Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Ta książka o tak podstawowym tytule nie jest elementarnym wprowadzeniem, lecz próbą spojrzenia na starożytnych filozofów z perspektywy, która współczesnemu człowiekowi zdążyła umknąć. Pierre Hadot (19222010), wybitny francuski historyk, z wykształcenia także teolog i w młodości nawet przez pewien czas duchowny katolicki, przedstawia tu i uzasadnia swoją główną tezę: starożytna filozofia była nie tyle teorią, ile sposobem życia. Zadaniem filozofa nie jest budowa systemu, lecz ćwiczenie duchowe, które pozwoli wypracować odpowiednią postawę życiową. Hadot, specjalista od neoplatonizmu, bada starożytnych od Sokratesa po wczesne chrześcijaństwo. Powstaje dzięki temu frapujący obraz starożytności skupionej na poszukiwaniu mądrego życia, najlepszego możliwego wpasowania się w kosmos. Dla naszych umysłów ukształtowanych przez nowożytną ofensywę nauki oraz ponowożytny kult teorii i abstrakcji taki ateoretyczny punkt widzenia wymaga zmiany spojrzenia na całość historii dawnej filozofii. Staje się ona nieustającym ćwiczeniem przygotowawczym do mądrości i w tym sensie nauką umierania, a przestaje być procesem dopracowywania naukowego, obiektywnego obrazu świata. Innego znaczenia nabiera pojęcie szkoły filozoficznej, a my, wolni od pomylenia filozofii z naukami szczegółowymi, pod wpływem tej lektury zaczynamy się rozglądać za mądrością i mędrcami w dzisiejszym świecie, bo przecież nie ma powodu, by był on ich pozbawiony bardziej niż każda inna epoka ćwiczeń duchowych.

Książka ta prezentuje nową wizję, która tym się przede wszystkim charakteryzuje, że nie jest doksograficzna, lecz metafilozoficzna. Nie przedstawia filozofii starożytnej jako zbioru czy ciągu przedmiotowych pytań materialnych stawianych przez filozofów obiektywnej rzeczywistości i poszukiwanych przez nich ma te pytania odpowiedzi, lecz próbuje wyjaśnić, czym filozofia storożytna była jako swoisty fenomen życia i kultury duchowej Greków. Stwierdza, że na pojęcie folozofii starożytnej składa się pospołu szczególny sposób życia filozofia i prowadziny przez niego dyskurs, a także , że ów sposób życia był nie tylko nieodzownym dopełnieniem dyskursu,, ale też warunkował jego treść i kierunek.