[Denix]
Kategoria: Kategorie > Repliki broni palnej > Repliki pistoletów skałkowych
repliki mogą być kupowane bez zezwoleń. Repliki broni palnej w
naszym sklepie stanowią wyłącznie artykuły dekoracyjne. Poniżej
kilka interesujących danych: "Broń czarnoprochowa - rodzaj
broni...
Pełen opis produktu 'PIRACKI FRANCUSKI PISTOLET CZARNOPROCHOWY Z XVIII w. (1012)' »
PIRACKI FRANCUSKI PISTOLET Z XVIII w.
(1012)Cena nie zawiera skrzyneczki. Aby ją zamówić wystarczy
wysłać do nas maila w tej sprawie po dokonaniu zakupu.
Materiał:
stop cynku i alumnium oraz drewno
Producent: Denix Hiszpania
długość 35 cm
waga: 0,7 kg
Prezentowany model jest tylko wierną repliką oryginału.
Nasze repliki broni palnej wykonane są ze specjalnych stopów, co
uniemożliwia przystosowanie ich do wystrzeliwania jakiejkolwiek
amunicji (nasze repliki są pozbawione jakichkolwiek cech broni w
rozumieniu ustawy o broni i amunicji). Nie jest to broń prawdziwa
pozbawiona cech użytkowych w rozumieniu ustawy o broni i amunicji,
gdzie proces pozbawiania cech użytkowych jest bardzo rygorystycznie
regulowany prawem (specjalne zakłady rusznikarskie itp.). Nasze
repliki nie stanowią broni lub jej przeróbek i jako repliki mogą
być kupowane bez zezwoleń. Repliki broni palnej w naszym sklepie
stanowią wyłącznie artykuły dekoracyjne.
Poniżej kilka interesujących danych:
"Broń czarnoprochowa - rodzaj broni palnej w której wystrzelenie
pocisku jest efektem gwałtownego spalania czarnego prochu. Dziś
taką broń w użyciu bojowym prawie zupełnie zastąpiła broń, w której
spalane są różnego rodzaju prochy bezdymne, tzw. nitro.
Bronią czarnoprochową są wszelkiego rodzaju działa i broń ręczna
produkowane do końca XIX wieku (a także ich późniejsze repliki),
gdyż w tym wieku wynaleziono inne materiały miotające poza prochem
czarnym, z reguły znacznie skuteczniejsze i nie wytwarzające dymu
(prochy bezdymne). Broń czarnoprochowa była najczęściej ładowana
odprzodowo, tj. od strony lufy, osobno prochem i pociskiem,
ewentualnie wieloma pociskami, różnymi elementami uszczelniającymi
takimi jak przybitki, flejtuchy. Istnieją też liczne przykłady
broni czarnoprochowej odtylcowej, np. niemiecki model 1842, tzw.
karabin Dreysego. W późnej broni czarnoprochowej często stosowano
amunicję scaloną, bocznego bądź centralnego zapłonu, w papierowych
gilzach lub łuskach.
W działach i wczesnej ręcznej broni palnej, np. rusznicach,
samopałach, proch zapalał tlący się lont umieszczony w otworze w
lufie w miejscu, gdzie znajdował się ładunek. Od XV wieku w broni
ręcznej wykorzystywano różne typu mechanizmu odpalającego ładunek
za pociągnięciem spustu - zamki: lontowy, kołowy, skałkowy,
kapiszonowy, iglicowy (używany w broni na amunicję scaloną,
najczęściej w 2. połowie XIX wieku), występujące w licznych
wariacjach. Większość egzemplarzy broni czarnoprochowej odprzodowej
miała lufę gładką, ze względu na trudności techniczne wykonania
gwintu, a także przede wszystkim kłopotliwe ładowanie broni
gwintowanej od przodu, kiedy pocisk trzeba było przepchnąć przez
całą lufą, uważając jednocześnie aby go nie odkształcić. Istniały
jednak egzemplarze gwintowane, przeznaczone szczególnie do
polowania, dla strzelców wyborowych itp. W późniejszej broni
odtylcowej lufę najczęściej gwintowano, w ten sposób znacznie
zwiększając jej celność. W broni ręcznej przeznaczonej do
strzelania śrutem - niektórych strzelbach myśliwskich, garłaczach,
a także w kartaczach, gwintu nigdy nie stosowano. Broń
czarnoprochowa może być przeznaczona do strzelania zarówno kulami,
pociskami niekulistymi (tylko gwintowana), jak i śrutem"1.
"Zamek skałkowy to zamek ręcznej broni palnej odprzodowej,
potocznie nazywanej flintą, od ang. flint - krzemień, w którym
zapalenie prochu na panewce następuje od iskier powstałych przy
uderzeniu skałki (krzemienia) zamocowanej w szczękach kurka o
krzesiwo (płytkę metalową) przymocowane z prawej strony broni. Po
naciśnięciu spustu broni,kurek ze skałką opadał na krzesiwo. Iskry
padały na panewkę z prochem zapalając go. Płomień z panewki poprzez
otwór zapałowy z boku lufy dostawał się do komory powodujac zapłon
ładunku prochowego. Zamek skałkowy wynaleziony został ok. 1570
roku, a rozpowszechnił się na początku XVII w, wypierając wcześniej
stosowane zamki lontowe i kołowe. Zastąpienie pirytu stosowanego w
zamku kołowym krzemieniem pozwoliło na uproszczenie i potanienie
konstrukcji, a przy tym znaczne uproszczenie obsługi broni. Zamek
skałkowy stosowany był powszechnie od XVII do połowy XIX wieku (do
końca broni odprzodowej), zastąpiono go przez zamek kapiszonowy,
następnie przez broń odtylcową.
Zamek skałkowy typu francuskiego - wynaleziony ok 1630 roku. Zmiany
tego zamka skałkowego polegały na tym, że pokrywa panewki i
krzesiwo stały się jedną częścią tworząc najpopularniejszy typ
zamka skałkowego na świecie. Prawie wszystkie muszkiety i karabiny
z XVIII-XIX wieku były wyposażone w ten typ zamka"2.
"Piractwo istniało od początków komunikacji morskiej. Najbardziej
znanymi piratami byli piraci berberyjscy, również japońscy
atakujący wybrzeża Chin. Rozkwit piractwa przypadł na XVI-XVII w.,
kiedy różni awanturnicy atakowali hiszpańskie statki przewożące
złoto i srebro do ojczyzny.
Epoka nabrała specyficznego, romantycznego klimatu dzięki książkom,
hollywoodzkim filmom oraz m.in. grze firmy LucasArts o nazwie The
Secret of Monkey Island. Opowieści o piratach charakteryzują się
specyficzną atmosferą, z powtarzającymi się wątkami hiszpańskich
galeonów, ukrytych skarbów, do których prowadzi tajemnicza mapa,
rafy koralowe, dzikie dżungle Karaibów, czarna flaga z namalowaną
białą czaszką i piszczelami.
Oprócz piractwa o charakterze typowo bandyckim, nastawionego na
zyski prywatne piratów, rozwinęła się również oficjalna,
zinstytucjonalizowana forma piractwa, dotowana i chroniona przez
władców państw, a często i przez konkretne miasta nadmorskie.
Więcej informacji na ten temat znajduje się pod hasłami bukanier,
kaper oraz korsarz.
Obecnie wody Atlantyku są wolne od piractwa. Jednak na niektórych
akwenach (gł. Azja Południowo-Wschodnia) ciągle jeszcze żegluga nie
jest w pełni bezpieczna.
Do pirackich statków, na jakich pływano na terenie Morza
Karaibskiego w XVI, XVII i w XVIII w. zaliczyć należy (w kolejności
od najmniejszego do największego): pinasę (mały okręcik, zwykle
wykorzystywany jako eskorta), slup (większy, bardzo zwrotny, z
chęcią eksploatowany przez piratów), bryg (statek średniej
wielkości, najczęściej kupiecki), bark (większy statek kupiecki),
fregatę i galeon (wielki statek handlowo-wojskowy).
Za piratów władze wzięły się na początku XVIII w. Wieszano ich na
szubienicy publicznie. Kapitan William Kidd zawisł na stryczku w
1701. Sznur się zerwał, wiec został powieszony po raz drugi. Zaś
inny pirat po zdjęciu z szubienicy nagle się ocknął. Władze musiały
go wypuścić, bo w świetle prawa wyrok został wykonany, tj. nie
można karać dwa razy za to samo przestępstwo"3.
1-Broń czarnoprochowa [online]. Wikipedia : wolna encyklopedia,
2008-09-6 12:41Z [dostęp: 2008-09-9 17:21Z]. Dostępny w Internecie:
http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Bro%C5%84_czarnoprochowa&oldid=13980739
2-Zamek skałkowy [online]. Wikipedia : wolna encyklopedia,
2007-08-19 07:23Z [dostęp: 2008-09-9 17:15Z]. Dostępny w
Internecie:
http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Zamek_ska%C5%82kowy&oldid=9113557
3-Pirat [online]. Wikipedia : wolna encyklopedia, 2008-08-29 02:58Z
[dostęp: 2008-09-10 05:38Z]. Dostępny w Internecie:
http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Pirat&oldid=13875743