Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Surrealizm, określany także mianem nadrealizm, to jeden z awangardowych kierunków w literaturze i w sztuce, powstały po I wojnie światowej we Francji. Terminu surrealizm użył w roku 1917 Guillaume Apollinaire na określenie stanu zatarcia granic pomiędzy marzeniem sennym a rzeczywistością w sztuce. Istotą surrealistycznego ujęcia sztuki jest odrealnienie rzeczywistości i nadanie jej postaci marzeń sennych oraz irracjonalnych obrazów.W Ameryce Łacińskiej do roku 1924 prym wiódł modernizm i nieśmiało pojawiały się pierwsze estetyki awangardy literackiej, przede wszystkim symbolizm i kreacjonizm. Z Francji do Nowego Świata dotarł La Révolution Surréaliste, a w ślad za nim sam André Breton czy Antonin Artaud . I co dla Ameryki Łacińskiej bardzo szybko do Europy zaczął napływać surrealizm jakby zmieniony, obdarzony nowymi cechami, akcentujący latynoamerykański sposób myślenia. Począwszy od wielkich przedstawicieli literatur latynoamerykańskich jak Julio Cortázar, Octavio Paz, Alejo Carpentier po Pabla Nerudę, Wilfreda Lama, Vicente Huidobro, Angela Cruchagę, Rosamela del Valle, Braulia Arenasa, Gonzala Rojasa, Teófila Cida, Jorge Cáceresa, Enrique Gómeza Correa, Humberta Díaz Casanuevę, Carlosa Latorre, Julia Llinása, Francisca Madariagę, Olgę Orozco, Césara Moro, Alda Pellegriniego, Emilia Westphalena, Oliveria Girondo, Pabla de Rokhę, Enrique Moline i Alejandrę Pizarnik, wszyscy oni oddali hołd Europie i dali jej w darze latynoamerykańską wersję surrealizmu.

Komplet 2 książekCzerwony Rojo. Poezja latynoamerykańskiego surrealizmuW Ameryce Łacińskiej do roku 1924 prym wiódł modernizm i nieśmiało pojawiały się pierwsze estetyki awangardy literackiej, przede wszystkim symbolizm i kreacjonizm. Z Francji do Nowego Świata dotarł La Révolution Surréaliste, a w ślad za nim sam André Breton czy Antonin Artaud . I co dla Ameryki Łacińskiej bardzo szybko do Europy zaczął napływać surrealizm jakby zmieniony, obdarzony nowymi cechami, akcentujący latynoamerykański sposób myślenia. Począwszy od wielkich przedstawicieli literatur latynoamerykańskich jak Julio Cortázar, Octavio Paz, Alejo Carpentier po Pabla Nerudę, Wilfreda Lama, Vicente Huidobro, Angela Cruchagę, Rosamela del Valle, Braulia Arenasa, Gonzala Rojasa, Teófila Cida, Jorge Cáceresa, Enrique Gómeza Correa, Humberta Díaz Casanuevę, Carlosa Latorre, Julia Llinása, Francisca Madariagę, Olgę Orozco, Césara Moro, Alda Pellegriniego, Emilia Westphalena, Oliveria Girondo, Pabla de Rokhę, Enrique Moline i Alejandrę Pizarnik, wszyscy oni oddali hołd Europie i dali jej w darze latynoamerykańską wersję surrealizmu.Błękitny Poezja latynoamerykańskiego modernizmuModernizm literacki języka hiszpańskiego był syntezą poetyk parnasizmu i symbolizmu. Z parnasizmu pochodzi koncepcja poezji rozumianej jako ?marmurowy blok?, czego wyrazem była formalna doskonałość, czy bardziej dążenie do doskonałości, egzotyczna tematyka utworów poetyckich oraz akcentowanie wartości zmysłowych jako tych, które mają wyznaczyć granice poznania i rozumienia rzeczywistości. Z poetyki symbolizmu pochodzi natomiast koncepcja mówiąca, iż sztuka powinna sama z siebie (i przez siebie) sugerować odbiorcy (czytelnikowi), poprzez określone symbole oraz ich układ w utworze, jakie wartości treściowe są przekazywane oraz jakiej sfery uczuć one dotyczą oraz poszukiwanie rytmicznych ?efektów? w swoistej melodycznej zmienności, dzięki której struktura wiersza ulega zmianie stając się wolną kompozycją.

Komplet 4 książek (Czerwony Rojo. Poezja latynoamerykańskiego surrealizmu, Błękitny Poezja latynoamerykańskiego modernizmu, Biały/Blanco Literatura latynoamerykańska Kuba, Biały/Blanco Literatura latynoamerykańska Portoryko)Czerwony Rojo. Poezja latynoamerykańskiego surrealizmuW Ameryce Łacińskiej do roku 1924 prym wiódł modernizm i nieśmiało pojawiały się pierwsze estetyki awangardy literackiej, przede wszystkim symbolizm i kreacjonizm. Z Francji do Nowego Świata dotarł La Révolution Surréaliste, a w ślad za nim sam André Breton czy Antonin Artaud . I co dla Ameryki Łacińskiej bardzo szybko do Europy zaczął napływać surrealizm jakby zmieniony, obdarzony nowymi cechami, akcentujący latynoamerykański sposób myślenia. Począwszy od wielkich przedstawicieli literatur latynoamerykańskich jak Julio Cortázar, Octavio Paz, Alejo Carpentier po Pabla Nerudę, Wilfreda Lama, Vicente Huidobro, Angela Cruchagę, Rosamela del Valle, Braulia Arenasa, Gonzala Rojasa, Teófila Cida, Jorge Cáceresa, Enrique Gómeza Correa, Humberta Díaz Casanuevę, Carlosa Latorre, Julia Llinása, Francisca Madariagę, Olgę Orozco, Césara Moro, Alda Pellegriniego, Emilia Westphalena, Oliveria Girondo, Pabla de Rokhę, Enrique Moline i Alejandrę Pizarnik, wszyscy oni oddali hołd Europie i dali jej w darze latynoamerykańską wersję surrealizmu.Błękitny Poezja latynoamerykańskiego modernizmuModernizm literacki języka hiszpańskiego był syntezą poetyk parnasizmu i symbolizmu. Z parnasizmu pochodzi koncepcja poezji rozumianej jako ?marmurowy blok?, czego wyrazem była formalna doskonałość, czy bardziej dążenie do doskonałości, egzotyczna tematyka utworów poetyckich oraz akcentowanie wartości zmysłowych jako tych, które mają wyznaczyć granice poznania i rozumienia rzeczywistości. Z poetyki symbolizmu pochodzi natomiast koncepcja mówiąca, iż sztuka powinna sama z siebie (i przez siebie) sugerować odbiorcy (czytelnikowi), poprzez określone symbole oraz ich układ w utworze, jakie wartości treściowe są przekazywane oraz jakiej sfery uczuć one dotyczą oraz poszukiwanie rytmicznych ?efektów? w swoistej melodycznej zmienności, dzięki której struktura wiersza ulega zmianie stając się wolną kompozycją.Biały/blanco Najnowsza poezja latynoamerykańska KubaNie należy ustępować pola bez walki, to oczywiste. Ale nie można ignorować głosu tych, którym nie podoba się rzeczywistość wykreowana przez starsze pokolenia. Należy tych głosów wysłuchać i pomóc je zrozumieć, abyśmy mogli kiedyś powiedzieć, że także my, Czytelnicy, jesteśmy częścią historii, która lubi się powtarzać.Biały/blanco Najnowsza poezja latynoamerykańska Portoryko antologiaPrzywykliśmy do tego, że historia lubi się powtarzać. W poszukiwaniu tego, co niezastane także literatura jest skora do zmian. Nic zatem dziwnego, że co pewien czas przychodzą Młodzi, którzy swym poprzednikom mówią: dziękujemy, już czas odejść. Pod tym względem literatura nie jest wyjątkiem.Naturalną koleją rzeczy jest zmiana lub zamiana. W zapomnienie odchodzą dawne estetyki i poetyki, inne tematy zajmują tych, którzy żyją obok nas, a nie na uboczu rzeczywistości, która stale ulega zmianom.

Surrealizm, określany także mianem nadrealizm, to jeden z awangardowych kierunków w literaturze i w sztuce, powstały po I wojnie światowej we Francji. Terminu surrealizm użył w roku 1917 Guillaume Apollinaire na określenie stanu zatarcia granic pomiędzy marzeniem sennym a rzeczywistością w sztuce. Istotą surrealistycznego ujęcia sztuki jest odrealnienie rzeczywistości i nadanie jej postaci marzeń sennych oraz irracjonalnych obrazów.W Ameryce Łacińskiej do roku 1924 prym wiódł modernizm i nieśmiało pojawiały się pierwsze estetyki awangardy literackiej, przede wszystkim symbolizm i kreacjonizm. Z Francji do Nowego Świata dotarł La Révolution Surréaliste, a w ślad za nim sam André Breton czy Antonin Artaud . I co dla Ameryki Łacińskiej bardzo szybko do Europy zaczął napływać surrealizm jakby zmieniony, obdarzony nowymi cechami, akcentujący latynoamerykański sposób myślenia. Począwszy od wielkich przedstawicieli literatur latynoamerykańskich jak Julio Cortázar, Octavio Paz, Alejo Carpentier po Pabla Nerudę, Wilfreda Lama, Vicente Huidobro, Angela Cruchagę, Rosamela del Valle, Braulia Arenasa, Gonzala Rojasa, Teófila Cida, Jorge Cáceresa, Enrique Gómeza Correa, Humberta Díaz Casanuevę, Carlosa Latorre, Julia Llinása, Francisca Madariagę, Olgę Orozco, Césara Moro, Alda Pellegriniego, Emilia Westphalena, Oliveria Girondo, Pabla de Rokhę, Enrique Moline i Alejandrę Pizarnik, wszyscy oni oddali hołd Europie i dali jej w darze latynoamerykańską wersję surrealizmu....

Komplet 2 książekCzerwony Rojo. Poezja latynoamerykańskiego surrealizmuW Ameryce Łacińskiej do roku 1924 prym wiódł modernizm i nieśmiało pojawiały się pierwsze estetyki awangardy literackiej, przede wszystkim symbolizm i kreacjonizm. Z Francji do Nowego Świata dotarł La Révolution Surréaliste, a w ślad za nim sam André Breton czy Antonin Artaud . I co dla Ameryki Łacińskiej bardzo szybko do Europy zaczął napływać surrealizm jakby zmieniony, obdarzony nowymi cechami, akcentujący latynoamerykański sposób myślenia. Począwszy od wielkich przedstawicieli literatur latynoamerykańskich jak Julio Cortázar, Octavio Paz, Alejo Carpentier po Pabla Nerudę, Wilfreda Lama, Vicente Huidobro, Angela Cruchagę, Rosamela del Valle, Braulia Arenasa, Gonzala Rojasa, Teófila Cida, Jorge Cáceresa, Enrique Gómeza Correa, Humberta Díaz Casanuevę, Carlosa Latorre, Julia Llinása, Francisca Madariagę, Olgę Orozco, Césara Moro, Alda Pellegriniego, Emilia Westphalena, Oliveria Girondo, Pabla de Rokhę, Enrique Moline i Alejandrę Pizarnik, wszyscy oni oddali hołd Europie i dali jej w darze latynoamerykańską wersję surrealizmu.Błękitny Poezja latynoamerykańskiego modernizmuModernizm literacki języka hiszpańskiego był syntezą poetyk parnasizmu i symbolizmu. Z parnasizmu pochodzi koncepcja poezji rozumianej jako „marmurowy blok”, czego wyrazem była formalna doskonałość, czy bardziej dążenie do doskonałości, egzotyczna tematyka utworów poetyckich oraz akcentowanie wartości zmysłowych jako tych, które mają wyznaczyć granice poznania i rozumienia rzeczywistości. Z poetyki symbolizmu pochodzi natomiast koncepcja mówiąca, iż sztuka powinna sama z siebie (i przez siebie) sugerować odbiorcy (czytelnikowi), poprzez określone symbole oraz ich układ w utworze, jakie wartości treściowe są przekazywane oraz jakiej sfery uczuć one dotyczą oraz poszukiwanie rytmicznych „efektów” w swoistej melodycznej zmienności, dzięki której struktura wiersza ulega zmianie stając się wolną kompozycją....

Surrealizm, określany także mianem nadrealizm, to jeden z awangardowych kierunków w literaturze i w sztuce, powstały po I wojnie światowej we Francji. Terminu surrealizm użył w roku 1917 Guillaume Apollinaire na określenie stanu zatarcia granic pomiędzy marzeniem sennym a rzeczywistością w sztuce. Istotą surrealistycznego ujęcia sztuki jest odrealnienie rzeczywistości i nadanie jej postaci marzeń sennych oraz irracjonalnych obrazów.

Surrealizm, określany także mianem nadrealizm, to jeden z awangardowych kierunków w literaturze i w sztuce, powstały po I wojnie światowej we Francji. Terminu surrealizm użył w roku 1917 Guillaume Apollinaire na określenie stanu zatarcia granic pomiędzy marzeniem sennym a rzeczywistością w sztuce. Istotą surrealistycznego ujęcia sztuki jest odrealnienie rzeczywistości i nadanie jej postaci marzeń sennych oraz irracjonalnych obrazów. W Ameryce Łacińskiej do roku 1924 prym wiódł modernizm i nieśmiało pojawiały się pierwsze estetyki awangardy literackiej, przede wszystkim symbolizm i kreacjonizm. Z Francji do Nowego Świata dotarł La Révolution Surréaliste, a w ślad za nim sam André Breton czy Antonin Artaud . I co dla Ameryki Łacińskiej bardzo szybko do Europy zaczął napływać surrealizm jakby zmieniony, obdarzony nowymi cechami, akcentujący latynoamerykański sposób myślenia. Począwszy od wielkich przedstawicieli literatur latynoamerykańskich jak Julio Cortázar, Octavio Paz, Alejo Carpentier po Pabla Nerudę, Wilfreda Lama, Vicente Huidobro, Angela Cruchagę, Rosamela del Valle, Braulia Arenasa, Gonzala Rojasa, Teófila Cida, Jorge Cáceresa, Enrique Gómeza Correa, Humberta Díaz Casanuevę, Carlosa Latorre, Julia Llinása, Francisca Madariagę, Olgę Orozco, Césara Moro, Alda Pellegriniego, Emilia Westphalena, Oliveria Girondo, Pabla de Rokhę, Enrique Moline i Alejandrę Pizarnik, wszyscy oni oddali hołd Europie i dali jej w darze latynoamerykańską wersję surrealizmu.