Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

„Autorka wybrała okres interesujący, zarazem dramatyczny, w którym występowały zasadnicze antagonizmy ideowe, prowadzące niejednokrotnie do masowych prześladowań i rozlewu krwi. […] Zajęła się wydawnictwami, które ówczesne władze traktowały jako przejściowe, tymczasowe, jako instytucje, które w przyszłości trzeba będzie zlikwidować lub należycie ubezwłasnowolnić. Uwarunkowania polityczne nie tylko wywierały wpływ na funkcjonowanie badanych periodyków, na ich zawartość, kształtowaną m.in. przez liczne interwencje cenzury. Niejednokrotnie decydowały o ich losie. […] Na tym tle dr Evelina Kristanova ukazała kulturotwórcze funkcje wybranych czasopism katolickich, ich rolę w upowszechnianiu książki. Przedstawiła rozległą panoramę ówczesnego piśmiennictwa i dorobku wydawniczego w wielu dziedzinach. […] Stworzyła obszerne dzieło o charakterze bibliologicznym, prasoznawczym oraz historycznym. Zgromadzona przez nią dokumentacja ma charakter unikatowy i wydatnie wzbogaca wiedzę o kulturze polskiej XX wieku”. Z recenzji wydawniczej prof. dr. hab. Oskara S. Czarnika...

Przedmiotem szczegółowej analizy stały się tygodniki opiniotwórcze, czasopisma kobiece oraz periodyki młodzieżowe. Podstawowym celem było zbadanie, czy na ich łamach znalazło się miejsce dla informacji związanych z książką, informacji niezwykle ważnych w czasach dla niej trudnych. Czy wobec swoistego ?wyścigu o czytelnika?, w obliczu konkurencji, prasa chciała zajmować się literaturą? Czy mogła sobie na to pozwolić? Drugim ważnym celem było zbadanie, jakie formy informacji o książce (jeśli się już pojawiły na łamach prasy) były preferowane? Czy obok podstawowych kategorii, takich jak recenzja i ogłoszenie wydawnicze, redakcje poszczególnych czasopism sięgały również po inne gatunki dziennikarskie. [...] Czy nadal żywa była tradycja odcinków powieściowych? Kolejnym pytaniem, jakie sobie postawiono, było to, czy badane periodyki stosowały te same formy informacji o książce, a jeśli tak, to czy każda z nich pełniła w tym samym stopniu taką samą funkcję. A może zadania, które wynikają z definicji każdego typu prasy determinowały w tym przypadku formę przekazu? Postanowiono również zbadać, czy pomimo oczywistych różnic, można wyodrębnić wspólną dla wszystkich analizowanych grup czasopiśmienniczych, płaszczyznę zainteresowań, związanych z książką. [?] I wreszcie, zdecydowano sprawdzić, w jakim stopniu poszczególne periodyki kształtowały poglądy swoich czytelników na sprawy związane z książką, wpływały na ich wybory i preferencje lekturowe oraz gusta literackie. Ze Wstępu

?Autorka wybrała okres interesujący, zarazem dramatyczny, w którym występowały zasadnicze antagonizmy ideowe, prowadzące niejednokrotnie do masowych prześladowań i rozlewu krwi. [?] Zajęła się wydawnictwami, które ówczesne władze traktowały jako przejściowe, tymczasowe, jako instytucje, które w przyszłości trzeba będzie zlikwidować lub należycie ubezwłasnowolnić. Uwarunkowania polityczne nie tylko wywierały wpływ na funkcjonowanie badanych periodyków, na ich zawartość, kształtowaną m.in. przez liczne interwencje cenzury. Niejednokrotnie decydowały o ich losie. [?] Na tym tle dr Evelina Kristanova ukazała kulturotwórcze funkcje wybranych czasopism katolickich, ich rolę w upowszechnianiu książki. Przedstawiła rozległą panoramę ówczesnego piśmiennictwa i dorobku wydawniczego w wielu dziedzinach. [?] Stworzyła obszerne dzieło o charakterze bibliologicznym, prasoznawczym oraz historycznym. Zgromadzona przez nią dokumentacja ma charakter unikatowy i wydatnie wzbogaca wiedzę o kulturze polskiej XX wieku?. Z recenzji wydawniczej prof. dr. hab. Oskara S. Czarnika

Miesięcznik „Nowe Tory” był jednym z ogniw szybkiego rozkwitu polskiej myśli pedagogicznej w Królestwie Polskim oraz dynamicznego rozwoju prądów w nauczaniu literatury ojczystej i języka narodowego w zaborze rosyjskim. Periodyk skupiał czołowych polskich pedagogów i działaczy oświatowych, którzy celowali w recenzenckich omówieniach nowych podręczników szkolnych, krytycznej i objaśniającej ocenie książek dziecięco-młodzieżowych.W prezentowanej monografii autorka opisuje dzieje warszawskiego czasopisma, określa jego literacką, artystyczną i ideową zawartość treściową, a także ukazuje niepowtarzalne współbrzmienie na jego łamach edukacji polonistycznej i wiedzy z różnych dziedzin. Udowadnia, że periodyk żywo zareagował na przeobrażenia dydaktyki polonistycznej na początku XX wieku. Jednym z filarów jego programu stała się zreformowana edukacja polonistyczna, która obejmowała m. in. nowoczesne metody nauczania, ćwiczenia stylistyczne, wypracowania domowe, a także kwestię smaku estetycznego. Publikację docenią zwłaszcza nauczyciele, studenci polonistyki oraz specjaliści w zakresie edukacji aksjologicznej i psychologii wychowawczej....

Książka stanowi opis najważniejszych wzorców gatunkowych i technik językowego kreowania żartu wyzyskiwanych w twórczości komicznej. Analizowany w niej materiał pochodzi z 14 czasopism humorystycznych wydawanych w Łodzi, w latach 1918?1939. Perspektywa językowo-tekstologiczna, widoczna w próbie wyznaczenia granic między gatunkami humorystycznymi, omówieniu ich własności strukturalnych, stylistycznych, pragmatycznych i poznawczych oraz przedstawieniu najważniejszych dla łódzkich twórców modeli dowcipu językowego, uzupełniona jest kontekstem prasoznawczym ? analizą lokalnego rynku prasowego w międzywojniu ze szczególnym uwzględnieniem znaczenia prasy humorystycznej.Publikacja jest uzupełnieniem wiedzy o krajowym czasopiśmiennictwie satyryczno-humorystycznym, daje też pełniejszy obraz łódzkiej kultury dwudziestolecia międzywojennego. Pośrednio zawiera odpowiedzi na pytanie, jakie były potrzeby kulturalne wielu ówcześnie żyjących łodzian.Może zainteresować nie tylko naukowców, ale wszystkich miłośników humoru i kultury Łodzi.(...) Siłą Autora monografii są mistrzowskie analizy ? drobiazgowe i oparte na stosownej erudycji oraz pokazujące pazur filologa, czyli ujawniające analityczny talent, polegający na dostrzeganiu w wypowiedzi konkretnych zjawisk, pochodzących z różnych płaszczyzn jej gatunkowej organizacji. Siłą Autora są też subtelne interpretacje genologiczne, pozwalające uchwycić nie tylko niepowtarzalność aktualizacji wzorca gatunkowego, lecz jego humorystycznej adaptacji. Siłą Autora jest więc bez wątpienia warsztat filologa bardzo wysokiej próby (...)fragment recenzji wydawniczej

Miesięcznik „Nowe Tory” był jednym z ogniw szybkiego rozkwitu polskiej myśli pedagogicznej w Królestwie Polskim oraz dynamicznego rozwoju prądów w nauczaniu literatury ojczystej i języka narodowego w zaborze rosyjskim. Periodyk skupiał czołowych polskich pedagogów i działaczy oświatowych, którzy celowali w recenzenckich omówieniach nowych podręczników szkolnych, krytycznej i objaśniającej ocenie książek dziecięco-młodzieżowych. W prezentowanej monografii autorka opisuje dzieje warszawskiego czasopisma, określa jego literacką, artystyczną i ideową zawartość treściową, a także ukazuje niepowtarzalne współbrzmienie na jego łamach edukacji polonistycznej i wiedzy z różnych dziedzin. Udowadnia, że periodyk żywo zareagował na przeobrażenia dydaktyki polonistycznej na początku XX wieku. Jednym z filarów jego programu stała się zreformowana edukacja polonistyczna, która obejmowała m. in. nowoczesne metody nauczania, ćwiczenia stylistyczne, wypracowania domowe, a także kwestię smaku estetycznego. Publikację docenią zwłaszcza nauczyciele, studenci polonistyki oraz specjaliści w zakresie edukacji aksjologicznej i psychologii wychowawczej.

Miesięcznik ?Nowe Tory? był jednym z ogniw szybkiego rozkwitu polskiej myśli pedagogicznej w Królestwie Polskim oraz dynamicznego rozwoju prądów w nauczaniu literatury ojczystej i języka narodowego w zaborze rosyjskim. Periodyk skupiał czołowych polskich pedagogów i działaczy oświatowych, którzy celowali w recenzenckich omówieniach nowych podręczników szkolnych, krytycznej i objaśniającej ocenie książek dziecięco-młodzieżowych.W prezentowanej monografii autorka opisuje dzieje warszawskiego czasopisma, określa jego literacką, artystyczną i ideową zawartość treściową, a także ukazuje niepowtarzalne współbrzmienie na jego łamach edukacji polonistycznej i wiedzy z różnych dziedzin. Udowadnia, że periodyk żywo zareagował na przeobrażenia dydaktyki polonistycznej na początku XX wieku. Jednym z filarów jego programu stała się zreformowana edukacja polonistyczna, która obejmowała m. in. nowoczesne metody nauczania, ćwiczenia stylistyczne, wypracowania domowe, a także kwestię smaku estetycznego. Publikację docenią zwłaszcza nauczyciele, studenci polonistyki oraz specjaliści w zakresie edukacji aksjologicznej i psychologii wychowawczej.

Tytuł Łódzkie czasopisma humorystyczne w międzywojniu Autor Bartłomiej Cieśla Język polski Wydawnictwo Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego ISBN 978-83-7969-526-3 Rok wydania 2015

Przedmiotem szczegółowej analizy stały się tygodniki opiniotwórcze, czasopisma kobiece oraz periodyki młodzieżowe. Podstawowym celem było zbadanie, czy na ich łamach znalazło się miejsce dla informacji związanych z książką, informacji niezwykle ważnych w czasach dla niej trudnych. Czy wobec swoistego „wyścigu o czytelnika”, w obliczu konkurencji, prasa chciała zajmować się literaturą? Czy mogła sobie na to pozwolić? Drugim ważnym celem było zbadanie, jakie formy informacji o książce (jeśli się już pojawiły na łamach prasy) były preferowane? Czy obok podstawowych kategorii, takich jak recenzja i ogłoszenie wydawnicze, redakcje poszczególnych czasopism sięgały również po inne gatunki dziennikarskie. [...] Czy nadal żywa była tradycja odcinków powieściowych? Kolejnym pytaniem, jakie sobie postawiono, było to, czy badane periodyki stosowały te same formy informacji o książce, a jeśli tak, to czy każda z nich pełniła w tym samym stopniu taką samą funkcję. A może zadania, które wynikają z definicji każdego typu prasy determinowały w tym przypadku formę przekazu? Postanowiono również zbadać, czy pomimo oczywistych różnic, można wyodrębnić wspólną dla wszystkich analizowanych grup czasopiśmienniczych, płaszczyznę zainteresowań, związanych z książką. […] I wreszcie, zdecydowano sprawdzić, w jakim stopniu poszczególne periodyki kształtowały poglądy swoich czytelników na sprawy związane z książką, wpływały na ich wybory i preferencje lekturowe oraz gusta literackie. Ze Wstępu...

„Autorka wybrała okres interesujący, zarazem dramatyczny, w którym występowały zasadnicze antagonizmy ideowe, prowadzące niejednokrotnie do masowych prześladowań i rozlewu krwi. […] Zajęła się wydawnictwami, które ówczesne władze traktowały jako przejściowe, tymczasowe, jako instytucje, które w przyszłości trzeba będzie zlikwidować lub należycie ubezwłasnowolnić. Uwarunkowania polityczne nie tylko wywierały wpływ na funkcjonowanie badanych periodyków, na ich zawartość, kształtowaną m.in. przez liczne interwencje cenzury. Niejednokrotnie decydowały o ich losie. […] Na tym tle dr Evelina Kristanova ukazała kulturotwórcze funkcje wybranych czasopism katolickich, ich rolę w upowszechnianiu książki. Przedstawiła rozległą panoramę ówczesnego piśmiennictwa i dorobku wydawniczego w wielu dziedzinach. […] Stworzyła obszerne dzieło o charakterze bibliologicznym, prasoznawczym oraz historycznym. Zgromadzona przez nią dokumentacja ma charakter unikatowy i wydatnie wzbogaca wiedzę o kulturze polskiej XX wieku”. Z recenzji wydawniczej prof. dr. hab. Oskara S. Czarnika...

Przedmiotem szczegółowej analizy stały się tygodniki opiniotwórcze, czasopisma kobiece oraz periodyki młodzieżowe. Podstawowym celem było zbadanie, czy na ich łamach znalazło się miejsce dla informacji związanych z książką, informacji niezwykle ważnych w czasach dla niej trudnych. Czy wobec swoistego „wyścigu o czytelnika”, w obliczu konkurencji, prasa chciała zajmować się literaturą? Czy mogła sobie na to pozwolić? Drugim ważnym celem było zbadanie, jakie formy informacji o książce (jeśli się już pojawiły na łamach prasy) były preferowane? Czy obok podstawowych kategorii, takich jak recenzja i ogłoszenie wydawnicze, redakcje poszczególnych czasopism sięgały również po inne gatunki dziennikarskie. [...] Czy nadal żywa była tradycja odcinków powieściowych? Kolejnym pytaniem, jakie sobie postawiono, było to, czy badane periodyki stosowały te same formy informacji o książce, a jeśli tak, to czy każda z nich pełniła w tym samym stopniu taką samą funkcję. A może zadania, które wynikają z definicji każdego typu prasy determinowały w tym przypadku formę przekazu? Postanowiono również zbadać, czy pomimo oczywistych różnic, można wyodrębnić wspólną dla wszystkich analizowanych grup czasopiśmienniczych, płaszczyznę zainteresowań, związanych z książką. […] I wreszcie, zdecydowano sprawdzić, w jakim stopniu poszczególne periodyki kształtowały poglądy swoich czytelników na sprawy związane z książką, wpływały na ich wybory i preferencje lekturowe oraz gusta literackie. Ze Wstępu...