne wskazówki redakcyjne. Życzę
dzieciom postępów w nauce mówienia, czytania i pisania oraz wiele
radości z obcowania z wierszykami, a nauczycielom, rodzicom,
logopedom, glottodydaktykom – by wiersze stały się praktyczną
pomocą we wspieraniu dziecięcych wysiłków. Autorka...